Ελλάδα, μια hot αγορά

Πέρασε στα «ψιλά». Ισως διότι σήμερα δεν κυκλοφορούν εφημερίδες, πιθανότατα διότι την 25η Μαρτίου ελάχιστοι ασχολούνται με τα αθλητικά και δη με την Σούπερ Λίγκα. Αλλά και διότι η σημερινή εμβόλιμη αγωνιστική του πρωταθλήματος θα κυλήσει πολύ πιο «αθόρυβα» συγκριτικά με άλλες.

Εργάσιμη ημέρα, ελάχιστο ενδιαφέρον για την κατάταξη των ομάδων πλέον, μπήκε και η άνοιξη και οι περισσότεροι φίλαθλοι περιμένουν τους ημιτελικούς και τον τελικό του Κυπέλλου, τα πλέι οφ και μετά… βουρ στον πατσά του Mundial (προβλέπω και εκεί αυθεντικές, ελληνικές facebookικές μάχες για Αργεντινή και Βραζιλία και Ουρουγουάη, για Ιταλία και Ολλανδία και Γερμανία και Ισπανία!).

Τι πέρασε στα ψιλά; Ότι μια ενδεκάδα σκάουτ (και ουχί «σκάουτερ» επιτέλους, scout-ing στα αγγλικά, όχι scouter-ing, είναι η λέξη που σημαίνει «πρόσκοπος» και ανταποκρίνεται στο ρήμα και το πρόσωπο/ουσιαστικό «ιχνηλατώ, ανιχνεύω», η επαγγελματική ειδικότητα λέγεται «talent scout») θα βρίσκεται σήμερα στη Λεωφόρο. Για ματς Παναθηναϊκός – Καλλονή. Όχι για ντέρμπι Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ.

Φούλαμ και Στόουκ από την Αγγλία, Σαμπντόρια, Γιουβέντους, Τορίνο, Ουντινέζε από το Καμπιονάτο, Χοφενχάιμ, Στουτγκάρδη από τη Γερμανία, οι πρωταθλήτριες περυσινές και… εφετινές Σκωτίας (Σέλτικ), Αυστρίας (Σάλτσμπουργκ) και η Λιλ η οποία πριν από δύο χρόνια είχε αποκτήσει τον Βίκτωρα Κλωναρίδη από την ΑΕΚ είναι οι έντεκα ομάδες που έχουν ειδοποιήσει σχετικά την ΠΑΕ Παναθηναϊκός επισήμως για την παρουσία τους σήμερα στη Λεωφόρο. Αξιοσημείωτο να γνωρίζουμε πως σχεδόν πάντα σε αντίστοιχες περιπτώσεις (ειδικά σε ντέρμπι, ή σε «ευρωπαϊκά» ματς) έρχονται και σκάουτ μαζί με συνεργαζόμενους μάνατζερ, χωρίς να ειδοποιούν επισήμως τις ΠΑΕ.

Οι μάνατζερ και οι σωστοί τεχνικοί διευθυντές λένε πως «οι μεταγραφές δεν τελειώνουν ποτέ». Ισχύει και… ρεαλιστικά, λόγω των αγορών που είναι ανοιχτές στο «πάρε – δώσε» σε διαφορετικές από τις ευρωπαϊκές transfer seasons, μα οι εφετινές ήδη έχουν… αρχίσει ενόψει του καλοκαιριού. Και αυτό που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι πως η ελληνική αγορά θεωρείται εδώ και δύο-τρία χρόνια από τις πλέον συμφέρουσες πανευρωπαϊκά! Το μεγάλο ψάρι ασφαλώς και σ΄ αυτή την περίπτωση τρώει το μικρό. Και η διαφορά συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια είναι εστιάζεται στην αλλαγή του κυρίαρχου «target group» των ξένων. Εχει μειωθεί το ηλικιακό τους όριο.

Ναι, θα παρακολουθήσουν και μια και δυο και πέντε φορές τους «Μήτρογλου» και τους «Μπεργκ». Και με τους συλλόγους και με τις εθνικές ομάδες τους, ει δυνατόν και σε διαφορετικού στυλ/απαιτήσεων ματς. Όμως οι σκάουτ δεν έχουν ως κεντρικό στόχο πλέον από την ελληνική αγορά «έτοιμους» παίκτες. Δεν υπάρχουν και… αμέτρητοι πια είναι η αλήθεια, για τα «βαριά» πρωταθλήματα, ειδικά για τις ομάδες «πρώτης ταχύτητας», όπως η Ντόρτμουντ του Σωκράτη Παπασταθόπουλου ή η Ρόμα του Βασίλη Τοροσίδη. Υπάρχουν, όμως, αμέτρητοι ηλικίας 18-24, αλλά και λίγο μεγαλύτεροι, οι οποίοι κατά την εκτίμηση των ξένων μπορούν α) είτε να ανταποκριθούν άμεσα στις απαιτήσεις των «Λεβάντε», των «Βερόνα» και των «Σάντερλαντ» στα μεγάλα πρωταθλήματα β) είτε να αποκτηθούν με value for money για εκείνους συμφωνίες, προκειμένου να «καλλιεργηθούν» και να βελτιωθούν/προσαρμοστούν στις «Λεβερκούζεν» αυτών των πρωταθλημάτων.

