Να, λοιπόν, που έφτασε η ώρα που και ο οργανισμός του Παναθηναϊκού φαίνεται πως… αποδέχεται ότι ένα από τα πιο κομβικά λάθη στη μεταγραφική περίοδο του προηγούμενου καλοκαιριού ήταν η μεταγραφή του Μάικλ Εσιέν.

Μια ιδέα του Λεωνίδα Βόκολου και του Τάκη Φύσσα, η οποία υλοποιήθηκε με το πράσινο φως του Γιάννη Αναστασίου. Ακόμη κι αν (όπως… ακούγεται) ο κόουτς είχε τις ενστάσεις και τις αμφιβολίες του τότε, δεν τις κατέθεσε στον Γιάννη Αλαφούζο. Η μεταγραφή έγινε μετά πανηγυρισμών και υποδοχής. Δεν υπήρχε ούτε ένας δημοσιογράφος που να μην αναφέρει τι έχει συμβεί στο πρόσφατο παρελθόν του ποδοσφαιρικού βιογραφικού του Γκανέζου. Πολλοί, όμως, κρατούσαν «πισινή». Για έναν λόγο: επειδή είναι χαμηλό το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος.

Φαίνεται πως – είτε αγωνιστεί είτε μπει στον πάγο – ο πρώην σπουδαίος χαφ της Τσέλσι (μόνο στην Τσέλσι έκανε τρομερή καριέρα όντας ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς μέσους της Ευρώπης) δεν πρόκειται να παραμείνει μετά το καλοκαίρι στον Παναθηναϊκό. Φαίνεται πως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με μικρή ή μεγαλύτερη ή και… ολική για ένα έτος αποζημίωση, θα ψάξει για άλλη ομάδα ή θα τερματίσει την καριέρα του. Με αφορμή και τα «εξωαγωνιστικά», όχι μόνο την απόδοσή του στα 20 λεπτά που αγωνίστηκε εναντίον του Ολυμπιακού. Όπου «εξωαγωνιστικά», δεν είναι η κουβεντούλα με τον Κασάμι κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης στις αρχές του β΄ ημιχρόνου, ή ότι δεν εμφανίστηκε μαζί με τους αναπληρωματικούς συμπαίκτες του για τα παιχνίδια με τη μπάλα και το «κορόιδο» στον αγωνιστικό χώρο του «Γ. Καραϊσκάκης» πριν από την έναρξη του ντέρμπι.

«Εξωαγωνιστικά» είναι η όλη συμπεριφορά και στάση του στην καθημερινότητα της ομάδας. Όχι, προβλήματα δεν δημιούργησε ποτέ στα αποδυτήρια. Σχεδόν πάντα προσηνής, γελαστός, καλοσυνάτος, ευγενικός. Χωρίς ίχνος βεντετισμού. «Μέσα» σχεδόν σε όλες τις πλάκες. Από την αρχή της σεζόν. Δεν είχε μέσα του αυτό το «απόμακρο» που είχε κάποτε ο Τζιμπρίλ Σισέ. Άνθρωπος της παρέας, κοινωνικός, χωρίς εγωισμούς και βεντετιλίκια. Όχι όμως και ηγέτης!

Δεν ήταν πουθενά ηγέτης ο Εσιέν. Ούτε στα μικράτα του στη Λιόν, ούτε στα σούπερ χρόνια του της Τσέλσι, ούτε ασφαλώς στη Ρεάλ του Μουρίνιο και στη Μίλαν. Ήταν «εργάτης» σε μεγάλες ομάδες. «Εργάτης» πολυτελείας. Δεν γνωρίζω αν αυτό το ήξεραν στον Παναθηναϊκό όταν τον απέκτησαν. Το σίγουρο είναι πως δεν κατέθεσε ούτε την ποδοσφαιρική προσωπικότητά του στον αγωνιστικό χώρο: αυτό, ναι, το περίμεναν, το ήθελαν, το προσδοκούσαν στο Τριφύλλι. Λάθεψαν. Ακόμη κι αν πόνταραν στο χαμηλό επίπεδο της Σούπερ Λίγκας, λάθεψαν. Γνώριζαν, ασφαλώς, πως δεν αποκτούσαν τον «Βίσωνα» της Τσέλσι, αλλά έναν πρώην καταπληκτικό μέσο, ο οποίος στα «χάι» του δεν θα… «έβλεπε» καν τον Παναθηναϊκό.

