Αν οι αγώνες του Ολυμπιακού τελείωναν στο ημίχρονο, θα είχε κερδίσει άλλα τρία παιχνίδια στην φετινή EuroLeague και από έξι νίκες θα είχε ήδη εννιά. Δυστυχώς για τους «ερυθρόλευκους» υπάρχει και δεύτερο μέρος, ως εκ τούτου είναι υποχρεωμένοι να μείνουν στο 6-5 διαμορφωμένο από τα αποτελέσματα σε σαράντα λεπτά. Όπως ορίζουν, δηλαδή, οι κανονισμοί του μπάσκετ.

Μια σύμπτωση που επαναλαμβάνεται, παύει να είναι σύμπτωση και ο Ντέιβιντ Μπλατ με τους παίκτες του, οφείλουν να βγάλουν γρήγορα συμπεράσματα για το πώς μεταμορφώνονται μέσα στο ίδιο το παιχνίδι, ειδικά όταν ο αντίπαλός του, αποφασίζει να παίξει σκληρά. Στα όρια του φάουλ.

• Το έκανε η ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα, που έχανε από τον Ολυμπιακό στο ημίχρονο 35-39 και επιβλήθηκε στο τέλος με 69-65

• Το ακολούθησε ο Παναθηναϊκός στο ΟΑΚΑ, όταν το 41-48 του πρώτου ημιχρόνου, έγινε στο 40’ 93-80 υπέρ των «πρασίνων» .

• Κι ήταν η σειρά της Ζαλγκίρις να το επαναλάβει για τρίτη φορά, καθώς το 40-48 του Ολυμπιακού, έγινε στη Ζαλγκίριο Αρένα 83-75 υπέρ των «πρασίνων» της Λιθουανίας.

Σα να βλέπαμε το ίδιο έργο. Ιδανικό ξεκίνημα για τον Ολυμπιακό, καλές σκέψεις, ελάχιστα λάθη (στο Κάουνας ούτε ένα στα δυο πρώτα δεκάλεπτα), σωστό διάβασμα του παιχνιδιού, ψυχραιμία και «εκτέλεση» με κρύο αίμα.

Μόλις ο αντίπαλος επιστρατεύσει τη δύναμη ο Ολυμπιακός αρχίζει και λιώνει σαν το βούτυρο . Δεν ανταποδίδει. Δεν πάει πρώτος στην μπάλα. Χάνει όλες τις προσωπικές μονομαχίες. Μοιάζει (και είναι) σοφτ, με αποτέλεσμα να είναι … θέμα χρόνου, το πότε ο γηπεδούχος θα τον προσπεράσει στο σκορ και στο τέλος θα τον νικήσει.

Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους που στο πρώτο ημίχρονο … άφριζε από το κακό του για την παθητική άμυνα των παικτών του («τους βλέπετε να σουτάρουν τρίποντα, παίξτε άμυνα γαμώτο» φώναζε σε κάθε τάιμ-άουτ) έλεγε μετά τον αγώνα: «Στο δεύτερο μέρος βάλαμε τα κορμιά μας στο γήπεδο…»

Ο Ολυμπιακός τι έκανε; Το ακριβώς αντίθετο. Με εξαίρεση τις βουτιές του Σπανούλη και τα κοψίματα του ΛεΝτέι, οι υπόλοιποι ήταν … μη μου άπτου . Δε γίνεται έτσι όμως. Όταν σε «δέρνουν» μέσα στο παρκέ, πρέπει να ανταποδώσεις. Να δώσεις και συ μια μπουνιά. Να χρησιμοποιήσεις τα φάουλ. Να … τα κάνεις κιόλας. Κανένα από τα φάουλ δεν τα ένιωσαν οι παίκτες της Ζαλγκίρις. Κάνει κλέψιμο ο Γουάιτ, φεύγει στον αιφνιδιασμό και ο Μάντζαρης παίζει άμυνα σα να … φοβάται να τον ακουμπήσει. Τον παρενοχλεί ελάχιστα, για να πάρει ο παίκτης της Ζαλγκίρις το γκολ-φάουλ. Χάνει την μπάλα ο Στρέλνιεκς, δεν πέφτει πάνω στην μπάλα για να την… φάει. Αντίθετα κάνει βλακώδες φάουλ, χωρίς να έχει γίνει η επαναφορά, παράβαση που στο τελευταίο δίλεπτο σφυρίζεται αντιαθλητικό!

