Διαφορά κλάσης και coaching
O Γιάννης Σερέτης καταθέτει τη δική του οπτική γωνία για τα εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου πεπραγμένα του Ολυμπιακός-ΑΕΚ.
Μετά από πολλά χρόνια, τα περισσότερα ματς ξεχνιούνται τελείως. Από τα ντέρμπι, υπάρχουν ματς που δεν έχεις τίποτα να θυμάσαι, υπάρχουν κι άλλα από τα οποία στο σκληρό δίσκο μένουν συνήθως τρεις – τέσσερις, πέντε – έξι φάσεις. Η’ επεισόδια. Η’ δηλώσεις. Σπανίως καταγράφονται ανεξίτηλα προπονητικές επιλογές. Από το Παναθηναϊκός – Πόρτο 0-2 - επί παραδείγματι – θυμούνται όλοι την επιλογή του Σέρχιο Μαρκαριάν να παίξει με αμυντικό μέσο τον Παντελή Κωνσταντινίδη στη θέση του τραυματία στη ρεβάνς, Αγγελου Μπασινά.
Δύσκολα θυμάται κάποιος ακόμη και τον σκόρερ των δύο γκολ του πρώτου μουρινικού επιτεύγματος, τον Βραζιλιάνο Ντερλέι. Ε, τα χθεσινό ντέρμπι θα το θυμόμαστε μετά από πολλά χρόνια για την αλλαγή του Σιμόες με τον Μπουανανότε στο 62’, όταν ταυτόχρονα μετατέθηκε στη μεσαία γραμμή δίπλα στον Γιόχανσον, ο Πέτρος Μάνταλος. Καλώς ή κακώς για τον Τραϊανό Δέλλα, από το 62’ έως το 82’, όταν βάζει και πάλι αμυντικό μέσο (Κορδέρο αντί Μάνταλου), ο Ολυμπιακός έκανε πάρτι. Δοκάρι (Τσόρι), γκολ, δεύτερο γκολ, ευκαιρία για τρίτο γκολ. Το 20λεπτο του τρόμου για την Ενωση.
Την «πάτησε» σε ανοιχτό γήπεδο ο Αρσέν Βενγκέρ, την «πάτησε» στις αντεπιθέσεις του Ολυμπιακού ο ΠΑΟΚ μέσα στην Τούμπα, θα μπορούσε να αντεπεξέλθει η ΑΕΚ, στης οποίας την ενδεκάδα συμπεριλαμβανόταν μόνο ΕΝΑΣ παίκτης που έχει παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ, ο Μπαρμπόσα με τη φανέλα της Μπράγκα; Θα μπορούσε να ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕΙ η ΑΕΚ μετά το 60’, όταν είχε ξοδέψει τόση ενέργεια στο α’ μέρος;
«Μετά το 2-0, μετά το 60' περίπου, ρισκάραμε και εμείς πάρα πολύ και ρισκάραμε γιατί θέλαμε να κερδίσουμε» είπε ο Δέλλας. Σωστή η νοοτροπία του νικητή. Προφανώς, είχε επηρεαστεί και από όσα του είχαν καταλογιστεί περί «ατολμίας» στην Τούμπα. Μισό λεπτό όμως. Το σφάλμα του «Τράι» δεν είναι αυτό. Είναι το «Εμείς θέλαμε το παιχνίδι, το διεκδικήσαμε παίζοντας πιο επιθετικά. Όταν κάνεις αλλαγές προσπαθείς να βοηθήσεις την ομάδα. Και όταν έχεις σκοπό να νικήσεις ένα ματς, κάνεις τέτοιες αλλαγές. Ειδάλλως βάζεις στόπερ». Όχι, δεν μπορούσε ΑΥΤΗ Η ΑΕΚ (που δεν θα έχει ούτε έναν παίκτη στο Euro – ο ΠΑΣ έχει τον Λίλα, μπορεί να έχει και τον Στρούνα) να «γυρίσει» το ματς με ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ. Ναι, να νικήσεις. Αλλά πώς το προσπαθείς;
Δεν είναι, λοιπόν, έτσι τα πράγματα, «άσπρο – μαύρο». Το ξέρει και ο Δέλλας που έχει παίξει σε κοτζάμ Ρόμα. Απλώς, βρέθηκε για πρώτη φορά να παίζει «ταμπούρι άμυνα» απέναντι στους δημοσιογράφους και είπε όσα είπε... Μπορεί με μια αλλαγή στόπερ και σχήματος (3-5-2) να πάρεις ένα ματς, μπορεί με έναν επιπλέον επιθετικό ή μεσοεπιθετικό να χάσεις ένα ματς.
