Για να γίνεις χαλίφης στη θέση του χαλίφη, δεν θέλει μόνο κόπο αλλά θέλει και τρόπο (ρωτήστε και τον φουκαρά τον Ιζνογκούντ).

Η Σλοβακία θύμιζε τον κακό...Βεζίρη, που έκανε τα πάντα για να πάρει τη θέση της Ελλάδας στο δρόμο προ το Ρίο και τη Βραζιλία. Τι κατοχή μπάλας, τι καλύτερη εμφάνιση, τι δοκάρι, τι υπεροχή.

Η εθνική μας όμως, αυτό που πέτυχε στη Μπρατισλάβα, το έχει κάνει πολλές φορές και κυρίως ξέρει πλέον τον τρόπο. Την τελευταία δεκαετία, έχει εντρυφήσει στο πως να βγαίνει «αδιάβροχη» ακόμα και από τέτοιες μπόρες που συνάντησε στο «Πασιένκι» τόσο κυριολεκτικά (έριχνε...καρέκλες) όσο και μεταφορικά (τρομερή πίεση των Σλοβάκων).

Αντίθετα παλαιότερα οι τίτλοι στις αθλητικές σελίδες των ελληνικών εφημερίδων (αθλητικών και πολιτικών) ήταν χαρακτηριστικοί: «Χάσαμε την ευκαιρία», «Η εθνική κέρδισε τις εντυπώσεις», «Κρίμα και άδικο».

Τότε που χάναμε μεγάλες ευκαιρίες πρόκρισης (Παγκόσμια Κύπελλα 1970, 1998, Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1996) και μέναμε με το...αχ.

Αυτές οι εποχές πέρασαν ανεπιστρεπτί και πλέον η Ελλάδα (που μην ξεχνάμε στην παγκόσμια κατάταξη της ΦΙΦΑ είναι στην πρώτη δεκάδα και πάνω από τη Βραζιλία) είναι σχεδόν άχαστη στα μεγάλα ραντεβού.

Αν και...φθινόπωρο, η εθνική μας έζησε τη δική της άνοιξη της Πράγας, στη γειτονική Μπρατισλάβα. Και κυρίως, έδειξε και πάλι χαρακτήρα νικώντας, για να μην ξεχνιόμαστε, όπως κάνουν δεκαετίες τώρα μεγαθήρια του ποδοσφαίρου, όπως η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία, η Αγγλία και πάει λέγοντας. Χώρες που έχουν πάρει ολόκληρα μουντιάλ σχεδόν με τα...ψέματα κάποιες φορές.

Και για όσους βιαστούν να πουν ότι σταθήκαμε τυχεροί επειδή οι Σλοβάκοι έχαναν ευκαιρίες, θα τους παραπέμψουμε στην προ τεσσάρων ημερών κόντρα μας με τη Βοσνία, καθώς όλες μαζί οι ευκαιρίες του Χάμσικ δεν καλύπτουν το ανεπανάληπτο τετ α τετ του Φάνη Γκέκα.

Το...σάλπισμα της πρόκρισης το έδωσε ο άνθρωπος που ακούει Μουντιάλ και αφηνιάζει (Σαλπιγγίδης), ενώ ο Τοροσίδης ντύθηκε...Μανιάτης σώζοντας την ομάδα μας πάνω στη γραμμή όπως είχε κάνει ο συμπάικτης του στο παιχνίδι με τη Βοσνία. Θα μας επιτρέψετε όμως να σταθούμε κυρίως σε έναν παίκτη, τον οποίο ο Σάντος είχε αδικήσει που δεν τον πήρε (έστω ως τρίτο τερματοφύλακα) μαζί του στην Πολωνία, αλλά πλέον έχει αποδώσει δικαιοσύνη δίνοντάς του τη θέση του βασικού. Όσοι θέλουν να καταλάβουν καλύτερα την χθεσινή συμβολή του Ορέστη Καρνέζη στο τεράστιο διπλό (μισή πρόκριση και βάλε) ας ξαναδούν τα κοντινά ριπλέι στις αποκρούσεις του, για να προσέξουν τον αγωνιστικό χώρο και τις καιρικές συνθήκες.

Εξαιρετικός και ο Παπασταθόπουλος, στην χειρότερη εμφάνιση της εθνικής μας στα προκριματικά. Δικαίως ο Σάντος υπερασπίζεται τους παίκτες του, το αποτέλεσμα είναι σχεδόν το πάν, αλλά κακά τα ψέματα, η εθνική μας δεν ήταν καλή. Και δεν μιλάμε για να βγάζουμε μαγικούς συνδυασμούς και τακουνάκια. Τα φάουλ ήταν 17-3 στο 60 λεπτό, με τους Σλοβάκους να πέφτουν πρώτοι στη μπάλα σε ένα παιχνίδι που εκ των πραγμάτων θα πήγαινε στη δύναμη. Η Σλοβακία (και ψυχολογικά πλέον) δεν μπορεί να μας απειλήσει και αν ανάλογο «διπλό» εμφανιστεί και τον Μάρτιο στη Βοσνία, το εισιτήριο για τη Βραζιλία θα έχει «σφραγιστεί» αρκετούς μήνες πριν το τέλος των προκριματικών.