Απαντήσεις μόνο στο Φάληρο

Όταν βρέθηκε μόνος στην κορυφή ο Παναθηναϊκός στην διακοπή του πρωταθλήματος (μην τρελαίνεστε, δεν έχουν περάσει ούτε δύο εβδομάδες από τη μετατροπή του «+1» σε «-4») και η φλόγα του ενθουσιασμού συνέπαιρνε τα πράσινα σπαρτά, γράφαμε ότι το δείγμα γραφής είναι ελάχιστο.

Και ότι ο Παναθηναϊκός έχει νικήσει τον… Λεβαδειακό, τον ΠΑΣ και τον Αστέρα με παίκτη (παίκτες) λιγότερο, ενώ είχε αφήσει δύο βαθμούς στο πιο δύσκολο έως τότε (και έως… τώρα είναι η αλήθεια) παιχνίδι του, εναντίον του Παναιτωλικού στο Αγρίνιο. Με πεταμένο πρώτο ημίχρονο, ένα σηκωμένο σημαιάκι και τρεις ευκαιρίες στο β’ μέρος.

Τώρα που όλα δείχνουν αρνητικά, λέμε ότι είναι τυχερός ο Παναθηναϊκός που έχει μπροστά του – αρχικά – ένα τόσο σπουδαίο ματς όπως αυτό εναντίον του Ολυμπιακού στο «Γ. Καραϊσκάκης. Όχι άμεσα. Σε δύο εβδομάδες. Βεβαίως – θα ισχυριστεί κάποιος λογικά – Παναθηναϊκός είναι αυτός, ικανός να χάσει βαθμούς και από τον μαραζωμένο και χιλιοταλαιπωρημένο Ηρακλή, τον οποίο αντιμετωπίζει δις στη Λεωφόρο για Κύπελλο – πρωτάθλημα, Πέμπτη - την Κυριακή. Δεκτόν! Αλλά δεν νομίζω ότι η επιπολαιότητα, η αφέλεια και η ανικανότητα φτάνει μέχρι αυτό το σημείο…

Τώρα, να πω την αλήθεια μου, είναι η ώρα των παικτών! Ο Στραματσόνι ό,τι είχε να το πει, τους το είπε. Και δις μετά την Ξάνθη και με ανάλυση και με κράξιμο («όποιος δεν προσπαθεί περισσότερο από τον αντίπαλό του θα κάθεται στον πάγκο και στην εξέδρα») και χθες, στα αποδυτήρια της Βέροιας. Κακό το timing. Δεν αρχίζεις τον «εξάψαλμο» στον παίκτη μετά από κακό αποτέλεσμα, όταν είναι με κατεβασμένα μούτρα στα αποδυτήρια. Δεν τα «χωνεύει» εκείνη τη στιγμή, είναι ούτως ή άλλως σε κάκιστη φάση. Μα, από την άλλη, ποιος να μιλήσει; Ο Ζιλμπέρτο Σίλβα; Ο Δημήτρης Σαραβάκος; Η’ ο Γιάννης Αλαφούζος; Δεν το «έχουν». Αφού στην ομάδα τα κάνει όλα ο «Στράμα» (α λα Αναστασίου όταν έφυγε ο Νταμπίζας) και… συμφέρει.

Όχι, αυτή τη φορά δεν φέρει τη βαρύτερη ευθύνη ο Ιταλός. Παρέταξε έναν (ορθο)λογικά στημένο Παναθηναϊκό σε 3-5-2 χωρίς τους δύο βασικούς μέσους του που είχαν 11/11 ματς μέχρι χθες, έβγαλε το πιο χορταστικό ημίχρονο της σεζόν με 1 γκολ, 70% κατοχή μπάλας και 5 ευκαιρίες, είδε Ιμπάρμπο – Μπεργκ – Λουντ να σπαταλούν τις ευκαιρίες απέναντι σε έναν Λόπεθ – κέρβερο. Μπήκε φουριόζος για να «καθαρίσει» στο β΄ μέρος, έκανε τέσσερις φάσεις μέχρι το 54΄ και από τη φάση του 55’ πέφτει ο διακόπτης!

