Η οποία δεν είναι δυνατόν να χαθεί κόντρα στην σαφώς υποδεέστερη Ντιναμό Βουκουρεστίου (που θέλει και νίκη με 2-0 στο ΟΑΚΑ), αλλά το ανησυχητικό για τους «Πράσινους» είναι ότι δείχνουν να κάνουν μια μικρή κοιλιά το τελευταίο 15θημερο.

Ιδιαίτερα, για μια ακόμα φορά, μετά από διακοπή αγωνιστικών υποχρεώσεων λόγω εθνικής ομάδας. Όπως και στον Πειραιά, έτσι και στην Πόλη ο Παναθηναϊκός δεν εκμεταλλεύτηκε τις ευκαιρίες που έκανε και δεν μπορούσε να κρατήσει όσο θα ήθελε την μπάλα στο κέντρο για να φτιάξει παιχνίδι.

Πούλαγε εύκολα τη μπάλα και ήταν αποκομμένες οι γραμμές του, με αποτέλεσμα και πάλι να μην μπορεί να υπάρξει σωστή τροφοδοσία προς τον Σισέ, που όμως ήταν και ο ίδιος λίγο εκτός κλίματος.

Η ομάδα αιφνιδιάστηκε και πάλι από στημένη φάση έστω και αν εδώ το γκολ θύμισε περισσότερο μπιλιάρδο με την τύχη να κρίνει σε μεγάλο ποσοστό την φάση. Όμως η άμυνα συνολικά αδράνησε σε αυτό το σημείο.

Σαφώς και θα μπορούσε ο Παναθηναϊκός να πάρει κάτι καλύτερο αν οι παίκτες του ήταν πιο ουσιαστικοί στην τελική προσπάθεια, όμως το δεδομένο είναι ότι οι «πράσινοι» παρουσιάστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων.

Ενδεχομένως οι παίκτες να μην είχαν τη φρεσκάδα που θα ήθελε ο προπονητής τους (επηρεασμένοι και από την κόπωση – ψυχολογική και σωματική- του ντέρμπι) αλλά και ο ίδιος μάλλον φοβήθηκε περισσότερο από όσο έπρεπε το ματς.

Θα μπορούσε για παράδειγμα να ρίξει πολύ νωρίτερα τον Νίνη στον αγώνα, για να «φρεσκάρει» ο ίδιος το σύνολό του, ή να αντικαταστήσει πιο νωρίς τον φανερά ντεφορμέ Κώστα Κατσουράνη.Επίσης πρέπει να ξεκουράσει άμεσα κάποιους παίκτες του, που το χρειάζονται. Πολύ σημαντική η απουσία του Σαλπιγγίδη, όμως μια ομάδα της ποιότητας του Παναθηναϊκού δεν βασίζεται μόνο σε 1-2 παίκτες.

Μπορεί λοιπόν στην Πόλη ο Παναθηναϊκός να παρουσιάστηκε με αδυναμίες, αλλά στην Αθήνα «δήλωσε» παρών και δυνατός με τον πρόεδρό του Νικόλα Πατέρα να γίνεται πρόεδρος και όλης της λίγκας.

Οι «πράσινοι» έδειξαν έτσι, για μια ακόμα φορά εφέτος, ότι δεν αφήνουν τίποτε στην τύχη του ούτε εκτός γηπέδου.