Όχι ρε φίλε και με το ζύγι...
Ο Γιάννης Λαμπίρης γράφει από το μαγευτικό Ρίο Ντε Τζανέιρο, που ετοιμάζεται να φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, για την προδιάθεση με την οποία φτάνει κάποιος επισκέπτης, ιδιαίτερα αν μένει μόνος του. Η προτροπή αεροσυνοδού, τα πειρατικά ταξί, οι 88.000 ένοπλοι στρατιωτικοί, ο Πελέ και το ζύγισμα του φαγητού!
Η ερώτηση από μέλος του πληρώματος, της βραζιλιάνικης αεροπορικής εταιρίας με την οποία ταξιδεύαμε από τη Μαδρίτη στο Σάο Πάουλο, έγινε κοντά στα ξημερώματα και ενώ οι περισσότεροι απολάμβαναν έναν ήσυχο ύπνο.
Η ερώτηση ήταν αν είμαι παντρεμένος, πράγμα που και εγώ κόντευα να…ξεχάσω μετά από τόσα χρόνια γάμου (κοντά επτά Ολυμπιάδες !), διότι ίσως ασυναίσθητα όταν ταξιδεύεις προς τη Νότιο Αμερική και ιδιαίτερα στη Βραζιλία ξεχνάς βασικά πράγματα…
Όταν κατάλαβα όμως γιατί με ρώτησε, τότε τα πράγματα άρχισαν να γίνονται λίγο πιο σοβαρά. «Αν θέλεις βγάλε τη βέρα σου, για να μην έχεις προβλήματα» ήταν η επόμενη ατάκα και δεν είχε να κάνει με κάποιον παράνομο δεσμό κάθε άλλο. Απλά ο άνθρωπος ήταν σαφής.
«Είναι το πρώτο πράγμα που θα προσπαθήσουν να σου πάρουν» είπε μέχρι να τον καθησυχάσω και να του πω ότι τη βέρα τη φόρεσα μόνο τη νύχτα του γάμου μου γιατί με στένευε κομμάτι.
Η δεύτερη ατάκα ήρθε πλέον στο αεροδρόμιο του Ρίο, όταν ρωτήσαμε έναν άνθρωπο της ασφάλειας για τα ταξί.
«Υπάρχουν τα επίσημα, που είναι τα κίτρινα με τη μπλέ λουρίδα. Σε αυτά πρέπει να μπεις και ας σου φάνε και 5-10 Ρεάλ (το νόμισμα της Βραζιλίας). Τα μαύρα και τα μπλέ είναι πειρατικά και ναι μεν θα μπεις, αλλά δεν ξέρει πού και αν θα βγεις» !
Αν μη τι άλλο, αν έχεις χαζέψει και 2-3 βιντεάκια με τις συνθήκες που επικρατούν σε πολλά σημεία του Ρίο, διακατέχεσαι από ένα «σφίξιμο» για το τι πρόκειται να δεις ή και να ζήσεις.
Προσωπικά προτιμώ πάντως να κρατήσω από το αεροδρόμιο την θέληση για βοήθεια (παρά το γεγονός ότι είναι χαμένοι στη μετάφραση) των εθελοντών και το πρωτότυπο αυτόματο ψυγείο από το οποίο ρίχνοντας τα κατάλληλα κέρματα μπορείς να αγοράσεις φρέσκιες ανθοδέσμες για να τις προσφέρεις όπου αγαπάς.
Μπαίνοντας λοιπόν στους ρυθμούς της πόλης και σιγά σιγά των αγώνων δεν μπορεί κάποιος να μην αποκτήσει και ο ίδιος ρυθμό και να ευχηθεί να πάνε όλα καλά και για τους Βραζιλιάνους που έχουν ένα ακόμα μεγάλο – οργανωτικό – στοίχημα να βγάλουν σε πέρας μετά από το Μουντιάλ του 2014, που εξελίχθηκε σε ανεπανάληπτο εφιάλτη μετά τον διασυρμό της Σελεσάο από τη Γερμανία στον ημιτελικό.
Πράγμα ανάλογο είναι αδύνατον να συμβεί τώρα, εκτός πια και αν χάσει τον τίτλο του Ολυμπιακού τουρνουά η νεαρή Βραζιλία του Νειμάρ, από την Αργεντινή, αλλά και πάλι δεν συγκρίνονται τα μεγέθη.
Όπως και να έχει οι φίλοι μας οι Βραζιλιάνοι τρέχουν και δεν φτάνουν για να μπαλώσουν τρύπες την τελευταία στιγμή, ενώ η εικόνα σε αεροδρόμιο, πλατείες και εγκαταστάσεις θυμίζει στρατιωτικό καθεστώς, καθώς έχουν επιστρατευτεί 88.000 επίλεκτοι (διπλάσιοι από του Λονδίνου) σε συνεργασία μάλιστα με τις ειδικές δυνάμεις του Ισραήλ για τον φόβο τρομοκρατικού χτυπήματος μέχρι και χημικής επίθεσης !
Όλοι πλέον ασχολούνται με τους Ολυμπιακούς Αγώνες (οι οποίοι όμως δεν κρύβουν τα μεγάλα προβλήματα του απλού λαού κυρίως αλλά και των διοργανωτών) που αρχίζουν την Παρασκευή το βράδυ με την τελετή έναρξης, η επιτυχημένη πρόβα της οποίας έγινε την Τετάρτη. Σε αυτήν δεν αποκαλύφθηκε ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος που θα ανάψει το βωμό με τα στοιχήματα να δίνουν και να παίρνουν ότι θα είναι ο μεγάλος Πελέ, που έκανε τον…ψόφιο κοριό στις αρχές της εβδομάδας όταν η λαμπαδηδρομία πέρασε και μπροστά από το μουσείο της Σάντος και όταν του έδωσαν τη δάδα. Απλά την κράτησε για λίγα δευτερόλεπτα. Ισχυρίστηκε δε ότι επειδή πονάει το πόδι του (κυκλοφορεί και με μπαστούνι) δεν μπορεί να τρέξει, γιατί αν έτρεχε έστω και 100 μέτρα, θα έχανε το δικαίωμα να διεκδικήσει τη θέση του τελευταίου λαμπαδηδρόμου.
Αυτό πάντως που δεν αντέχεται – δημοσιογραφικά – στην πιο επίπονη αποστολή από όλες τις διοργανώσεις μακράν (καθώς στους Ολυμπιακούς Αγώνες οι εκπρόσωποι του Τύπου γίνονται χίλια κομμάτια για να προλάβουν όλα τα αθλήματα) είναι το γεγονός ότι το κάθε μπουκαλάκι με νερό κοστίζει κοντά στα δύο ευρώ ενώ το φαγητό… ζυγίζεται!
Πληρώνεις ανάλογα του βάρους του πιάτου σου, κάτι που είναι συνηθισμένο σε πολλά εστιατόρια της χώρας, αλλά δεν περιμέναμε να εφαρμοστεί και στο κέντρο Τύπου, όπου φθηνότερα από όλους φυσικά τρώνε κάποιες γυναίκες συνάδελφοι που γεμίζουν το πιάτο τους με σαλάτα…