Σενιόρ Μίτσελ, συγγνώμη και συγχαρητήρια

Τα δημοσιογραφικά πηγαδάκια μετά από τέτοιες επικές βραδιές Τσάμπιονς Λίγκ και όχι μόνο, είναι απολαυστικά. Οπως αυτό της βραδιάς της Τρίτης όπου είχαμε την τύχη να βρεθούμε στο γήπεδο και κατ’ επέκταση και στην αίθουσα Τύπου στη συνέχεια.

Τα δημοσιογραφικά πηγαδάκια μετά από τέτοιες επικές βραδιές Τσάμπιονς Λίγκ και όχι μόνο, είναι απολαυστικά. Οπως αυτό της βραδιάς της Τρίτης όπου είχαμε την τύχη να βρεθούμε στο γήπεδο και κατ’ επέκταση και στην αίθουσα Τύπου στη συνέχεια.

Ο διάλογος που μεταφέρουμε, είναι μεταξύ τεσσάρων συναδέλφων, μεταξύ των οποίων και ο υποφαινόμενος, γεγονός που δικαιολογεί την μαρτυρία απο πρώτο χέρι.

«Παιδιά αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, πρέπει να βγάλουμε το καπέλο στο Μίτσελ» επισημαίνει ο πρώτος συνάδελφος, για να έρθει η ατάκα της βραδιάς (αν όχι της χρονιάς !) από τον δεύτερο.

«Οχι δεν συμφωνώ. Αν θέλουμε πράγματι να είμαστε ειλικρινείς και με αυτά που έχει γράψει το συνάφι μας γι’ αυτόν τον άνθρωπο, δεν πρέπει να του βγάλουμε το καπέλο αλλά τα παντελόνια μας» !

Οι δύο καλοί φίλοι και συνάδελφοι, με τους οποίους γνωρίζομαι και συνεργάζομαι πολλά χρόνια είπαν την αλήθεια, όπως εκείνη την ώρα ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό τους, πλημμυρισμένη από συναισθήματα μιας μεστής, γεμάτης εμφάνισης, από τις καλύτερες που έχει κάνει ποτέ στην ιστορία ελληνική ομάδα στην Ευρώπη.

Είχε αποδέκτη τον Μίτσελ, τον εξαιρετικό «ατακαδόρο» όπως λέγα(με)νε τους πρώτους μήνες παραμονής του στην Ελλάδα, αγνοώντας και το προπονητικό του ταλέντο και κυρίως αρνούμενοι να δώσουμε τον απαραίτητο χρόνο προσαρμογής στον Ισπανό τεχνικό.

Διότι άλλο η κριτική και άλλο κάποια σχόλια που ξεπερνούν τα όρια της γελειότητας και είχαμε δει και προς Ελληνα προπονητή περίπου την ίδια εποχή, τον Αργύρη Πεδουλάκη του μπασκετικού Παναθηναϊκού και είχε να κάνει με το αν έχει το πουκάμισό του έξω από την μπλούζα ή αν μιλάει καλά αγγλικά !

Φανταστείτε δηλαδή να είχε ελληνική ομάδα τον Μόγιες, ή ακόμα περισσότερο τον Αρσέν Βενγκέρ που όλα αυτά τα χρόνια στην Αρσεναλ βλέπει τους τίτλους με τα...κιάλια. Προφανώς οι αδαείς παραβλέπουν ότι ο Αλσατός τεχνικός έχει αλλάξει το επίπεδο της Αρσεναλ (παρά τους λίγους τίτλους) και την έχει κάνει έναν από τους πλουσιότερους συλλόγους στον κόσμο, ένα τεράστιοbrand nameκαι βγάζει συνέχεια ταλέντα τα οποία αργότερα μοσχοπουλιούνται σε ένα σύγχρονο χρυσωρυχείο.

