Οι εικόνες που έζησαν όλοι πέρυσι είτε μέσω των τηλεοπτικών δεκτών είτε από κοντά (όσοι βρέθηκαν στο γήπεδο της Τούμπας για τον επαναληπτικό ημιτελικό του κυπέλλου Ελλάδος ΠΑΟΚ-Ολυμπιακού) είναι ακόμα νωπές.

Μετά από μια ουσιαστικά πολεμική επιχείρηση σε εξέδρα και πάγκο των φιλοξενουμένων, παίχτηκε και λίγο μπάλα, με τους γηπεδούχους να παίρνουν τελικά την πρόκριση στον τελικό, βάζοντας ουσιαστικά φινάλε στη χρονιά.

Εκεί τελείωσε η σεζόν για τον ΠΑΟΚ, καθώς λόγω τιμωρίας στη συνέχεια έχασε τη δεύτερη θέση και τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λίγκ, ενώ στον τελικό εντελώς “άδειος” ηττήθηκε πολύ εύκολα από τον Παναθηναϊκό (4-1).

Δεν ήταν η πρώτη φορά, όλα αυτά τα χρόνια, όπου η σεζόν για τον ΠΑΟΚ τελείωνε ουσιαστικά σε ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα. Αυτό το βιολί, ξεκίνησε από το μακρινό 1966, σχεδόν μισό αιώνα πριν όταν ο Γιώργος Κούδας αποτέλεσε το μήλον της έριδος μεταξύ των δύο ομάδων, όταν αποφάσισε να μετακομίσει από το “Δικέφαλο του Βορρά” στον Πειραιά και στους Ερυθρόλευκους του Μάρτον Μπούκοβι.

Ουσιαστικά ο “Μεγαλέξανδρος” του ελληνικού ποδοσφαίρου αποτέλεσε την αφορμή για να ξεκινήσει η μεγαλύτερη κόντρα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που κρατάει ακόμα και σήμερα, ιδιαίτερα έντονα.

Τα συνθήματα που ακούγονταν την Κυριακή τόσο στην Κέρκυρα από τους οπαδούς του Ολυμπιακού όσο και στην Τούμπα από τους ομοιδεάτες τους του ΠΑΟΚ, ουσιαστικά μας έβαλαν λίγο νωρίτερα στο...κλίμα του ντέρμπι της Τετάρτης, στο οποίο είναι δεδομένο ότι οι παίκτες του “Δικεφάλου” και ο Αγγελος Αναστασιάδης θα ακούσουν τα εξ' αμάξης, όχι γιατί υπάρχει κάτι προσωπικό μαζί τους, αλλά πολύ απλά επειδή αποτελούν κομμάτι της ομάδας με την οποία υπάρχει αυτή η μεγάλη κόντρα με τον Ολυμπιακό.

Το ίδιο θα γίνει και στο δεύτερο γύρο στην Τούμπα ή όπου αλλού θα συναντηθούν οι δύο αντίπαλοι, αποτέλεσμα αυτής της κόντρας για τον Γιώργο Κούδα.

Δύο ομάδες που έχουν χάσει σε τραγωδίες (Θύρα 7 και τροχαίο δυστύχημα στα Τέμπη) φιλάθλους τους και έχουν τους πιο φανατικούς οπαδούς, έχουν τόσα κοινά και όμως μια υπόθεση του 1966 χώρισε την Ελλάδα στη μέση και έβαλε τους οπαδούς των δύο ομάδων στα...χαρακώματα.

Το πιο οξύμωρο είναι ότι η κορυφαία εκείνη ομάδα του ΠΑΟΚ της δεκαετίας του 1970, “σκόρπισε” τελικά στην Αθήνα σε Ολυμπιακό (Ορφανός, Κωστίκος και Γούναρης) και Παναθηναϊκό (Τερζανίδης, Αναστασιάδης, Ασλανίδης) αλλά δεν άνοιξε μύτη για κανέναν, ενώ για τον μεγάλο Γιώργο Κούδα η Ελλάδα κόπηκε στα δύο και ευτυχώς που δεν υπήρχαν τότε μέσα κοινωνικής δικτύωσης γιατί θα είχε γίνει πανικός, όπως τώρα με μια σύγχρονη – σε μικρογραφία- περίπτωση Κούδα την παρολίγο μετακόμιση του Σούλη Μαρκόπουλου στον Ολυμπιακό την οποία δεν επέτρεψαν να ολοκληρωθεί οι φίλοι του ΠΑΟΚ.

Με αφορμή λοιπόν το μεγάλο ντέρμπι κορυφής της Τετάρτης (το πρώτο μετά το 1989 στο οποίο ο ΠΑΟΚ μπαίνει στο γήπεδο ως πρωτοπόρος στη βαθμολογία) το Sport24.gr θυμίζει την υπόθεση “Γιώργος Κούδας” που μετέτρεψε σε εμπόλεμη ζώνη τις σχέσεις των δύο ομάδων.

