Ακόμη δεν είδαμε τίποτα

Επειδή τα γραπτά μένουν, θα επικαλεστώ δυο αποσπάσματα από σχόλιά μου στην πορεία αυτών των τελικών, για να κάνω μια σύνδεση με τα προηγούμενα.

Το ένα ήταν μετά το μπρέικ του Ολυμπιακού μέσα στο ΟΑΚΑ και ανέφερε: "Εννοείται ότι το πρωτάθλημα δεν τελείωσε ακόμη. Το πιο κρίσιμο ματς μιας σειράς πλέι οφ δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο, αλλά ούτε το τρίτο, όπως ευαγγελίζεται η στατιστική αναδρομή στα προηγούμενα χρόνια. Το πιο κρίσιμο είναι αυτό που θα αποδειχθεί ότι ήταν το τελευταίο".

Το άλλο ήταν μετά την πρώτη νίκη του Παναθηναϊκού , με την οποία έκανε το 1-0 , επίσης μέσα στο ΟΑΚΑ: "…Όπως εμφανίστηκαν το βράδυ της Πέμπτης, στο παρκέ του ΟΑΚΑ, οι δυο φιναλίστ, δεν εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη ότι διαθέτουν τον αγωνιστικό βηματισμό που θα τους επιτρέψει να φτάσουν στον στόχο τους εξαρτώμενοι αποκλειστικά και μόνο από την δική τους απόδοση. "Κόλαση είναι οι άλλοι" αν δανειστούμε την φράση του ήρωα του υπαρξιστή Ζαν-Πολ Σαρτρ στο πολυπαιγμένο έργο του, "Κεκλεισμένων των θυρών".

Δεν έχω λόγο να αλλάξω εκτίμηση. Επιμένω ότι με βάση την εικόνα που πήραμε ακριβώς τα ίδια ισχύουν και το παιχνίδι που έρχεται και εκ των πραγμάτων θα είναι το πιο κρίσιμο, αφού ο νικητής θα στεφθεί οριστικά και αμετάκλητα πρωταθλητής.

Επιμένω επίσης ότι ο Ολυμπιακός, σε αγωνιστικό επίπεδο δείχνει πιο δυνατός από τον Παναθηναϊκό. Όχι κρίνοντας τους ή συγκρίνοντάς τους στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια, αλλά με βάση την συνολική του εικόνα ολόκληρη τη σεζόν. Όπως επιμένω ότι ο Παναθηναϊκός είναι πιο δυνατός πνευματικά , γιατί διαθέτει τον χαρακτήρα και την εμπειρία, ως κλαμπ, να διαχειρίζεται τέτοιες πιεστικές καταστάσεις . Το έχει κάνει πολλές φορές στο πρόσφατο και το απώτερο παρελθόν.

Είναι ξεκάθαρο ότι για όλους αυτούς τους λόγους, η φετινή σειρά δεν μοιάζει με καμία άλλη. Και μόνο ότι έγιναν δυο "μπρέικ" το ένα πίσω από το άλλο αποτελεί από μόνο του μια ξεχωριστή και ασυνήθιστη παράμετρο που μας δηλώνει ότι πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα.

Το πρωτάθλημα λοιπόν, θα το πάρει η ομάδα που θα καταφέρει, μέχρι το απόγευμα της Τετάρτης να έχει διαγράψει από το μυαλό της όλα όσα έχουν προηγηθεί και να πάει να παίξει ένα παιχνίδι σα να είναι το πρώτο και όχι το τελευταίο. Ή καλύτερα, εκείνη που θα καταφέρει να απονευρωθεί συναισθηματικά το συντομότερο και να επιβάλει τη δική της βούληση στο παρκέ.

Αν ο Παναθηναϊκός επαναπαυτεί στη λογική ότι «αφού δεν το χάσαμε και τώρα, δεν το χάνουμε ποτέ» και ποντάρει στη δύναμη της εξέδρας θα έχει κάνει βήμα αυτοκαταστροφής, γιατί δεν έχει την ποιότητα άλλων εποχών. Το δικό του πλεονέκτημα παραμένει η εμπειρία βασικών του παικτών με πρώτο και καλύτερο τον Διαμαντίδη και το μειονέκτημα ότι λόγω ηλικίας και χρόνου συμμετοχής οι παίκτες του είναι λιγότεροι και περισσότερο καταπονημένοι. Γι αυτό άλλωστε, τα όσα πρόσφερε την Κυριακή ο Γιάνκοβιτς φάνηκαν, και όντως ήταν, τόσα πολλά.

Αν πάλι ο Ολυμπιακός επιμείνει στο άλλοθι του «δεν μας αφήνουν οι διαιτητές» και δεν θυμηθεί ότι όσες φορές επικράτησε ήταν επειδή έπαιξε το παιχνίδι του, τότε δεν αποκλείεται να τελειώσει τη σεζόν με άδεια χέρια. Το δικό του πλεονέκτημα παραμένει ότι δείχνει πιο φρέσκος, αλλά και το μειονέκτημα είναι ότι η φρεσκάδα χωρίς καθαρό μυαλό και χωρίς βιασύνη , δεν σε αφήνει να τελειώσεις ούτε λέι απ. Υπό αυτή την έννοια, το ματς του ΣΕΦ δεν το έχασε επειδή ξεκίνησε με 0 στα 11 τρίποντα και τελείωσε με 4 στα 22, αλλά γιατί τουλάχιστον πέντε φορές δεν αξιοποίησε τα λάθη του αντιπάλου και δεν πέτυχε τα εύκολα καλάθια σε καταστάσεις αιφνιδιασμού. Αυτά τα εύκολα καλάθια μαζί με τις βολές θα κρίνουν τελικά ποιος θα σηκώσει την πολυπόθητη κούπα.

ΥΓ: Μπορεί το ύφος και η λογική των αδελφών Αγγελόπουλων να διατηρείται σε πιο κόσμιο επίπεδο από εκείνο του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, αλλά η ουσία είναι ότι στο μυαλό και την λογική τον χαχόλων, η επίδραση είναι το ίδιο τοξική.