Ο μεταβολισμός της αποτυχίας

Η επωδός σε κάθε κλήρωση, πόσω μάλλον μιας διοργάνωσης Εθνικών ομάδων που θα διεξαχθεί σε δέκα μήνες από σήμερα, είναι αμετάβλητη ''ας περιμένουμε πρώτα να δούμε ποιοι και πως θα είμαστε εμείς (να μετρηθούμε δηλαδή), ποιοι και πως θα εμφανιστούν οι άλλοι και τότε τα (ξανα)λέμε''.

Ούτως ή άλλως, οι ευχάριστες και οι δυσάρεστες εμπειρίες δεν είχαν να κάνουν με ομίλους, αλλά με τα νοκ άουτ. Σε αυτά είναι που ''ξεχωρίζει η ήρα από το σιτάρι'' και μάρτυς μας το χιαστί της Μαδρίτης με την Σερβία στο τελευταίο παγκόσμιο.

Κατ' αρχάς, η ''γαλανόλευκη'' επιστρέφει στο Ζάγκρεμπ εικοσιέξι χρόνια μετά την κατάκτηση του μοναδικού ασημένιου μεταλλίου της σε Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Ο συνδυασμός κλήρωσης και ορισμού που έγινε στην Disneyland ''αποφάσισε'' να ξεκινήσει από εκεί την διαδρομή της στο 36ο Ευρωμπάσκετ 2015 (5-20 Σεπτεμβρίου) συμμετέχοντας σε έναν όμιλο, τον Γ', που θυμίζει Βαλκανικό τουρνουά. Με τις συγκριτικά πιο αδύναμες Γεωργία και Ολλανδία να μοιάζουν με γαρνιτούρα στο καρέ των ισχυρών που συγκροτεί μαζί με την οικοδέσποινα Κροατία, την πάντα αξιόμαχη Σλοβενία και την σκληροτράχηλη FYROM.

Λογικά, αυτές οι τέσσερις ομάδες θα είναι που θα δοκιμάσουν την δύναμη και τον χαρακτήρα τους για να προκύψει η τελική κατάταξη που θα καθορίσει την διαδρομή στον λαβύρινθο των νοκ άουτ που θα φιλοξενηθούν στη γαλλική Λιλ και θα οδηγήσουν μέχρι την ανάδειξη του νέου πρωταθλητή Ευρώπης.

Μια πρώτη απλοϊκή προσέγγιση, δεδομένου ότι η πρώτη διασταύρωση, στην ''φάση των 16'' θα είναι με τον Δ' όμιλο της Ρίγας και κατ' επέκταση της Βαλτικής (Λιθουανία,Ουκρανία, Λετονία,Βέλγιο, Τσεχία, Εσθονία) είναι ότι για να έχουμε περισσότερες και βάσιμες πιθανότητες να βρεθούμε στα προημιτελικά , καλό θα είναι να μην ανταμώσουμε τόσο νωρίς με την ασημένια του 2013, Λιθουανία του Καζλάουσκας.

Διόλου ευκαταφρόνητος, για πρώτος προορισμός (τα προημιτελικά) αν συνυπολογίσουμε ότι θέτουμε υποψηφιότητα για την επίτευξη ενός παράλληλου στόχου, που είναι η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο (2016). Απ' ευθείας το εισιτήριο θα το εξασφαλίσουν οι δυο φιναλίστ , ενώ οι ομάδες που θα τερματίσουν στις θέσεις 3-6 θα αποκτήσουν το δικαίωμα μιας δεύτερης ευκαιρίας, μέσω Προολυμπιακού τουρνουά. Από το ολότελα....

Εγκράτεια

Παρακολουθώντας τις πρώτες αντιδράσεις μετά την διαδικασία, η διαπίστωση είναι ότι επικρατεί μια ομοφωνία εγκράτειας. Καμία σχέση με τα μυαλά που πέταγαν πάνω από το κεφάλι τα προηγούμενα χρόνια.

Είναι προφανές ότι οι συνεχόμενες αποτυχίες των τελευταίων χρόνων έχουν προκαλέσει ένα μάγκωμα και μια επιφυλακτικότητα, η οποία καλό είναι να ερμηνευθεί ως επίγνωση και όχι ως έλλειψη αυτοπεποίθησης στην προσπάθειας να μεταβολιστεί σε πίστη και θετική ενέργεια.

Από την άλλη, δεν νομίζω ότι διαφωνεί κανείς ότι οι πρώτες φάσεις ενός Ευρωμπάσκετ είναι σαφώς πιο σκληρές και επικίνδυνες από τις αντίστοιχες των Μουντομπάσκετ ή των Ολυμπιακών τουρνουά. Ακόμη και με την συμμετοχή των 24 ομάδων, είναι δύσκολο να βρει κανείς ομάδες τόσο αδύναμες όπως εκείνες που κατά κόρον παρουσιάζονται στο παγκόσμιο επίπεδο προς χάρη της αντιπροσωπευτικότητας.

