Από μακριάκαι αγαπημένοι

Δεν χρειαζόταν να περάσουν οι τρεις πρώτες αγωνιστικές , για να επιβεβαιωθεί ότι όλο το φετινό παγκόσμιο Κύπελλο, είναι μια διαδικασία προετοιμασίας των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ισπανίας , μέχρι να αναμετρηθούν στον τελικό της 14η Σεπτεμβρίου. Άλλωστε, ακόμη και το σύστημα , που θυμίζει τένις με δυο ξεχωριστά ταμπλό με επικεφαλής τα δυο αυτά φαβορί συν ότι τα νοκ άουτ ξεκινάνε από την φάση των «16», αποτρέπει την πιθανότητα μιας πρόωρης και ανεπιθύμητης συνάντησης των δυο θηρίων.

Η διαφορά δυναμικότητα, σε σχέση με τις υπόλοιπες 22 ομάδες του τουρνουά, δείχνει ότι έγινε ακόμη μεγαλύτερη από την στιγμή που πολλές απ’ αυτές που θα μπορούσαν να εμφανιστούν ανταγωνιστικές, όπως η Αργεντινή, η Γαλλία, η Λιθουανία και η Ελλάδα έχουν αποδυναμωθεί εξαιτίας των απουσιών που τις εμπόδισαν να κατεβάσουν τα καλύτερα δυνατά ρόστερ τους.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, περισσότερο ανοιχτή από ποτέ, μοιάζει η μάχη που θα γίνει για το χάλκινο μετάλλιο, η οποία όμως ξεκινάει από μια βασική προϋπόθεση: για να έχει μια ομάδα πιθανότητες να φτάσει στο σημείο να το διεκδικήσει, θα πρέπει να αποφύγει, μέχρι τον ημιτελικό, το… κακό συναπάντημα με τις ΗΠΑ και με την Ισπανία.

Αυτό σημαίνει ότι για μια ομάδα με φιλοδοξίες , δεν αρκεί μόνο να μπει στην τετράδα του ομίλου της πρώτης φάσης και να μπει στα νοκ άουτ, αλλά να καταλάβει κάποια θέση που να της επιτρέπει να τις διατηρήσει. Μη μου πείτε ότι δεν καταλαβαίνετε ότι υπάρχουν κάποιες θέσεις που είναι προτιμότερες από κάποιες άλλες;

Ειδικότερα για την Ελλάδα, που συμμετέχει στον όμιλο της Σεβίλλης (Β’) και διασταυρώνεται με τον όμιλος της Γρανάδας (Α’) όπου συμμετέχει η Ισπανία τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Από την στιγμή που έχει ξεκινήσει με 3-0 και έχει αποφύγει ήδη την 4η θέση (διασταύρωση με Ισπανία στους «16») , πλέον είναι πολύ σημαντικό να αποφύγει και την 2η (διασταύρωση με την Ισπανία στους «8») «Κυνηγάει» λοιπόν την πρώτη θέση , αλλά αν είναι να την πάρει καλύτερα να βρεθεί στην 3η. Οι υπολογισμοί θα μπορούσαν να γίνουν πιο ξεκάθαροι αν δεν έκανε άνω-κάτω τον όμιλο η Σενεγάλη, η οποία μετράει ήδη 2 νίκες και δεν έχει παίξει ακόμη με τις Φιλιππίνες . Συνεπώς , αρχίζει να αποκτάει ρόλο σοβαρού ρυθμιστή, ειδικά αν μπλέξουμε με ισοβαθμίες. Η δε Κροατία, μπορεί να έχασε από τους Σενεγαλέζους, αλλά δεν έχασε τις ελπίδες της για την πρωτιά, αρκεί να νικήσει τα δυο τελευταία ματς με Ελλάδα και Π. Ρίκο και να περιμένει τα άλλα αποτελέσματα να της έρθουν ευνοϊκά (να χάσει η Σενεγάλη από την Αργεντινή).

Υπό αυτές τις συνθήκες, οι ομάδες της Γρανάδας , μπορεί να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο για την πρώτη διασταύρωση , «καίγονται» για την δεύτερη (στα προημιτελικά). Γι αυτό και το βασικό μέλημα της Βραζιλίας, της Γαλλίας και της Σερβία είναι πλέον, ποια θα αποφύγει την 3η θέση, η οποία, με ενεχόμενη πρόκριση από το πρώτο νοκ άουτ, οδηγεί σε νέα σύγκρουση με τους Ισπανούς στα προημιτελικά. Χαιρετίσματα.

Κατ’ αναλογία στο ταμπλό που συγκροτούν ο όμιλος του Μπιλμπάο (Γ’), όπου παίζουν οι ΗΠΑ και της Γκραν Κανάρια (Δ’ όμιλος) όπου συμμετέχει η Λιθουανία προκύπτει ότι:

Με δεδομένο ότι στο Μπιλμπάο οι ΗΠΑ θα τερματίσουν στις 1η θέση, στα Κανάρια (θα παλέψουν να αποφύγουν , πρώτα την 4η θέση (σταυρώνει με την ομάδα του Σιζέφκσι στους «16») και μετά την 2η (σταυρώνει με τις ΗΠΑ στα προημιτελικά). Ενώ στη Βασκονία , η καλύτερη θέση πίσω από τους κάτοχους του τίτλου είναι η 2η και η 4η.

Εννοείται, πως η βασική υπόθεση εργασίας για όλα αυτά είναι τα αποτελέσματα για τους δυο ισχυρούς να εξελιχθούν ομαλά στα νοκ άουτ και να μην πέσουν θύματα κάποιας μεγάλης έκπληξης που θα μας υποχρεώσει να αναθεωρήσουμε αλλά και να συζητάμε για πολλά –πολλά χρόνια. Όπως είχε συμβεί με τον άθλο της Ελληνικής ομάδας, να νικήσει τις ΗΠΑ , στον ημιτελικό της Σαϊτάμα το 2006.