Χθες το έχασε… πανηγυρικά η ΑΕΚ, λόγω της διάλυσής της σε ένα 20λεπτο. Γνώμη μου; Έξω ο «αλλού γι’ αλλού» Πλατέλλας που έπρεπε να είχε αποβληθεί κιόλας, μέσα ο Μπουονανότε ή ο Κορδέρο. Ρίσκαρε αλόγιστα ο Δέλλας, το πλήρωσε η ΑΕΚ, που ήταν πιο συγκροτημένη στο πρώτο ημίχρονο, απέναντι σε έναν Ολυμπιακό «μπουκωμένο», προσεκτικό, συντηρητικό και μυαλωμένο στο πρώτο 45λεπτο, που κατέβηκε απλώς για να πάρει τους τρεις βαθμούς και έφυγε καμαρώνοντας με το 4-0!
Ο καθρέφτης της ΑΕΚ, η σοβαρότητα του Σίλβα
Μπορεί να ωφελήσει την ΑΕΚ η συντριβή. Να σταματήσουν πια οι αστειότητες των (ευτυχώς για την Ενωση) ολίγων που έλεγαν «πάμε για πρωτάθλημα». Οι πολλοί όμως, οι μετριοπαθείς; Πληγώθηκαν αφάνταστα και είναι λογικό. Θα της κάνει καλό η βαριά ήττα για να επανεξετάσει τις τρανταχτές ανάγκες του ρόστερ της. Κυρίως του σέντερ φορ! Δευτερευόντως του στόπερ – ηγέτη! Ίσως και του γκολκίπερ.
Και για να «προσγειωθούν» όλοι στη διοίκηση (ο Δέλλας είναι προσγειωμένος από την αρχή), να βάλουν ρεαλιστικούς στόχους, να μην στηρίζονται μόνο στη φυσική κατάσταση και στο «ένα ματς την εβδομάδα». Ήταν γερό χαστούκι αυτό, αλλά έχει δρόμο μπροστά της. Θα φάει περισσότερα μέχρι να γίνει ανταγωνιστική για πρωτάθλημα. Έπαιξε ήδη τα δύο από τα τρία δυσκολότερα ματς της σεζόν, έχει πιο βατό πρόγραμμα, προέχει τώρα η ηρεμία και η ποδοσφαιρική ανάλυση.
Όσο για τον Ολυμπιακό; Το μεγαλύτερο όπλο του δεν είναι η πληρότητα του ρόστερ του. Ναι, για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια δεν πούλησε παίκτες του κορμού! Ναι, για πρώτη φορά έφτιαξε το ρόστερ ο προπονητής και παίρνει την ευθύνη. Όμως υπήρξαν περίοδοι που είχε – επί παραδείγματι – ικανότερους στόπερ. Εκτός κι αν κάποιος πιστεύει ότι το «Μποτία ή Ντα Κόστα –Σιόβας» είναι καλύτερο από το «Μέλμπεργκ – Αβραάμ Παπαδόπουλος».
Ο Σίλβα είναι το ισχυρότερο όπλο του! Όχι επειδή νικά. Αλλά διότι βάζει σταδιακά τους δικούς του κανόνες και υπακούουν όλοι. Όσο νικά, τόσο ισχυροποιείται η πίστη του παίκτη. Τόσο πιο διευκολύνεται το έργο του κόουτς στα αποδυτήρια. Μέχρι του σημείου -που λέει ο λόγος- να τρέχει ο ατίθασος Κασάμι να υποδείξει στον Ερνάνι ότι το πέναλτι πρέπει να εκτελέσει ο Φορτούνης! Ποιος; Ο Κασάμι!
