Ο κατάλληλος άνθρωπος
Ο Γιάννης Ντεντόπουλος αναλύει τον ρόλο για τον οποίο προορίζεται ο Τρεμέλ Ντάρντεν, την χρησιμότητά του στο αμυντικό πλάνο του Ολυμπιακού και την αίσθηση ότι θα αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια του Γιάννη Σφαιρόπουλου, ειδικά στις μονομαχίες με τον Παναθηναϊκό.
Η επιστροφή του Τρεμέλ Ντάρντεν στην ενεργό δράση και οι πρώτες εμφανίσεις του με την φανέλα του Ολυμπιακού δεν αποτελούν απλά ασπιρίνη για τον “πονοκέφαλο” που έχουν προκαλέσει στο προπονητικό τιμ οι σοβαροί τραυματισμοί όλων των "τριαριών" της ομάδας.
Πρώτα του Ιωάννη Παπαπέτρου, μετά του ίδιου του Ντάρντεν και τελευταίου του Ματ Λοτζέσκι. Ουσιαστικά πρόκειται για μια εγγύηση αναβάθμισης της ερυθρόλευκης αμυντικής λειτουργίας.
Από την στιγμή λοιπόν που ο Γιάννης Σφαιρόπουλος , όπως συμφωνούν όλα τα ρεπορτάζ, σε τούτη τη φάση επέλεξε να δώσει έμφαση σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού, ο Αμερικανός πρώην φόργουορντ της Ρεάλ Μαδρίτης μοιάζει να είναι ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη θέση.
Αυτός άλλωστε ήταν και ο κυριότερος λόγος που επιλέχθηκε και αποκτήθηκε το καλοκαίρι ο Ντάρντεν. Το βασικό του ατού είναι το αθλητικό και μακρύ κορμί του που του επιτρέπει να μαρκάρει αντίπαλο που αγωνίζεται από το "ένα" ως το "τέσσερα" . Εξίσου σημαντική παράμετρος είναι και η νοοτροπία που αμύνεται βγάζοντας μεγάλη ενέργεια πιέζοντας. Δεν είναι τυχαίο ότι στα ματς των πλει οφ της Euroleague, ο Πάμπλο Λάσο τον επιστράτευσε για να μαρκάρει τον Σπανούλη, ενώ στα ντέρμπι με την Μπαρτσελόνα για την ACB τον χρέωνε με το κυνήγι του Ναβάρο.
Επίσης, ουσιαστικό ρόλο έπαιξε και το σκεπτικό ότι διαθέτει το κατάλληλο πακέτο (αθλητικότητα , μακριά χέρια) για να μαρκάρει τον Δημήτρη Διαμαντίδη στις κόντρες με τον Παναθηναϊκό. Ένα ρόλο που δεν μπορεί να τον χρεωθεί εξ' ολοκλήρου ο Βαγγέλης Μάντζαρης, ο οποίος στον περσινό καθοριστικό τέταρτο τελικό , του ΣΕΦ, φορτώθηκε με πέντε φάουλ μέσα σε οκτώ λεπτά και σαρανταοκτώ δευτερόλεπτα συμμετοχής.
Η αμυντική ικανότητα στο ένας εναντίον ενός είναι η μία διάσταση της αμυντικής χρησιμότητας του Ντάρντεν. Η δεύτερη είναι ότι επιτρέπει στον προπονητή να επιλέξει άμυνα με συνεχείς αλλαγές στα σκριν, τακτική που βολεύει τον φετινό Ολυμπιακό από την στιγμή που τα βασικά του σέντερ (Ντάνστον και Χάντερ) είναι αθλητικά με γρήγορα πόδια. Και τρίτη είναι η ενεργή συμμετοχή του στο αμυντικό αλλά και το επιθετικό ριμπάουντ.
Επιθετικά, μπορεί να μην βρίσκεται στο επίπεδο του Λοτζέσκι, αλλά είναι ένας φόργουορντ που μπορεί να παίξει και “δυο”, αφού μπορεί να βάλει την μπάλα στο παρκέ ντριπλάροντας καλύτερα από τον Κώστα Παπανικολάου, και να σουτάρει με καλά ποσοστά από την αδύνατη πλευρά (spot shooter). Αντίθετα, παρά τα θρυλούμενα, δεν θεωρείται μετρ στο παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι, όπως για παράδειγμα ήταν ο προκάτοχός του, Στράτος Περπέρογλου.
Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός, μέσα στην ατυχία του, έχει πλέον την πολυτέλεια να περιμένει τον Λοτζέσκι και τον χρόνο για να προετοιμαστεί για το ΤΟΡ16 από την στιγμή που θέμα πρόκρισης δεν τίθεται. Και η δική του δυναμική , αλλά και ο σχετικά αδύναμος όμιλος του, επιτρέπουν στον νέο προπονητή να γνωριστεί καλύτερα με την ομάδα.