Έχει μάθει να μην σκοντάφτει η Εθνική
Ο Γιάννης Λαμπίρης γράφει για την αγχωτική νίκη με το Λιχτενστάιν και την Εθνική ομάδα που έχει μάθει να μην σκοντάφτει σε παγίδες με κατώτερους αντιπάλους, αν και για ένα ημίχρονο έπαιξε... ερασιτεχνικά. (video)
Είναι τρομερή υπόθεση, σε μια τόσο δύσκολη εποχή όπου όλοι βλέπουμε την χώρα μας να βρίσκεται στο στόχαστρο της Ευρώπης ως το “μαύρο πρόβατο” και να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι, να νοιώθουμε τέτοια εθνική υπερηφάνεια χάρις στις εθνικές μας ομάδες.
Τόσο του ποδοσφαίρου που βρίσκεται πλέον μια ανάσα από την απ' ευθείας τελικά του μουντιάλ της Βραζιλίας, όσο και του μπάσκετ που προελαύνει στη Σλοβενία προς την κορυφή της Ευρώπης (και ας κρατάει – και καλά κάνει – χαμηλούς τόνους ο κόουτς Τρινκιέρι).
Ναι οι Έλληνες έχουμε κάτι να υπερηφανευόμαστε και αυτό είναι οι εθνικές μας ομάδες, που δεν…χρωστούν σε μνημόνια και πιστωτές και αποδεικνύουν ότι με την σκληρή δουλειά και κυρίως την οργάνωση όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα.
Στο Βαντούζ του Λιχτενστάιν, λίγο έλειψε να βγει το…φάντασμα μέσα από το πανέμορφο κάστρο της πόλης που δεσπόζει πάνω από το εθνικό στάδιο. Όμως ο Κώστας Μήτρογλου δεν επέτρεψε να βγουν γενικότερα φαντάσματα από το παρελθόν, τύπου Μάλτας, Αλβανίας και πολλών άλλων.
Έχουμε ξαναπεί, ότι πλέον από την εποχή του Ρεχάγκελ (λίγο προ του 2004) μέχρι και σήμερα η εθνική μας ομάδα έχει μάθει να μην σκοντάφτει σε παγίδες με κατώτερους αντιπάλους, και στο ίδιο γήπεδο όπου η Σλοβακία έχασε τις περισσότερες ελπίδες της για πρόκριση (είχε μείνει στο 1-1 με την συμπαθή ομάδα αυτού του κρατιδίου) πήρε μια επαγγελματική νίκη, έστω και αν για ένα ημίχρονο έπαιξε…ερασιτεχνικά.
Διότι το να μην πετύχεις γκολ στο πρώτο μέρος, δεν είναι παράλογο μπορεί να συμβεί. Όμως η εικόνα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος ήταν απαράδεκτη, όσον αφορά τη συγκέντρωση και τον επαγγελματισμό στο παιχνίδι του.
Ουσιαστικά ήμασταν σε άλλο γήπεδο λες και πιστεύαμε ότι οι γηπεδούχοι θα βάλουν μόνοι τους αυτογκόλ για να μας χαρίσουν την πολύτιμη νίκη.
Η – χαζή – αποβολή του Χολέμπας, αφύπνισε την ομάδα λειτουργώντας ως ξυπνητήρι, ενώ βοήθησε ουσιαστικά και αγωνιστικά όσο και αν φαίνεται περίεργο. Και αυτό διότι η αναγκαστική εσωτερική αλλαγή με τον Τοροσίδη να πηγαίνει στην αριστερή πλευρά για να καλύψει το κενό του Χολέμπας άλλαξε όλο το ρυθμό.
Ο “Ρωμαίος” ήταν εκ των κορυφαίων (θα διεκδικούσε τον τίτλο του mvp αν δεν ήταν ο Μήτρογλου), κέρδισε την αποβολή του Χάσλερ επιφέροντας μέσα σε επτά λεπτά την αριθμητική ισορροπία, προκάλεσε ζαλάδες στους γηπεδούχους από την πλευρά του και έβγαλε τη μπαλιά-μαχαιριά όπου δεν ήταν δυνατόν να χαθεί από έναν δεινό σκόρερ όπως ο Μήτρογλου έστω και είχε χάσει τα άχαστα μέχρι τότε. Για αυτό άλλωστε είναι ο καλός επιθετικός, να βάλει το γκολ ακόμα και μετά από μεγάλες χαμένες ευκαιρίες και ο Κώστας αυτό το έχει.
Εξαιρετικός και ο Νίνης, βοήθησε να αλλάξει ο ρυθμός ενώ λίγο έλειψε να πετύχει το κορυφαίο γκολ των προκριματικών του ομίλου μας.
Η εμπειρία του Κώστα Κατσουράνη αποδείχθηκε καταλυτική με ένα μεστό παιχνίδι, ενώ και ο Χριστοδουλόπουλος δημιούργησε καταστάσεις για γκολ που όμως δεν αξιοποιήθηκαν στις λεπτομέρειες.
Το…τρένο της Βοσνίας, τη στιγμή που πήρε τον τίτλο του απόλυτου φαβορί άρχισε να χάνει λάδια και προσωπική άποψη είναι ότι αποκλείεται να περάσει αλώβητη και από την Μπρατισλάβα αλλά και από το Βίλνιους κόντρα σε Σλοβακία και Λιθουανία.
Αρα εάν αξιοποιήσουμε την έδρα μας στα επόμενα δύο ματς με Λετονία και Σλοβακία (διότι με 2/2 νίκες το τρίτο και τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι με το Λιχτενστάιν θα αποτελέσει μια φιέστα πρόκρισης) ο Φερνάντο Σάντος.
θα διαλέγει κοστούμι για την κλήρωση της τελικής φάσης στις 6 Δεκεμβρίου στη Μπαχία, καθώς η εθνική μας θα έχει πάρει την απ΄ευθείας πρόκριση.