"Πες το στον πατέρα σου"

Στο Βερολίνο, ο Παναθηναϊκός τακτοποίησε το χρέος του κι έκανε επιτέλους μια εκτός έδρας νίκη. Ταυτόχρονα «κούρεψε» τις ελπίδες της Άλμπα να πλασαριστεί στην πρώτη τετράδα του ομίλου που θα συνεχίσει στα play off. O Αντώνης (Φώτσης) , ως πραγματικός εγγυητής, ήταν σα να έπιανε από τον ώμο έναν- έναν από τους πολυάριθμους ομογενείς που βρέθηκαν στις εξέδρες της «Ο2» με πράσινες φανέλες και κασκόλ και να τους έλεγε: «Πες το (και) στον πατέρα σου». Ανέκαθεν η επόμενη μετά από μια ελληνική νίκη είναι για τους ξενιτεμένους πιο ανάλαφρη.

Όσο νωρίς κι αν είναι, από τη στιγμή που μένουν περισσότερες αγωνιστικές από αυτές που έχουν παιχτεί, θα συμφωνήσω με όσους ισχυρίζονται ότι το «διπλό» αυτό δίνει στην ελληνική ομάδα ξεκάθαρη παράσταση πρόκρισης. Και προσθέτω ότι της επιτρέπει να περιμένει την προσθήκη του Γκάνι Λαβάλ για να μπει στον δεύτερο γύρο με προοπτικές να κυνηγήσει ακόμη και το πλεονέκτημα έδρας, όσο δύσκολο κι αν το κάνουν να φαίνεται οι πορείες της Ρεάλ Μ. και της Μακάμπι. Ακόμη και η Μπαρτσελόνα που στέκεται πίσω της με μια νίκη λιγότερη, έχει την ποιότητα να ξεκινήσει ένα σερί που θα αλλάξει την θολή εικόνα της στο ΤΟΡ-16.

Για μια ακόμη φορά η ομάδα του Ιβάνοβιτς βρήκε τρόπο να μας εντυπωσιάσει. Σε λίγο θα μας κάνει να πιστέψουμε ότι έχει κρυμμένο έναν διακόπτη , τον πατάει και ξαφνικά μεταμορφώνεται. Κυριλέ , γι αυτό και ευάλωτη, στα πρώτα 25 λεπτά, κομάντο με το μαχαίρι στο στόμα όταν η απειλή της ήττας άρχισε να εμφανίζεται στον ορίζοντα.

Είναι προφανές ότι η πίεση που άρχισε να ασκεί η αθλητική πεντάδα που επιλέχθηκε για την περίσταση. Έξω ο αργός Μπατίστα που ήταν ο αδύναμος κρίκος. Μέσα η τριπλέτα Γκιστ-Γιάνκοβιτς- Νέλσον που έβγαλε τους πολυάριθμους Αμερικανούς περιφερειακούς της Άλμα από την βολή τους και τους ανάγκασε να παίξουν με το ένστικτο, δηλαδή με αφέλεια. Έκτοτε ήταν ζήτημα αν οι Γερμανοί έκαναν μια επίθεση της προκοπής. Κλασική περίπτωση βλάβης. Ο Μαυροκεφαλίδης εκμεταλλεύτηκε την ταραχή τους και έδειξε το επθετικό του ταλέντο, ο Φώτσης τους πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα μαζεύοντας τα επιθετικά ριμπάουντ και σουτάροντας με χέρι αλφάδι, πότε από το «τέσσερα» και πότε από το «τρία» (στο ψηλό σχήμα), όπου βρέθηκε για να θυμηθεί τη χρόνια του Μέμφις.

Ακόμη και την τελευταία ελπίδα να διεκδικήσει η Άλμπα το παιχνίδι, της την έδωσε η απόφαση του Ιβάνοβιτς να στείλει στο παρκέ μόνο έναν χειριστή που οδήγησε σε τρία συνεχόμενα λάθη στο κατέβασμα της μπάλας. Ήταν η στιγμή που η γλώσσα του Νέλσον είχε φτάσει στο πάτωμα, ο Σλότερ έδειχνε εκτός κλίματος και προφανώς θεώρησε ότι ο Μποχωρίδης είχε κρυώσει για να επιστρέψει σε τόσο καυτό σημείο. Πάλι καλά που η διαφορά είχε γίνει ασφαλείας και που ο Διαμαντίδης επέστρεψε για να ηρεμήσει τα πνεύματα.

Η κατάληξη επιβεβαίωσε πόσο σημαντικό ρόλο παίζει σε τέτοια παιχνίδια η συνολικότερη εμπειρία του κλαμπ, το βάρος της φανέλας και η αίσθηση του παιχνιδιού που γίνεται τελείως διαφορετικό όταν η χαρά του μουσκεύεται από τον παράγοντα «πίεση».