Στην μάχη ενός ομίλου στον οποίο προβλέπεται να γίνει ο "θάνατος της αλεπούς", ο Παναθηναϊκός ρίχνεται με τρία βασικά "όπλα":

* Το πρώτοείναι η ηρεμία που του πρόσφεραν τα τελευταία αποτελέσματα στο μέτωπο του εσωτερικού.

Με το κύπελλο Ελλάδαςστην τσέπη και την πρωτιά της κανονικής περιόδου (σχεδόν) εξασφαλισμένη, έχει όλη την άνεση να κανονίσει την πορεία του και να διαχειριστεί την καθημερινότητά του, αφοσιωμένος στο ΤΟΡ 16.

* Το δεύτερο (και βασικότερο) είναι η επίγνωση που του προσέφερε η Α' φάση. Φέτος, όπως και πέρυσι άλλωστε, δεν έχει δικαίωμα να κοιτάξει αφ' υψηλού κανέναν αντίπαλο, όπως ενδεχομένως να έκανε στο παρελθόν. Μέσα από αλλόκοτες βραδιές, με διδακτικές ήττεςπου δεν του στοίχισαν, όπως εκείνες με την Λιέτουβος και την Λοκομοτιβ (εντός), αλλά και στριφνέςνίκες, έχει συνειδητοποιήσει ότι αν δεν παίξει με την συγκέντρωση και την αυταπάρνηση που έδειξε κόντρα στον Ολυμπιακό στον ημιτελικό, ο δρόμος του δεν θα είναι στρωμένος με ρόδα.

* Το τρίτο, είναι η εμπειρία όλων των βασικών παικτών του και η ικανότητα που έδειξαν ως τώρα να επιβιώνουν κάτω από αντίξοες συνθήκες. Άλλο το παίζω καλά και άλλο το ξέρω να κερδίζω.

Από εκεί και πέρα, είναι υποχρεωμένος να εναρμονιστεί με την ιδιαιτερότητα μιας φάσης που θα εξελιχθεί ως ένα νέο πρωτάθλημα, δηλαδή δεν είναι κούρσα ταχύτητος (όπως το παλιό ΤΟΡ 16-expressτων 6 αγωνιστικών), αλλά ένας μαραθώνιος 14 αγώνων. Η διάρκεια μετράει.

Θέλετε την μετάφραση; Η κρισιμότητα διαχέεται. Δεν υπάρχουν ούτε θρίαμβοι, ούτε καταστροφές. Υπάρχουν βήματα, με την ίδια αξία, που τα υπολογίζεις εξίσου μέχρι να φτάσεις στο σημείο να κάνεις εκείνο που θα του καθορίσει αν θα μπεις στην πρώτη τετράδα που συνεχίζει σταplayoffή όχι, ή το άλλο που θα σε βάλει στην πρώτη δυάδα για το πλεονέκτημα της έδρας.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η πρεμιέρα κόντρα στην Αρμάνι δεν είναι τελικός, άρα δεν είναι από τα παιχνίδια εκείνα που χαρακτηρίζουμε "ζωής ή θανάτου" . Είναι όμως ένα ματς απέναντι σε μια ομάδα που ο Παναθηναϊκός θέλει να βάλει από κάτω για να αυξήσει τις πιθανότητές του τόσο για να προκριθεί όσο και για να διεκδικήσει αβαντάζ έδρας. Η ομάδα του Μπάνκι, δεν είναιούτε Φενέρμπαχτσε, ούτε Μπαρτσελόνα, ούτε Ολυμπιακός, αν συμφωνήσουμε ότι κάπου εκεί βρίσκεται το όριο των θεωρητικών φαβορί για την τετράδα. Είναι μια ομάδα που μαζί με την Μάλαγα, την Εφες , την Λαμποράλ θα προσπαθήσουν να κάνουν ένα βήμα παραπάνω. Και επίσης, είναι μια ομάδα που τον Παναθηναϊκό, τον βλέπει ως μια ανώτερη δύναμη, απ' όποια πλευρά κι αν το εξετάσει κανείς.