Εχοντας παίξει στον ΠΑΟΚ, σε ηλικία πιο μικρή και από του Μέσι όταν αυτός πρωτοπήγε στη Μπαρτσελόνα (φορούσε τη φανέλα με το δικέφαλο αετό ήδη από 11 ετών !) ο Γιώργος Κούδας το 1966 στα 19 του χρόνια αποφάσισε να κατέβει στον Πειραιά και να ντυθεί στα “Ερυθρόλευκα”.

Σε συνέντευξή του τότε στην εφημερίδα “Το ΦΩΣ” και στον αείμνηστο Νικήτα Γαβαλά, δεδομένου ότι είχε μπει στο παιχνίδι για την απόκτησή του και ο Παναθηναϊκός, ο Γιώργος Κούδας τονίζει: “ Το έχω πει χιλιάδες φορές και το επαναλαμβάνω. Είμαι Ολυμπιακός και θα πεθάνω Ολυμπιακός, είναι κωμικά τα περί μεταγραφής μου σε άλλη ομάδα. Στέλνω χιλιάδες φιλιά και την απέραντη αγάπη μου στους Ερυθρόλευκους φιλάθλους και τους υπόσχομαι να δείξω την αξία μου”.

Δεν μπόρεσε να κρατήσει την υπόσχεσή του καθώς έπαιξε μόλις σε 3-4 φιλικά με τον Ολυμπιακό (αποθεώθηκε από τους φίλους των Ερυθρολεύκων τόσο στην πρώτη προπόνηση όσο και στα φιλικά με Αργοναύτη, Ολυμπιακό Χαλκίδας, Χαϊδάρι – όπου σκόραρε κιόλας- και Πανελευσινιακό.

Δεν πρόλαβε ούτε ένα επίσημο παιχνίδι καθώς τιμωρήθηκε με 15νθημερο αποκλεισμό από την τότε ΕΣΑΠ (Ένωσις Σωματείων Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών) μετά από καταγγελία του ΠΑΟΚ, καθώς τότε οι ομάδες μπορούσα να...καρφώσουν το δελτίο του παίκτη στο ταβάνι και να μην παίξει πουθενά αλλού. Αρα θα έπαιζε ή στον ΠΑΟΚ ή θα σταμάταγε το ποδόσφαιρο όπως και έγινε για δύο χρόνια που δεν έπαιξε και εκπλήρωσε την στρατιωτική του θητεία στο λιμενικό σώμα.

Ολα είχαν ξεκινήσει από το 1965, όταν η διοίκηση του ΠΑΟΚ είχε αποφασίσει να βοηθήσει την οικογένεια του Κούδα και να ανοίξει ένα ουζερί στον πατέρα του Ιωάννη. Ομως μετά τον πρώτο καιρό άρχισαν να μένουν γραμμάτια απλήρωτα, το χρέος ξεπέρασε τις 150.000 δραχμές τότε (να φανταστεί κανείς ότι ο μεγάλος Γουλανδρής είχε προτείνει τότε στον παίκτη μισθό 8.000 δραχμών, για να καταλάβουμε λίγο και την αξία τότε των ποσών αυτών).

Στις 13 Ιουλίου του 1966 ο Κούδας κατέβηκε στον Πειραιά (ήδη τον ήθελαν από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό) και ουσιαστικά συμφώνησε σε όλα. Μάλιστα είναι χαρακτηριστική και η επιστολή που έστειλε ο πατέρας του Ιωάννης προς τις εφημερίδες της Θεσσαλονίκης που είχαν ήδη γράψει για την κάθοδό του Γιώργου Κούδα στην Αθήνα και στην οποία ανέφερε το χρέος του μαγαζιού που δημιουργήθηκε λόγω ΠΑΟΚ, ζήτησε συγγνώμη από τους φίλους του “Δικεφάλου του Βορρά” που έστειλε τον γιό του στον Πειραιά και μίλησε για ασυνέπεια και αγνωμοσύνη από πλευράς ΠΑΟΚ.

Η δήλωση μέσω επιστολής και πάλι προς τις εφημερίδες της Θεσσαλονίκης του ίδιου του Γιώργου Κούδα ήταν ακόμα πιο καυστική:

" Εγώ και η οικογένειά μου υπομείναμε πολλά και φτάσαμε σε σημείο να στερηθούμε ακόμη και την τροφή. Τα υπομείναμε όλα γιατί αγαπούσαμε και εξακολουθούμε να αγαπούμε τον ΠΑΟΚ. Για μένα και την οικογένειά μου είναι η δεύτερη θρησκεία. Πέραν όμως, από όλα αυτά, δεν ανέχομαι από κανέναν να αποκαλεί εμένα και την οικογένειά μου εκβιαστές... Το σωματείον “Ολυμπιακός” εις το οποίο μόνος μου ζήτησα να πάω, έχει τόσο στενές φιλικές σχέσεις με τον αγαπημένο μου ΠΑΟΚ, ώστε να παρέχει εγγυήσεις ότι θα με προσέξει... Γνωρίζετε άλλωστε ότι για τη μεταγραφή μου εγώ δεν αξίωσα τίποτα από το νέο μου σωματείο τον Ολυμπιακό” ανέφερε μεταξύ άλλων.

