Αλλο Εσιέν, άλλο Σισέ

Αν θα τα καταφέρει ο Μάικλ Εσιέν στον Παναθηναϊκό, θα φανεί μόνο μέσα στο γήπεδο. Όπως φάνηκε με τον Κονσεϊσάο και τον Αφελάι, ή με τον Ζιλμπέρτο Σίλβα και τον Ριβάλντο. Θα εξαρτηθεί από πολλά. Κυρίως από το club.

Όχι από το αν θα τού παράσχει υπέροχη μεζονέτα στη Βουλιαγμένη και κάθε άνεση στην καθημερινή διαβίωσή του. Αλλά από την υποστήριξη του ιατρικού τιμ. Από το τι θα του ζητήσει στον αγωνιστικό χώρο. Πώς θα τον «περιβάλλουν» οι χαφ του. Πώς και πόσο θα αξιοποιηθεί από τον Αναστασίου. Αν θα «κουμπώσει» στην ενδεκάδα και στα αποδυτήρια.

Τι θέλει ο Παναθηναϊκός από τον Γκανέζο; Αυτά που ήθελε ο Ζοσέ Μουρίνιο τόσα χρόνια στην Τσέλσι (και πρόπερσι στη Ρεάλ Μαδρίτης), ασφαλώς σε… άλλο επίπεδο. Όχι για να κατακτήσει την Premier League, την Primera Division και το Champions League. Για να κατακτήσει τη Σούπερ Λίγκα όπου πρώτος σκόρερ είναι ο Μπαράλες και αναμφισβήτητος MVP της σεζόν ο 34χρονος Τσόρι. Και για να τον βοηθήσει με την πείρα και την κλάση, την ποιότητα και την ποδοσφαιρική αντίληψή του, να κάνει ένα βήμα παραπάνω στην Ευρώπη.

Να προκριθεί αρχικά στα πλέι οφ του Champions League όντας αουτσάιντερ απέναντι σε μια εκ των Σαχτάρ, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Μονακό, Αγιαξ, Μπριζ. Ώστε, εν συνεχεία, να παίξει τα ρέστα του στα πλέι οφ της διοργάνωσης μπας και κουνήσει σεντόνι 20 εκατ. ευρώ ή να τρέξει πολύ καλύτερα στους ομίλους του Europa League αν αποκλειστεί, όπως είναι το πιο λογικό σενάριο με αντίπαλο μια εκ των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Βαλένθια, Μπάγερ Λεβερκούζεν και λοιπών «θηρίων».

Η διαφορά στον ρόλο του Εσιέν συγκριτικά με τις προηγούμενες θητείες του σε Λυών, Τσέλσι (όπου ήταν βασικότατο στέλεχος) ή Ρεάλ και Μίλαν (όπου είχε λιγοστές συμμετοχές τα τρία τελευταία χρόνια) είναι το ειδικό βάρος και οι απαιτήσεις. Ο Γκανέζος δεν θα είναι πια το «εργαλείο» και ο Νο 5, 6, 7 στην ομάδα. Θα είναι ο Νο 1 λόγω ονόματος. Ο παίκτης στον οποίο θα στρέφονται τα βλέμματα.

Αντίστοιχη ήταν η «μετάβαση» του Ζιλμπέρτο Σίλβα, όταν ήρθε από την Αρσεναλ ως ο «αόρατος τοίχος», ως ένας σούπερ επαγγελματίας, ο οποίος ωστόσο στην πρώην ομάδα του δεν ήταν ο σταρ, ο λαμπερός, ο πρωταγωνιστής, ο ηγέτης. Την πρώτη σεζόν, χωρίς Σισέ, Λέτο, Κατσουράνη, ενταγμένος όμως σε ένα ομοιογενές σύνολο (με Καραγκούνη – Σαλπιγγίδη, Γκούμα – Σαριέγκι, Σιμάο, Βύντρα, Σπυρόπουλο και σέντερ φορ τον… Μάντζιο) έφτασε με Τεν Κάτε κόουτς και Αναστασίου βοηθό μια ανάσα από τους «8» του Τσάμπιονς Λιγκ, αφού προηγουμένως είχε κατακρεουργηθεί στον α΄ γύρο από τη διαιτησία. Τη δεύτερη σεζόν, μαζί με τους «3» και τον Νίνη υγιή, το βάρος του μειώθηκε, πήρε νταμπλ, αποκλείστηκε ανοήτως από τους «8» του Europa: δεν ξέρεις πώς θα σου «βγει».

