Το κόκκινο δωμάτιο

Αν συμφωνήσουμε στην διαπίστωση ότι τα ντέρμπι των «αιωνίων» δεν διαμορφώνονται από την ψυχολογία με την οποία οι δυο αντίπαλοι φτάνουν στο γήπεδο, αλλά διαμορφώνουν την ψυχολογία με την οποία φεύγουν, τότε το ματς της Πέμπτης , μπορεί να μην είναι τόσο καθοριστικό, είναι όμως πάρα πολύ κρίσιμο. Ειδικά όμως για τον Ολυμπιακό. Γιατί ο Παναθηναϊκός, όπως κάθε φιλοξενούμενος σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν είναι αυτός που κουβαλάει στις πλάτες του το βάρος.

Ο Ολυμπιακός, το έχει (το βάρος) για έναν επιπλέον λόγο. Μη ξεχνάμε ότι προέρχεται από τρεις συνεχόμενες ήττες από τον Παναθηναϊκό, σε τρεις διαφορετικές διοργανώσεις. Κι επειδή οι ήττες αυτές έγιναν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα όχι απλά τον ενόχλησαν, αλλά τον επιβάρυναν και τον επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό.

Δεν είναι τυχαίο ότι πριν τον ημιτελικό κυπέλλου της 23ης Δεκεμβρίου του 2013, οι Πειραιώτες ήταν αήττητοι παντού. Ακολούθησαν μπόλικα χαστούκια , μεταξύ των οποίων, άλλα δυο από τους «πράσινους»: εκείνο στο ματς του δεύτερου γύρου του πρωταθλήματος και της τελευταίας αγωνιστικής του ΤΟΡ16.

Τα δυο τελευταία , μπορεί να μην τους στοίχισαν κάποιον στόχο, όμως διαμόρφωσαν ένα κλίμα κι ένα πνεύμα που δεν τους κολάκευε. Άλλωστε, κανείς δεν υπολόγισε ότι και τα τρία αυτά ματς έγιναν μέσα στο ΟΑΚΑ, εκεί όπου εκ των πραγμάτων ο Παναθηναϊκός έχει τον πρώτο λόγο. Και φυσικά κανείς δεν θυμήθηκε την επικράτησή τους στο ΣΕΦ, στην πρεμιέρα της Α1, ή αναρωτήθηκε πόσο διαφορετικά μπορούσαν να είναι τα πράγματα αν η σειρά αυτών των παιχνιδιών έφερε η τύχη να γίνουν στο Φάληρο και όχι μαζεμένα στο Μαρούσι.

Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία, ο Ολυμπιακός, αφού χρειάστηκε να αντιμετωπίσει ένα κάρο προβλήματα τραυματισμών , από τα οποία ακόμη δεν έχει συνέλθει (βλέπε Πρίντεζης, Περπέρογλου), κατόρθωσε τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, ειδικά μετά την επάνοδο του Σπανούλη, να ξαναφτιάξει το ηθικό του και να ανυψώσει το φρόνημά του, ενόψει των play off που θα κρίνουν αν θα διατηρήσει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον τίτλο του.

Φανταστείτε λοιπόν , αν κι αυτή τη φορά, στο σπίτι του, δεν καταφέρει να νικήσει τον «αιώνιο» αντίπαλό του…Αφήνω στην άκρη πόσο διαφορετικό είναι να παίξει με την ΤΣΣΚΑ ή με την Ρεάλ Μαδρίτης. Με τι φρόνημα θα ξεκινήσει τέσσερις μέρες μετά για να πετύχει το κάτι παραπάνω; Πόσες ψυχικές αντοχές θα πρέπει να επιστρατεύσει , όταν έρθει η ώρα των τελικών του πρωταθλήματος για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα με μειονέκτημα έδρας, κάτι που δεν έχει πετύχει ποτέ τα τελευταία χρόνια;