Δεν πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη το ενδιαφέρον ομάδων που δεν αποτελούν ευρωπαϊκά «μεγαθήρια», αλλά έχουν και το χρήμα και την προηγούμενη σχέση με την ελληνική αγορά (Σάλτσμπουργκ, Σέλτικ). Δεν θα ήταν παράλογο το ενδιαφέρον από τούρκικες, βελγικές, πορτογαλικές, ουκρανικές και ρώσικες, ελβετικές ομάδες ή από συλλόγους χωρών 3ου – 4ου επιπέδου, με σταθερή ευρωπαϊκή παρουσία τα τελευταία χρόνια, συνεπώς και ισχυρό ταμείο, όπως η Στεάουα).

Ο ξένος πλέον ψάχνει πολύ επισταμένα στην ελληνική αγορά για «Φετφατζίδηδες», «Φορτούνηδες», «Σταφυλίδηδες», «Μαυρίες» και «Γιαννιώτες». Οι λόγοι πολλοί. 1. Η κακή οικονομική κατάσταση των ελληνικών συλλόγων, οι οποίοι στην πλειονότητά τους (αναγκάζονται να) πωλούν φθηνότερα συγκριτικά με άλλες αγορές. 2. Οι ικανότητες/δραστηριότητες των Ελλήνων μάνατζερ, οι οποίοι πλέον δεν είναι τρεις – τέσσερις, αλλά περισσότεροι, ικανότεροι, πιο επαγγελματίες (σε όλους τους χώρους, βέβαια, υπάρχουν και εξαιρέσεις). 3. Η συσσωρευμένη «διαφημιστική» για την Ελλάδα πορεία της εθνικής ομάδας Ανδρών και Ελπίδων εδώ και μια δεκαετία (η U-20 και παλαιότερα…). 4. Η θέληση/πίεση από την πλευρά των παικτών να φύγουν νωρίτερα στο εξωτερικό συγκριτικά με προηγούμενες εποχές. 5. Η θετική παρουσία Ελλήνων παικτών στο εξωτερικό. Προσοχή: όχι ως stars. Ως value for money μεταγραφές. Δεν πετυχαίνουν όλοι - το προηγούμενο καλοκαίρι εμφανίστηκε το πρώτο κύμα «επαναπατρισμού» με «σημαιοφόρο» τον Σωτήρη Νίνη. Όμως υπάρχουν πολλές περιπτώσεις παικτών, ειδικά πλέον στο Καμπιονάτο, οι οποίοι με την απόδοσή τους παρακινούν τις ομάδες να ψάξουν πιο προσεκτικά στην ελληνική αγορά. Ο Βύντρα, ο Κονέ, ο Λάζαρος δεν είναι βασικοί στην εθνική, ο Μόρας και ο Γκαλίτσιος δεν καλούνται καν! 6. Η αλλαγή γενεών στους ανθρώπους που κινούν τα νήματα και την αγορά. Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο πλέον, η πλειονότητα των ομάδων εμπιστεύονται όλο και πιο βάσιμα πιο νέους τεχνικούς διευθυντές και μάνατζερ. Τους «40άρηδες – 40-something» αν θέλουμε να το προσδιορίσουμε. Τη γενιά των πρώτων «Τσάμπιονς Λιγκ». Πιο ανοιχτά μυαλά, με περισσότερες παραστάσεις από το ελληνικό ποδόσφαιρο και επαφές με την ελληνική αγορά, τους συλλόγους και τους ανθρώπους της. 7. Η ανώτερου επιπέδου πια δουλειά στις ακαδημίες των συλλόγων, κάτι στο οποίο συνέδραμε εδώ και μια δεκαετία το πρωτάθλημα Νέων, το οποίο επεκτάθηκε και σε μικρότερες ηλικίες πια.

Πέρυσι πούλησε παίκτη στο εξωτερικό ο ΠΑΣ Γιάννινα. Ο Ατρόμητος. Η Ξάνθη, σχεδόν σταθερά. Πούλησε αυτός ο Αρης. Ο Αστέρας Τρίπολης. Ολο και περισσότεροι μπαίνουν στο παιχνίδι. Μπορούν κι άλλοι. Ο Εργοτέλης, ο Πανιώνιος, ο ΟΦΗ, ο Πανθρακικός. Είτε Ελληνες, είτε ξένους παίκτες. Για ορισμένους είναι θέμα «ζην». Για άλλους (όπως ο Ολυμπιακός) ζήτημα «ευ ζην». Για τον Παναθηναϊκό, ακόμη κι αυτό, θα εξαρτηθεί από την «ευρωπαϊκή» άδεια. Αν την πάρει, μπορεί να διαχειριστεί και τις πωλήσεις του εφέτος για το «ευ ζην», για το βήμα παρακάτω. Κι αυτό ισχύει για όλους. Από τον Καπίνο και τον Λαγό, μέχρι τον Μπεργκ. Ιn Dabizas they trust!

* Follow me on Twitter: @Seretinio