Πολλά, λοιπόν, εξαρτώνται από το «περιβάλλον». Πώς θα τον αφομοιώσει, τι θα του ζητήσει, πώς θα τον εντάξει στο σύνολο. Εχει δείξει καλά στοιχεία σε αυτόν τον τομέα ο Αναστασίου τα δύο τελευταία χρόνια, σχεδόν με όλες τις «συνομοταξίες» ποδοσφαιριστών: ξένους, Ελληνες, νέους, μεγαλύτερους, «περίεργους», ήρεμους. Με σκαμπανεβάσματα, με προβλήματα, με λάθη. Αλλά και με θετικό πρόσημο στη σούμα. Όμως παίκτη τέτοιου βεληνεκούς δεν είχε τα δύο τελευταία χρόνια!

Ευτυχώς για τον ίδιο, ο Εσιέν δεν είναι «Σισέ» στα αποδυτήρια, τα οποία ούτως ή άλλως δεν έχουν ιδιαίτερα προβλήματα. Δεν θα τον κυνηγά κάποιος «Λέτο» σε ολόκληρο το Κορωπί, όπως είχε κάνει μια ωραία πρωία πριν από λίγα χρόνια ο “loco” Αργεντινός στην Παιανία με τον Γάλλο που «φόρτωνε» γκολάκια, αλλά είχε πολύ ενοχλητικό ορισμένες φορές για τους συμπαίκτες και τους συνεργάτες του σταριλίκι/τουπέ. Eίναι team player o Εσιέν. Ετσι έχει ανατραφεί, έτσι έχει μάθει. Αν καταθέσει και το πρωτόγνωρο πάθος και βγάλει τον αγωνιστικό εγωισμό του φίλου του, Τζιμπρίλ, ο οποίος επίσης προερχόταν από δύο σοβαρότατους τραυματισμούς στο μονοπάτι της καριέρας του, θα είναι ο τέλειος συνδυασμός για το Τριφύλλι.

Και σε κάθε περίπτωση, η μεταγραφή του ως «όνομα» είναι πιο ηχηρή ακόμη και από του Σισέ και του Ζιλμπέρτο Σίλβα. Δεν κουβαλά ούτε τη λάμψη του Τζιμπρίλ, ούτε κοτζάμ περιβραχιόνιο της Εθνικής Βραζιλίας. Όμως ο αντίκτυπος είναι μεγαλύτερος στα ξένα media και ο Panathinaikos ακούστηκε και πάλι στην ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική κοινωνία: επτά χρόνια στο πιο εμπορικά «εξαγώγιμο» πρωτάθλημα του κόσμου, δώδεκα χρόνια Τσάμπιονς Λιγκ, στο πιο εμπορικό ποδοσφαιρικό προϊόν της υφηλίου. Τον ξέρουν και οι… πέτρες! Mετρήστε προπονητές και παίκτες της Premier League και των ευρωπαϊκών χωρών που τον έχουν αντιμετωπίσει έστω μία φορά, μετρήστε φιλάθλους που τον έχουν παρακολουθήσει έστω μια φορά από τον τηλεοπτικό δέκτη τους. Και επειδή, αφού αγωνίστηκε 256 φορές με την Τσέλσι φόρεσε και τις δύο πιο βαριές φανέλες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, της Ρεάλ Μαδρίτης και της Μίλαν, ο αντίκτυπος λαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις: Premier-La Liga –Campionato.

Ο «Μιχαλάκης» μεγαλώνει τον «μνημονιακό» Παναθηναϊκό και απλώνει χρυσόσκονη στη σκουριασμένη Σούπερ Λίγκα. Θυμηθείτε το – επειδή εδώ είναι «Ελλάντα» - θα «τραβήξει» και Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ σε ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ μία «μεταγραφή αεροδρομίου». Ποιος θα προσγειωθεί ομαλά στο τέλος, θα το δούμε στο γρασίδι.

Follow me on Twitter: Seretinio