Λίγες ώρες πριν το πρώτο κρίσιμο μπαράζ της εθνικής μας ομάδας με τη Ρουμανία στο "Καραϊσκάκης" σε πολλούς, ιδιαίτερα της παλαιότερης γενιάς, ξυπνούν μνήμες από τα αντίστοιχα παιχνίδια με τους Ρουμάνους, για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 1970. Κατά σύμπτωση τέτοιες μέρες. Στις 16 Νοεμβρίου!

Τότε που σε έναν όμιλο "φωτιά" η ελληνική ομάδα άγγιξε μια ιστορική πρόκριση στο Παγκόσμιο κύπελλο του Μεξικού και την έχασε στις λεπτομέρειες,. Πιθανότατα και στην απουσία του Μίμη Δομάζου, του οποίου η κόντρα με τον Κώστα Ασλανίδη δίχασε μέχρι και την χούντα! Ο "στρατηγός" θυμάται εκείνες τις υπέροχες μέρες μιλώντας στο Sport24.

Οι Ρουμάνοι με έναν βαθμό διαφορά (8 έναντι 7) πήραν την πρωτιά στον όμιλο, έστω και αν δεν μας νίκησαν σε κανένα από τα μεταξύ μας ματς, τα οποία έληξαν ισόπαλα, αδικώντας τη μεγάλη προσπάθεια των διεθνών μας.

Αναφερόμαστε στην "Ντρίμ τίμ" της εποχής, χωρίς ίχνος υπερβολής και θυμίζουμε ενδεικτικά ότι τότε στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έπαιζαν μεταξύ άλλων ο Μίμης Δομάζος, ο Μίμης Παπαϊωάννου, ο Γιώργος Σιδέρης, ο Γιώργος Κούδας, ο Τάκης Οικονομόπουλος, ο Αριστείδης Καμάρας, ο Στάθης Χάιτας, ο Γιάννης Γκαϊτατζής, ο Κώστας Ελευθεράκης, ο Βασίλης Μποτίνος, ο Γιώργος Δέδες, ο Σταύρος Σαράφης, ο Χρήστος Ζαντέρογλου, ο Μπάμπης Ιντζόγλου. Είπατε τίποτα ;

Και όμως η στιγμιαία αδράνεια, κυρίως στο τελευταίο δεκάλεπτο ενός δραματικού αγώνα στο Οπόρτο, όπου οι Πορτογάλοι με δύο γκολ στο 80’ και 85’ μας ισοφάρισαν σε 2-2 αλλά και στην ισοφάριση από τους Ρουμάνους στο "Καραϊσκάκης" (2-2) μας στοίχισε την πρόκριση.

Μιλάμε για μια ομάδα που είχε επικρατήσει με 4-2 της Πορτογαλίας στο "ΚαραΪσκάκης" και με 4-1 της Ελβετίας στο Καυτατζόγλειο, είχε φέρει δύο ισοπαλίες με τη Ρουμανία (2-2, 1-1), μια ακόμα με την Πορτογαλία (2-2) και είχε μόλις μια ήττα στην πρεμιέρα του ομίλου στην Ελβετία (1-0) σε ένα ματς, μαγική εικόνα !

Πριν από το πολύ κρίσιμο ματς με τους Ρουμάνους στο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο τότε τεχνικός της εθνικής μας ομάδας, Ντάν Γεωργιάδης είχε αποκλείσει από την αποστολή τον "Στρατηγό" του ελληνικού ποδοσφαίρου, Μίμη Δομάζο, για ένα φούτερ !

Ο εκ των κορυφαίων Ελλήνων παικτών όλων των εποχών, ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων του στο Sport24.gr και εύχεται και ελπίζει, όντας ιδιαίτερα αισιόδοξος, πως οι διεθνείς μας του 2013 θα πάρουν έστω μια άτυπη ρεβάνς μετά από 43 χρόνια!

" Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες χαμένες ευκαιρίες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μπορεί να ήμασταν ερασιτέχνες τότε, αλλά είχαμε πολύ καλή ομάδα" θυμάται ο "Στρατηγός" που μας διηγείται από πρώτο χέρι το περίφημο περιστατικό με τον προπονητή, στον Αστέρα της Βουλιαγμένης, δέκα μέρες περίπου πριν το μεγάλο ματς στον Πειραιά.

