Αν φύγει ο "Σίφο", θέλει ταχύ στόπερ!

Να’ τος λοιπόν, ο πρώτος στόπερ! Εκπληξη πρώτου μεγέθους! Χωρίς να το πολυψάξω, μεταγραφή Ελληνα παίκτη στα 35 του (τα κλείνει στις 25 Ιανουαρίου ο Στάθης Ταυλαρίδης) ο Παναθηναϊκός έχει να κάνει από την εποχή του Μίμη Δομάζου που επέστρεψε από την ΑΕΚ στα 38 του και του Δημήτρη Σαραβάκου που γύρισε στα 36 του από την Ενωση, αμφότεροι για να κλείσουν την καριέρα τους στην ομάδα με την οποία δοξάστηκαν.

Η ηλικία δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο. Ο Παναθηναϊκός προφανώς ήθελε έναν έτοιμο στόπερ. Καλό είναι αυτό για το Τριφύλλι. Έναν παίκτη ο οποίος θα ξέρει τους συμπαίκτες του, το ελληνικό πρωτάθλημα, τις απαιτήσεις και τον τρόπο παιχνιδιού του Παναθηναϊκού. Τα έχει αυτά ο Ταυλαρίδης. Εχει κι άλλα που ήθελε ο Αναστασίου. Πιο «σκληρός» και δυναμικός από τους υπάρχοντες στόπερ. Πιο έμπειρος από Κουτρουμπή - Τριανταφυλλόπουλο (με τη Λιλ οι περισσότερες συμμετοχές στην καριέρα του, έξι χρόνια συνολικά στη Γαλλία, μαζί με τη θητεία του στη Σεντ Ετιέν!). Δυναμικός και αποτελεσματικός στον αέρα, άμα λάχει και… σκόρερ (5 γκολ πέρυσι). Αυτά είναι τα πλεονεκτήματά του, μαζί με τα ισχυρότατα κίνητρά του, καθώς για πρώτη φορά στην καριέρα του θα μπει με τα… μπούνια στο τριπάκι του πρωταθλητισμού και της διεκδίκησης τίτλου και κυπέλλου.

Από την άλλη πλευρά; Χειρότερος από Σίλντενφελντ και Κουτρουμπή (τουλάχιστον απ’ αυτούς τους δύο) με τη μπάλα στα πόδια, επιρρεπής στις κάρτες, αδυναμία να «οικοδομήσει» παιχνίδι από την τελευταία ζώνη. Και τα δυο σημαντικότερα: ο Ατρόμητος παίζει τρία χρόνια με «βάθος» στην άμυνά του. Σ’ αυτό το στυλ παιχνιδιού, ο Ταυλαρίδης μπορεί να ανταποκριθεί σε καλό βαθμό. Στο… «8Χ8» όπως το λέω για τους κεντρικούς αμυντικούς οι οποίοι δεν παίρνουν ρίσκα, είτε λόγω ανασφάλειας, είτε λόγω επιλογής προπονητή/τρόπο παιχνιδιού. Εχω πολλές αμφιβολίες για τις ικανότητές του με την τετράδα της άμυνας «ψηλά», όπως συνηθίζει να παίζει ο Παναθηναϊκός, δεχόμενος ουκ ολίγες φορές «πλάτες» και ευκαιρίες/γκολ λόγω της έλλειψης ταχύτητας των κεντρικών αμυντικών του. Κυρίως στα «ευρωπαϊκά» ματς, όπου τα σφάλματα πληρώνονται πολύ πιο ακριβά συγκριτικά με τα ματς της Σούπερ Λίγκας, λόγω ποιοτικής διαφοράς των αντίπαλων επιθετικών.

ΤΑ ΖΗΤΟΥΜΕΝΑ ΜΕ ΤΟΝ «ΣΙΦΟ»

Τα θεμελιώδη ζητούμενα πλέον για τον φάκελο «στόπερ» στον Παναθηναϊκό είναι δύο: α) θα φύγει ο Σίλντενφελντ; β) αν φύγει, θα αποκτηθεί ταχύς στόπερ; Απαντήσεις προσεχώς. Τα δεδομένα πάντως, είναι τα εξής… Αν φύγει, για μένα θα είναι τεράστια απώλεια για τον Παναθηναϊκό. Ο αντικαταστάτης του δεν είναι «ποδοσφαιρικά» ο 35χρονος Σερραίος και σίγουρα θα είναι δύσκολο να βρεθεί στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο, λόγω στενής αγοράς και έλλειψης μεγάλου μπάτζετ.

Ο Κροάτης είναι από τον περυσινό Ιανουάριο ο δεύτερος πιο πολύτιμος παίκτης του Τριφυλλιού μετά τον Μάρκους Μπεργκ. Εχασε ελάχιστα ματς, έπαιξε πολλάκις με προβλήματα τραυματισμών, είναι από τα πιο θετικά στοιχεία στα αποδυτήρια, άλλαξε ουκ ολίγες φορές παρτενέρ (Κουτρουμπής, Μέντες, Τριανταφυλλόπουλος), είναι από τους ελάχιστους με αγωνιστικό εγωισμό, ισχυρή προσωπικότητα, team spirit σε υψηλότατο βαθμό. Ταυτόχρονα, χωρίς να είναι ταχύς και αλτικός περισσότερο από τον μέσο όρο των ευρωπαίων κεντρικών αμυντικών, στα δικά μου μάτια είναι ο ικανότερος ξένος στόπερ του Παναθηναϊκού από την εποχή του Χένρικσεν (συγκριτικά, δηλαδή με Μόρις, Σαριέγκι, Μπουμσόνγκ που κάλυψαν τη θέση για αρκετά χρόνια έκαστος).