Αυτό είναι το επίτευγμα του Σίλβα, τον οποίο βοηθούν και οι συγκυρίες, όπως συχνά συμβαίνει με τους ικανούς και δουλευταράδες. Πρώτο γκολ χωρίς ευκαιρία χθες, όπως και στο Emirates, με την υπέροχη κομπίνα στο κόρνερ (Φορτούνης – Πάρντο) και μετά με την γκάφα του Οσπίνα. Κράτησε για το Ζάγκρεμπ Καμπιάσο-Ομάρ-Φορτούνη-Πάρντο, παρέταξε την ομάδα του «ταπεινά». Για το τρίποντο, όχι για τον θρίαμβο.
Βρήκε πάμπολλες δυσκολίες με ομάδα που τρέχει πολύ, όταν η ΑΕΚ ήταν τακτικά σωστά δομημένη στο α’ ημίχρονο και αυτό πρέπει να το προσέξει στη συνέχεια: μηδέν ευκαιρίες σε ροή αγώνα στο α’ 45λεπτο. Όμως έχει εργαλεία για να καθαρίζει τη μπουγάδα στη Σούπερ Λίγκα. Το σπουδαίο του στοίχημα είναι (και) η Ευρώπη. Πολύ νωρίς, τόσα πολλά.
Φαίνεται από τις δηλώσεις του ότι δεν είναι τύπος που θα παρασυρθεί. Δεν χαρακτηρίζεται από έπαρση, όπως ίσως άλλοι στον Ολυμπιακό. Θα τον δούμε και στις «στραβές» βέβαια, αλλά τα δείγματα είναι απολύτως θετικά για το κλαμπ. Και αυτό το πιστώνεται ασφαλώς ο Μαρινάκης, ο οποίος σαφέστατα περίμενε στη γωνία τον Μελισσανίδη. Αυτή η διαμάχη ξεπερνά, όπως έχετε καταλάβει, τις δύο ομάδες. Γίνεται και επί προσωπικού πια. Και ουδείς γνωρίζει πώς και πότε θα κηρυχθεί παύση πυρός…
Οι πρωταγωνιστές
- Μπράβο στον Μιλιβόγεβιτς, ο οποίος στο πρώτο ημίχρονο παίζει και για τον άφαντο Κασάμι και για τον εγκλωβισμένο Τσόρι, ο οποίος έξυπνος και έμπειρος ων, από το 25’ και έπειτα αρχίζει να κατεβαίνει «α λα Δομάζος» έξω από τη μεγάλη περιοχή του Ολυμπιακού για να πάρει μπάλα και να φτιάξει παιχνίδι. Ο Σέρβος μέσος έχει ηρεμήσει πάρα πολύ, αρχίζει να αξιοποιεί και τον ποδοσφαιρικό νου του, φαίνεται πόσο σημαντικός νιώθει πλέον στην ομάδα.
- Μπράβο στον Χρήστο Αραβίδη, ο οποίος έχει καταπληκτική σε επαγγελματικό επίπεδο συμπεριφορά με τους αντιπάλους, έχει βελτιωθεί πολύ στις κινήσεις του χωρίς τη μπάλα αν και δεν του ταιριάζει η μοναξιά ως φορ, φαίνεται πολύ συγκεντρωμένος στον αγωνιστικό χώρο και τούρμπο σε φυσική κατάσταση/μαρκαρίσματα.
- MVP του Ολυμπιακού ο Ιντέγε, που κάνει και φοβερή αφανή/ «βρώμικη» δουλειά, φαίνεται ότι είναι παιδί low profile, δεν κουβαλά σταριλίκι, μετρά δύο καθοριστικά γκολ σε ισάριθμα ντέρμπι, προσαρμόζεται ολοένα και καλύτερα, ξέρει ότι τώρα είναι η ευκαιρία του. Προσοχή χρειάζεται λόγω καταπόνησης για να μην παρουσιάσει προβλήματα τραυματισμών.
- MVP της ΑΕΚ ίσως να ήταν ο Σιμόες αν δεν είχε αντικατασταθεί. Καλύτερος όλων ο Γκάλο, ο οποίος όχι μόνο δεν αντιμετώπισε πολλά προβλήματα με τον Ντουρμάζ , αλλά είχε την τόλμη, την ικανότητα και τα «πλεμόνια» να πάρει μέτρα όταν του δόθηκε η ευκαιρία.