" Βρισκόμασταν στο ξενοδοχείο και τότε συνηθιζόταν οι φροντιστές να άφηναν κάθε πρωί έξω από τα δωμάτιά μας, τις φόρμες προπόνησης, το πάνω και το κάτω μέρος. Ένα πρωί εμένα δεν μου είχαν φέρει το πάνω μέρος και κατέβηκα για πρωινό φορώντας μόνο τη φόρμα και απλά μια μπλούζα πάνω, χωρίς το φούτερ, για να ακολουθήσει ο εξής διάλογος με τον Ντάν Γεωργιάδη.

- Που πάτε έτσι κύριε ;

- Για πρωινό κύριε, δεν μου έφεραν το φούτερ

- Να πάτε να το βρείτε αμέσως κύριε

- Που να πάω να το βρω κύριε ;

- Να πάτε στο σπίτι σας κύριε.

Αυτός ήταν ο διάλογος με τον προπονητή και φυσικά μάζεψα τα πράγματά μου και έφυγα από το ξενοδοχείο με τον Ντάν Γεωργιάδη να ζητάει τον αποκλεισμό μου από τον αγώνα με τη Ρουμανία" μας θυμίζει ο Μίμης Δομάζος, που ακόμα δεν είχε ζήσει τα χειρότερα, που συνέβησαν στο ιδιαίτερα γραφείο του τότε ΓΓΑ της χούντας γνωστό και μη εξαιρετέο Κώστα Ασλανίδη.

" Με είχε καλέσει στο γραφείο του και ήταν δίπλα του και ο Νταν Γεωργιάδης που είχε εισηγηθεί τον αποκλεισμό μου. Θα σας πως απλά ότι μέχρι και αυτός ένοιωσε άβολα με τη συμπεριφορά του ανθρώπου της χούντας.

Μου είχε μιλήσει πολύ άσχημα τότε ο Ασλανίδης, αλλά όταν ξεπέρασε τα όρια και μου είπε: "Δεν ντρέπεσαι, εγώ σε πήρα από τις παράγκες και σε έκανα άνθρωπο !" δεν άντεξα και όρμησα. Παραλίγο να τον πιάσω από το λαιμό με τη γραμματέα του τότε, να φοβάται μήπως μου βγάλει πιστόλι!

Τι είπες ρε, εμένα πήρες από τις παράγκες και με έκανες άνθρωπο ; Είναι ντροπή σου να λες τέτοια πράγματα" του είπα και έφυγα από το γραφείο μετά από έντονο τσακωμό. Ο Ασλανίδης το έβαλε στοίχημα να μην παίξω και μου δημιούργησε και πρόβλημα με μια άδεια για πρακτορείο Προπό που ήταν να πάρω και την μπλόκαρε. "Αυτός τελείωσε" φώναζε και μάλιστα στον αγώνα με τη Ρουμανία κάθισε στον πάγκο (!) για να ελέγχει την κατάσταση ενώ εγώ ήμουν στην εξέδρα των επισήμων του "Καραϊσκάκης".

Όλοι τότε οι άνθρωποι της χούντας, του είχαν πει ότι κάνει λάθος και προσπαθούσαν να τον πείσουν ότι πρέπει να παίξω σε ένα τόσο κρίσιμο ματς. Μάλιστα από τα μεγάφωνα του σταδίου είχαν πει και το όνομά μου ! Αυτός ήταν ανένδοτος και μάλιστα τριπλασίασε το αρχικό πριμ στην ομάδα για νίκη επί της Ρουμανίας.

Εγώ καθόμουν πίσω από τον συνταγματάρχη της χούντας τον Ιωάννη Λαδά, πολύ ισχυρό άνθρωπο στο καθεστώς τότε, που ήθελε να παίξω. Μόλις βάζουμε το πρώτο γκολ, γυρίζει από τον πάγκο ο Ασλανίδης δείχνοντας με το δάχτυλο το κεφάλι του, κάνοντας νόημα στον Λαδά: "Είδες τι σου είπα". Ο Λαδάς απάντησε με τον ίδιο τρόπο στον Ασλανίδη και τις δύο φορές που μας ισοφάρισε ο Ντουμιτράκε!

Με τον προπονητή εγώ τα ξαναβρήκα και δεν του κρατώ κακία, ήταν άλλωστε μια από τις παρεξηγήσεις που γίνονται. Ο Ασλανίδης όμως ήταν απαράδεκτος" συνεχίζει ο "Στρατηγός" που πιστεύει ότι θα είχαμε προκριθεί:

" Αν δεν αλλάζαμε προπονητή. Θυμίζω ότι σε εκείνα τα προκριματικά ξεκινήσαμε με τον Κώστα Καραπατή, συνεχίσαμε με τον Νταν Γεωργιάδη και τελειώσαμε με τον Λάκη τον Πετρόπουλο. Ειλικρινά αν είχε μείνει ο Κώστας Καραπατής θα είχαμε προκριθεί πιστεύω σίγουρα, αφού επηρέασαν αυτές οι αλλαγές και κυρίως η πρώτη.