Ζωντανός οργανισμός

Πάντως , αν κατά βάθος, όλοι ελπίζουμε και ευχόμαστε την επιστροφή της Εθνικής στην κορυφογραμμή της Ευρώπης, το πρώτο που έχει να κάνει είναι να (ανα)γνωρίσει τον εαυτό της και να τακτοποιήσει τις εσωτερικές ισορροπίες της.

Είναι θετικό ότι παρέμεινε ο Φώτης Κατσικάρης για να συνεχίσει το έργο που ξεκίνησε και δεν ήταν δυνατόν να αποθεωθεί από το αήττητο σερί της Γρανάδας ή να απαξιωθεί από μια κακιά και οδυνηρή ήττα όπως εκείνη της Μαδρίτης από την μετέπειτα φιναλίστ, Σερβία.

Θετικό, γιατί πέρυσι έγιναν κάποιες θεμελιώδεις επιλογές με βάσει την αγωνιστική φιλοσοφία του προπονητή, ο οποίος αντιπροσωπεύει ένα πιο γρήγορο ρυθμό στο παιχνίδι. Οπότε δεν θα ξεκινήσουμε πάλι από τις ... συστάσεις και τις τυπικές χαιρετούρες. Ούτε είναι φρόνιμο να μην δίνουμε την ευκαιρία σε μια ''ιδέα'' διαφορετική από τις προηγούμενες , να ωριμάσει. Οι ομάδες είναι ζωντανοί οργανισμοί που εξελίσσονται και όχι νεκρές φύσεις.

Θετικό γιατί η περσινή ομάδα έχει να περιμένει ενίσχυση, με πρώτη και καλύτερη την επιστροφή του Βασίλη Σπανούλη.

Θετικό γιατί οι ΝΒΑers έγιναν περισσότεροι με την ένταξη του Κώστα Παπανικολάου στους Ρόκετς και αναμένεται να είναι και καλύτεροι αν λάβουμε υπ' όψη μας μας την ενεργό συμμετοχή που έχουν στις ομάδες τους. Αρκεί να μην προκύψουν διαρροές.

Θετικό γιατί ο Κουφός φάνηκε από τις πρόσφατες δηλώσεις του έδειξε μεταμέλεια και ο Κατσικάρης, είναι διατεθειμένος να τον ακούσει, χωρίς να τον παρακαλέσει. Η Εθνική δεν (πρέπει να ) είναι καφενείο. Είναι προφανές ότι ο τρόπο που θα στελεχωθεί η front line είναι ένα από τα θεμελιώδη ζητούμενα μιας και εκεί εντοπιζόταν η ''αχίλλειος πτέρνα''.

Τέλος είναι απαραίτητο, παίκτες και προπονητής, να πήραν το περσινό μήνυμα ότι το ζητούμενο της προετοιμασίας, των φιλικών και των αγώνων δεν είναι να νιώθουν ωραία και να περνάνε καλά. Είναι να προετοιμαστούν για τον τρόπο που θα αντιδράσουν όταν δεν νιώθουν ωραία και δεν περνάνε καλά, όπως συνέβη από το τζάμπολ του περσινού αγώνα με την Σερβία που βγήκε στο παρκέ για ''πόλεμο''.

ΥΓ: Ιδιαίτερη σημασία σε αυτές τις διοργανώσεις έχει και η σειρά των αγώνων της πρώτης φάσης. Αυτή τη φορά η Ελλάδα έχει ανακατεμένο μενού αφού ξεκινάει με τα δύσκολα. Πρεμιέρα με την FYROM (ο Χέντριξ της Λοκομοτιβ πήρε την θέση του ΜακΚάλεμπ) του Πέρο Άντιτς. Συνέχεια με την οικοδέσποινα, την Κροατία η οποία δοκιμάζει τον ασταθή χαρακτήρα της ως φαβορί για την πρωτιά.

Ακολουθεί μια μέρα ρεπό, ένα στρωτό ματς με την Γεωργία, έναν ντέρμπι με την Σλοβενία και φινάλε με τον αδύναμη Ολλανδία. Την ίδια ώρα η Σλοβενία με την FYROM θα μονομαχήσουν, σε ένα ματς από το οποίο θα ξέρουν τί ζητάνε και τί τους βολεύει. Είναι ένα πρόβλημα, από την στιγμή που κι εμείς με την στάση μας στην Πολωνία (2009) και την Τουρκία (2010) έχουμε γίνει από τους τελευταίους που δικαιούμαστε να μιλάμε για fair play. Πώς να το επιβάλλουμε στα Βαλκάνια;