Ο Στιλ και το δεύτερο ημίχρονο

Τι έγινε στο 55’; Από τον υπέρμετρο ζήλο του Λουκ Στιλ να «δείξει» σε ματς στο οποίο είναι θεατής και σε περίοδο αμφισβήτησης, προέκυψε η φάση από την οποία η Βέροια που δεν περνούσε τη σέντρα, πίστεψε ότι θα μπορούσε να «κλέψει» βαθμό ή βαθμούς. Μια έξοδος – γιούρια σε διεκδίκηση ρουτίνας του Μολέδο με τον Καπετάνο εξελίχθηκε σε ένα επιπλέον blooper του Άγγλου κίπερ, η μπάλα έπεσε στον Βίτι και ο Κουτρουμπής απέτρεψε την ισοφάριση με τον ώμο του επί της γραμμής. Θα μπορούσε να είναι εύκολα πέναλτι – αποβολή και συνεχίζουμε. Ο Βάτσιος δεν είδε πρόθεση στον Κουτρουμπή, έδειξε «παίζετε». Όμως το μυαλό των παικτών είχε ήδη αλλάξει. Το μυαλό του Παναθηναϊκού είχε ήδη χαλάσει. Πλέον, έπρεπε να σκέφτονται και το «κακό». Να παίζουν με «ασφάλειες». Να κρατούν μέτρα πίσω. Και να ξεπεράσουν και την κόπωση που ερχόταν σταδιακά…

Μία με τον Αγιαξ: το 1-1 με μονότερμα έως το 30’, έγινε 1-2. Δεύτερη με τον Αστέρα Τρίπολης, στο πρώτο τρανταχτό καμπανάκι. 1-0 στο 3’ ο Μπεργκ, με δέκα παίκτες ο αντίπαλος ανώτερος στο β΄ μέρος, θα μπορούσε να πάρει και ισοπαλία στη Λεωφόρο. Τρίτη φορά με τη Θέλτα από 0-0 ημίχρονο, 2-0 τελικό με ολική κατάρρευση μετά το 75΄, λειψό πάγκο και αδράνεια Στραματσόνι. Τέταρτη φορά με την Σταντάρ Λιέγης, όπου ακόμη «κλαίμε όλοι» για το πέναλτι του 1-2 στο 45’. Πέμπτη χθες μετά το 60’. ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από τις διαιτητικές αποφάσεις, σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Ο Παναθηναϊκός παρουσιάζεται ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΑ μελετημένος, καλοστημένος και παραγωγικός στο α’ ημίχρονο (με εξαίρεση το παιχνίδι εναντίον της Ξάνθης, στο οποίο μετά τη διακοπή των εθνικών ομάδων πνευματικά ήταν… αλλού και μπήκε με το «πάμε να παίξουμε μπάλα» όχι με το «πάμε να νικήσουμε») και μετά το 60’ αρχίζει σταδιακά να κλατάρει. Και σωματικά και πνευματικά.

Ο πρωταθλητισμός θέλει υπερβάσεις

Για να πάρεις τίτλο από τον Ολυμπιακό, χρειάζονται τρία δεδομένα: υπερβάσεις από τον εαυτό σου, γκέλες από τον πρωταθλητή, δίκαιη διαιτησία. Ισχύει αυτό και για τον ΠΑΟΚ και για την ΑΕΚ. Ειδικά ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, «υπερβατική» νίκη στο πρωτάθλημα δεν έχει κάνει έως τώρα. Αντιθέτως, έχει χάσει 7 βαθμούς, εκ των οποίων οι 5 (με Ξάνθη – Βέροια) απλώς δεν… χάνονται αν θες να λες ότι στόχο έχεις κατ’ αρχάς να διεκδικήσεις μέχρι το τέλος και αν σου «κάτσει» να πάρεις και τον τίτλο. Γι’ αυτούς τους χαμένους 5 βαθμούς ευθύνη δεν έχει ούτε ο Θόδωρος Θεοδωρίδης, ούτε ο Σωμαρακάκης, ούτε ο Γκρούτσης, ούτε ο Παυσανίας Παπανικολάου με τον Υφαντή. Ούτε ασφαλώς ο Κύρος Βασσάρας, τον οποίο ήθελες να «σουτάρεις» όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, όντας άπειρος διοικητικά και αδύναμος να αναλύσεις ψύχραιμα να νέα δεδομένα που είχαν διαμορφωθεί στην ΚΕΔ με το ισπανικό μοντέλο (άλλη, μεγάλη κουβέντα αυτή…).

