Νόθοι προβληματισμοί, νόθα προβλήματα

Διαβάζοντας, ως μαθητής Λυκείου, τα "Δοκίμια"του Ι.Μ Παναγιωτόπουλου, είχα συγκρατήσει μια φράση που μου έκανε τρομερή εντύπωση: "Οι νόθοι προβληματισμοί, δημιουργούν νόθα προβλήματα".

Στο πέρασμα των χρόνων, συνειδητοποίησα ότι "νόθα" είναι τα περισσότερα από τα προβλήματα που ταλαιπωρούν όχι μόνο την καθημερινότητα αλλά και τη ζωή μας γενικότερα. Είτε πρόκειται για ασήμαντα μικροπράγματα, είτε για βαθιές υπαρξιακές αναζητήσεις.

Στο αθλητισμό, στο μπάσκετ για την δική μας περίπτωση, υπάρχουν πολλά παραδείγματα που το επιβεβαιώνουν.

Προσέξτε γιατί , πολλές φορές όλοι μας πέφτουμε σε αντιφάσεις από τις οποίες δεν βγάζουμε άκρη. Όταν μια ομάδα παίζει καλά και νικάει αυτή την εποχή στην Ευρωλίγκα, όπως για παράδειγμα η Ρεαλ Μαδρίτης, η Φενέρμπαχτσε και ο Ολυμπιακός όλοι αναρωτιόμαστε μήπως έχει γίνει κάποιο λάθος και φορμαρίστηκε σε λάθος τάϊμινγκ. Όταν μια άλλη, όπως για παράδειγμα ο Παναθηναϊκός, η ΤΣΣΚΑ ή η Μπαρτσελόνα δεν παίζει καλά, πάλι για το λάθος ψάχνουμε; Τελικά ποιο είναι το σωστό από τα δυο

Απάντηση δεν πρόκειται να πάρουμε γιατί δεν υπάρχει. Απλά προσπαθούμε να προβάλουμε τις εμπειρίες του παρελθόντος για να αντλήσουμε απαντήσεις κάνοντας παιχνίδια με το μυαλό μας.

Η ΤΣΣΚΑ του 2005 ήταν ένα κλασσικό παράδειγμα του τρένου που εκτροχιάστηκε την κρίσιμη στιγμή, στο φάϊναλ φορ της Μόσχας. Ο Ολυμπιακός του 16-0 το 1998, το ίδιο. Ο Παναθηναϊκός του 2008 ήταν η ομάδα που κατέκτησε τον τίτλο το 2007, υπέρ-ενισχυμένη, αλλά δεν έφτασε καν μέχρι το φάϊναλ φορ. Η ΤΣΣΚΑ του 2012 την πάτησε στον τελικό, ενώ κρατούσε την κούπα στα χέρια της και τον τίτλο κατέκτησε ο Ολυμπιακός για ένα σουτ (του Πρίντεζη) , ο οποίος με τη σειρά του έφτασε μέχρι εκεί, με νύχια και με δόντια, περνώντας σύριζα από τα εμπόδια που συνάντησε στο δρόμο του. Αντίστοιχη περίπτωση ήταν ο θρίαμβος του Παναθηναϊκού το 2002 στην Μπολόνια.

Αν όλος αυτός ο προβληματισμός μας δεν ήταν νόθος , τότε αυτή την εποχή θα έπρεπε (για να περιοριστούμε στις δυο ελληνικές ομάδες) ο Ολυμπιακός να φοράει πλερέζες και ο Παναθηναϊκός να κάνει πρόβα της στέψης.

Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ’ όσο δείχνουν. Κάθε ομάδα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που ζει, αναπνέει και εξελίσσεται μέρα με την μέρα. Κι αυτό είναι το βασικό της μέλημα. Ο στόχος της είναι να αντιμετωπίσει την δική της ρουτίνα με ό,τι αυτό συνεπάγεται αλλά και τους προβληματισμούς της με τέτοιο τρόπο ώστε να εμφανιστεί έτοιμη, σωματικά και πνευματικά, να διαχειριστεί το απρόοπτο, την κατάλληλη στιγμή. Ή μάλλον τις κατάλληλες στιγμές , γιατί μέχρι να φτάσει στο αίσιο τέλος , μπορεί να περάσει πολλές. Και βέβαια να την βοηθήσουν και οι συγκυρίες, γιατί πολλές φορές είναι κι αυτές που διαμορφώνουν την πραγματικότητα.

Αυτή τη στιγμή, είναι άλλο το μέλημα του Ολυμπιακού και άλλο του Παναθηναϊκού. Ο Ολυμπιακός, έχοντας εξασφαλίσει ήδη την πρόκριση στο ΤΟΡ 16, προσπαθεί να προετοιμάσει τους πολλούς νεοαποκτηθέντες παίκτες του, οι οποίοι ζουν την πρώτη τους εμπειρία στην Ευρωλίγκα (Λοτζέσκι, Πέτγουεϊ, Ντάνστον, Σίμονς, Αγραβάνης, Παπαπέτρου) ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν τότε που πρέπει. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη, μέσα από την διαδικασία διεκδίκησης των νικών που χρειάζεται για να μην διακινδυνεύσει, προσπαθεί παράλληλα να βρει την χημεία και την ισορροπία του για να φτάσει στο επίπεδο που τον αντιπροσωπεύει.

Κάτι ανάλογο , προφανώς, συμβαίνει και σε πολλές ομάδες της διοργάνωσης που έχουν ξεκινήσει με ανάλογους στόχους. Μην ξεχνάμε ότι δεν παίζουμε μόνοι μας.