Μπορεί το ελληνικό ποδόσφαιρο να ταλανίζεται εδώ και χρόνια, να δείχνει εγκωβισμένο στα προβλήματά του, βαλτωμένο σε φήμες, παρασκήνιο, κόντρες, διαιτητικά σφάλματα,φωνές, αλλά ευτυχώς η εθνική μας ομάδα έχει ξεφύγει από όλα αυτά και συνεχίζει ακάθεκτη την πορεία προς νέους θριάμβους.

Το αποψινό παιχνίδι με την Μάλτα, μοιάζει με μια δυνατή προπόνηση (μπορεί στο νησί να...φτύνουμε αίμα κάθε φορά, αλλά εντός έδρας συνήθως έχουμε περίπατο), αλλά είναι κάτι πολύ παραπάνω.

Πρώτα απ’ όλα θα θυμίσει στον κόσμο την ομορφιά αυτού του αθλήματος, που δυστυχώς στη χώρα μας κοντεύουμε να ξεχάσουμε με εικόνες όπως αυτές που παρακολουθούμε στα ελληνικά γήπεδα, με αποκορύφωμα την γιορτή (;), ο θεός να την κάνει, του τελικού του κυπέλλου Ελλάδος.

Δεύτερον θα επιτρέψει στην εθνική μας να πατήσει γερά στην κορυφή του ομίλου της, τόσο σε βαθμολογικό επίπεδο, όσο και σε ψυχολογικό εν’ όψει της δύσκολης συνέχειας.

Ουσιαστικά απόψε θα επικυρώσουμε το «χρυσό» γκολ του Βασίλη Τοροσίδη πριν από δύο και κάτι μήνες στη Βαλέτα που μας κράτησε όρθιους στην κορυφή της βαθμολογίας έστω και στο 92 λεπτό.

Παράλληλα είναι το πρώτο (και σίγουρα τελευταίο) παιχνίδι που ενδέχεται να κυλήσει σχετικά άνετα, αν και κάτι τέτοιο εξαρτάται αποκλειστικά από τους παίκτες του Φερνάντο Σάντος.

Από εκεί και έπειτα ακολουθούν οι δύο συνεχόμενοι...τελικοί εκτός έδρας το Σεπτέμβριο με Ισραήλ (παίζει απόψε με Λετονία και με νίκη θα είναι για τα καλά μέσα στο παιχνίδι της πρόκρισης) και Λετονία που θα θέλουμε μίνιμουμ τέσσερις βαθμούς και κατά προτίμηση και τους έξι για να μείνουμε πλέον μόνο με την Κροατία διεκδικητές της πρωτιάς στο μεταξύ μας παιχνίδι τον Οκτώβριο στην έδρα μας.

Η εξέλιξη του χθεσινού αγώνα σε συνδυασμό με την «κατάρα» του Σπλίτ για τους Κροάτες (είχαν εννέα παιχνίδια σε αυτό το γήπεδο χωρίς νίκη !) μας δημιούργησαν ελπίδες ότι μπορεί να έχουμε την ευκαιρία να ξεφύγουμε ακόμα περισσότερο απόψε, αλλά ειλικρινά θα ήταν μια από τις μεγαλύτερες ποδοσφαρικές αδικίες αν οι Κροάτες δεν έπαιρναν τους τρεις βαθμούς στο χθεσινό μονότερμα.

Ισως ο πιο μεγάλος αντίπαλος απόψε της εθνικής είναι η καλοκαιρινή...ραστώνη που έχει ίσως επηρεάσει τους περισσότερους παίκτες μας (αρκετοί έχουν μπει σε διαδικασία διακοπών) και ευτυχώς που υπήρχαν και τα πλέι όφ, για να προσφέρουν κάποιες ποδοσφαιρικές παραστάσεις στους παίκτες.

Μάλιστα εκτός από τη νίκη καλό είναι να προσέξουμε και την επίθεση αφού πάντα είναι χρήσιμο σε τέτοια παιχνίδια να κυνηγάς και τα γκολ, αν και το ρητό: « Πρώτα σώζεις την παρτίδα και μετά την κερδίζεις» είναι αυτό που πρέπει να έχουμε οδηγό. Ενα γρήγορο γκολ είναι ότι πρέπει και θα έρθει αν η εθνική δεν μπει το ίδιο...τεμπέλικα όπως έκανε στη Βαλέτα, με αποτέλεσμα μετά να τρέχει και να μην φτάνει μέχρι την λύτρωση στο φινάλε.

Αυτό το γκολ θα μας βοηθήσει πολύ, αρκεί οι παίκτες να μείνουν προσηλωμένοι στο έργο τους και να μην τους αποσπάσουν οι τελευταίες εξελίξεις από την ΕΠΟ μέχρι το που θα συνεχίσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του ο Ζήσης Βρύζας. Το χορτάρι και ο αντίπαλος στο «Καραϊσκάκης» πρέπει να είναι οι μοναδικές σκέψεις τους.

Τέλος η χθεσινή ήττα της Γεωργίας (όσο και αν θα μας βόλευε έστω η ισοπαλία) και με δεδομένο ότι έφτασε τα επτά παιχνίδια, δείχνει ότι μάλλον έχασε οριστικά το τρένο για μια από τις δύο προνομιούχες θέσεις στην κορυφή και θα τη βρούμε λογικά αδιάφορη στον τελευταίο αγώνα μας τον Οκτώβριο στην Τιφλίδα. Πάντως αν δεν παίξεις, δεν νικάς ούτε σε οικογενειακό διπλό. Ομως μέχρι τότε υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος.