Διάρκεια και συνέπεια το κέρδος της Εθνικής
Ο Γιάννης Λαμπίρης γράφει για τη συνέπεια της Εθνικής μας τα τελευταία δέκα χρόνια στις μεγάλες διοργανώσεις και τις απαιτήσεις που μεγαλώνουν
Το αγαπημένο σκορ της εθνικής μας ομάδας (1-0) και μάλιστα με γκολ ως συνήθως στο δεύτερο ημίχρονο, «κλείδωσε» σίγουρα τα μπαράζ. Στη νίκη επί της Λετονίας το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα πρόσφερε θέαμα (στο πρώτο μέρος) και είχε ουσία (στο δεύτερο).
Απομένει πλέον να δούμε στην τελευταία αγωνιστική (εφόσον δεν σκοντάψουμε με την Σλοβακία) εάν η Λιθουανία μπορεί να μας κάνει το δώρο της απ’ ευθείας πρόκρισης καθώς απώλεια βαθμών με Λιχτενστάιν εντός δεν τίθεται ούτε σαν θαύμα τόσο για μας όσο και για τη Βοσνία.
Για όσους βιαστούν να μιλήσουν και πάλι για το κουραστικό 1-0 και τις δύσκολες νίκες, ας αναλογιστούμε ότι μετά τον θρίαμβο του 2004 στην Πορτογαλία, μόνο σε μια από τις τέσσερις μεγάλες διοργανώσεις δεν καταφέραμε να προκριθούμε ή έστω να διεκδικήσουμε στα μπαράζ τη συμμετοχή μας.
Στο μουντιάλ του 2006 της Γερμανίας, που τα προκριματικά του έρχονταν αμέσως μετά το έπος της Πορτογαλίας και με εναρκτήριο παιχνίδι (σαφώς ειδικών συνθηκών) στην Αλβανία με τους τρεις χαμένους βαθμούς στα Τίρανα να στοιχίζουν τελικά το πλασάρισμα στην πρώτη δυάδα.
Συνεπώς σε οκτώ χρόνια (2004-2012) το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έδωσε συνολικά το παρόν στις 4 από τις 5 μεγάλες διοργανώσεις, στα προκριματικά των οποίων συμμετείχε. Και όπως όλα δείχνουν, ακόμα και μέσω μπαράζ το εξαιρετικό αυτό ποσοστό προκρίσεων θα γίνει ακόμα πιο ελκυστικό (5/6).
Καθώς βάση και της βαθμολογικής θέσης μας στην ΟΥΕΦΑ δεν θα έχουμε αντίπαλο δυναμικότητας καν σαν της Ουκρανίας, που είχαμε αποκλείσει σε προηγούμενη ανάλογη διαδικασία.
Θέλετε να θυμηθούμε και τα προηγούμενα (προ 2004) ρεκόρ μας ;
1/15 προκρίσεις σε μουντιάλ και 1/11 σεEuro,η αν προτιμάτε 2/26 προσπάθειες συνολικά. Είπατε τίποτε ;
Και μην πείτε για διαφορά κλάσης και διάφορα συναφή, διότι φουρνιά σαν την ομάδα που διεκδίκησε και έχασε στις λεπτομέρειες την πρόκριση στο μουντιάλ του Μεξικού το 1970, προσωπικά θεωρούμε ότι δεν ξαναβγήκε ποτέ. Αναφερόμαστε στους ποδοσφαιριστές κλάσης που βρέθηκαν όλοι μαζί εκείνη την περίοδο.
Συνεπώς η μικρή Ελλάδα συνεχίζει να σπάει όλα τα ρεκόρ και ο Αύγουστος μας βρήκε οριακά κάτω από τη 10θέση στην παγκόσμια κατάταξη της ΦΙΦΑ, όπου βρισκόμαστε στην 11θέση μεταξύ – κρατηθείτε – 207 εθνικών ομάδων.
Αρα η γκρίνια δεν αρμόζει για μια εθνική ομάδα που μας κακομαθαίνει την τελευταία δεκαετία και μας κάνει ακόμα πιο απαιτητικούς. Για αυτό και...ξυνίζουμε τα μούτρα μας, για την ερασιτεχνική εμφάνιση του πρώτου μέρους στο Λιχτενστάιν ή τη χθεσινή οπισθοχώρηση, μετά το γκολ του (πάντα παρών με πολύτιμα τέρματα, πραγματικό χρυσάφι) Σαλπιγγίδη.
Σαφώς και υπάρχουν κακώς κείμενα και λανθασμένες νοοτροπίες (σαν τις ηλίθιες κάρτες που έφαγαν οι παίκτες μας στα δύο τελευταία παιχίδια, με αποκορύφωμα τις αποβολές Χολέμπας και Κατσουράνη) τις οποίες όμως είναι στο χέρι του Φερνάντο Σάντος να τις δουλέψει μέχρι την έναρξη του δευτέρου γύρου και να τις μετατρέψει σε όπλο υπέρ της εθνικής ομάδας. Επίσης ο Πορτογάλος δεν είναι αλάνθαστος, αλλά είπε λάθη δεν κάνει μόνο (τρόπος του λέγειν) ο Πάπας
Ενέργειες σαν του Νίκη (στο Βαντούζ) και του Καραγκούνη (χθες) θα τις χαρακτηρίζαμε...παγκόσμιας κλάσης αν τις έκανε ο Νεϊμάρ ή ο Μέσι. Ψέμματα ;
Υ.Γ. Μπορεί να είναι βραδιά ποδοσφαίρου, απλά επειδή μια ακόμα εθνική μας, αυτή του μπάσκετ δίνει το δικό της αγώνα στη Σλοβενία, θα πούμε τώρα, ότι η πρόκριση στα προημιτελικά δεν χάνεται και το μετάλλιο είναι ακόμα μέσα στις δυνατότητές μας.
Το λέμε (προβλέπουμε αν θέλετε) τώρα που η ομάδα είναι στο καναβάτσο και ξεκινά τη δεύτερη φάση στην τελευταία θέση του ομίλου και όχι μετά τα θριαμβευτικά περάσματα με Ρωσία και Τουρκία.
Η εθνική είναι καλύτερη υπό πίεση και το έχει αποδείξει.