Δεν ήταν "πλήρης" κόουτς!

Ήρθε, λοιπόν, πάλι, η… ετήσια στιγμή του ευρωπαϊκού αποκλεισμού του Ολυμπιακού. Τρεις φορές στα τέσσερα τελευταία χρόνια. Λεβάντε, Ντνίπρο, Αντερλεχτ.

«Καλές» κληρώσεις. Κοινός παρονομαστής: πρώτο ματς εκτός, πρώτο ματς μηδέν γκολ. 3-0, 2-0, 1-0. Και επειδή την ιστορία δεν πρέπει να την υποτιμούμε, ούτε να μεγεθύνουμε τη σημασία της, μάλλον δεν ήταν τυχαίο ότι οι Ερυθρόλευκοι στην ευρωπαϊκή ιστορία τους έχουν ανατρέψει στην έδρα τους μόνο την… Ραντ. Το 1989.

Με Ταληκριάδη, Αποστολάκη, Κούλη, Αλεξίου, Μαυρομμάτη – Τσαλουχίδη, Τσιαντάκη, Κωφίδη – Μητρόπουλο, Ντέταρι και «Αναστό».

Μια φορά πριν από 27 χρόνια! Πέρασαν τόσα χρήματα, τόσοι προπονητές, τόσοι παίκτες, δυο λεφτάδες πρόεδροι. Nada. Καθηλωμένος στους «32» και στους «16» του Europa League.

Eξαιρέσεις δύο τα τελευταία χρόνια. Η προπέρσινη, με τον αλέγκρο Μίτσελ που έκανε το κόλπο γκρόσο στους ομίλους και πήγε να κάνει δεύτερο στο «Ολντ Τράφορντ». Έπεσε πάνω στον Ντε Χέα και στη βραδιά του Φαν Πέρσι.

Μεγαλύτερη εξαίρεση η ομάδα του Ερνέστο. 2011-2012. Η χαμένη ευκαιρία με την Μέταλιστ του Ντέβιτς, μετά την πρόκριση επί της Ρουμπίν. Δυο πρώτα ματς εκτός έδρας, δυο νίκες, μόνο μία πρόκριση.

Η κριτική και το μέλλον για Σίλβα

Φρέσκα κουλούρια. Θα ασκηθεί κριτική έντονη τώρα στον Μάρκο Σίλβα. Εκ του αποτελέσματος και εκ του σχήματος. Ναι, θα μπορούσε να είναι στην ενδεκάδα ο leader Τσόρι. Ναι, θα μπορούσε να το γυρίσει σε 4-1-4-1 στο δεύτερο ημίχρονο, αντικαθιστώντας τον Ιντέγε και όχι τον Καμπιάσο. Με το τούρμπο Κασάμι. Και να παίξει με φορ τον σούπερ χθες (για μένα), Πουλίδο. Θα μπορούσε να κάνει πολλά.

Όμως την πρόκριση δεν την έχασε από τον προπονητή του σ’ αυτά τα δύο παιχνίδια. Την έχασε από το ότι ως κλαμπ 1. Υπερεκτίμησε για ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ το επίπεδο ορισμένων παικτών του 2. Επέτρεψε σε έναν άπειρο 38χρονο κόουτς να κάνει το απόλυτο κουμάντο στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Πιθανότατα επειδή του είχαν «βγει» αρκετές επιλογές του καλοκαιριού.

Είχε πει στη Nova, ο Μάρκο Σίλβα, την 1/1/2016:

"Το γεγονός πως δεν χρειαζόμαστε παίκτες αυτή τη στιγμή, δείχνει πως έχουμε κάνει καλά τη δουλειά μας και είμαστε σε θέση να συνεχίσουμε την καλή δουλειά με την ομάδα που έχουμε αυτή τη στιγμή στη διάθεσή μας. Τα πράγματα έχουν πάει καλά για εμάς. Πιστεύουμε πως έτσι μπορούμε να συνεχίσουμε. Φυσικά στο ποδόσφαιρο όλα αλλάζουν από τη μία μέρα στην άλλη. Δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι αυτό δε θα συμβεί. Όμως, αυτή τη στιγμή είναι ένα καλό δείγμα το γεγονός πως η ομάδα μας είναι πλήρης".

Ασφαλώς, ποτέ ΟΥΔΕΜΙΑ ομάδα παγκοσμίως δεν είναι «πλήρης». Ο κόουτς προφανώς ήθελε να πει «γεμάτη». Ίσως. Για την Σούπερ Λίγκα. Εκεί όπου δεν υπάρχουν Τζούριτσιτς και Πράτ, Ατσεαμπόνγκ και Οκάκα, Μπούτνερ και Ναχάρ.

Πολύ πιθανό να είχε «παρασυρθεί» και ο Σίλβα από την εικόνα ορισμένων παικτών στα ματς του ομίλου. Είπαμε, άπειρος είναι. Και σε έναν άπειρο, πρέπει να έχεις «από πάνω» έναν τεχνικό διευθυντή που θα εμπιστεύεσαι. «Πάνω» από τον προπονητή, κάτω από τον πρόεδρο.

Τα δύο ζητούμενα για την επόμενη σεζόν

Ζητούμενο Νο 1 για τον Ολυμπιακό λοιπόν. Η εύρεση ενός ανθρώπου με ποδοσφαιρική γνώση, που θα έχει το κουμάντο. Και την ευθύνη ασφαλώς! Διότι αν δεχθούμε ότι έκανε σφάλματα στα δύο ματς με την Άντερλεχτ ο Σίλβα, το σημαντικότερο είναι η λανθασμένη αξιολόγηση των αναγκών του ρόστερ του.