Το καλοκαίρι, «χαρίζοντας» και πάλι χρήματα, έδειξε πόσο πολύ ήθελε να επιστρέψει στον Παναθηναϊκό, δείχνοντας αντιστάσεις και στα «καψώνια» της Ντινάμο Μόσχας, στην οποία ανήκει μέχρι το καλοκαίρι. Η αμοιβή του είναι ετησίως 800.000 ευρώ και μοιράζεται στα δύο μεταξύ Ρώσων και Παναθηναϊκού. Αρέσει σε αγγλική, γερμανική, αυστριακή και ελβετική ομάδα. Αν ο Παναθηναϊκός είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του, εξαρτάται μόνο από το club αν θέλει να τον κρατήσει. Αν δεν είναι συνεπής, μπαίνουν στο παιχνίδι και οι Ρώσοι και ο παίκτης.

Β) Αν δεν θέλει να τον διατηρήσει στο έμψυχο δυναμικό του, ο δεύτερος στόπερ που θα αποκτηθεί πρέπει να διακρίνεται τουλάχιστον σε δύο τομείς: την ταχύτητα και την αντίληψη (αυτό που λέμε «ανάγνωση φάσεων/παιχνιδιού» συμπεριλαμβανομένης και της «συγκέντρωσης» που συχνά επαναλαμβάνει ο κόουτς Αναστασίου). Αν δεν διαθέτει αυτά τα δύο στοιχεία ο δεύτερος νέος στόπερ στην περίπτωση που αποχωρήσει ο «Σίφο», προκοπή σε μεγάλο βαθμό ο Παναθηναϊκός δεν πρόκειται να δει άμεσα στο κέντρο της άμυνάς του. Χωρίς αυτό να συνεπάγεται ασφαλώς πως όλα τα δεινά στην ανασταλτική λειτουργία οφείλονται στους κεντρικούς αμυντικούς. Αλίμονο!

ΟΙ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ

Όπως είχαμε εκτιμήσει και όπως τελικά αντιλαμβάνεστε, αυτή η μεταγραφική περίοδος, η οποία ξεκίνησε για τον Παναθηναϊκό μετά την απόκτηση του Σωτήρη Νίνη με το «πάμε για έναν στόπερ και έναν επιθετικό», κρύβει πολλές εκπλήξεις και διακυμάνσεις. Στην πορεία… εξαφανίστηκε (απολύτως λογικά) η προοπτική απόκτησης επιθετικού, όχι μόνο διότι έδειξε σημάδια βελτίωσης ο Πέτριτς, αλλά γιατί δεν ήταν εύκολο να «σπάσει» το συμβόλαιο των 450.000 ευρώ ετησίως χωρίς να έχει πρόταση στα χέρια του. Ρόλο έπαιξαν επίσης και τα γκολ του Νίκου Καρέλη, αν και εξ αρχής είχαμε επισημάνει πως ΑΝ ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα στην τελική προσπάθεια, με την επιστροφή του Μπεργκ στο 100% και με την τριάδα Πέτριτς – Καρέλη – Κλωναρίδη, έχει πολύ σημαντικότερα θέματα στο ρόστερ του. Καθίσταται σαφές και αντιληπτό από όλους όσους παρακολουθούν τα παναθηναϊκά τεκταινόμενα πως γίνονται ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ που δεν δημοσιοποιούνται και δεν τα μαθαίνουμε οι δημοσιογράφοι. Είναι βέβαιο πως στην υπόθεση του Μπεργκ (ανανέωση/επέκταση) δεν έχει γραφτεί ούτε το 1/100 απ’ όσα έχουν λάβει χώρα. Είναι δεδομένο πως στην υπόθεση του Σίλντενφελντ έχουν συμβεί πολλά (μάνατζερ/παίκτης/ομάδα/προτάσεις/Ντινάμο Κιέβου) που δεν έχουν γίνει γνωστά. Είναι ελάχιστο το ποσοστό των γεγονότων που κοινοποιούνται προτού κλείσει μια συμφωνία. Το θέμα του Γκαλίτσιου, η πιθανή επιστροφή του Νίκου Μαρινάκη, τα ονόματα των Ροντρίγκες/Στάνκοβιτς/Χουάνμα, ήταν ορισμένες από τις υποθέσεις που βγήκαν στον «αφρό». Αποδείχθηκε, όμως, στις περιπτώσεις των μεταγραφών του Νίνη, του Καλτσά, του Ταυλαρίδη, ότι «πολλά λέγονται και δεν γίνονται, πολλά γίνονται και δεν λέγονται». Το σημειώνουμε, διότι ενδέχεται να προκύψουν περισσότερες εκπλήξεις. Κυρίως στο πεδίο των αποχωρήσεων…

• Follow me on Twiiter: Seretinio