"Εμπνέουμε μια γενιά" ήταν το σύνθημα των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, αλλά αυτοί που πραγματικά εμπνέουν και κυρίως "διδάσκουν" γενιές ολόκληρες είναι οι αθλητές των Παραολυμπιακών Αγώνων που ξεκινούν τους δικούς τους αγώνες την Τετάρτη στη βρετανική πρωτεύουσα.

Οι 61 Ελληνες αθλητές και αθλήτριες που θα εκπροσωπήσουν τη χώρα μας είναι ήδη μεταλλιούχοι στις καρδιές και στη ψυχή μας.

Διότι το να έχουν το σθένος και το κουράγιο να δώσουν αυτόν τον δύσκολο αγώνα, είναι η μεγαλύτερή τους νίκη πριν καν αρχίσει το πρώτο αγώνισμα των Παραολυμπιακών.

Σε μια χώρα, όπου (αν είναι δυνατόν) σύμφωνα με την μυθολογία στην Αρχαία Σπάρτη, έριχναν στον Καιάδα τα ανάπηρα παιδιά, μας θυμίζει ουσιαστικά την αρρωστημένη νοοτροπία και φιλοσοφία του Χίτλερ περί αρίας φυλής.

Ευτυχώς κάποιες επιστημονικές έρευνες στον Καιάδα, πολλά χρόνια αργότερα έδειξαν πως πιθανότατα δεν έριχναν εκεί βρέφη.

Αυτό που είναι σίγουρα όμως αποδεδειγμένο είναι το γεγονός πως η έλλειψη παιδείας στη χώρα μας, έκανε τις περισσότερες οικογένειες για χρόνια να κρατούν εσώκλειστα στο σπίτι τα παιδιά με αναπηρία, λες και αισθάνονταν ντροπή για αυτά. Ιδιαίτερα στην περιφέρεια το φαινόμενο έπαιρνε ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις δεδομένου της άγνοιας και της αφέλειας του κόσμου, στο να κοιτάει παράξενα ή να κοροϊδεύει τους ανθρώπους με αναπηρία.

Γι’ αυτό και οι 61 αθλητές και αθλήτριες μας που αγωνίζονται στο Λονδίνο είναι ήδη νικητές. Και θα περάσουν μέσω της τηλεόρασης εικόνες που πρέπει να δουν όλοι οι Έλληνες για να κατανοήσουν – όσοι δεν το έχουν καταλάβει- πως αυτοί οι άνθρωποι, που είχαν την ατυχία στη ζωή τους (είτε εκ γενετής, είτε από κάποιο ατύχημα) να έχουν πρόβλημα αναπηρίας, δεν είναι ξεχωριστό είδος και δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με λύπη, αλλά με σεβασμό.

Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας το 2004 άφησαν μια από τις καλύτερες κληρονομιές σε αυτό το κομμάτι, καθώς μια ολόκληρη γενιά νέων παιδιών, βρέθηκαν στα γήπεδα και είδαν από κοντά την προσπάθεια των ατόμων με αναπηρία. Ήρθαν πιο κοντά τους, τους ένιωσαν και τους κατάλαβαν και αυτό ήταν το μεγάλο κέρδος.

Μακάρι να είχαμε ένα ακόμα, αυτό των προσβάσεων στους κοινόχρηστους χώρους για άτομα με ειδικές ανάγκες. Δυστυχώς εκεί άλλαξαν ελάχιστα πράγματα και η σύγκριση με το Λονδίνο θα είναι πικρή. Ποτέ όμως δεν είναι αργά, αρκεί να υπάρχει θέληση και πίστη, ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Το αξίζουν αυτά τα παιδιά.

Υ.Γ. Η ΦΙΜΠΑ ήξερε τι έκανε όταν ανέθετε στην Ελλάδα τη διοργάνωση του πρώτου Παγκοσμίου Πρωταθλήματος μπάσκετ 3χ3 με τη διαφήμιση που έγινε στο συγκεκριμένο άθλημα να είναι η καλύτερη. Ήταν δεδομένη σε μια χώρα που λατρεύει το μπάσκετ.

Η Διεθνής Ομοσπονδία πλέον αν είναι ευέλικτη θα πρέπει να εκμεταλλευτεί το ελληνικό δώρο και να προωθήσει άμεσα το αγώνισμα εν’ όψει Ολυμπιακών Αγώνων. Αν μάλιστα καταφέρει να πείσει, ιδιαίτερα τις γυναικείες ομάδες να αγωνίζονται με πιο...ελκυστικές εμφανίσεις που να θυμίζουν λίγο καλοκαίρι και παραλία, είναι δεδομένο πως σε σύντομο χρονικό διάστημα το 3χ3 θα κοντράρει σε δημοτικότητα το ήδη καταξιωμένο μπιτς βόλεϊ.