«Μαθήματα» στην τελική προσπάθεια ο προπονητής δεν μπορεί να κάνει πολλά και αποτελεσματικά. Ο προπονητής θα σου δείξει τον τρόπο και την μέθοδο για να φτάνεις σε ευκαιρίες και ο Στραματσόνι έχει πάρει καλό βαθμό σε πολλά ποδοσφαιρικά ζητήματα εφέτος με τον «δικό του» Παναθηναϊκό. Μαθήματα «νοοτροπίας», επίσης, δεν μπορεί να κάνει μόνος του ο κόουτς. Υπάρχουν και τεχνικοί διευθυντές και πρόεδροι και (τρεις) αντιπρόεδροι και «σημαίες» του παρελθόντος για τέτοιου είδους θέματα. Σε τελική ανάλυση, όμως, σ’ αυτή τη στιγμή που ο οριστικός εκτροχιασμός πλησιάζει με την ταχεία για τον Παναθηναϊκό που δεν έχει παίξει ούτε μισό ντέρμπι στο πρωτάθλημα, αν δεν το πάρουν πάνω τους οι παίκτες, το μοιραίο θα επέλθει. Αργά ή γρήγορα!

Έχουν μια καταπληκτική ευκαιρία στο «Γ. Καραϊσκάκης». Οι μεγάλες γκέλες δεν σβήνονται στην οικονομία της σεζόν και την αριθμητική της βαθμολογίας. Ξεπερνιούνται, όμως, μόνο με μεγάλες νίκες! Όπως ο Ολυμπιακός τα κατάφερε με ΑΕΚ και Πανιώνιο μετά από τις ήττες από Λάρισα και ΑΠΟΕΛ. Μην το ξεχνάμε: θα είχε αλλάξει τρίτο προπονητή σε τέσσερις μήνες αν είχε ηττηθεί από την Ένωση! Αλλά διέλυσε την ΑΕΚ, πήρε τη νίκη στη Νέα Σμύρνη, ισορρόπησε, παρότι παίζει με τη χειρότερη αμυντική τετράδα της… 20ετίας του και έχει και δύσκολα αποδυτήρια με παίκτες – προσωπικότητες/μεταγραφές που μένουν στον πάγκο και στην εξέδρα (Μάριν, Φορτούνης, Τσόρι, Καμπιάσο, Καρντόσο). Για να το γυρίσει, κατέθεσε εγωισμό, σκληράδα, προσωπικότητα, πάθος, τσαμπουκά ποδοσφαιρικό. Ναι, πήρε και σφυρίγματα. Και Ανσαριφάρντ και Μιλιβόγεβιτς και Μποτία και Λαμπρόπουλος και Αλεξέας και «Αρετό» και ό,τι θέλετε. Μα οι περισσότεροι παίκτες έδωσαν αυτό που μπορούσαν στα δύσκολα!

Δεν ξέρω, ίσως ήδη να είναι ήδη πλέον αργά για τον Παναθηναϊκό, δεδομένου ότι ο Ολυμπιακός διαθέτει πλήθος επιλογών από τη μέση και μπροστά, πέρασε τα πολύ δύσκολα, τρέχει σε πιο εύκολο όμιλο στην Ευρώπη και μετά από Ατρόμητο και ντέρμπι το πρόγραμμά του δεν έχει ντέρμπι για δυόμιση μήνες! Μα σε κάθε περίπτωση, αν υπάρχουν πιθανότητες για να μείνει στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος το Τριφύλλι, απόδειξη μπορεί να δώσει σε 15 ημέρες. Στο Φάληρο μπορεί να μείνει μόνο μια σταγόνα ελπίδας, μπορεί όμως και να ξαναγεννηθεί η πίστη σε όλους. Διότι σε κάθε περίπτωση κακή ομάδα με πολλούς «μέτριους» παίκτες, όχι, δεν είναι ο εφετινός Παναθηναϊκός.