Εκατοντάδες φίλοι του ΠΑΟΚ μαζεύτηκαν έξω από τα γραφεία του ΠΑΟΚ την 1η Αυγούστου, που έληγε η περίοδος των μεταγραφών για να μην φύγει ο Κούδας. Οι προσφορές, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής ήταν θεαματικές. Ο Ολυμπιακός πρόσφερε στον ΠΑΟΚ (σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής, καθώς οι διοικήσεις επίσημα δεν μιλούσαν γι' αυτό το θέμα) 300.000 δραχμές και τους Αυγητίδη, Πλέσσα, Ν. Σιδέρη, Κυπριανίδη και Νεοφώτιστο, ενώ ο Παναθηναϊκός ανέβαζε ακόμα περισσότερο τον πήχυ, προσφέροντας 1.000.000 δραχμές και τους Λουκανίδη, Βουτσαρά, Παπαεμμανουήλ και Παπουλίδη.

Ο ΠΑΟΚ ήταν ανένδοτος και ο Κούδας παρέμεινε στην Αθήνα μόνο για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις στο λιμενικό σώμα, με τους φίλους του ΠΑΟΚ να πηγαίνουν μέχρι στα παιχνίδια της εθνικής ενόπλων για να τον αποδοκιμάσουν!

Στο μεταξύ η χώρα είχε μπει...στο γύψο με τη δικτατορία και ο πανίσχυρος τότε ΓΓΑ Κώστας Ασλανίδης είχε αναλάβει προσωπικά να λύσει το θέμα. Μάλιστα στις αρχές του καλοκαιριού του 1968 λίγο πριν επιστρέψει τελικά ο παίκτης στον ΠΑΟΚ, ο Ασλανίδης πρότεινε στον (τότε γενικό γραμματέα) μεγάλο Γιώργο Παντελάκη να παίξει ο Κούδας δυο χρόνια στον Ολυμπιακό και μετά να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη.

Ο αστικός μύθος λέει μάλιστα ότι ο Ασλανίδης απέιλησε μέχρι και με...εξορία τον Παντελάκη, ο οποίος φέρεται να ξεστόμισε την ιστορική ατάκα: “Εγώ μπορεί να πάω στη Γυάρο, αλλά ο Κούδας δεν θα πάει στον Ολυμπιακό. Σε τελική ανάλυση εσείς κάνατε...επανάσταση, βγάλτε μια διαταγή και πάρτε τον, εγώ δεν θα βάλω την υπογραφή μου σε κάτι τέτοιο".

Βλέποντας το αδιέξοδο, τελειώνοντας παράλληλα και τη θητεία του, ο Γιώργος Κούδας έχοντας μείνει μάλιστα και δύο χρόνια χωρίς μπάλα αποφάσισε τη μεγάλη επιστροφή και της 1η Αυγούστου του 1968 πέρασε την είσοδο των γραφείων του ΠΑΟΚ στην Παύλου Μελά. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ όχι μόνο δεν κρατά κακία αλλά γεμίζει το δρόμο έξω από τα γραφεία του “Δικεφάλου του Βορρά” και αποθεώνουν τον ποδοσφαιρικό τους Μεγαλέξανδρο. Αργότερα τον αποθέωσαν 12.000 κόσμος στην πρώτη του προπόνηση και πάλι με τα ασπρόμαυρα, χρώματα με τα οποία έγραψε το δικό του ξεχωριστό κομμάτι στην ποδοσφαιρική ιστορία του ΠΑΟΚ αλλά και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Για μιάμιση δεκαετία ο Κούδας μεγαλούργησε με τη φανέλα του ΠΑΟΚ ενώ ο Ολυμπιακός χρειάστηκε πάνω από δύο δεκαετίες για να μπορέσει να ξαναφύγει νικητής από την Τούμπα !

Ακόμα και η τεράστια ομάδα των Ερυθρολεύκων με τα συνεχόμενα πρωταθλήματα στις αρχές της δεκαετίας του 1970, σε τρία χρόνια με ισάριθμες κατακτήσεις πρωταθλημάτων, μετρούσε μόνο τρεις ήττες και ήταν όλες από τον ΠΑΟΚ. Είχε πάρει δηλαδή τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα και έχανε μόνο μια φορά το χρόνο, παραδοσιακά στην Τούμπα...

Ευχή όλων και φανταζόμαστε πρώτων απ' όλους του μεγάλου Γιώργου Κούδα θα είναι την Τετάρτη να δούμε ένα μεγάλο ντέρμπι για το οποίο θα μιλάμε μετά για τις φάσεις και το καλό ποδόσφαιρο και όχι για μια πιθανή άσχημη συμπεριφορά με υβριστικά συνθήματα των οπαδών του Ολυμπιακού στην εξέδρα.