Το ζέσταμα είναι απαραίτητο για τους ποδοσφαιριστές πριν τον αγώνα, προκειμένου να αποφύγουν τραυματισμούς και άλλα απρόοπτα κατα τη διάρκεια του ματς. Εκεί χαλαρώνεις, λίγο πριν μπεις στον αγώνα όπου πρέπει να τα δώσεις όλα.

Για την εθνική μας ομάδα το ζέσταμα τελείωσε χθες στο “Καραϊσκάκης” με το σφύριγμα της λήξης του αγώνα με την Λιθουανία και πλέον αρχίζουν τα προκριματικά !

Σε ένα ακριβώς μήνα στο ίδιο γήπεδο κόντρα στη βασική (όπως όλα δείχνουν) αντίπαλό μας, τη Βοσνία, πρέπει πάση θυσία να κάνουμε το 3/3 και τέσσερις μέρες αργότερα στη Μπρατισλάβα να πάρουμε αποτέλεσμα και από τη Σλοβακία.

Μόνο τότε θα μπορούμε να καμαρώνουμε ως το φαβορί του ομίλου στο δρόμο προς τη Βραζιλία. Τον Οκτώβριο λοιπόν αρχίζουν ουσιαστικά τα προκριματικά και η εθνική οφείλει να έχει έτοιμο το κανονικό της πρόσωπο για να πάρει προβάδισμα.

Δεδομένου ότι το Μουντιάλ είναι διοργάνωση της ΦΙΦΑ, όπου στην ισοβαθμία μετρούν τα τέρματα και όχι τα μεταξύ των ομάδων αποτελέσματα, η Βοσνία έχει ήδη αποκτήσει σημαντικό πλεονέκτημα με αυτό το +10 που δημιούργησε στα δύο πρώτα της παιχνίδια με Λιχτενστάιν (8-1) και Λετονία (4-1).

Συνεπώς δεν υπάρχει άλλο αποτέλεσμα από τη νίκη κόντρα στη Βοσνία.

Ο υπερβολικός σεβασμός προς την αδύναμη (χειρότερη από τη Λετονία δεδομένου ότι ήμασταν γηπεδούχοι) Λιθουανία στο πρώτο ημίχρονο, είχε περισσότερο αναγνωριστικό ρόλο όπως φαίνεται για τους παίκτες του Σάντος που “μετρούσαν” τους Λιθουανούς και στο γήπεδο πέρα από την κατασκοπία.

Ομως πετώντας έτσι έυκολα ημίχρονα (υπάρχουν πολύ πιο σοβαρές δικαιολογίες για το πρώτο 45λεπτο στη Ρίγα, όπως για παράδειγμα η καταρρακτώδης βροχή) χάνουμε την ευκαιρία αμέσως αμέσως για περισσότερο γκολ, που ίσως παίξουν καθοριστικό ρόλο.

Ο Φερνάντο Σάντος πρέπει πλέον να αλλάξει τσίπ στην ομάδα, όπου οι παίκτες του θα έχουν και ένα μήνα περισσότερα παιχνίδια στα πόδια τους και να μην “πετάμε” διαστήματα, όπως χθες, κάτι που έγινε και μετά το 2-0.

Σαφώς και δεν μπορεί μια ομάδα να παίζει σε υψηλό επίπεδο για 90 λεπτά, αλλά από την άλλη πλευρά είναι πολύ μικρά ακόμα τα διαστήματα δημιουργικού ποδοσφαίρου.

Το θετικό είναι πως οι “μικροί” μεγάλωσαν και δείχνουν να έχουν προσαρμοστεί απόλυτα πλέον ως άντρες με τον Νίνη και τον Μήτρογλου να διεκδικούν τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη και να προσφέρουν εξαιρετικές στιγμές στην εθνική πέρα από τα γκολ τους καθώς και άψογη συνεργασία.

Μαζί με τον πιο έμπειρο Κατσουράνη (που ήταν και πάλι εξαιρετικός) έκαναν τη διαφορά, την ίδια ώρα που πίσω, στα μετόπισθεν με τον Παπασταθόπουλο (κυρίως) εμπνέαμε σιγουριά.

Αποφύγαμε λοιπόν τις ζημιές των πρώτων “πονηρών” (λόγω εποχής) αγώνων και τώρα με τη Βοσνία έρχεται το πρώτο ντέρμπι. Η Σλοβακία δεν δείχνει το φόβητρο του 2010, αλλά όπως είπαμε ότι τον επόμενο μήνα κρίνονται πολλά.

Χαμόγελα σκόρπισε και το ντεμπούτο του Μαυρία, που συνέχισε την αλυσίδα των νεαρών παικτών που σιγά σιγά εμπλουτίζουν το γαλανόλευκο ρόστερ.

Αντίθετα με πικραίνουν οι τραυματισμοί. Η εθνική θυμίζει…Ερυθρό Σταυρό με γάζες, ράματα, σχισίματα, φορεία να μας συνοδεύουν στα πρώτα παιχνίδια. Ελπίζουμε να είμαστε πιο τυχεροί στη συνέχεια, αλλά την τύχη σου την κυνηγάς κιόλας και αυτό πρέπει να κάνουμε, τουλάχιστον στο αγωνιστικό κομμάτι.

Εσείς διαβάστε: Ελλάδα-Λιθουανία 2-0, Νίνης: "Είμαστε οικογένεια", Σάντος: "Σημαντικό το δύο στα δύο", Δύσκολα προλαβαίνει Σάλκε ο Μανιάτης, Πιλάβιος: "Ευχαριστώ για τις αναμνήσεις..."