"Πράσινη" πρόοδος, "κιτρινόμαυρο" πισωγύρισμα!

Όταν σε ένα ντέρμπι η μία ομάδα βγάζει πάθος, διάθεση, δύναμη και πείσμα, ενώ η άλλη δείχνει να μην... καίγεται κιόλας, τότε ένα ισόπαλο αποτέλεσμα, 0-0 εν προκειμένω, μάλλον ηχεί κολακευτικό για την 2η!

Στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός μπήκε δυνατά. Πίστευε από τ' αποδυτήρια στο αποτέλεσμα και δεν άφησε ούτε στιγμή στην ΑΕΚ την... άνεση να σκεφτεί ότι θα κυριαρχήσει στο μάτς!

Προσθέστε και την έξυπνη τακτική του Δώνη, που λόγω της απουσίας (τελικά) του Κολοβέτσιου, έστησε την αμυντική του 3άδα με Πούγγουρα στο κέντρο, Μαυρομμάτη αριστερά και Κουλιμπαλί δεξιά, παίρνοντας πολλά από τους μπακ-χαφ του Ινσούα και Γιόχανσον.

Την ίδια στιγμή, η ΑΕΚ όποτε κρατούσε τη μπάλα φαινόταν σαν ανέτοιμη να την διαχειριστεί, πόσο μάλλον να δημιουργήσει καταστάσεις για την άμυνα του ΠΑΟ, κάνοντάς τον να αισθανθεί απειλή. Έχοντας κακό τον Μάνταλο, μετριότατο τον Λιβάια, χωρίς καλές μεταβιβάσεις ούτε από τον Μπακάκη ούτε από Σιμόες- Γαλανόπουλο και με τον Μπογιέ να παλεύει... έξω από τα νερά του στα δεξιά...

Κι όμως ένα τέτοιο ημίχρονο έδωσε ουσιαστικά μόλις από μία μεγάλη στιγμή για κάθε ομάδα κι αυτές από -αντίστοιχα- λάθη:

-Στο 31', όταν το κλέψιμο του Μπουζούκη κι η πάσα του στον Μακέντα έφερε τον Ιταλό σε πλεονεκτική θέση, αλλά να επιλέγει ένα ακίνδυνο σουτ για τον Μπάρκα αντί (ίσως) μια πάσα στ' αριστερά του...

-Στο 35', το κλέψιμο του Πόνσε στον Μαυρομμάτη, φέρνει την ΑΕΚ με 2 εναντίον 1, αλλά και με ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ πάσα του Αργεντινού προς τον (μόνο του στην περιοχή) Λιβάια, που κατέληξε... πλάγιο άουτ!

Τα σουτ των Γιόχανσον (4') και Κουλιμπαλί (33') ή η κεφαλιά του Πόνσε (36') δεν αξιολογούνται καν.

Στην επανάληψη η αμοιβαία αλλαγή Μπογιέ και Μάνταλου στις πτέρυγες βελτίωσε κάπως την ΑΕΚ, που είχε σέντρα στο 46' του Μάνταλου με τον Πόνσε να μην νικά τον Διούδη και τον Λιβάια να πέφτει στο 49' εντός περιοχής μετά την επαφή του Πούγγουρα που όμως δεν φάνηκε ικανή να τον ρίξει.

Χωρίς να απειλείται σ' αυτό το κομμάτι του αγώνα, η ΑΕΚ βρήκε ένα 10λεπτο με: την "ξυραφιά" του Μάνταλου 58') χωρίς να βρουν επαφή προ κενής εστίας οι Μπογιέ (κυρίως) και Λιβάια, το πολύ καλό φάουλ (άουτ) του Μάνταλου στο 64' και την κεφαλιά-άουτ του Μάνταλου στη σέντρα του Χούλτ στο 67'. Όμως αυτά είναι λίγα και δεν φτάνουν για μία πρωταθλήτρια που θέλει να υπερασπιστεί τον τίτλο της, κυρίως όταν λίγο νωρίτερα (ξέρει ότι) ο βασικός της αντίπαλος και πρωτοπόρος είχε στραβοπατήσει χάνοντας 2 βαθμούς. Εξ ου και η, απολύτως δικαιολογημένη, οργή του Ουζουνίδη για τη συνολική εικόνα της ομάδας του, την οποία είδε να μην παίρνει ΤΙΠΟΤΑ και από τις 3 αλλαγές του!

Στον αντίποδα, ο Δώνης είδε την ομάδα του να αντιδρά θετικότατα ακόμη και σ' αυτό, το μοναδικό καλό 10λεπτο της αντιπάλου, δημιουργώντας τις δύο καλύτερες, ίσως, ευκαιρίες της στο παιχνίδι, τόσο στο σουτ-άουτ του Μπουζούκη (66'), όσο και στο σούτ του Χατζηθεοδωρίδη (68') πάνω στον Μπάρκα.Είδε τις αλλαγές του να του δίνουν φρεσκάδα και τρεξίματα (Κάτσε, Χατζηθεοδωρίδης) αλλά και ποιότητα (Μουνιέ).

Και γενικά την είδε να αντιδρά με τρεξίματα, δυνάμεις και ανταγωνιστικότητα που δεν θύμιζαν σε τίποτα την προ εβδομάδας κατακόρυφη πτώση στο Β' μέρος, στην Τούμπα.

Με δυο λέξεις; Την ώρα που ο Δώνης έβλεπε ΠΡΟΟΔΟ, ο Ουζουνίδης αντίκρυζε... ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ!

Υ.Γ Τα περί... Μονάχου και Μπάγερν που "έκλεβαν" το... μυαλό των παικτών της ΑΕΚ τ' ακούω βερεσέ. Εκτός αν στην Ένωση έχουν ψηλότερα -ως στόχο- το... τσάμπιονς λιγκ, απ' το πρωτάθλημα!

Υ.Γ1 Ας τελειώνει πλέον αυτή η καραμέλα με τα... 'μωρά" του ΠΑΟ. Οι πράσινοι έχουν μια ΚΑΛΗ ΟΜΑΔΑ, ασχέτως ηλικιών και εμπειρίας, κι έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται από όλους. Εξάλλου, χθες είχαν μέσο όρο ηλικίας 11άδας τα 24 χρόνια και 4/11, όταν η ΑΕΚ είχε αντίστοιχα 25 και 7/11. Ε, δεν τη λες και... τεράστια διαφορά...