Στα γήπεδα η Ελλάδα κλαίει...

Συμπληρώθηκαν ήδη δύο μήνες από την τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου και οι Ελληνες αθλητές και αθλήτριες σε όλα τα επίπεδα, συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν...τριτοκοσμικές συνθήκες άθλησης σε κορυφαίους αθλητικούς χώρους της πατρίδας μας.

Δυστυχώς στη χώρα που γέννησε τον Ολυμπισμό και ουσιαστικά τον αθλητισμό, ο τελευταίος κοντεύει πλέον να αποτελεί τον φτωχό συγγενή σε μια ελληνική κοινωνία που μαστίζεται με την μεγαλύτερη κρίση όλων των εποχών.

Τη στιγμή που ο αθλητισμός θα έπρεπε να είναι (μαζί με την παιδεία και την υγεία) σε πρωταρχικό επίπεδο για κάθε κυβέρνηση, έχει πέσει «θύμα» της οικονομικής δυσπραγίας της χώρας, αλλά και της γενικότερης έλλειψης προγραμματισμού που χαρακτηρίζει την Ελλάδα.

Το Sport24.gr ανοίγοντας σήμερα το φάκελο αθλητικές εγκαταστάσεις, αποκαλύπτει ενδεικτικά παραδείγματα τα οποία προκαλούν θλίψη δείχνοντας τη γύμνια μας σε αυτά τα θέματα.

Απλά η τελευταία εξέλιξη, που σας αποκαλύπτουμε σήμερα, δημιουργεί μια νότα αισιοδοξίας, αρκεί να μην μείνουμε πάλι στα λόγια αλλά να προχωρήσουμε στα ουσιαστικά έργα.

Η είδηση λοιπόν είναι ότι πριν από λίγκα εικοσιτετράωρα τόσο ο υφυπουργός αθλητισμού Γιάννης Ιωαννίδης όσο και ο περιφερειάρχης Γιάννης Σγουρός, αμφότεροι άνθρωποι του αθλητισμού που έχουν φάει με το κουτάλι τα γυμναστήρια, αφιέρωσαν σχεδόν όλη τη μέρα τους, μαζί με τα επιτελεία τους, ευρισκόμενοι τόσο στον Άγιο Κοσμά όσο και στο κλειστό κολυμβητήριο, έχοντας μια πλήρη ενημέρωση από τους καθ΄ύλην αρμόδιους σε κάθε εγκατάσταση συγκεκριμένα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αλλά κυρίως και για το πως μπορούν να λυθούν, χωρίς την δαπάνη τόσο μεγάλων κονδυλίων.

Ξέφραγο αμπέλι το ΣΕΦ

Ξεκινώντας από ένα ιστορικό αθλητικό χώρο, το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στο οποίο έχουν γραφτεί πολλές από τις κορυφαίες στιγμές του ελληνικού αθλητισμού (με αποκορύφωμα την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος μπάσκετ από την εθνική μας το 1987) θα σταθούμε απλά σε δύο κομβικά σημεία που ουσιαστικά «πυροδότησαν» την αντίστροφη μέτρηση αυτού του σταδίου.

Η πρώτη και από τις βασικότερες, ήταν το γεγονός ότι έφυγε από τον χώρο ο βασικός χώρος (τέντα) που φιλοξενούσε τις μεγαλύτερες εκθέσεις και φυσικά το περίφημο και παραδοσιακό ναυτικό σαλόνι. Μιλάμε για τον βασικό χρηματοδότη όλου του Σταδίου και με μεγάλα οφέλη και για το ελληνικό δημόσιο.

Αυτό δεν αντικαταστάθηκε ουσιαστικά (παρά κάποιες παρεμφερείς αίθουσες για εκθέσεις) και συνετέλεσε ουσιαστικά στην αρχή δημιουργίας μαύρης τρύπας.

Ανάπλαση στα...χαρτιά

Το δεύτερο κομβικό σημείο, ήταν το 2004, όταν αντί το Στάδιο να απογειωθεί (με την προβλεπόμενη ανάπλαση) αντίθετα είχε...ανώμαλη προσγείωση. Για παράδειγμα οι δεκάδες ηλιακοί συλλέκτες (που βρίσκονταν στο χώρο όπου δόθηκε για να κατασκευαστεί ο κυκλικός δρόμος που φέρνει τα αυτοκίνητα από την εθνική οδό) εξαφανίστηκαν, αντί να μπούν τόσο αυτοί όσο και περισσότεροι σε ειδικό χώρο ώστε να εξασφαλίζουν δωρεάν ζεστό νερό για τις ανάγκες όλου του ΣΕΦ.