- Η απαίτηση του Ερνάνι να εκτελέσει το πέναλτι που κέρδισε ο ίδιος, είναι μια ένδειξη για την απόφαση του Σίλβα (του οποίου αποτελεί μεταγραφική επιλογή) να τον κρατά συνήθως στον πάγκο.
- Ο Μπαρμπόσα είχε αρκετές ημιτελείς και αναποτελεσματικές προσπάθειες, όμως ήταν ένας από τους λίγους παίκτες της ΑΕΚ με προσωπικότητα και ποδοσφαιρικό «εγώ» μέσα στο γήπεδο. Δεν ήταν άστοχη η απόφαση του Δέλλα για την αρχική ενδεκάδα.
- Απίστευτη η αύρα του Κώστα Φορτούνη, που έφτασε (όπως και ο Ολυμπιακός) στο 7/7 γκολ. Πρώτο άγγιγμα, γκολ. Όχι συμπτωματικά. Επειδή ξέρει πώς να κινείται ως «κρυφός» επιθετικός. Αν συνεχίσει να εκτελεί και τα πέναλτι, ίσως να καταστεί το δεύτερο ελληνικό «δεκάρι» στην ιστορία της Α’ Εθνικής που θα τερματίσει πρώτος στον πίνακα των σκόρερς. Πέρασαν πολλοί, αλλά τα κατάφερε μόνο ο Βασίλης Τσιάρτας, τη σεζόν 1995 – 1996 (26 γκολ), όταν η ΑΕΚ έχασε το πρωτάθλημα με την κεφαλιά του Χουάν Χοσέ Μπορέλι στο ΟΑΚΑ (1-0) από τον Παναθηναϊκό του… Αγιαξ και του Χουάν Ραμόν Ρότσα.
Υ.Γ. Πάρα πολύ καλή η διαιτησία του Κύζα. Για τα δεδομένα, μάλιστα, ενός ντέρμπι και για το επίπεδο της Σούπερ Λίγκας, καταπληκτική. Αξίζει να τον έχουμε υπόψιν μας και να τον παρακολουθούμε, μπας και προοδεύσει και βρει η Ελλάδα έναν ρέφερι της προκοπής, γιατί ακόμη έχουμε μείνει στον Τάσο Κάκο που έχει αποχωρήσει και στον Τάσο Σιδηρόπουλο, τον μοναδικό που σφυρίζει παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ. Το μοναδικό σοβαρό λάθος του ρέφερι είναι ότι δεν απέβαλε στο 53’ (σκορ 1-0) τον Πλατέλλα στο απίστευτο face to face «ψαλίδι» του με τα δύο πόδια προς τον Μιλιβόγεβιτς. Μια φάση σπάνια πια στην Ευρώπη, μια ενέργεια βγαλμένη από τα λατινοαμερικάνικα γήπεδα της δεκαετίας του ’80, ένα τάκλιν «μερακλίδικο», που παραπέμπει σε «στόπερ – τσεκούρι» και όχι σε εξτρέμ – ντριμπλέρ, για την οποία ο νεαρός της ΑΕΚ δεν τιμωρήθηκε ούτε καν με κίτρινη κάρτα, την οποία θα έπρεπε να έχει πάρει και για το «θέατρο» της πτώσης του μέσα στη μεγάλη περιοχή, στο 43’: αυτή ήταν και η μοναδική φάση που προκάλεσε τσαμπουκάδες μεταξύ των ποδοσφαιριστών, σε ένα γενικά ήρεμο εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου ματς.
Δεν ισχύει το ίδιο για την απόδοση των δύο βοηθών διαιτητών και ειδικά του Αλεξέα, ο οποίος στο πρώτο ημίχρονο σήκωσε δύο φορές αδίκως «stop» στον Χρήστο Αραβίδη. Ειδικά στη μία εξ αυτών, η φάση είναι πεντακάθαρη και δεν δικαιολογείται αν θέλει να συμμετέχει σε σπουδαία ματς. Αντιθέτως, μετά από τέτοια απόδοση σε ένα από τα τρία δυσκολότερα γήπεδα της Ελλάδας, ο Κύζας θα πρέπει να επιβραβευτεί - και να δοκιμαστεί - σε περισσότερα ντέρμπι.