Φανταζόμαστε πως δεν υπάρχει περίπτωση ο «εθισμένος» με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα «Κάρα» να έχασε αυτό το παιχνίδι, απλά δεν αποκλείεται, όπως συμβαίνει σε πολλούς, να χρειάστηκε να ρίξει μια ματιά στο ημερολόγιο.

Απλά για να τσεκάρει πως το παιχνίδι ήταν «ζωντανό» και όχι κονσέρβα, δεδομένου ότι ήταν κλασσικός εκτός έδρας αγώνα της εθνικής μας για τα προκριματικά μεγάλης διοργάνωσης., όπως μας έχει συνηθίσει την τελευταία δεκαετία. Συνήθως μουδιασμένο ξεκίνημα, πίσω στο σκορ, σασπένς και τελικά ευτυχισμένο φινάλε.

Μάλιστα στην εξέλιξη του σκορ το παιχνίδι θύμισε πολύ τον προηγούμενο αγώνα μας στη Ρίγα για τα προκριματικά του Euro 2012, όπου και πάλι βρεθήκαμε πίσω στο σκορ, αλλά πήραμε τελικά προς το φινάλε το βαθμό της ισοπαλίας. Απλά χθες όντας πολύ καλύτεροι φύγαμε με το διπλό από το γήπεδο της Σκόντο Ρίγα, χωρίς ευτυχώς να κάνουμε...σκόντο στους βαθμούς και αυτό είναι το θετικό.

Όταν σταμάτησε η βροχή, εμφανίστηκε το ουράνιο τόξο (η ποιότητα της ομάδας μας) με το συγκρότημα του Φερντάντο Σάντος να προσφέρει ένα χορταστικό ημίωρο υψηλών προδιαγραφών, ανατρέποντας το εις βάρος της σκορ σε μια όμορφη βραδιά που είχε μοναδικό «αγκάθι» τον τραυματισμό του Σαμαρά.

Η είσοδος του τελευταίου στο δεύτερο ημίχρονο στη θέση του Μήτρογλου, έδωσε φαντασία και μπρίο στην επιθετική μας γραμμή που έγινε πλέον πιο δημιουργική και πιο απελευθερωμένη (αυτό που ζήτησε άλλωστε ο Σάντος στα μέσα του ημιχρόνου από Γκέκα και Μήτρογλου, όταν τους είπε να ανοίξουν τις αποστάσεις μεταξύ τους, χωρίς όμως τελικά να γίνει), αλλά η μεγάλη δουλειά συνέχισε να γίνεται από τους χάφ στο κέντρο, με τον Κώστα Φουρτούνη και τον Γιάννη Μανιάτη να αποτελούν την ευχάριστη έκπληξη, ο πρώτος περισσότερο σε δημιουργικό ρόλο και ο δεύτερος και ως κρυφός κυνηγός όπου η ατυχία του στέρησε ένα όμορφο γκολ από το ημίχρονο όπου θα έκανε τα πράγματα πολύ πιο εύκολα (η μπάλα σταμάτησε στο δοκάρι μετά από το υπέροχο πλασέ του πάνω στην κίνηση και στην επόμενη φάση φάγαμε το γκολ με πέναλτι).

Ευτυχώς η τιμωρία του Κατσουράνη δεν ισχύει στην Ευρώπη και η γλυκιά του πάσα (πάρε-βάλε) προς τον...δήμιο των Λετονών (σκοράρει σχεδόν πάντα απέναντί τους) Φάνη Γκέκα επανέφερε την τάξη, αφού πρώτα ο Σπυρόπουλος είχε ισοφαρίσει (αλά...Γεωργία όπως είχε κάνει στο ντεμπούτο του Σάντος πριν από μια διετία) με υπέροχο σούτ.

Η εθνική έδειξε με το καλημέρα πως είναι το φαβορί του ομίλου και ο τρόπος που ήρθε η νίκη είναι η καλύτερη ψυχολογική ένεση για τη συνέχεια. Πάντα τα πρώτα παιχνίδια στα προκριματικά, λόγω και της εποχής (χωρίς πολλά παιχνίδια στα πόδια τους οι διεθνείς) κρύβουν παγίδες. Μάλιστα σε μια διοργάνωση όπου μετράει και η διαφορά των γκολ, την στιγμή που η Βοσνία έβαλε 8 τέρματα στο Λιχτενστάιν, ήταν ιδιαίτερα σημαντικό που δεν αφήσαμε βαθμούς στη Ρίγα. Την ίδια ώρα μάλιστα που η βασική (θεωρητικά) αντίπαλός μας η Σλοβακία δεν κατάφερνε να κάνει το ίδιο στη Λιθουανία.

Υ.Γ. Ο Ορέστης Καρνέζης, δικαιώνει την (καθυστερημένη) επιλογή του Φερνάντο Σάντος που σαφώς και έπρεπε να τον είχε επιλέξει νωρίτερα για την τριάδα των τερματοφυλάκων το καλοκαίρι στο Euro της Πολωνίας και της Ουκρανίας.

Εσείς διαβάστε: Λετονία-Ελλάδα 1-2, Φύσσας: "Συγχαρητήρια σε όλους", Εξάρθρωση ο Σαμαράς, Σάντος: "Δεν φοβόμαστε κανέναν", Καρνέζης: "Έχουμε ποιότητα και σθένος", Πιλάβιος: "Η Εθνική της καρδιάς μου".