Αντίθετα το 2008, πήγαμε στα τελικά της Αυστρίας και της Ελβετίας, με τρεις νίκες στα φιλικά και μόλις μια ήττα από την Ουγγαρία, αλλά δεν πήραμε ούτε βαθμό στην τελική φάση.Το αναφέρουμε αυτό για να θυμήσουμε τον ρόλο των φιλικών αγώνων, πριν από τις μεγάλες διοργανώσεις που είναι καθαρά για να δοκιμάσει ο προπονητής κάποια σχέδια και να δει και την συνεργασία των παικτών.

Σαφώς και προβλημάτισε η αμυντική λειτουργία, από το κέντρο και πίσω όχι μόνο σε αντίδραση (συνήθως ήταν σε δεύτερο χρόνο) αλλά και σε αποτελεσματικότητα. Μην ξεχνάμε ότι το μεγάλο μας όπλο που μας χαρακτήριζε για πολλά χρόνια ήταν η δυνατότητα που είχε η ομάδα να κρατά το προβάδισμα, ακόμα και από τα πρώτα λεπτά.

Το πιο θετικό όμως από το φιλικό αυτό παιχνίδι, είναι ότι η εθνική έδειξε να μπαίνει πολύ φρέσκια και λυμένη στο πρώτο εικοσάλεπτο, δείχνοντας κέφι και διάθεση. Αργότερα επήλθε η χαλάρωση, όμως το σημαντικό είναι ότι η επαφή με το άγνωστο (Κορέα) ήταν το ζητούμενο για να πάρουν μια πρώτη γεύση οι διεθνείς μας.

Αυτό που θα πρέπει απλά να έχουν στο μυαλό τους, είναι ότι η Νότιος Κορέα είναι τουλάχιστον μια κλάση πάνω από τη Βόρεια (έχοντας και τον οίστρο από την συνδιοργάνωση του Μουντιάλ με την Ιαπωνία το 2002, όπου και άλλαξε επίπεδο) ενώ το χαρακτηριστικό των ξαφνικών και πολλών σούτ, είναι κάτι που θα δούμε πολύ και από την αντίπαλό μας στην πρεμιέρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Συνεπώς επιβάλλεται οι αντιδράσεις μας να είναι πολύ πιο γρήγορες και άμεσες, διότι στο παιχνίδι με τη Βόρεια Κορέα οι αντίπαλοί μας έκαναν πολλά αμαρκάριστα σουτ. Η ομάδα είναι λογικό να παρουσιάζει αυτά τα σημάδια κούρασης (στο ξεκίνημα της προετοιμασίας) και χρειάζεται ακόμα λίγο υπομονή.

Ο Οττο Ρεχάγκελ που έκανε αρκετά πειράματα, ξέρει καλύτερα από όλους τι χρειάζεται για να είμαστε καθ’ όλα έτοιμοι στις 12 Ιουνίου στο Πόρτ Ελίζαμπεθ. Ισως μάλιστα να…μπερδέψαμε και λίγο τον τεχνικό των αντιπάλων μας που ήταν στην εξέδρα.

Υ.Γ. Αν και δεν θέλουμε (όπως άλλωστε κάνει και ο ομοσπονδιακός τεχνικός) να ξεχωρίζουμε παίκτες, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στις περιπτώσεις του Αγγελου Χαριστέα και του Γιώργου Καραγκούνη. Ο πρώτος, σκόρερ των δύο τελευταίων μας γκολ σε τελικές φάσεις μεγάλων διοργανώσεων για να μην ξεχνιόμαστε, είναι πάντα εκεί που πρέπει τη χρονική στιγμή που πρέπει με εξαιρετικές τοποθετήσεις στην περιοχή.

Ενώ ο δεύτερος αποτελεί την χαρά των συμπαικτών του στα στημένα και μπορεί άνετα να κρατήσει μπάλα στα δύσκολα. Η εμπειρία και των δύο, είναι κάτι παραπάνω από πολύτιμη.