Από πλευράς χρεών, τα Γιάννενα ήταν εδώ το θύμα που έπεσε κατηγορία, χωρίς να ακολουθήσει ποτέ καμμία ομάδα από τις λεγόμενες «Μεγάλες».

Αυτός ακριβώς ο τίτλος τους, είναι που τις κρατάει τόσα χρόνια «Αμόλυντες», «Ξεκάθαρες», «Ασπιλες» σε έναν χώρο όπως αυτός του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, όπου μόνο...άγιος δεν είναι.

Τυχαίο ; Δεν νομίζουμε

Η δύναμη του κόσμου τους, η επιρροή σε πολιτική και αθλητική ηγεσία, οι οικονομικά ισχυροί παράγοντες που βρίσκονται στο τιμόνι τους, αποτελούσαν ανέκαθεν το καλύτερο αντίδοτο για να αποφεύγουν τις κακοτοπιές.

Ποιός να αγγίξει την «καυτή πατάτα» ; Απλά περνούσε από τον έναν στον άλλο, με τις υποθέσεις δωροδοκίας (αποδεδειγμένες ή έστω με σοβαρές ενδείξεις) να μπαίνουν με μαθηματική ακρίβεια κάθε φορά στα ευρύχωρα ντουλάπια του αρχείου της δικαιοσύνης.

Σαφώς και ευχή όλων των υγιώς σκεπτομένων ανθρώπων (και όχι μόνο φιλάθλων) είναι να καθαρίσει επιτέλους ο χώρος, ακόμα και αν χρειαστεί να υποβιβαστούν κάποια στιγμή και οι μεγαλύτερες ομάδες της χώρας. Δηλαδή στην Ιταλία που έχουν υποβιβαστεί η Μίλαν, η Λάτσιο και πιο πρόσφατα η Γιουβέντους, είναι βλάκες ;

Και μην βιαστείτε να πείτε ότι εδώ δεν έχουμε δικαστή σαν τον τρομερό Κλαούντιο Μπαρμπέ, διότι για να κρίνουμε κάποιους πρέπει να τους επιτρέψουν (επιτέλους) να κάνουν τη δουλειά τους.

Μνημείο δημοσιογραφίας, συνεχίζει να αποτελεί το περίφημο «Γουότεργκεϊτ» όπου η έρευνα δύο νεαρών ρεπόρτερ της Ουάσινγκντον Πόστ (Μπομπ Γούντγουορντ και Καρλ Μπέρνστιν) έριξε ουσιαστικά την κυβέρνηση του Ρίτσαρντ Νίξον.

Εδώ το “βαθύ λαρρύγι” έχει…λαλήσει πολλές φορές, αλλά οι υποθέσεις κλείνουν απλά με παράπλευρες απώλειες, ακόμα και για υποθέσεις φιάσκο (π.χ. Κιάπε) όπου δεν τιμωρείται τελικά κανείς.

Αν και δεν μας αρέσει να προτρέχουμε, θεωρούμε ότι από αυτό το “Superleague-Gate” ή την Παράγκα Νο 2 (λες και είναι η συνέχεια του Νονού, που ίσως θα ταίριαζε στο ελληνικό ποδόσφαιρο) ο μόνος που θα πληγεί ουσιαστικά θα είναι και πάλι το ίδιο το άθλημα.

Τουλάχιστον η πολιτεία έχει μια ηθική (που όμως είναι και δεσμευτική πλέον) υποχρέωση, ως τον ελάχιστο φόρο τιμής προς τους αδικημένους απλούς φορολογούμενους:

Να κόψει μια και καλή την κρατική επιχορήγηση προς το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, που δόξα τω θεώ έχει τον τρόπο να βρει τα ευρώπουλα που χρειάζεται για να επιζήσει (ιδιωτική τηλεόραση, σπόνσορες κ.λπ.)

Σε τελική ανάλυση σε μια προολυμπιακή χρονιά ας δώσει αυτά τα χρήματα στον αληθινό δικαιούχο, αυτόν που αποτελεί τη βάση του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Στους αθλητές και τις αθλήτριες που κάτω από ερασιτεχνικές συνθήκες διαβίωσης τόσα χρόνια καταφέρνουν να κρατάνε ψηλά την ελληνική σημαία με κορυφαίες διακρίσεις.

Δεν θα τους ονομάσουμε εμείς, οι αρμόδιοι γνωρίζουν και με το παραπάνω. Η σκέψη της πολιτείας για κλείσιμο της κρατικής κάνουλας σε ένα προιόν που δεν μυρίζει και γιασεμί, πρέπει να γίνει επιτέλους ΠΡΑΞΗ.