Πρόσφατα (και δεν ήταν η πρώτη φορά) οι παίκτες του Ολυμπιακού αναγκάστηκαν να κάνουν μπάνιο με κρύο νερό και αυτό συμβαίνει και σε άλλα τμήματα. Γενικά το ΣΕΦ χρειάζεται κοντά στους 50 τόνους (!) πετρέλαιο για να βγάλει μια κανονική σεζόν και φυσικά το κόστος είναι τεράστιο.

Φυσικό αέριο...πετρελαίου

Και όλα αυτά τη στιγμή που η γραμμή του φυσικού αερίου βρίσκεται στα 500 μέτρα (ίσως λέμε και πολλά...) κοντά στις γραμμές του τραμ, αλλά ουδείς (πολιτεία ή οι εκάστοτε διοικήσεις του σταδίου) δεν κατάφεραν το αυτονόητο. Μια σύνδεση στον αγωγό που θα μείωνε εξαιρετικά το λειτουργικό κόστος. Ακόμα το στάδιο λειτουργεί (;) με πετρέλαιο !

Η έλλειψη περίφραξης αλλά και στοιχειώδους φύλαξης είναι ένα άλλο τεράστιο αγκάθι. Πρόσφατα έκλεψαν (γκρεμίζοντας ολόκληρο τοίχο από τούβλα !) έναν μεγάλο λέβητα για να τον πουλήσουν για σίδερα, όπως έχουν «εξαφανίσει» σχεδόν όλο το ηλεκτρολογικό υλικό από τα γηπεδάκια 5x5 που βρίσκονται πλησίον του σταδίου. Επίσης μέχρι πρότινος κάποιοι επιτήδειοι χρησιμοποιούσαν τους ακάλυπτους χώρους του ΣΕΦ, στο πίσω μέρος του, νοικιάζοντάς το για πάρκινγκ (!) με το αζημίωτο σε ανθρώπους που έρχονταν στα παραπλήσια κέντρα. Αυτό τουλάχιστον σταμάτησε, αφού υπήρξε μια τυπική περίφραξη.

Στο περίφημο 2004 (το...πληρώνουμε ακόμη εξ’ αιτίας ορισμένων απατεώνων που απλά το είδαν ως εργολαβία) πρώτα έφυγαν οι αθάνατοι και παραδοσιακοί ηλεκτρονικοί πίνακες, οι οποίοι όποτε καιγόταν μια σειρά λαμπάκια, φτιαχνόταν. Στη θέση τους αγοράστηκαν (!) μεταχειρισμένοι οι οποίοι πλέον έχουν φάει τα ψωμιά τους και τον χρόνο διάρκειάς του (αφού δεν είναι 8, αλλά...18 και βάλε χρόνια λειτουργίας). Ετσι καίγονται συνέχεια και πλέον το κόστος επισκευής τους είναι τουλάχιστον στα 20.000 ευρώ !

Στα πάνω διαζώματα του σταδίου ψύξη και θέρμανση ουσιαστικά δεν λειτουργεί, αφού ουδέποτε αντικαταστάθηκαν οι σωληνώσεις που έπρεπε. Απλά το 2004 έπεσε ένα...βαψιματάκι για τα μάτια του κόσμου, που δεν αποκλείεται να χρεώθηκε και ως εργασία αντικατάστασης των σωλήνων από την αρχή !

Από το ένα άκρο στο άλλο

Για να είμαστε δίκαιοι, πολλοί από τους εργαζόμενους έπαιρναν υπερβολικούς μισθούς τα «χρυσά» χρόνια.

Ενδεικτικά σύμφωνα με τη προηγούμενη συλλογική σύμβαση εργασίας, που είδε δοθεί στη δημοσιότητα ο πρώτος βασικός μισθός (νεοπροσλαμβανόμενης) καθαρίστριας ανερχόταν στα 1.885 ευρώ, του φύλακα στα 1.835, του εργάτη στα 1.915, του τεχνίτη στα 1.970, του διοικητικού υπαλλήλου ανωτέρας εκπαίδευσης στα 2.050, του τεχνίτη ανωτέρας εκπαίδευσης στα 2.105, του τεχνίτη ανωτάτης εκπαίδευσης στα 2.210, του διοικητικού υπαλλήλου απόφοιτου ΑΕΙ στα 2.115 και του γιατρού στα 2.240 ευρώ.