Ο Μίτσελ, ήταν μεγάλος παίκτης και λόγω θέσης (χαφ) ήταν το είδους του παίκτη που αποκαλούμε «εγκεφαλικός».

Συνήθως αυτή η πάστα παικτών είναι που γίνονται και καλοί στη διοίκηση και τη διαχείριση καταστάσεων και ανθρώπων, ακόμα και αν δεν τα καταφέρουν ως προπονητές και το αποδεικνύει περίτρανα ένας άλλος μπαλαδόρος ο Μισέλ Πλατινί που δεν πέτυχε στους πάγκους αλλά διαπρέπει ως πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ.

Το μεγάλο κέρδος του Μίτσελ, δεν είναι μόνο οι εμφανίσεις των παικτών του, αλλά κυρίως το πως μιλάνε οι ίδιοι γι’ αυτόν ακόμα και οι Έλληνες και το πως τους έχει κερδίσει, τη στιγμή για παράδειγμα ο Ντομίνγκες δεν είχε «κουμπώσει» με τον Αντβοκαατ στην Ζενίτ και με τον Εμερι στη Βαλένθια.

«Αφιερώνω τη νίκη στους παίκτες μου που με ανέχονται». «Τους ευχαριστώ γιατί έκαναν πολλά παραπάνω απ’ όσα τους ζητήσαμε» ήταν δύο από τις πιο χαρακτηριστικές ατάκες του Ισπανού στη συνέντευξη Τύπου, ενώ το κορυφαίο που νομίζω αντιπροσωπεύει και εμάς του δημοσιογράφους είναι αυτό που είχε πει στους παίκτες του παλαιότερα και το επανέλαβε σε συνέντευξή του στον αγγλικό Τύπο.

«Είπα στους παίκτες μου ότι το επάγγελμα που κάνουμε μας προσφέρει μεγάλες χαρές και απολαύσεις, σε σημείο που να είναι περισσότερο χόμπι παρά επάγγελμα και πρέπει να νοιώθουν τυχεροί γι’ αυτό» είχε πει ο Ισπανός χαρακτηριστικά.

Εδώ και αρκετό καιρό έχει κερδίσει τους πάντες στον Πειραιά, και δικαίως, καθώς εκτός από τζέντλεμαν και ατακαδόρος είναι και καλός προπονητής. Το πολύ σημαντικό για τον Ολυμπιακό είναι πως είναι και καλός διαχειριστής, διότι στο Ολντ Τράφορντ η ομάδα του εκτός από τεχνικό στήσιμο, θα πρέπει να διαχειριστεί αυτή την πολύ μεγάλη νίκη (2-0) επί της Μάντσεστερ.

Τη μεγαλύτερη χωρίς αμφιβολία στην ιστορία του συλλόγου, δεδομένου ότι είχε αντίπαλο μια μεγάλη ομάδα η οποία είχε «κυκλώσει» στο ημερολόγιο αυτά τα παιχνίδια, ως τους αγώνες της χρονιάς, άρα περίπτωση κούρασης ή υποτίμησης δεν υπήρχε. Όσο για τοbrand name αυτής της ομάδας, αρκεί για να καταλάβει κανείς τη διαφήμιση που γνώρισε το βράδυ της Τρίτης ο Ολυμπιακός αλλά και το ελληνικό ποδόσφαιρο σε κάθε άκρη της υφηλίου.

Την ίδια στιγμή ο Μίτσελ παραμένει το ίδιο ταπεινός και προσγειωμένος όσο όταν είχε ρωτηθεί αν πιστεύει ότι ξεπέρασε τον Βαλβέρδε μετά την πρόκριση από τους ομίλους και απλά είχε πει: "Δεν νομίζω ότι μπορώ να τον ξεπεράσω και στην καρδιά των φίλων της ομάδας".

Και όμως το έχετε κάνει κύριε Μίτσελ, με την αξία και στο σπαθί σας.

Senior Mitsel perdon y felicitaciones