Ακόμα και στο ξεκίνημα της αναμέτρησης, όταν ο Παναθηναϊκός ήταν… καταιγιστικός και έκανε ότι ήθελε την Μπασκόνια, φαινόταν ότι οι 15.000 και πλέον φίλοι της ομάδας ήταν… μουδιασμένοι. Φαινόταν ότι το κορμί τους μπορεί να ήταν στις εξέδρες του κλειστού των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, αλλά το μυαλό τους ήταν αλλού.

Και φυσικά δεν ήταν πουθενά αλλού από τον Θανάση Γιαννακόπουλο. Ελάχιστες ώρες μετά την είδηση του χαμού του "τυφώνα" του Παναθηναϊκού όπως είναι φυσιολογικό ουδείς δεν είχε καταφέρει να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς είχε γίνει. Οι στιγμές συγκινησιακής φόρτισης ήταν πολλές. Ήταν μεγάλες. Ήταν έντονες. Από τα λουλούδια στην θέση του Θανάση Γιαννακόπουλου, από τα συνθήματα που ακούστηκαν για να τιμήσουν τον κύριο Θανάση μέχρι τη στιγμή που ο κόσμος της ομάδας αποθέωσε για ένα ακόμα βράδυ και τον κύριο Παύλο και τον κύριο Θανάση.

Είναι ξεκάθαρο πλέον πως οι δυο τους, μαζί με τον κύριο Κώστα μπορεί να "έφυγαν", μπορεί να… πέταξαν ψηλά (το αποψινό παιχνίδι είναι ιστορικό, μιας και είναι η πρώτη φορά που κανείς από τους τρεις δεν ήταν στο ΟΑΚΑ και δεν ήταν ανάμεσά μας) αλλά η αύρα τους, η τρέλα τους και η αγάπη τους για τον Παναθηναϊκό θα είναι κάπου εκεί γύρω… Στο παρκέ, στις εξέδρες, στα αποδυτήρια, εκεί ψηλά στους τίτλους και θα προσέχουν και θα καμαρώνουν την μεγάλη τους αγάπη. Τον Παναθηναϊκό τους.

ΚΑΛΥΤΕΡΟ... ΜΙΣΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Στο αγωνιστικό κομμάτι τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα. Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να είχε κάνει ένα τεράστιο βήμα πρόκρισης αλλά δεν τα κατάφερε. Οι πράσινοι στα πρώτα 25 λεπτά του ματς έδειξαν ότι είχαν όλα τα εχέγγυα για να πάρουν και την νίκη αλλά και το πολυπόθητο +10, έτσι ώστε να πάρουν και το πλεονέκτημα σε περίπτωση ισοβαθμίας. Όμως, παρά το γεγονός πως στα μισά της τρίτης περιόδου βρέθηκαν να προηγούνται με 24 πόντους διαφορά, 52-28, στην συνέχεια… αυτοκτόνησαν. Και υπάρχει εξήγηση. Από την στιγμή που ο Καλάθης… θόλωσε, τότε και οι υπόλοιποι "κατέβασαν"… ρολά.

Ο αρχηγός του τριφυλλιού ήταν ο παίκτης που έκανε την διαφορά στο ξεκίνημα του αγώνα. Ο ρυθμός που επέβαλλε, η ταχύτητα που έδινε στην ομάδα, η πιεστική άμυνα στην μπάλα, αλλά και οι εξαιρετικές του πάσες που μετατράπηκαν σε ασίστ, ήταν τα στοιχεία που έκαναν τον Παναθηναϊκό… κυρίαρχο. Η… αύρα του Καλάθη "οδηγούσε" και τους υπόλοιπους και ο Παναθηναϊκός έδειχνε να μην έχει τίποτα να φοβηθεί. Ο Παναθηναϊκός είχε κάνει το καλύτερο πρώτο του ημίχρονο.

Η συνέχεια όμως δεν ήταν η ανάλογη. Ο αρχηγός των «πράσινων» δεν μπόρεσε να διατηρήσει τον απαιτούμενο βαθμό συγκέντρωσης κάτι που φαίνεται και με μια… ματιά από τα συνολικά του στατιστικά. Ο Καλάθης τελείωσε τον αγώνα με ένα ακόμα double-double (11 πόντοι, 12 ασίστ), αλλά μέτρησε 5/16 σουτ εντός πεδιάς. Και αυτό λίγο έλειψε να το πληρώσει ο Παναθηναϊκός. Τελικά όμως δεν το πλήρωσε γιατί την κατάλληλη στιγμή μίλησε και πάλι ο Ντεσόν Τόμας ο οποίος τείνει να γίνει ένας εκ των καθοριστικότερων παικτών της ομάδας, αλλά και το μεγάλο τρίποντο του Σον Κιλπάτρικ με το οποίο έκανε το 70-67 και έκοψε τα πόδια των Βάσκων.

Πλέον τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο εύκολα για τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν είναι. Το θετικό δεν είναι ότι ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να νικάει, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι οι πράσινοι παίζουν εξαιρετικό μπάσκετ. Με τα όποια σκαμπανεβάσματα. Και αν ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να παίζει έτσι τότε δεν έχει τίποτα και κανένα να φοβηθεί.

ΥΓ1: «Στο πρώτο ημίχρονο παίξαμε φανταστικά. Δεν νομίζω ότι μπορούμε να παίξουμε καλύτερα». Ξεκάθαρος ο Πιτίνο…

ΥΓ2: Ο κόσμος δεν ήταν απλά φανταστικός.15.000 άνθρωποι δεν σταμάτησαν να τραγουδούν και να αποθεώνουν τον Θανάση. Από την αρχή μέχρι το τέλος… Όπως του άρεσε…

ΥΓ3: «Μετά από 5 συνεχόμενες νίκες, 3 εκτός έδρας και το καλύτερο πρώτο ημίχρονο από την ημέρα που ήρθα, αλλά είμαι απίστευτα θυμωμένος» είπε ο Ρικ Πιτίνο. Και αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία του στον Παναθηναϊκό. Μέχρι στιγμής.

YΓ4: Μεγάλο διπλό του Σάρας στο Τελ Αβίβ!