Χουλτ, εσύ, μοναδικέ!
Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για τη μοναδική ομάδα της Σούπερ Λίγκας η οποία έφτασε στο σημείο να αγωνίζεται με μόνο μία από τις (δέκα!) καλοκαιρινές μεταγραφές της.
Ο Λεντέσμα στην Τερνάνα. Σάμπα και Ιβανόφ, οφ. Ήρθαν και φεύγουν. Γουακάσο, Κουλιμπαλί, Εμποκού στο Κόπα Άφρικα. Ρινάλντι και Ρέις σταθερά στον πάγκο. Και ο άρτι αφιχθείς από την Μπογκοτά, Βίκτορ Ιμπάρμπο, ετοιμάζει τις βαλίτσες του. Ναι, ο Παναθηναϊκός κατέχει μια θλιβερή για τον ίδιο πρωτιά.
Είναι η μοναδική ομάδα σ' όλη τη Σούπερ Λίγκα που... κατάφερε να παίζει με ΜΙΑ καλοκαιρινή μεταγραφή του επί δύο μήνες. Και να' χε πάρει λίγους, πάει στο καλό... Δέκα πήρε! Και παίζει σταθερά στην ενδεκάδα μόνο ο Νίκλας Χουλτ, στο αριστερό άκρο της άμυνας. Ο "στεγνός", λεπτεπίλεπτος αριστερός μπακ με την 90's κοτσίδα που αποκτήθηκε από τη Νις και τρέχει ένα "αξιοπρεπές" πρωτάθλημα στη γενική μετριότητα του Παναθηναϊκού και γενικώς της εφετινής Λίγκας είναι ο μοναδικός που αυτόν τον φορτωμένο Ιανουάριο βοηθά τους "παλιούς".
Δεν το έχουν συνειδητοποιήσει για τον Χουλτ πολλοί φίλαθλοι, ίσως λόγω των διαδοχικών αγώνων και της απόστασης – μίνι αδιαφορίας για την εξέλιξη του πρωταθλήματος. Αλλά αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα για μια ομάδα που ουσιαστικά προσπαθεί να κάνει συντήρηση δυνάμεων και να παίρνει – έστω με το ζόρι – ό,τι περισσότερο μπορεί από ματς με κατά τεκμήριο χαμηλότερης δυναμικότητας αντιπάλους. Το είπε χθες και ο Ουζουνίδης, εξωτερικεύοντας την εσωτερική ζωή της ταλαιπωρημένης ομάδας που ανέλαβε. "Πρέπει να δουλέψουμε περισσότερο με το μυαλό και λιγότερο με το σώμα των παικτών".
Είναι το δικό του Survivor εντός του Ιανουαρίου, σε χρονικό διάστημα που δεν είχε το "δικαίωμα" να αφήσει στην κερκίδα τον Μπεργκ, τον Βιγιαφάνιες και τον Λουντ ούτε εντός έδρας εναντίον του Κισσαμικού! Θα πει κάποιος – δικαίως – πως είναι δική του επιλογή να μην χρησιμοποιεί τον Ρέις, επί παραδείγματι. Δική του απόφαση να δείξει την πόρτα της εξόδου στον Ιβανόφ και στον Λεντέσμα, εκτός του ανήμπορου να βοηθήσει σε σταθερή βάση, Σάμπα ή του ακριβού και δανεικού Ιμπάρμπο.
Έτσι είναι! Μα – να ξέρετε – τα δυο βασικότερα χαρακτηριστικά του Ουζουνίδη είναι η αυτοπεποίθηση και η ψυχραιμία του. Δεν “τρελαίνεται” στις στραβές και έχει σκεφτεί από τώρα πώς κομμάτι – κομμάτι θα χτίσει το παζλ του Παναθηναϊκού της επόμενης σεζόν. Και επειδή έχει και το dna της μεγάλης ομάδας μέσα του και τον εγωισμό του winner, θέλει "κάτι" να πάρει και φέτος.
Κερδίζει 3 παίκτες, περιμένει τουλάχιστον 6
"Ερχόμαστε!" αναφώνησε χθες, μετά το 2-1 επί του Πλατανιά. "Σας το είχα πει, έρχονται οι παίκτες, έρχεται η ομάδα". Το είπε, όχι θριαμβολογώντας για μια δύσκολη αλλά δίκαιη βάσει απόδοσης νίκη επί του κουρασμένου Πλατανιά. Αλλά απαντώντας σε ερώτηση σχετική με τη φρεσκάδα που κατέθεσε ο Παναθηναϊκός στα πρώτα 60 λεπτά. Όσο, δηλαδή, είχε ανάσες ο Ζέκα, από τον οποίο ολοφάνερα έλειπε ο ρυθμός αγώνων, γι' αυτό και “ξεφούσκωσε” στο τελευταίο ημίωρο, μετά από τη φουλ ενέργεια που κατέθεσε στο πρώτο μέρος (από δικό του "τρελιάρικο" πρέσινγκ μέχρι και στον κίπερ Σωτηρίου γίνεται το λάθος του Πλατανιά από το οποίο προκύπτει τελικά η ασίστ του Βιγιαφάνιες στον Μπεργκ για το 2-0).
