Ποτέ δεν είναι... νωρίς

Σύμφωνοι, είναι «μαραθώνιος», είναι «ένα πρωτάθλημα δυόμιση μηνών», « έχουμε δρόμο μπροστά μας», αλλά αν δεν το καταλάβατε έχουμε φτάσει αισίως στην 5η αγωνιστική του ΤΟΡ 16 και κάποια δεδομένα έχουν διαμορφωθεί. Πάνω-κάτω μπορεί κάποιος να αξιολογήσει τη σημασία ενός παιχνιδιού, αν λάβει υπ’ όψη ποια διαδρομή έχει προηγηθεί, τι πρόγραμμα απομένει, ποια εικόνα παρουσιάζουν αυτή την εποχή οι ομάδες και ποιες προοπτικές έχουν για να διεκδικήσουν την πρόκρισης με ή χωρίς πλεονέκτημα έδρας.

Για παράδειγμα, δεν νομίζω να υπάρχει λογικός άνθρωπος που να μην συμφωνεί με την διαπίστωση ότι στον ελληνικό όμιλο, η Μπαρτσελόνα έχει αποκτήσει ορίζοντα πρωτιάς , όχι γιατί έχει ξεκινήσει με 4-0, αλλά γιατί έχει νικήσει εκτός έδρας δυο βασικούς ανταγωνιστές της (Φενέρμπαχτσε, Ολυμπιακό). Κι αν προσθέσουμε την επίσκεψη της Παρασκευής στο ΟΑΚΑ, αντιλαμβανόμαστε ότι στον δεύτερο γύρο, το πρόγραμμά της «μαλακώνει» αφού θα περιμένει όλους τους ισχυρούς στο «Παλάου Μπλαουγκράνα». Για να το πω ακόμη πιο απλά, εάν καταφέρει να πάρει «διπλό» στο Μαρούσι, μέχρι αήττητη μπορεί να τερματίσει. Ή εν πάση περιπτώσει να κάνει κάποιες ανώδυνες ήττες οι οποίες δεν θα της στοιχίσουν, αλλά ενδεχομένως να διαμορφώσουν άλλες καταστάσεις.

Για τον Παναθηναϊκό, αυτό το παιχνίδι, δεν είναι το καθοριστικό με την έννοια που δίνουμε σε ματς που τα χαρακτηρίζουμε «do or die”. Δεν παθαίνει καμία μεγάλη ζημιά αν ηττηθεί, για τον απλούστατο λόγο ότι οι Καταλανοί θα έχουν ξεφύγει και δεν θα εμπλακούν στις «εχθροπραξίες» για τις θέσεις 2-4. Αντίθετα, εάν καταφέρει να σπάσει το αήττητο της ομάδας του Πασκουάλ, αποκτάει ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Θα προσθέσει στο λογαριασμό του μια νίκη που δεν αξιώθηκαν να κάνουν οι άλλες ομάδες με τον ίδιο στόχο, στοιχείο που - στη χειρότερη περίπτωση- θα του δώσει ένα αβαντάζ να μην εξαρτά την τύχη του από το γκολ αβερέϊτζ.

Το βασικότερο όμως απ’ όλα είναι ότι οι «πράσινοι», αυτή την εποχή, πείθουν ότι είναι σε εξαιρετική κατάσταση. Δεν έχουν προβλήματα, έχουν καλή ψυχολογία, θα παίξουν στην έδρα τους και γενικά βρίσκονται σε καλό momentum , το οποίο δεν είναι σίγουροι ότι θα το διατηρήσουν μέχρι το τέλος της δεύτερης φάσης. Είδατε πόσο μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα με ένα απρόοπτο , στυλ Σον Τζέϊμς (Μακάμπι), Σόνι Ουϊμς (ΤΣΣΚΑ). Το έχει βιώσει στο πετσί της και η ίδια η Μπαρτσελόνα, η οποία πέρυσι είχε όλα τα εχέγγυα να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής , αλλά ξαφνικά έχασε τον Πιτ Μάϊκλ και λίγο πριν το φάϊναλ φορ τον Νειτ Τζαβάϊ.

Οι περσινές αναμετρήσεις μεταξύ των δυο ομάδων στα πλει οφ, σε μια σειρά που κρίθηκε υπέρ της Μπαρτσελόνα στο φτερό, είναι ένας οδηγός. Ούτως η άλλως διατήρησαν και τον κορμό και την φιλοσοφία τους. Το θέμα είναι ποιος θα επιβάλει το ρυθμό του. Θα μπορέσει ο Παναθηναϊκός να κρατήσει χαμηλά στο σκορ μια ομάδα που σκοράρει μέσο όρο 81 πόντους; Προσφέρεται η Μπαρτσελόνα των τόσων ψυχρών εκτελεστών από την περιφέρεια (Ναβάρο, Ολεσον, Παπανικολάου) για να εφαρμόσει την αγαπημένη του αμυντική τακτική : να προστατεύει βασικά το ζωγραφιστό και να ρισκάρει αφήνοντας το μακρινό σουτ; Θα επανέλθει με την καθοριστική ζώνη που χρησιμοποίησε πέρυσι ο Πασκουάλ για να περιορίσει το πράσινο pick and roll, ή θα προτιμήσει να αξιοποιήσει τα αμυντικά χαρίσματα του Ντόρσεϊ στην αντιμετώπισή του;