Αν μάλιστα είχαν συμπληρώσει 20ετή προϋπηρεσία στο ΣΕΦ, τότε η νέα σύμβαση προβλέπει ότι οι βασικές αποδοχές της καθαρίστριας ανέρχονταν στα 2.215 ευρώ, του φύλακα στα 2.165, του εργάτη στα 2.250, του διοικητικού υπαλλήλου αποφοίτου Λυκείου στα 2.265, του διοικητικού υπαλλήλου αποφοίτου ΤΕΙ στς 2.400 και διοικητικού υπαλλήλου αποφοίτου ΑΕΙ στα 2.480 και του γιατρού στα 2.635 ευρώ. Σε αυτές τις βασικές αποδοχές προστίθονταν και επιδόματα. Επίσης υπήρχε η αποζημίωση της... Τσικνοπέμπτης που απέφερε στο σωματείο περί τα 3000 ευρώ.

Όμως τώρα φτάσαμε στο άλλο άκρο. Το ΣΕΦ αυτή τη στιγμή που οι μισθοί έχουν κουτσουρευτεί πολύ όπως σε όλο το δημόσιο, δεν υπάρχει ένας υδραυλικός ενώ υπάρχουν δύο καθαρίστριες και δύο καθαριστές για όλο το στάδιο αλλά και τον περιβάλλοντες χώρους. Ασύλληπτο !

Τα κουνούπια είχαν γεμίσει το χώρο και αναγκάστηκε την απολύμανση αφεντόμωση (μετά και από έντονα δικαιολογημένα παράπονα του Ολυμπιακού) να πραγματοποιήσει υπάλληλος του σταδίου. Οι εργαζόμενοι τα κάνουν πλέον όλα και κλείνουν τρεις μήνες απλήρωτοι !

Πολλές φορές απαιτούνται ιδιωτικές πρωτοβουλίες όπως η πρόσφατη του ΣΚΑΙ σε συνεργασία με το Δήμο Πειραιά και την ΚΑΕ Ολυμπιακός, όπου εθελοντές (μεταξύ των οποίων και παίκτες των ακαδημιών) καθάρισαν τον χώρο γύρο από το στάδιο.

Ο...Αγιος κοσμάς να βάλει το χέρι του

Νοτιότερα το συγκρότημα του Αγιου Κοσμά θυμίζει εξίσου ξέφραγο αμπέλι με λουόμενους και κάθε καρυδιάς καρύδι να περνούν ακόμα και μέσα από τους ξενώνες των αθλητών για να πάνε στην παραλία. Αρκετοί φτάνουν εκεί με νέο ρουχισμό, αφού κλέβουν παπούτσια, πετσέτες και ρούχα άθλησης και προπόνησης από τις απλώστρες στους ξενώνες. Και όλα αυτά ενώ θα μπορούσε να κλείσει ένα κομμάτι (50-70 μέτρα) παραλίας. Ο ΣΕΓΑΣ έχει επισημάνει επίσης πολλές ατέλειες, μια εκ των οποίων (βασική) είναι ότι δεν υπάρχει έλεγχος εισόδου. Έτσι μπορεί να δεις επαγγελματίες αθλητές που προετοιμάζονται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες για παράδειγμα να βρίσκονται ξαφνικά στο ίδιο ταρτάν με ηλικιωμένους πολίτες με τον κίνδυνο τραυματισμού και των δύο να είναι μεγάλος.

Γενική καθαριότητα γίνεται (;) ανά τριετία , ενώ επικίνδυνες λαμαρίνες και κατασκευές κρέμονται πολλές φορές σαν δαμόκλειο σπάθη πάνω από τα κεφάλια των αθλητών.

Δέντρα που πέφτουν, κακός αγωνιστικός χώρος, παραμελημένα γυμναστήρια και κοιτώνες είναι τα βασικότερα προβλήματα, σε ένα χώρο που μαζεύει χιλιάδες αθλούμενους και δεκάδες ομάδες από όλη την Αττική.