Είχαμε χάσει ένα δικό μας ματς στη Βασιλεία από την Ελβετία με 1-0 στην πρεμιέρα του ομίλου. Σε έναν αγώνα όπου είχαμε μεγάλες ευκαιρίες, δοκάρια ενώ στο τελευταίο λεπτό του αγώνα από δικό μου κόρνερ ο Ζαντέρογλου έπιασε μια φοβερή κεφαλιά, η μπάλα έφυγε από τα χέρια του τερματοφύλακα και πήγαινε στα δίχτυα, για να τη διώξει τελευταία στιγμή πάνω στη γραμμή ένας Ελβετός (Ραμσέγιερ).

Πηγαίνοντας προς το πούλμαν της ομάδας για να αποχωρήσουμε από το γήπεδο, ο Κώστας Καραπατής μπαίνοντας μέσα βλέπει τη γυναίκα του Ασλανίδη και του Δέδε, προέδρου τότε της ΕΠΟ, να καπνίζουν. "Τι κάνετε , εδώ είναι ιερός χώρος. Κατεβείτε αμέσως κάτω" τους είπε και τις έβγαλε από το πούλμαν. Αυτό ήταν, ο Κώστας απολύθηκε στον…αέρα όσο ήμασταν στο αεροπλάνο για την επιστροφή. Δυστυχώς μια απόφαση αλλόκοτη που στοίχισε πιθανότατα μια ιστορική πρόκριση στο Μεξικό. Εκεί που θα κληρωνόμασταν στον ίδιο όμιλο με τη μεγάλη Βραζιλία του Πελέ !

Από την οποία κάποια χρόνια μετά βέβαια είχαμε πάρει 0-0 σε φιλικό στο Μαρακανά" λέει ο Μίμης Δομάζος, που μετά έζησε το νέο σοκ της Πορτογαλίας. "Αυτοκτονία όπου προηγηθήκαμε 2-0 στο 73’ και δεχτήκαμε δύο γκολ στο φινάλε. Με το τελευταίο στο σουτ του Πέρεζ, η μπάλα να χτυπάει στον Χάιτα να αλλάζει πορεία και να ξεγελά τον Οικονομόπουλο".

Έτσι θέλαμε μόνο νίκη στο Βουκουρέστι, εκεί όπου χιλιάδες Έλληνες είχαν βρεθεί στις εξέδρες του σταδίου της "23 Αυγούστου" και ο Μίμης Δομάζος είχε ισοφαρίσει στο 50’ αλλά ποτέ δεν ήρθε το νικητήριο γκολ.

" Είχα κάνει μια προσποίηση από το κέντρο ότι θα δώσω πάσα στο Σιδέρη, αλλά προχώρησα και έπιασα μια βολίδα έξω από την περιοχή. Θυμάμαι τον Ρουμάνο τερματοφύλακα Ραντουκάνου που ήταν θηρίο να μένει…άγαλμα. Δυστυχώς στη συνέχεια χάσαμε μεγάλες ευκαιρίες και δεν κάναμε το όνειρο πραγματικότητα.

Κρίμα γιατί ήταν μια εθνική όλο ταλέντο και μεγάλες προσωπικότητες. Με φοβερές εμφανίσεις και νίκες με τη μεγάλη Πορτογαλία (4-2) και την Ελβετία (4-1), αλλά πληρώσαμε τις ισοπαλίες με 2-2 και πήγαμε μόνο για ένα αποτέλεσμα στο φινάλε και μάλιστα εκτός έδρας. Οι πιθανότητες ήταν τότε 30-70 στο τελευταίο παιχνίδι στο Βουκουρέστι. Οι Ρουμάνοι αγκαλιάζονταν στο τέλος που είχαν πάρει ισοπαλία στο σπίτι τους. Κρίμα γιατί πραγματικά είχαμε μεγάλη ομάδα με φοβερούς παίκτες.

Θυμάμαι τότε στις προπονήσεις μου έλεγε ο Σιδέρης: "Μίμη φαντάζεσαι να είχα έρθει στον Παναθηναϊκό και να παίζαμε μαζί. Θα χρειαζόταν κομπιουτεράκι για να μετράμε τα γκολ που θα βάζαμε μαζί". Πράγματι ο Σιδέρης ήταν να έρθει στον Παναθηναϊκό από τον Ατρόμητο Πειραιά, αλλά τελικά ήρθε ο Παπαεμμανουήλ και ο Γιώργος πήγε στον Ολυμπιακό.