Λάθος το οποίο διογκώνεται αν ληφθεί υπόψιν πως οικονομική δυνατότητα για έναν επιθετικό (τουλάχιστον) και έναν στόπερ, υπήρχε. Πας για πιο ψηλά; Χρειάζεσαι καλύτερο στόπερ, πώς να το κάνουμε. Θες να διώξεις τον «Χ», «Ψ», Φινμπόγκασον; Μαζί σου. Αλλά θα πάρουμε έναν ικανότερο. Αυτές τις αποφάσεις θα τις έπαιρνε ένας τεχνικός διευθυντής.

Ο Σίλβα μου θύμισε τον περυσινό Γιάννη Αναστασίου τούτο τον Γενάρη. «Φοβήθηκε» τις δυο – τρεις μεταγραφές. «Καθάρισε» το ρόστερ, κράτησε αυτούς που ήθελε, δεν έβαλε μεγαλύτερη πίεση για τη διαχείριση στα αποδυτήρια. Μου έκανε εντύπωση γιατί ήδη τα είχε βγάλει πέρα με τον Καμπιάσο και τον Τσόρι. Δεν τα είχε «φοβηθεί» τα αποδυτήρια. Αλλά αρκέστηκε στα «λίγα και καλά».

Όποιος πιστεύει ότι αυτός ο Ολυμπιακός, με αυτό το ρόστερ, θα μπορούσε να κάνει την υπέρβαση (δηλαδή προημιτελικός) αν περνούσε το εμπόδιο της Αντερλεχτ, πλανάται. Ακόμη κι αν το μπαλάκι του σήμερα έγραφε «Σπάρτα Πράγας». Ζητούμενο Νο 2 συνεπώς: η επαναξιολόγηση του ρόστερ.

Είναι καλύτερος ο Ιντέγε από τον Οκάκα; Ο Ατσεαμπόνγκ από τον Πουλίδο; Ο Τζούριτσιτς από τον Φορτούνη; Ο Ναχάρ από τον Ομάρ; Ο Εμποτζί και ο Ντέσχαχτ από τον Μποτία και τον Ντα Κόστα; Την αξιολόγηση την βάζει ο πήχης. Αν ο πήχης είναι ένας προημιτελικός (αρχικά) ευρωπαϊκής διοργάνωσης, ο Ολυμπιακός χρειάζεται τουλάχιστον 2-3 αλλαγές.

Πολύ αυστηροί με τον Σίλβα δεν πρέπει να είμαστε. Πρέπει να βλέπουμε πάντα τη «μεγάλη εικόνα». Του έλειψαν στα δυο ματς και ο Ομάρ (στο πρώτο ματς) και ο Ντουρμάζ (αλλαγή χθες) και οι Σιόβας – Πάρντο. Πρώτη του σεζόν. Σε ξένο περιβάλλον. Σε ομάδα με πολύ μεγάλη πίεση.

Στη μοναδική ομάδα της Ευρώπης που το πρωτάθλημα ΔΕΝ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑ για τον προπονητή, γιατί έτσι έχει «μάθει» το κλαμπ τους οπαδούς της. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει το κλαμπ να επανεξετάσει και τη δομή του και αν θα προχωρήσει με έναν Σίλβα που θα έχει την απόλυτη εξουσία για τη διαμόρφωση του ρόστερ και για τις μεταγραφές.

"Θεούλης" ο Χάντερ

Κατά τα λοιπά (μόνο για όσους δεν εθελοτυφλούν, όπως πρέπει να γίνεται σε έναν σοβαρό ποδοσφαιρικό οργανισμό).

1. Η πρόκριση για τον Ολυμπιακό ουσιαστικά θα είχε τελειώσει στο 7’, όταν θα έπρεπε να αποβληθεί ο Μποτία, όταν ο Χάντερ υπέδειξε «χέρι» στον εκρηκτικό Ατσεαμπόνγκ. 83 λεπτά με παίκτη λιγότερο; Μπορεί, δεν λέω, ποδόσφαιρο είναι. Αλλά πιθανότατα θα είχε «τελειώσει».

2. Αφού καταλόγισε ένα πέναλτι που έδωσε αφορμή στους Βέλγους να γελούν και να ειρωνεύονται για την ξεφτίλα της υπόδειξης, δεν απέβαλε τον Μποτία ούτε στο 57’.

3. Και αφού άφησε δις εντός ματς τον Ισπανό στόπερ, δεν τού δίνει στην αρχή της παράτασης και το πέναλτι για το 2-0 που θα το έδινε και ο Γιάννης Αλαφούζος με υπόδειξη και του βοηθού, Δημήτρη Μελισσανίδη.

4. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε αν και σε ποια ματς θα οριστεί εκ νέου από την… ΚΕΔ της UEFA ο Χάντερ.
   

Υ.Γ. Sorry, αλλά διαφωνώ περί της «επιρροής» του «μη ανταγωνιστικού» πρωταθλήματος για το επίπεδο των «16» του Europa League. A) Θυμάμαι πολύ καλά τι έκανε στην Ευρώπη και ο Ολυμπιακός του Κόκκαλη, όταν το πρωτάθλημα ήταν ανταγωνιστικό. Β) Με την Αρσεναλ, την Ατλέτικο, την Γιουβέντους, την Γιουνάιτεντ, το πρωτάθλημα ήταν «ανταγωνιστικό»;

• Follow me on Twitter: Seretinio