Απλά θα μπορούσαμε, αν για παράδειγμα είχε μετρήσει το κανονικότατο γκολ του Φάνη Γκέκα, να ταξιδέψουμε εκεί έχοντας κάνει τουλάχιστον τσεκάρισμα των αποσκευών στο αεροδρόμιο (και θα απέμενε η επιβίβαση…).

Ένα γκολ που ενδεχομένως θα άλλαζε και όλη τη μορφή του αγώνα.

Η ουσία πάντως δεν αλλάζει. Ένα γκολ ήθελε χθες η εθνική μας, ένα θα θέλει και στο Ντόνετσκ, αρκεί να κρατήσει και πάλι ανέπαφη την εστία της ή να φύγει στη χειρότερη περίπτωση με την ισοπαλία με γκολ από την Ουκρανία.

Αυτή είναι και η μαγεία των νόκ άουτ παιχνιδιών, που κρατούν την αγωνία στο κατακόρυφο και αποτελούν την επιτομή των μεγάλων διοργανώσεων είτε πρόκειται για προκριματικά είτε για τελική φάση.

Ο Οτο Ρεχάγκελ, δεν έκρυψε χθες την ικανοποίησή του που δεν δέχτηκε η ομάδα κάποιο γκολ και είναι αλήθεια ότι από εκεί ξεκινάς. Να μην δεχτείς γκολ.

Μετά βέβαια πρέπει και να βάλεις, αλλά και να στο μετρήσουν, διότι μην ξεχνάμε ότι η Ουκρανία είναι μαζί με την Πολωνία οι διοργανώτριες χώρες του επόμενου EURO το 2012. Αυτό μπορεί να λεει πολλά, αλλά και τίποτα.

Οι αντίπαλοί μας κέρδισαν κατά κράτος τη μάχη στο κέντρο και είναι ευτύχημα που δεν το πληρώσαμε. Όμως τώρα στο Ντόνετσκ, θα πρέπει να ανοιχτούν για να σκοράρουν και εκεί θα πρέπει να χτυπήσουμε με αντεπιθέσεις.

Ήταν φανερό ότι και οι δύο προπονητές, προφύλαξαν πρώτα τα νώτα τους, δεδομένου ότι ήθελαν να κρατήσουν ανοιχτούς τους λογαριασμούς για το δεύτερο ματς, αφού εκεί άλλωστε θα κριθούν τα πάντα.

Ίσως ο Γερμανός τεχνικός (που έκανε καλές αλλαγές) να μπορούσε να χρησιμοποιήσει και την 3η του αλλαγή με τον Σωτήρη Νίνη, που ενδεχομένως θα ήταν πολύ πιο χρήσιμος σε ένα γνώριμο περιβάλλον από ό,τι στον πιο βαρύ αγωνιστικό χώρο που αναμένεται να βρει η εθνική στην Ουκρανία.

Πάντως η εθνική, έστω και αν χθες οι Ουκρανοί έδειξαν μεγαλύτερη ομαδικότητα, δεν έχει να φοβηθεί τίποτε και σαφώς έχει παίκτες με ποιότητα και εμπειρία για να πάρει αυτό που θέλει.

Ο κόσμος ήταν εκπληκτικός, ιδιαίτερα μάλιστα στο τελευταίο δεκάλεπτο νοιώσαμε και πάλι έδρα το «ΟΑΚΑ» και δεν ήθελε πολύ να μιμηθεί ο Σωτήρης Κυργιάκος τον Τάκη Νικολούδη (με Σοβιετική Ενωση), τον Νίκο Μαχλά (με Ρωσία) ή τον Αγγελο Χαριστέα (με Ουκρανία) και να πάρουμε και πάλι το παραδοσιακό μας σκορ πρόκρισης (1-0) με τις χώρες της πρών Σοβιετικής Ενωσης.

Έτσι έσπασε και η παράδοση που ήθελε πάντα να μπαίνει γκολ στο τελευταίο δεκάλεπτο στα ματς Ελλάδας-Ουκρανίας.

Θυμηθείτε πάντως ότι το 0-0 δεν βολεύει τους Ουκρανούς περισσότερο από εμάς.