Ο Ζιλμπέρτο και ο Καμπιάσο

Ίσως να περίμεναν ότι θα κάνει τη διαφορά, όπως την είχε κάνει ο Ζιλμπέρτο Σίλβα, σε υψηλότερο επίπεδο Λίγκας, σε πολύ ανώτερο Παναθηναϊκό. Όμως ο Ζιλμπέρτο προερχόταν από διαδοχικές «γεμάτες» σεζόν, δεν αντιμετώπιζε προβλήματα τραυματισμών, ήρθε active. Ούτε εκείνος φώναζε, ούτε εκείνος το έπαιζε «κάποιος» στα αποδυτήρια. Μιλούσε όταν έπρεπε και το κυριότερο: καθοδηγούσε στο γήπεδο πάντα. Κέρδισε τον σεβασμό όλων: Ελλήνων και ξένων, μικρών και μεγάλων, παλιών και νέων. Σύγκριση Νο 1.

Σύγκριση Νο 2, ο Εστεμπάν Καμπιάσο. Σύγκριση από τον πρώτο γύρο. «Ενοχλούσε» πολύ τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού αυτή η κουβέντα. Ίδια θέση, ίδιος ο λόγος της μεταγραφής: πείρα – ικανότητα – προσωπικότητα. Με υψηλότερη αμοιβή βεβαίως. «Βοήθησε» ο… Μάρκο Σίλβα να μην αναπτυχθεί η κουβέντα, διότι σπανίως χρησιμοποιούσε τον καταπληκτικό αυτό αθλητή στα «βαριά» ματς. Άνοιξε κάπως η κουβέντα – αν θυμάστε – μετά το 2-3 στο “Emirates”, όπου είχε αγωνιστεί λόγω της τιμωρίας του Μιλιβόγεβιτς. Και… έκλεισε εκεί η κουβέντα στο πρώτο μισό της σεζόν. Ο Καμπιάσο είναι 1 ½ χρόνο μεγαλύτερος του Εσιέν. Γεννηθείς το 1980. Όμως ήταν active. Και το κυριότερο: ήταν και είναι μαχητής, με υγιή επαγγελματικό εγωισμό. Είχε φανεί στη Ιντερ, είχε φανεί πέρυσι στη Λέστερ που πάλευε για την αποφυγή του υποβιβασμού μια ολάκερη σεζόν, δεν θα φαινόταν στον Ολυμπιακό; Κι ας μην αξιοποιήθηκε όπως έπρεπε από τον κόουτς Σίλβα…

Η καθοριστική σύγκριση με τον Λέτο

Σύγκριση Νο 3, πιο φρέσκια και… καθοριστική για τον Εσιέν: ο Σεμπαστιάν Λέτο. Πιο καθοριστική, διότι όλοι εντός Παναθηναϊκού τους βλέπουν κάθε μέρα. Πώς λειτουργούν, πόσο προσπαθούν, πόσο το θέλουν. Προβλήματα ο ένας, προβλήματα και ο άλλος. Πέντε μήνες έξω ο ένας, πέντε μήνες έξω και ο άλλος (από τον Μάρτιο, στο τελευταίο του ματς με τη Μίλαν, μέχρι τον Σεπτέμβριο που άρχισε η σεζόν). Επεμβάσεις και ταλαιπωρία ο ένας, επεμβάσεις και ταλαιπωρία και ο Μάικλ. Ε, ουδεμία σχέση στην καθημερινή λειτουργία τους μέσα στην ομάδα. Διότι ο Λέτο το «ζει» από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό. «Ξένοι» ήταν οι περισσότεροι πια: τον Ζέκα και τον Κοτσόλη ήξερε. Όμως «μπήκε» σε όλα με τη μία. Στις κουβέντες, στο κλίμα, στις απαιτήσεις, στις συζητήσεις. Και το πάλεψε, χωρίς μεγάλες κουβέντες για τον εαυτό του αν θυμάστε. Παρότι λοιδωρήθηκε από μεγάλο μέρος των media. Παρότι χλευάστηκε ο ίδιος και ο Παναθηναϊκός. Δεν θα είναι ο παλιός Λέτο, το ξέρουν όλοι. Το ήξεραν και για τον Εσιέν. Όμως, η συνολική εργασιακή συμπεριφορά του είναι σε διαφορετικό μήκος κύματος συγκριτικά με του Γκανέζου. Το ξέρουν, το βλέπουν, το ζουν όλοι κάθε μέρα στο Κορωπί. Κυρίως ο Στραματσόνι.

Ένας προπονητής ο οποίος θέλησε από την πρώτη στιγμή να βάλει τον Γκανέζο στο παιχνίδι. Να του δείξει πως πιστεύει σ’ εκείνον, να πάρει ό,τι καλύτερο μπορεί από τον παίκτη του. Είναι από τους ανθρώπους που – ίσως λόγω ηλικίας, ίσως λόγω ιταλικής ποδοσφαιρικής παιδείας – σέβεται απεριόριστα τους «παλιούς». Εισηγήθηκε να παραμείνει ο Πράνιτς, το ίδιο έκανε με τον Κοτσόλη, το ίδιο με τον Πέτριτς! Γιατί; Ίσως όχι μόνο με ποδοσφαιρικά κριτήρια. Αλλά επειδή αισθάνεται ότι αυτός ο Παναθηναϊκός χρειάζεται πάρα πολύ κάποιους «παλιούς» στα αποδυτήρια. Κι ας μην παίζουν συχνά. Μπορεί να το ερμηνεύσει κάποιος και ως δείγμα δικής του αδυναμίας να συνδέσει τους κρίκους της αλυσίδας, της δικής του ανάγκης να έχει πέντε (μαζί με Ζέκα – Μπεργκ) παίκτες που θα «κουβαλήσουν» τους υπόλοιπους στα δύσκολα. Σωστό – λάθος, έτσι κρίνει. Μα και σ’ αυτό το πλαίσιο, ο Εσιέν είναι out!

Oι 3 - 4 μεταγραφές

Αμυντικό μέσο θα πάρει σίγουρα – πλέον - ο Παναθηναϊκός το καλοκαίρι. Είτε για το 4-2-3-1, είτε για το 4-3-3, είτε για το 4-4-2: τα έχει δοκιμάσει όλα ο «Στράμα»! Θέλει να πάρει και «οκτάρι»: τι και πώς θα γίνει με τον Αμπέντ, τον Εβανζελίστα, τον Ζέκα, και τον Βιγιαφάνιες, θα το δούμε. Πέρυσι, πήρε δύο (Αμπέντ, Λουντ). Και τον χειμώνα άλλον ένα (Εβανζελίστα)… Ίσως πάρει και αριστερό μπακ, αν ο Πράνιτς αποφασίσει ότι οι… αριστεροί ακραίοι αμυντικοί εξελίχθηκαν εφέτος σε «στόχο» της πράσινης και της κόκκινης κερκίδας: με τη διαφορά ότι ο Μαζουακού θα φέρει και λεφτάκια στο ταμείο της ομάδας του. Ο μεγάλος μπελάς είναι οι φορ. Τι θα γίνει με τον Μπεργκ μετά το Euro (πρόβλημα και με την αναμενόμενα ελλιπή προετοιμασία του ενόψει προκριματικών ευρωπαϊκής διοργάνωσης). Tι θα αποφασιστεί για τον Πέτριτς που ήδη έχει δεχθεί μείωση αποδοχών κατά τη διάρκεια της σεζόν, αλλά έχει πει πως θα κρεμάσει τα παπούτσια του. Αν θα μείνει ως «τρίτη» επιλογή ο περίφημος Μαμούτε.

Λιγότερες οι ανάγκες πια, μετά τις μεταγραφές του χειμώνα. Κερδίζει σίγουρα Μέστο – Μολέντο – Μπουμάλ – Βιγιαφάνιες ο Παναθηναϊκός. Ισως και τον Εβανζελίστα. Δημιουργούνται προσδοκίες και για έναν καλύτερο Λέτο, μετά την καλοκαιρινή προετοιμασία. Και επειδή το βάρος των αποτυχιών σε Κύπελλο και ντέρμπι πέφτει βασικά από τα media και τους φιλάθλους στον κόουτς, δεν «καίγονται» οι νέοι παίκτες, παρά την κακή πορεία της ομάδας τους μετά τον Ιανουάριο, ως τώρα. Κάτι είναι κι αυτό για τους Πράσινους σε μια «χαμένη» ουσιαστικά σεζόν, στην οποία από το μέσον της σχεδόν προετοιμάζεται η… επόμενη!

Όμως, σε τελική ανάλυση, ας κάνουμε λίγο υπομονή. Διότι μερικές φορές και το ποδόσφαιρο γελά όταν οι άνθρωποί του κάνουν σχέδια για το μέλλον, χάνοντας μεγάλο μέρος από το παρόν. «Καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι πλέον το επόμενο ματς» είπε χθες στους παίκτες ο allenatore. Καταλαβαίνει ότι η ατμόσφαιρα δεν είναι και η καλύτερη…

• Follow me on Twitter: Seretinio