Στο γειτονικό γήπεδο του χόκεϊ στο ελληνικό πρόσφατα κλάπηκαν και πάλι οι βάνε του νερού, που θα αποδώσουν ελάχιστα έσοδα στους «ποντικούς» αλλά θα κοστίζουν στο κράτος περί τα 600 ευρώ για την αντικατάστασή τους.

Τα «χρυσά» φίλτρα του κολυμβητηρίου του Πειραιά

Πρόσφατα ο Γιάννης Ιωαννίδης έδωσε εντολή και μπήκε πετρέλαιο στο κλειστό κολυμβητήριο του Πειραιά για να ζεσταθεί το νερό και να διεξαχθεί ο ευρωπαϊκός αγώνας πόλο του Ολυμπιακού. Στο πιο ιστορικό κολυμβητήριο της πόλης, η φύλαξη το βράδυ έγκειται στην καλή θέληση των σεκιούριτι που περιπολούν με τζίπ για τις εγκαταστάσεις του Παπαστράτου και ρίχνουν εθελοντικά και καμιά ματιά στο κολυμβητήριο που φιλοξενεί όλη την αθλητική νεολαία του Πειραιά και όχι μόνο.

Τα τρία τεράστια φίλτρα στο μηχανοστάσιο που φιλτράρουν και το νερό, μετά από δεκαετίες πρέπει πλέον να αντικατασταθούν. Στα γραφεία της ΓΓΑ υπάρχουν κατατεθειμένες προτάσεις από «αετονύχηδες» της τάξης των 70, 80 και 90.000 ευρώ για τρία πλαστικά φίλτρα !

Οι άνθρωποι του κολυμβητηρίου, που κινούνται σε όλο το χώρο των εργοστασίων γύρω από το εθνικό κολυμβητήριο, έχουν βρει προσφορά από την περιοχή για αντικατάσταση με ανοξείδωτα (και όχι πλαστικά) με το ένα τρίτο της φθηνότερης προσφοράς που έχει η ΓΓΑ.

Πριν 10 χρόνια με απόφαση της τότε διοίκησης του κολυμβητηρίου και με την παραίνεση των εργαζομένων που γνωρίζουν καλύτερα τις ανάγκες, είχαν ανακαινιστεί και ανακατασκευαστεί τα αποδυτήρια με κόστος 23.000 ευρώ. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ πιο εντυπωσιακό από αυτό που υποσχόταν η...χαμηλότερη προσφορά (70.000 ευρώ !) των εταιριών απ΄έξω. Τα συμπεράσματα δικά σας...

Δυστυχώς όμως και εκεί η κατάσταση του υπάρχοντος πλέον προσωπικού και των υλικών είναι τραγική.

Πρόσφατα στο κολυμβητήριο του Περιστερίου αθλητές έκλεισαν το χώρο με πανό ζητώντας να μην κλείσει λόγω έλλειψης θέρμανσης ο χώρος, ενώ θυμίζουμε ότι το πρωτάθλημα πόλο δεν ξεκινάει λόγω του ίδιου προβλήματος και ο Ολυμπιακός προτίμησε να κάνει προπονήσεις και προετοιμασία στο Κατάρ !

Πέρυσι το πανελλήνιο πρωτάθλημα κατάντησε στο δεύτερο γύρο να είναι...Αθηναϊκό, αφού τα Χανιά χρησιμοποιούσαν ως έδρα το Φάληρο, η Πάτρα τον Πειραιά και πάει λέγοντας.

Παρ’ όλα αυτά ο Μηνάς Χατζηαντωνίου, πρόεδρος των εκπρόσωπων των εργαζομένων στα κλειστά γυμναστήρια δεν έκρυψε την αισιοδοξία του: «Η κίνηση των κ.κ. Ιωαννίδη και Σγουρού δείχνει τη θέληση της πολιτείας να βρεθεί λύση στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αθλητικοί χώροι. Θεωρώ πως με συνεργασία και ανταλλαγή απόψεων και ιδεών μπορεί να υλοποιηθεί αυτό το μεγάλο κοινωνικό έργο προς όφελος όλης της αθλητικής νεολαίας και όχι μόνο».

Το ευχόμαστε από καρδιάς, αλλά θα πρέπει να υπάρξουν ριζικές τομές, συνεργασία και διαφάνεια από όλες τις διοικήσεις και σωστός προγραμματισμός, με βάση τα υπάρχοντα κονδύλια. Που δεν είναι μεγάλα, αλλά μπορούν να πιάσουν τόπο αν αξιοποιηθούν σωστά.