O Λέτο, ο Λουντ και η φάση του Κουτρουμπή

Ας καταγράψουμε ως υποσημειώσεις και ορισμένες σκόρπιες σκέψεις για μεμονωμένες ξεχωριστές ενότητες/ιστοριούλες που προκύπτουν από το παιχνίδι στη Βέροια…

Ο Στραματσόνι φέρει τη μικρότερη ευθύνη για το χθεσινό αποτέλεσμα. Έχει ευθύνη, ωστόσο, για την επαναλαμβανόμενη καθίζηση μετά το 60’ και διότι από τον πάγκο δεν έδειξε χθες ανήσυχος και ενεργητικός όταν η ομάδα του έχανε βενζίνη και μέτρα στο γήπεδο. Έδειξε, μάλιστα, με την αλλαγή Ιμπάρμπο – Εμποκού ότι μάλλον δεν το φοβόταν για ισοφάριση το ματς. Έκανε μια «προγραμματισμένη» πριν από το ματς αλλαγή, μια «υποχρεωτική» (Ρέις αντί του τραυματία Κουτρουμπή) και την ψιλο-καθιερωμένη (θα γίνει ανέκδοτο αν συνεχιστεί) του Ρινάλντι στο 89’. Αν όντως το φοβόταν, η αλλαγή του Εμποκού ήταν λανθασμένη.

Όταν η μπάλα δεν μπαίνει στα δίχτυα και έχεις εσύ την κατοχή και την κυριαρχία βάζεις τον Λέτο των 3 γκολ/3 ματς, που προέρχεται από καλή εμφάνιση, έχει αυτοπεποίθηση, θα ξυπνήσει με κάνα μπινελίκι και τους συμπαίκτες του (ουδείς άλλος το κάνει) θα ζητήσει και θα κρατήσει μπάλα, θα πάρει φάουλ, θα συνεργαστεί καλά με τον Μπεργκ. Όχι τον Εμποκού των 2 τελικών προσπαθειών και των 0 γκολ σε 132 λεπτά πρωταθλήματος που τον βάζεις και σε μεγάλη απόσταση από τον Σουηδό.

Σε τρίτο διαδοχικό ματς εξαφανίζεται ο Λουντ στο δεύτερο ημίχρονο. Στα δύο πρωταθλήματος (με Ξάνθη και Βέροια) ήταν βασικός. Στο Βέλγιο μπήκε ως αλλαγή σε κρίσιμο χρονικό σημείο, όταν η ομάδα του είχε κουραστεί και χρειαζόταν το 100% του Φινλανδού, αλλά δεν πρόσφερε τίποτα. Ώρα για πάγκο στα δύο ματς εναντίον του Ηρακλή, μπας και ξυπνήσει ενόψει Ολυμπιακού…

Τέσσερα γκολ έχει δεχθεί ο Παναθηναϊκός στο πρωτάθλημα. Ένα με πέναλτι (Ιωαννίδης – Αστέρας Τρίπολης) και τρία με σουτ εκτός περιοχής! Δύο από την Ξάνθη (Ντε Λούκας – Βασιλακάκης) και ένα από τη Βέροια (Μπαλάφας). Ακόμη δεν έχει δεχθεί γκολ εντός περιοχής: σπάνιο!

Αλλά συμβαίνει και στην Ευρώπη το ίδιο! Δυο γκολ από την Σταντάρ με φάουλ και πέναλτι. Δυο ακόμη από στατικές φάσεις (πέναλτι με Αγιαξ και φάουλ με Θέλτα). Ουσιαστικά σε ροή αγώνα έχει δεχθεί ένα τέρμα από απανωτά ατομικά λάθη (Ιβανόφ, Κουτρουμπή και Στιλ στην κλειστή γωνία για το 1-1 του Τραορέ από τον Αγιαξ) και ένα πολύ ωραίο με σπάσιμο της άμυνας από τη Θέλτα για το 1-0 του Γκουιντέτι στο 80’.

Σε ροή αγώνα η φάση του Κουτρουμπή δεν φαίνεται για πέναλτι. Κι αυτό, διότι το σουτ του Βίτι χτυπά στον ώμο (και όχι σε απλωμένο χέρι «α λα Μανιάτης» του τελικού με τον Αστέρα Τρίπολης) του Κουτρουμπή, εξ ου και η μπάλα φεύγει τόσο δυνατά και μακριά. Ωστόσο, αν ο ρέφερι Βάτσιος θεωρούσε εκ προθέσεως την κίνηση του παίκτη, η φάση είναι πέναλτι και αποβολή. Για τον ίδιο λόγο (δεν καταλόγισε πρόθεση) σωστά δεν υπέδειξε πέναλτι για το 0-2 σε δεξί χέρι του Ναβαλόφσκι από τακουνάκι του Βιγιαφάνιες στο 32’.

Follow me on Twitter: Seretinio