Τι θα κερδίσει από την εφετινή σεζόν ο Παναθηναϊκός και ο Ουζουνίδης, θα το δείξει η... υπηρεσία. Προς το παρόν, δεδομένου βεβαίως ότι δεν υπάρχει προσδοκία και απαίτηση για τον τίτλο του πρωταθλητή, κερδίζουν ηρεμία και χρόνο μέχρι να γίνουν 1-2 μεταγραφικές κινήσεις, να επιστρέψουν οι τρεις Αφρικάνοι διεθνείς και ο Μολέδο με τον Κουτρουμπή: μάνι – μάνι 6-7 “νέοι” διαθέσιμοι στο ρόστερ από τον Φεβρουάριο και μετά, δεν είναι λίγο. Κερδίζει ταυτόχρονα και τρεις παίκτες. Για ενδεκάδα ή για 18άδα θα το δείξει το μέλλον. Τον χιλιοταλαιπωρημένο λόγω πόνων στα πέλματα, Ράσμους Τελάντερ, τον Παναγιώτη Βλαχοδήμο που έχει σοβαρευτεί και κινεί πλέον το ενδιαφέρον μας όχι για τα... χρήματα του Ολυμπιακού, αλλά για την απόδοσή του και τον 19χρονο Στέφανο Ευαγγέλου, για τον οποίο μπορεί ακόμη να μην έχει βγει κοστολόγιο όπως για τον πολυδιαφημισμένο Παναγιώτη Ρέτσο, αλλά μάλλον φαίνεται πιο κοντρολαρισμένος και σταθερός στις κινήσεις του ως στόπερ.
Στον Μπεργκ οφείλει το ελάχιστο "ευ ζην"
Όσο για τον Μπεργκ; Παίζει non – stop Δευτέρα – Πέμπτη – Κυριακή – Πέμπτη. Με 4-4-2, με 4-2-3-1, με 4-3-3. Με Λέτο, δίχως Λέτο. Χωρίς τον Ιμπάρμπο πια. Με λιγοστές σωστές πάσες (χθες πήρε μία και το "κόλλησε"). Είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του και εκείνος στον οποίο άπαντες στον Παναθηναϊκό οφείλουν ένα "ευχαριστώ" για εκείνο το ηγετικό/εκρηκτικό 45λεπτο ως αλλαγή στη Ριζούπολη, το οποίο έχει χαρίσει το ελάχιστο “ευ ζην” στον πράσινο οργανισμό, διατηρώντας ζωντανή τη φλόγα του Κυπέλλου. Τα ακούει κι από πάνω! Να τα ακούσει. Όταν πρέπει όμως. Όχι επειδή ο Παναθηναϊκός έχει φτάσει στο σημείο να μην έχει άλλον πρωτοκλασάτο παίκτη στην ενδεκάδα του να αυξάνονται στα ουράνια οι απαιτήσεις από τον Σουηδό.
Δεν θα τον δείτε συχνά αυτόν τον μήνα να κυνηγά "σκοτωμένο" άνοιγμα στο κόρνερ. Ούτε θα κάνει 15 άσκοπα άλματα σε γιόμες από την άμυνα για να πάρει την κεφαλιά εκτός περιοχής ή να “ενοχλήσει” τον αντίπαλο στόπερ. Θα κάνει οικονομία δυνάμεων για το σπριντ, το πλασέ και την κεφαλιά της κατάλληλης στιγμής. Θα διαχειριστεί το σώμα και το μυαλό του, όπως ακριβώς πρέπει να κάνει ένας άψογος επαγγελματίας, καλά προπονημένος σέντερ φορ, ο οποίος γνωρίζει ότι αν πάθει κάτι η ομάδα του θα παίξει είτε με τον Λέτο (δηλαδή για maximum 60 - 70 λεπτά) είτε με τον σκουριασμένο στον πάγκο Ρινάλντι. Πρώτος στόχος του αυτό το χρονικό διάστημα είναι να εξοικονομεί δυνάμεις, να αποφεύγει τη φθορά και να σκοράρει. Τίποτα άλλο: στρατιώτης.
* Follow me on Twitter: Seretinio
Photo credits: Eurokinissi
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: