Επαρχία μου, αμαρτία μου

Στη Λεωφόρο επί Ουζουνίδη ο Παναθηναϊκός δεν έχει δεχθεί γκολ από ελληνική ομάδα από τις 19 Ιανουαρίου, όταν τα κατάφερε ο Γιώργος Γιακουμάκης με τη φανέλα του Πλατανιά σε ήττα (2-1) της ομάδας του. Ακολούθησαν 15 ματς πρωταθλήματος - Kυπέλλου - play offs: 12 νίκες - 3 ισοπαλίες, όλες 0-0. Οι δυο με τον Λεβαδειακό (!), η μία με την ΑΕΚ. Στην επαρχία όμως;

Εκεί απλώς... δεν μπορούν τα παλικάρια με τον Ουζουνίδη στον πάγκο. Είτε αδικηθούν από τη διαιτησία (όπως στα Χανιά και στην Κέρκυρα), είτε όχι ( όπως στο σημερινό πεντακάθαρο 2-0 από τον Παναιτωλικό). Είτε προηγηθούν στο σκορ (όπως πέρυσι με την Κέρκυρα και τον Ηρακλή ή εφέτος με τον Πλατανιά), είτε βρεθούν πίσω. Μία νίκη σε 10 ματς πρωταθλήματος! Μία και μονάκριβη στις 18 Φεβρουαρίου, με εκείνο το εκκωφαντικό 0-5 επί του Αστέρα Τρίπολης, όταν το σκορ ήταν 0-2 στο 9'. Ηταν το οκταήμερο που ο Παναθηναϊκός είχε ρίξει 9 γκολ στον Αστέρα του Δημήτρη Ελευθερόπουλου και τέσσερα στον Παναιτωλικό του Μάκη Χάβου. Σήμερα θα μπορούσαν κάλλιστα οι Πράσινοι να δεχθούν τεσσάρα από την ίδια ομάδα του Χάβου αν δεν ήταν σε καλό απόγευμα ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος που έχει αποσβήσει τρία γκολ... Κι αυτό είναι το πιο αλλόκοτο για τον Παναθηναϊκό που παρουσιάστηκε στο Αγρίνιο με την θεωρητικά καλύτερη τετράδα του στο κέντρο της άμυνας (Μολέντο - Κουρμπέλης) και στον κεντρικό άξονα (Σιλά - Χίλιεμαρκ).

ΔΕΝ ΕΦΤΑΙΓΕ ΤΟ... PAO FOUNDATION

Οπως έλεγε - στα όρια του... εγκεφαλικού - και ο Γιάννης Αναστασίου σε αντίστοιχες γκέλες: " Είναι θέμα μυαλού; Είναι θέμα συγκέντρωσης; Είναι θέματα που έχουν να κάνουν με τις μικρές λεπτομέρειες; Είναι όλα αυτά μαζί;" Ελα, ντε... Πάντως σίγουρα απόψε το πρόβλημα του Τρφυλλιού δεν ήταν ο Γιάννης Αλαφούζος και το... Pao Foundation, όπως άφησε να εννοηθεί στις δηλώσεις του ο Ουζουνίδης.

Ήταν σίγουρα θέμα πάθους. Σαφέστατη η τεράστια διαφορά μεταξύ γηπεδούχων και φιλοξενούμενων από το πρώτο ημίχρονο. Έμοιαζαν ο "τρελαμένος" Βιγιαφάνιες, ο φιλότιμος Μολίνς, ο ολομόναχος στον άξονα Χίλιεμαρκ και ο σοβαρός Μολέντο να παίζουν για όλους. Δεν έφταναν όμως. Όταν παίζεις με εννιά παίκτες εναντίον έντεκα που αγωνίζονται με το μαχαίρι στα δόντια, δύσκολα θα φύγεις ακόμη και με ισοπαλία, ακόμη κι αν είσαι η Μπαρτσελόνα. Σήμερα ουδείς κατάλαβε αν ήταν εντός αγωνιστικού χώρου ο αόρατος Άλτμαν (τρομερό λάθος Ουζουνίδη, μπορεί να βοηθήσει μόνο σε εντός έδρας ματς), ο κάκιστος Λουντ (μέχρι που πάτησε τη μπάλα σε τετ α τετ με τον τερματοφύλακα από 30άρα ασίστ του Βιγιαφάνιες!), ενώ ο “πολύς” Μουνιέ που μπήκε ως αλλαγή αν συνεχίσει έτσι θα γραφτεί - όταν φύγει- δίπλα στο όνομα του (νταμπλούχου) Ζοέλ Επαλέ, μόνο και μόνο επειδή φορούσε το “10”.

