Ένας πρώην «ερυθρόλευκος», ο Λίνας Κλέιζα έκρινε την μονομαχία δυο… Παναθηναϊκών. Μέχρι τότε, έβλεπε κανείς δυο ομάδες με την ίδια αγωνιστική φιλοσοφία να αλληλοεξουδετερώνονται.

Σύμφωνοι, ο πραγματικός Παναθηναϊκός, έχασε μεγάλη ευκαιρία να κάνει το 4-0 και να στείλει την Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς στα τάρταρα. Αλλά ακόμη και έτσι όπως το πάλεψε το παιχνίδι, επιβεβαίωσε ότι αυτή την εποχή , είναι όχι απλά καλά, αλλά πάρα πολύ καλά. Συνεχίζει να εμπνέει εμπιστοσύνη και αυτό είναι το σημαντικότερο.

Είναι πάρα πολύ καλά, γιατί το πήγε από εδώ, το έφερε από εκεί και ένα ματς που θα μπορούσε να του είχε στραβώσει για τα καλά, έκανε επίδειξη ψυχραιμίας, μαχητικότητας και χαρακτήρα, το γύρισε, το διεκδίκησε και το έχασε στην τρίχα.

Ξεκινήσαμε μιλώντας για δυο Παναθηναϊκούς. Έκφραση που μπορεί να περιέχει μια γερή δόση υπερβολής, αλλά αν εξετάσουμε τί έκανε η Φενέρ στο πρώτο ημίχρονο και επέβαλε τα «θέλω» της, θυμίζουν πολλά από αυτά τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν φέτος τους νταμπλούχους Ελλάδας.

Πολλές αλλαγές στην άμυνα για να αξιοποιήσει τα ψηλά της κορμιά από το «δυο» ως το «πέντε» (Μπογκντανοβιτς, Πρέζλιτς, Μπιέλιτσα, Ζόριτς), αδιάκοπο ποστάρισμα, ορμή στα επιθετικά ριμπάουντ, συν την πίεση που απλώθηκε σε όλο το γήπεδο για να περιορίσει το χρόνο οργάνωσης των πράσινων 24 δευτερολέπτων και τις διεισδύσεις του φτεροπόδαρου ΜακΚάλεμπ, στον οποίο αποδίδω το μεγαλύτερο κομμάτι της διαφοράς που «χτίστηκε» ως το 25’.

Υπό αυτές τις συνθήκες η ομάδα του Πεδουλάκη, κατάφερε να δείξει πόσο ασυμβίβαστη είναι. Αναγκάστηκε βέβαια να χαλάσει την ισορροπία των επιθέσεών της, να σουτάρει τελικά 40 τρίποντα (και 26 δίποντα, αλλά απέναντι σε μια ομάδα με τέτοια χαρακτηριστικά και την άνεση (από τους ρέφερι) να υποδέχεται πιο σκληρά τις απέναντι διεισδύσεις, ίσως και να ήταν μονόδρομος.

Σκεφτείτε ότι από τα 40 μπήκαν μόνο τα 10, αλλά ήταν αρκετά να φέρουν τα πάνω-κάτω και να χαλάσουν τη συγκέντρωση των γηπεδούχων, φορτώνοντάς τους όλο το άγχος του κόσμου. Εκεί αποδίδονται σε ένα μεγάλο ποσοστό και τα 19 επιθετικά ριμπάουντ, περισυλλέχτηκαν και ανανέωσαν πολλά άστοχα σουτ.

Πολύτιμη ήταν και η απόφαση του κόουτς να ποντάρει στην καλή φόρμα του Μαυροκεφαλίδη, ο οποίος προσέφερε περισσότερα από κάθε άλλη φορά, ειδικά σε ματς τέτοιας σκληρότητας. Ο Κλέιζα μπορεί να είναι ένας δεινός σκόρερ, που δεν χαμπαριάζει (εξ ου και οι 5 σερί προσωπικοί πόντοι του τελευταίου λεπτού, με δίποντο και τρίποντο) , αλλά η σχέση του με την άμυνα ουδέποτε υπήρξε φιλική.

Με αυτά και με εκείνα, φάνηκε πόσο βαριά είναι η φανέλα του Παναθηναϊκού και πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η συνολική εμπειρία του κλαμπ. Η Φενέρ έχει ξοδέψει λεφτά, έχει πλέον προπονητή τον «άρχοντα των δαχτυλιδιών», αλλά ως οργανισμός δεν έχει ζυμωθεί μέσα από τις απαραίτητες διεργασίες που κάνουν τις συνθήκες να ωριμάσουν.