Την Κυριακή 29 Απριλίου του 2018 η οικογένεια Γιαννακόπουλου και η οικογένεια του Παναθηναϊκού δεχόταν το πρώτο μεγάλο… χτύπημα. Ο Κώστας Γιαννακόπουλος άφηνε την τελευταία του πνοή , ήρεμα, διακριτικά και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Όπως ακριβώς έζησε όλη του την ζωή.

Άφηνε πίσω του τους δικούς του ανθρώπους και κυρίως τα δύο του αδέλφια. Τον Παύλο και τον Θανάση. Τους ανθρώπους που… περπάτησαν μαζί όλη τους τη ζωή. Από τα παιδικά τους χρόνια, μέχρι τα τελευταία κεφάλαια μιας ονειρεμένης ζωής…

Οι δυο τους δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν τον χαμό του αδελφού τους. Δεν πέρασε πολύς καιρός και στις 10 Ιουνίου του 2018 ολόκληρη η Ελληνική κοινωνία δέχεται ένα από ισχυρότερα σοκ. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος «πετάει» ψηλά στον ουρανό , με τον κοινωνικό, τον πολιτικό, τον επιχειρηματικό και τον αθλητικό κόσμο να χάνει την γη κάτω από τα πόδια του.

Τραγική φιγούρα στις τελευταίες στιγμές του μεγάλου Παύλου, ο Θανάσης. Ο άνθρωπος που έμενε πίσω…. Μόνος του. Και μέχρι και την τελευταία στιγμή δεν άφηνε τον αδελφό του να φύγει μακριά του. Οι σκηνές στο πρώτο νεκροταφείο, για όσους της έζησαν, για όσους τις είδαν θα μείνουν για πάντα στο μυαλό και στις καρδιάς τους. Εικόνες που αποτυπώνουν με τον ιδανικότερο τρόπο τον ορισμό της λέξης "αδελφός".

Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΩΝ ΣΤΗΡΙΓΜΑΤΩΝ ΤΟΥ

Τα σημερινά (19/3) νέα ήταν αναμενόμενα … Όχι γιατί λίγο πολύ το πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο Θανάσης ήταν γνωστό στον περισσότερο κόσμο, αλλά γιατί ο ίδιος δεν μπορούσε να συνηθίζει να ζει χωρίς τον Παύλο και τον Κώστα. Χωρίς τα στηρίγματά του. Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει… Και το ήξερε και ο ίδιος.

Παρ’ όλα αυτά ο Θανάσης δεν άφησε τον Παναθηναϊκό ποτέ μόνο του. Ποτέ. Ακόμα και όταν αφιέρωνε την κούπα του πρωταθλητή στον αδελφό του Παύλο, ακόμα και όταν… λύγιζε στο τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος» όταν έβλεπε την φωτογραφία του αδελφού του να ανεβαίνει στον ουρανό του ΟΑΚΑ, ακόμα μέχρι και την τελευταία στιγμή που καθόταν στην αγαπημένη του θέση.

Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος ήταν αυτό που έλεγε στον κόσμο. " Είμαι ένας από εσάς. Ο δικός σας Θανάσης" έλεγε και ξαναέλεγε… Και το ένιωθε… Και το πίστευε. Και αυτό ήταν η ζωή του όλη. Ο Παναθηναϊκός, η ΒΙΑΝΕΞ, η οικογένεια Γιαννακόπουλου και ο αθλητισμός πλέον είναι φτωχότεροι… Ο "τυφώνας"… έσβησε , αλλά από εκεί ψηλά που είναι μαζί με τον Παύλο και τον Κώστα θα συνεχίσουν να προστατεύουν και να καμαρώνουν τον αγαπημένο τους Παναθηναϊκό.

Άλλωστε, δεν πρόκειται ποτέ να αφήσουν ΚΑΙ τον Δημήτρη. Τον άνθρωπο που όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου ήταν εκεί για να πάρει στους ώμους του μια ολόκληρη μπασκετική "Δυναστεία", αλλά και ήταν εκεί για να μην αφήσει το "καράβι" του Ερασιτέχνη να πέσει στα… βράχια. Ουδείς καταλληλότερος από τον άνθρωπο που μεγάλωσε με την νοοτροπία, την φιλοσοφία, τις αρχές και τις αξίες του Παύλου, του Θανάση και του Κώστα.

ΥΓ1: Ο Θανάσης είχε ζητήσει όταν πεθάνει να τον θάψουν με την σημαία του Παναθηναϊκού ! Και αυτό θα γίνει…

ΥΓ2: Η μεγαλύτερη "κληρονομιά" που αφήνει πίσω του; " Να είστε περήφανοι που είστε Παναθηναϊκοί". Μια ατάκα όλη η ιστορία του συλλόγου.