Σωτήρης Πανταλέων, αιώνια πιστός
Ο Γιάννης Λαμπίρης γράφει για τον Σωτήρη Πανταλέοντα ο οποίος έζησε την Τετάρτη (19/02) μία από τις πιο δυνατές στιγμές στην καριέρα του.
Το κλασσικό σύνθημα των φίλων του Παναθηναϊκού «Αιώνια πιστός» θα μπορούσε να είναι το καθημερινό «μότο» ενός αθλητή-πρότυπο όχι μόνο για το βόλεϊ αλλά για όλο το φάσμα του αθλητισμού, όπως είναι ο Σωτήρης Πανταλέων.
Ο οποίος έχοντας πατήσει πλέον στα 40, στο κλειστό του Αγίου Θωμά έζησε την Τετάρτη μία από τις πιο δυνατές στιγμές στην καριέρα του.
Κατέκτησε ως αρχηγός το λίγκ καπ, πρώτο τρόπαιο του συλλόγου στο άθλημα μετά από 10 χρόνια (!) και αυτή ήταν και η καλύτερη επιβεβαίωση ότι οι Πράσινοι έχουν επιστρέψει. Η φωτογραφία που ξεσπάει σε λυγμούς, στην αγκαλιά του προπονητή του Δημήτρη Ανδρεόπουλου με τον οποίο έχουν περάσει τόσα πολλά (έχοντας βρεθεί από τα λάθη των διοικήσεων του ερασιτέχνη πάνω από μια φορά στο κατώφλι της Α2 !) είναι το στιγμιότυπο των τελικών.
Εκεί βγήκε όλη η ένταση για τον εμβληματικό αρχηγό που είναι ο συνδετικός κρίκος (μαζί με τον αειθαλή μάνατζερ της ομάδας Ρούλη Αγραπιδάκη) του χθες με το σήμερα και ήταν ο μόνος που έπαιζε στον Παναθηναϊκό και το 2010 στον τελευταίο τίτλο του τριφυλιού πριν τον χθεσινό, στον – επίσης αξέχαστο – τελικό κυπέλλου του 2010 στο Φάληρο κόντρα στον Ολυμπιακό (3-2).
"Δεν μπορώ να διαλέξω κάποιον τίτλο, όλοι είναι ξεχωριστοί απλά ο αποψινός έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί σηματοδοτεί την επιστροφή του Παναθηναϊκού" είπε στον αέρα του Sport24 103.3 την ώρα που τον βγάζουμε από τα αποδυτήρια και σβήνει άρον άρον το τσιγαράκι που είχε ανάψει για να φύγει η απίστευτη ένταση.
"Όλες οι διακρίσεις είναι όμορφες. Ωστόσο, αυτή ήταν η επιβράβευση των προσπαθειών που έγιναν. Αυτή η ομάδα έχει μεγάλη ιστορία και τα προηγούμενα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Οι άνθρωποι που τα ζήσαμε το θέλαμε πάρα πολύ. Θέλαμε να ζήσουμε μία μεγάλη στιγμή με τον Παναθηναϊκό και αυτή είναι η πρώτη από αυτές που θα ακολουθήσουν. Ο Παναθηναϊκός θα ξαναγίνει αυτός που ήταν και πρέπει να είναι. Να διεκδικεί τρόπαια και να ευχαριστεί τον κόσμο. Ο κόσμος χρειαζόταν μία χαρά και του τη δώσαμε" λέει φανερά συγκινημένος.
Την ώρα του αγώνα, τον ζει πιό έντονα από τον καθένα. Κυρίως από τον πάγκο. Στο 2-0 σετ δαγκώνει τη φανέλα του, η τεράστια εμπειρία του δεν του επιτρέπει να πανηγυρίσει ακόμα. Ο Ολυμπιακός κερδίσει το παιχνίδι με 3-2 και φέρνει τα πάνω κάτω οδηγώντας τη διεκδίκηση του τίτλου στο χρυσό σέτ.
Ο ίδιος δεν έχει πάψει στιγμή να μιλάει στους συμπαίκτες, ιδαίτερα στους νεαρούς Ελληνες και τους εμψυχώνει. Οι Ερυθρόλευκοι μπαίνουν φουριόζοι και στο χρυσό σετ και προηγούνται με 6-3 όταν ο Σωτήρης Πανταλέων πάει στο σερβίς.
Αυτό το απαλό float service, προβλέψιμο, αλλά παράλληλα τόσο τεχνικό, με φάλτσα και υψηλό βαθμό δυσκολίας για την αντίπαλη άμυνα. Το 3-6, γίνεται 8-6 και ο ρυθμός έχει αλλάξει. Ο κόσμος "ξυπνάε" στην εξέδρα και ένα παγωμένο γήπεδο παίρνει...φωτιά.