Ο Παναθηναϊκός κινδύνευσε απόψε να φύγει από το Αγρίνιο με 4 και με 5 γκολ στις αποσκευές του. Ο Παναιτωλικός ήταν κατά μία έννοια τυχερός διότι προηγήθηκε χωρίς καν ευκαιρία, χάρη στο υπέροχο σουτ του Αργεντινού Μάζουρεκ στο απέναντι πλαϊνό διχτάκι, αλλά στο β' μέρος σμπαράλιασε στις αντεπιθέσεις ένα "μπάτε σκύλοι αλέστε" σύνολο. Κάθε συγκροτημένη αντεπίθεση μύριζε γκολ! Κυρίως από την αριστερή πλευρά, όπου το δίδυμο Ρόσα – Ρότσα έκανε ό,τι ήθελε λες και ήταν ο Μαρσέλο με τον Ασένσιο!

ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΣΤΟ Α' – ΣΥΝΟΝΘΥΛΕΥΜΑ ΣΤΟ Β΄ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

Το δεύτερο μέρος, παρότι ο Ουζουνίδης έβαλε τον Τσάβες (που βγήκε με ελαφρά θλάση στο 70') αντί του Άλτμαν, έδειξε ότι ο κόουτς έχει πολλή δουλειά μπροστά του για τη χημεία και την πειθαρχία στους ρόλους εντός αγωνιστικού χώρου. Κόντεψε να συντριβεί από τον υπέροχο Παναιτωλικό και αυτό το παθαίνει ο Παναθηναϊκός για πρώτη φορά από Ουζουνίδη από αντίπαλο τέτοιου βεληνεκούς. Ήταν μια ομάδα – συνονθύλευμα, της οποίας οι καλύτερες ευκαιρίες χάθηκαν από τον στόπερ της σε δυο στατικές φάσεις. Ναι, τις έχασε με χλιαρό πλασεδάκι και με άστοχη “σκαστή” κεφαλιά ο Ροδρίγκο Μολέντο στο 78' και στο 89'. Τι πιο χαρακτηριστικό για την εικόνα της ομάδας;

'Ισως πιο ανησυχητικό για τον Ουζουνίδη να είναι το πρώτο μέρος, όπου λόγω της ανυπαρξίας των soft και αργών Λουντ – Άλτμαν και της διστακτικότητας του Σιλά να πάρει μέτρα με τη μπάλα στα πόδια (κρατώντας και τους δύο στόπερ πολύ πίσω στην άμυνα) απέμεναν οι εξής τρεις να... προσπαθούν να κάνουν κάτι: ο Χίλιεμαρκ που έχανε τις μάχες αβοήθητος παραγωγικά στο κέντρο, ο Μολίνς που κυνηγούσε κάθε φάση αλλά είναι δυο – τρία επίπεδα κάτω από τον Μπεργκ και ο Βιγιαφάνιες που έκανε τον... Μαραντόνα σε δυο – τρεις φάσεις όντας η μοναδική πηγή κινδύνου για τον Παναιτωλικό, αλλά λογικά “ξεφούσκωσε” στο β΄ ημίχρονο έχοντας φάει και μπόλικο κλοτσίδι.

ΝΙΚΕΣ ΓΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΚΟΥΠΑ

'Ισως να κάνει και ένα καλό αυτή η ήττα στον Παναθηναϊκό. Για να μην έχει πλέον κανένας ψευδαισθήσεις. Τις νίκες στο πρωτάθλημα τις χρειάζεται για την επιβίωση όχι για τον τίτλο. Για την επιβίωση, τη φανέλα, την αξιοπρέπειά του. Το Κύπελλο είναι μια άλλη ιστορία. Να δούμε πρωτίστως ποιοι παίκτες θα απομείνουν τον Ιανουάριο στο ρόστερ και τα ξαναλέμε. Ως τότε, οι (πληρωμένοι προς το παρόν) ποδοσφαιριστές και ο Μαρίνος Ουζουνίδης (αν μείνει...) έχουν κάθε δικαίωμα να συζητούν και να σκέφτονται το μέλλον τους, αλλά ταυτόχρονα την υποχρέωση να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους. Έστω και για την... επόμενη ομάδα τους, αν το σκέφτονται στεγνά “επαγγελματικά”. Και τα “χαϊδέματα” από τους οπαδούς μάλλον δεν ωφελούν...