Είπαμε ήταν άλλες εποχές τότε ρομαντικές. Εδώ είχε έρθει ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, τρομερός άνθρωπος, ο Γουλανδρής με μια επιταγή με μεγάλο ποσό στο κέντρο που διασκεδάζαμε στα Δειλινά, για την πρόκριση του Παναθηναϊκού στο Γουέμπλεϊ και μας είπε αυτή είναι δική σας. Τον ευχαρίστησα εκ μέρους της ομάδας αλλά του είπε: Πρόεδρε δεν μπορούμε να τη δεχτούμε. Τι θα πουν αν αύριο μεθαύριο παίξουμε ένα ματς με τον Ολυμπιακό. Δεν γίνονται αυτά, αλλά ειλικρινά σε ευχαριστούμε.

Τότε οι πρόεδροι και οι παράγοντες ήταν ρομαντικοί έστω και ερασιτέχνες, αλλά σέβονταν τις ομάδες. Δεν τις θεωρούσαν τσιφλίκι τους επειδή έχουν βάλει κάποια χρήματα. Όπως σήμερα εμείς που δεν μπορούμε σχεδόν να μπούμε στο σπίτι μας στη Λεωφόρο, αν είναι δυνατόν" βγάζει την πίκρα του ο "Στρατηγός" που το 1969 στο ματς με τη Ρουμανία είχε κάτσει στην εξέδρα των επισήμων στο "Καραϊσκάκης", την Παρασκευή δεν θα είναι καν στο γήπεδο, αλλά θα δει το παιχνίδι από την τηλεόραση.

" Τόσα χρόνια δεν έχουμε δεχτεί μια πρόσκληση για ένα παιχνίδι της εθνικής. Είναι κρίμα, αλλά εμείς θα είμαστε πάντα μας μέρος της εννοείται αυτό. Τα παιδιά θα τα καταφέρουν και θα πάρουν ρεβάνς και για μας. Είναι σημαντικό να μην φάμε γκολ στην έδρα μας, αλλά είμαστε πολύ καλοί, ιδιαίτερα στην άμυνα και δεν τους φοβάμαι. Μπορεί κάποιες φορές να μην παίζουμε πολύ καλά, αλλά ξέρουμε να παίρνουμε αποτελέσματα και τώρα αυτό θέλουμε.

Η εθνική τα τελευταία χρόνια έχει πετύχει εκπληκτικά πράγματα με αποκορύφωμα τον άθλο της κατάκτησης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στην Πορτογαλία το 2004. Ξέρετε οι παίκτες που πέτυχαν αυτό το θαύμα ακόμα δεν το έχουν συνειδητοποιήσει απόλυτα. Θα καταλάβουν τι σπουδαίο πέτυχαν μετά από πολλά χρόνια και σας το λέω εκ πείρας, καθώς τον άθλο του Γουέμπλει τότε τον βλέπαμε ως κάτι φυσιολογικό και απλά χαιρόμασταν. Τώρα μετά από μισό αιώνα σχεδόν καταλαβαίνουμε το βαθμό δυσκολίας αυτού που πετύχαμε" κλείνει την εξιστόρηση των όμορφων αναμνήσεων που μοιράστηκε μαζί μας ο Μίμης Δομάζος, που συνεχίζει να τρέχει στα γήπεδα, αυτή τη φορά στις ακαδημίες του διδάσκοντας τα νέα παιδιά με ήθος και κυρίως με τη μαγική του τέχνη στο να "μιλάει" στη μπάλα. Δεν κάθεται πίσω από ένα γραφείο να διοικεί, αλλά θέλει να ζει μαζί με τα παιδιά.

" Όταν έχουν ακούσει για μένα από τους γονείς του και ζητούν βίντεο για να δουν στιγμιότυπα από την εποχή μας, εγώ δεν μπορώ να κάθομαι σε ένα γραφείο και να στέλνω απλά νεαρούς προπονητές να διδάσκουν. Δεν το έκανε ποτέ, δεν θα το κάνω και τώρα. Είμαι δίπλα τους και εγώ πρώτος θα τους δώσω το παράδειγμα. Έτσι έχω μάθει τόσα χρόνια, από παιδί, να βγαίνω μπροστά . Δεν θα αλλάξω συνήθειες τώρα".

Ο απόλυτος σεβασμός, για έναν πραγματικά μεγάλο του ποδοσφαίρου μας και κατ’ επέκταση του ελληνικού αθλητισμού.