Για όλους τους παραπάνω λόγους, ο Παναθηναϊκός φαίνεται πιο αρματωμένος να διαχειριστεί το ενδεχόμενο μιας ήττας, που δεν θα είναι δα και εκτός προγράμματος. Εκεί που, μετά την αναπάντεχη σφαλιάρα από την Λαμποράλ όλα του φαίνονταν μαύρα και μόνο ότι μένει ζωντανός στην ευρωπαϊκή παρτίδα, αποτελεί γι αυτόν μια δικλείδα ψυχολογικής ασφάλειας. Υπό αυτές τις συνθήκες λοιπόν, είναι ο μονομάχος που από το συγκεκριμένο παιχνίδι έχει περισσότερα να κερδίσει, αν φύγει με το «διπλό», παρά να χάσει, αν μιλήσει ο παράγοντας έδρα.

New kids on the block

Από εκεί και πέρα υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες παράμετροι, τις οποίες - εμείς οι απ’ έξω- έχουμε μεγαλύτερη άνεση να τις προσμετρήσουμε. Ειδικά τώρα που και οι δυο ελληνικές ομάδες έχουν πετύχει τον minimum στόχο τους με την πρόκριση στα play off.

Για παράδειγμα, είναι σημαντικό το γεγονός ότι είναι το πρώτο ντέρμπι του Φραγκίσκου Αλβέρτη ως κόουτς του Παναθηναϊκού και μάλιστα ενός κόουτς που διαδέχθηκε τον Πεδουλάκη, στον οποίο, ακόμη και όσοι αμφισβητούσαν, αναγνώριζαν ότι με τον Ολυμπιακό είχε τον τρόπο του. Πόσω μάλλον από την στιγμή που ένας βασικός λόγος που βρέθηκε σε αυτή τη θέση είναι για να αλλάξει και την αγωνιστική εικόνα της ομάδας. Θα παρουσιάσει κάτι διαφορετικό, ή θα βασιστεί κι αυτός σε ορισμένα πετυχημένα αμυντικά τρικ του προκατόχου του, όπως για παράδειγμα το μαρκάρισμα του Σπανούλη από τον Γκιστ;

Επίσης είναι το πρώτο φετινό ντέρμπι στο οποίο θα λάβουν μέρος από την μία, ως σέντερ του Ολυμπιακού ο Γκιόργκι Σερμαντίνι και από την άλλη ως γκαρντ του Παναθηναϊκού ο Ζακ Ράϊτ. Ήδη, ο Σερμαντίνι φαίνεται ότι με την παρουσία του ενδυνάμωσε το «ερυθρόλευκο» pick and roll και παράλληλα απελευθέρωσε τον Μπράιαν Ντάνστον, που βρήκε ποιοτικά λεπτά και στο «τέσσερα». Ο δε Ράιτ πρόσθεσε ορμή και μπόλικο επιθετικό transition στο αυστηρό ρεπερτόριο του «πέντε εναντίον πέντε», αλλά και ταχύτητα στα αργά πόδια της πράσινης περιφέρειας.

Και φυσικά, στο τέλος της βραδιάς , όλοι θα ψάξουν για τα στατιστικά του Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος «κουβαλάει» το φορτίο των χαμηλών πτήσεών του στο ΟΑΚΑ και χρειάζεται όσο κανείς , ένα καλό παιχνίδι κόντρα στην παλιά του ομάδα για να απεγκλωβιστεί πνευματικά.

Ό,τι και να συμβεί την Πέμπτη στο ΣΕΦ, νομίζω ότι η αρχική εκτίμηση δεν αλλάζει: Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός , στις σειρές που ακολουθούν δεν είναι τα φαβορί και ποντάρουν στην αύρα τους, περισσότερο από την δυναμικότητά τους, σε σχέση με την Ρεάλ Μαδρίτης ή την ΤΣΣΚΑ. Το ποιος βολεύει ποιόν είναι μια άλλη συζήτηση που σηκώνει πολύ νερό και ακόμη περισσότερες υποθέσεις εργασίας. Το σίγουρο είναι ότι όποιος καταφέρει να φτάσει στο Μιλάνο θα έχει κάνει μια πολύ μεγάλη υπέρβαση.