Το κύπελλο που ξεγλυστρούσε μέσα από τα χέρια του Παναθηναϊκού, πλησιάζει πλέον στην τροπαιοθήκη. Το τέλος φέρνει έξαλλους πανηγυρισμούς, με τους παίκτες του Παναθηναϊκού να πηγαίνουν όλοι στην εξέδρα να γιορτάσουν με τους φίλους της ομάδας.
Ολοι είπαμε; Οχι όλοι.
Ο αρχηγός δεν πάει, διότι προηγουμένως με τον προπονητή του Δημήτρη Ανδρεόπουλο πάνε στους παίκτες του Ολυμπιακού, τους δίνουν το χέρι και τους συνοδεύουν στα αποδυτήρια ως πραγματικοί εκφραστές του fair play όχι για το...φαίνεσθαι, αλλά επειδή το νοιώθουν.
Στη συνέχεια ξεσπάει σε δάκρυα στην αγκαλιά του προπονητή του και μετά πάει τελευταίος στην απονομή για να σηκώσει το τρόπαιο. Το 2010, μετά το κύπελλο, ήταν τραυματίας στους συγκλονιστικούς τελικούς πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό. Στο επικό σέτ του τρίτου τελικού στη Γλυφάδα (όπου οι Πράσινοι επιστρέφουν από το 5-17 και το παίρνουν με 25-23 και προηγούνται με 2-1 σε μια μοναδική ανατροπή !) πανηγυρίζει με τα πολιτικά από την πόρτα των αποδυτηρίων που βλέπει το παιχνίδι.
Τελικά ο Ολυμπιακός επικρατεί με 3-2 σε εκείνο το παιχνίδι, σπάει την έδρα του Παναθηναϊκού και κατακτά το πρωτάθλημα του 2010 με 3-1 νίκες λίγες μέρες μετά στο γήπεδό του. Ο Σωτήρης Πανταλέων λέει μέσα του: "Κρίμα, αλλά του χρόνου θα είμαι γερός και θα ξαναβοηθήσω την ομάδα να πάρουμε τον τίτλο".
Που να φανταστεί τότε το μέλλον.
Ο Παναθηναϊκός γίνεται σχεδόν... μόνιμος θαμώνας των πλέι άουτ (!) στα οποία σώζεται κόντρα στην ΕΑ Πατρών το 2012 αλλά υποβιβάζεται για πρώτη φορά στην ιστορία του στην Α2 το 2013 αφού μένει πίσω από Νίκη Αιγινίου και Ηρακλή.
Ο τελευταίος πληρώνει οικονομικές ατασθαλείες, διπλά ΑΦΜ κ.λπ. και υποβιβάζεται από την περίφημη Επαγγελματική Επιτροπή Αθλητισμού (στην επικαιρότητα αυτές τις μέρες με την εξέταση της περίπτωσης συνιδιοκτησίας ΠΑΟΚ-Ξάνθης) που δεν του δίνει πιστοποιητικό συμμετοχής.
Ετσι τη σκαπουλάρουν οι Πράσινοι, που το 2018 θα σωθούν με οικονομικό τσοντάρισμα την τελευταία στιγμή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου και νίκη κλειδί στα πλέι άουτ στο Αιγίνιο επί της Νίκης Αιγινίου που – μαζί με τον Ηρακλή – είχε στείλει τους Πράσινους αγωνιστικά στην Α2 το 2013.
Αυτή τη φορά ο Σωτήρης Πανταλέων δεν έδινε τον καλύτερό του εαυτό για να μείνει ο Παναθηναϊκός στην κατηγορία (εξαιρετικά ψυχοφθόρο και δεν συγκρίνεται με έναν τελικό όπου διεκδικείς τρόπαιο) αλλά για να επιστρέψει στους τίτλους.
Στον Παναθηναϊκό πρωτοέπαιξε το 1996, αμούστακο παιδί σχεδόν, 16 ετών και δεν έχει κλείσει απλά την..παλιά οκταετία αλλά 22 χρόνιας με το τριφύλλι στο στήθος (1996-2012 και από το 2014 μέχρι σήμερα) έχοντας κατακτήσει τρία πρωταθλήματα (1996,2004,2006), τρία κύπελλα (2007,2008,2010) και ένα Σούπερ Κάπ (2006) έχοντας ζήσει τη μεγαλειώδη εποχή επί προεδρίας Βλάση Σταθοκωστόπουλου, αλλά και τα πέτρινα χρόνια μετά.
Ο ίδιος είχε ένα διάλειμμα τριών χρόνων μακριά από το τριφύλλι, παίζοντας σε Ιταλία (Λατίνα 2012), Βραχάτι (Παμβοχαϊκός 2012-13) και Γαλλία (Κάννες 2013-14). Το χαμόγελο της ευτυχίας στο τέλος της χθεσινής βραδιάς στο κλειστό του Αγίου Θωμά, για τον Σωτήρη, δεν έχει να κάνει τόσο με την κατάκτηση του κυπέλλου, αλλά με το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός έχει επιστρέψει έχοντας ξεγράψει για τα καλά τα πλέι άουτ και τα πέτρινα χρόνια.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