Πόσες φορές κατέβασε (με φάουλ, ή χωρίς, δεν έχει σημασία) τον Πρίντεζη ο Καβαλιάουσκας; Δυο, τρείς; Ίσως και τέσσερις. Πόσες το έκανε ο άσος του Ολυμπιακού; Καμία!

Ο Ολυμπιακός παίζει καλό μπάσκετ, αλλά με «δαντέλες» δεν έρχεται πάντα αυτό που θέλεις. Κάποιες φορές πρέπει να γίνεις σκληρός. Πιο «αλήτης». Λένε ότι σε ένα παιχνίδι, θα δεις το νικητή από τις φορές που οι παίκτες του θα πέσουν για να διεκδικήσουν μια μπάλα, ή να σώσουν μια φάση. Στη Ζαλγκίριο Αρένα όλες τις διεκδικούμενες μπάλες τις κέρδισαν οι Λιθουανοί, με εξαίρεση κάνα δυο, που κράτησε ο Μιλουτίνοβ στο πρώτο ημίχρονο.

Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΦΕΣ

Ήταν ευκαιρία για τον Ολυμπιακό, αυτό το ματς. Με τις ήττες για Μιλάνο και Μπαρτσελόνα , αν έφευγε νικητής από το Κάουνας θα είχε μείνει μόνος με 7-5, ακολουθώντας τα ίχνη της Εφές.

Προφανώς δεν ήρθε η συντέλεια του κόσμου, ειδικά αν ακολουθήσει νίκη επί των Τούρκων την ερχόμενη εβδομάδα ωστόσο ο Ολυμπιακός θα πρέπει να είναι πάντα έτοιμος να αλλάζει το τσιπάκι.

Να παίξει κι αυτός στα όρια του φάουλ κι ας τα δίνουν οι διαιτητές. Δεν έχει τόση σημασία, όσο να νιώσει τη δύναμη του ο αντίπαλος ειδικά στις προσωπικές μονομαχίες, που εν κατακλείδι κρίνουν και τους μεγάλους αγώνες.

Σαφώς και δεν έχει εγκαταλείψει ο Ολυμπιακός την πρόθεσή του να ενισχύσει την περιφερειακή του γραμμή κι ας μαζεύονται πλέον … όλοι. Όσο πιο πολλοί, τόσο το καλύτερο, γιατί η χρονιά είναι πολύ μεγάλη. Μόλις τώρα συμπληρώθηκε το ένα τρίτο. Λένε ότι η προσθήκη δεν θα αργήσει. Αναμένεται με ενδιαφέρον. Πρώτα για το τι ακριβώς παίκτης θα είναι κι ύστερα για το πόσο γρήγορα θα «δέσει» με μια καινούργια ομάδα, η οποία αρχίζει και αποκτά τους πρώτους της αυτοματισμούς…

ΥΓ: Για να καταλάβετε πόσο απρόβλεπτη και δύσκολη είναι η Ευρωλίγκα, από τα «διπλά» που συζητούσαμε με τον Παντελή την Πέμπτη το πρωί στο «10 το κακό» του Sport24.radio 103.3 , ήρθε μόνο αυτό της Μακάμπι στην Κωνσταντινούπολη και μάλιστα στο τέλος του ματς. Α … και ένα ακόμη. Αυτό της Γκραν Κανάρια, μέσα στο Μιλάνο, επί της Αρμάνι! Μην είστε σίγουροι για τίποτε…