Δαβίδ Οσπίνα (Νις), Μάριο Γιέπες (Αταλάντα), Κριστιάν Ζαπάτα (Μίλαν) , Πάμπλο Αρμέρο (Γουέστ Χαμ) , Φρέντι Γουαρίν (Ίντερ) , Χουάν Κουαδράδο (Φιορεντίνα), Χαμές Ροντρίγκες (Μονακό), Τζάκσον Μαρτίνες (Πόρτο), Κάρλος Μπάκα (Σεβίλλη): είναι μερικοί από τους παίκτες που θα αντιμετωπίσει η εθνική Ελλάδας στις 14 Ιουνίου.Κολομβία – Ελλάδα, Σάββατο, 19:00 το απόγευμα, δυο ημέρες μετά το εναρκτήριο Βραζιλία – Κροατία.

Ναι, παίζει και ποδόσφαιροη Κολομβία. Θα έχει πιθανότατα και τον Ραδαμέλ Φαλκάο (όπως έχει προβλέψει ο Σάντος), ο οποίος ενσωματώνεται στην αποστολή της και θα προσπαθήσει μέχρι τις 2 Ιουνίου να πείσει τον Πέκερμαν ότι μπορεί έστω και στο 50%. Αυτό είναι το πρώτο σημείο αναφοράς της ελληνικής πορείας στο Μουντιάλ. Μιας ομάδας που αποτελεί το μοναδικό απόλυτα υγιές μέλος ενός σάπιου οργανισμού, ταυτόχρονα και της μοναδικής που κατάφερε να αξιοποιήσει την κληρονομιά που δημιούργησε από τη γενιά του Οτο και του 2004. Νοιάστηκαν από τότε όλοι περισσότερο για την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, όχι για το ίδιο το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Ακόμη και οι εκάστοτε ηγεσίες της ΕΠΟ και όλος ο μηχανισμός της ομοσπονδίας, πόνεσε, έτρεξε και ενδιαφέρθηκε πιο πολύ για μια ομάδα που άρχισε να λειτουργεί ως ΠΑΕ, ως σύλλογος κι ας άλλαζαν οι παίκτες.

Εφτασαν καθαρά, τίμια και αντρίκεια να εκπροσωπούντην Ελλάδα στο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός παγκοσμίως μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, στο πλέον πολυδιαφημισμένο και εμπορικό event του δημοφιλέστερου αθλήματος. Μια από τις 32 χώρες. Με πρώτη αντίπαλο την εθνική ομάδα της χώρας που δυστυχώς για την ίδια έχει ταυτιστεί με τη βία, τη διαφθορά, την παρανομία, τους εμφύλιους, την παραβατικότητα. Και την ίδια στιγμή που έχει αρχίσει η προετοιμασία της Ελλάδας, για το ματς με την Κολομβία, πίσω από το παραβάν εκτυλίσσονται γεγονότα που παραπέμπουν σε μαφία και… Κολομβία. Μια ακόμη ομοιότητα με τη χώρα του… Βαλντεράμα, μετά την «ισοπαλία» στον δείκτη διαφθοράς (22%) σύμφωνα με την τελευταία έρευνα που είχε διενεργηθεί τον Ιούλιο του 2013.

Η επίθεση με γκαζάκια στην επιχείρηση του αναπληρωτή προέδρου της ΕΠΟ, Γιάννη Παπακωνσταντίνουπριν από λίγες ημέρες στην Χαλκίδα, προστίθεται στην αλυσίδα. Ενας ακόμη κρίκος, η τέταρτη εναντίον στελεχών της ομοσπονδίας μέσα στην ίδια σεζόν! Πείτε μου μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα (βαλκανική, πρώην «ανατολική», όποια θέλετε) όπου επικρατεί αντίστοιχο κλίμα τρομοκρατίας και θα σας πω «ναι, δεν γίναμε εμείς Κολομβία». Αντιγράφω από τα ρεπορτάζ αθλητικής εφημερίδας τις επιθέσεις στις οποίες προστίθεται το πιο πρόσφατο περιστατικό…

Η πρώτη, στις 20/8/2013: Ο Δημήτρης Καλύβας, μέλος της ΚΕΔ, δέχεται επίθεση από αγνώστους μετά το τέλος των τεστ των διαιτητών Γ’ Εθνικής και ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων, που γίνονται στη Φυλή. Φεύγοντας από το γήπεδο, αντιλαμβάνεται ότι στη Λεωφόρο Δημοκρατίας τον ακολουθεί μηχανάκι με δύο επιβαίνοντες. Στην Αττική οδό το μηχανάκι προσκρούει ελαφρά στο Ι.Χ. του Καλύβα και όταν εκείνος βγαίνει από το αυτοκίνητο, ο συνεπιβάτης, χωρίς κράνος, του επιτίθεται και τον χτυπά φωνάζοντας «γ..ώ τη διαιτησία σας». Ο Καλύβας μπαίνει στο αυτοκίνητο και καταθέτει στο αστυνομικό τμήμα μήνυση κατ’ αγνώστων.

Η δεύτερη, στις 11/10/2013: ο Θόδωρος Κουρίδης, νομικός σύμβουλος της ΕΠΟ, ξυλοκοπείται από δυο εύσωμους άνδρες έξω από το σπίτι του, στο Κετρατσίνι. Αργότερα, κατά τη διάρκεια της σεζόν, παραιτείται.

Η τρίτη, στις 14/1/2014: το μέλος της ΚΕΔ, Γιάννης Τσαχειλίδης, αρμόδιος για τους ορισμούς των διαιτητών στη δεύτερη και την τρίτη κατηγορία, δέχεται επίθεση κοντά στο σπίτι του. Σε φανάρι. Αγνωστος με μηχανάκι ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου του και του ρίχνει σπρέι. Προσπαθεί και καταφέρνει να βγει από την πόρτα του συνοδηγού, φωνάζοντας για βοήθεια. Ο δράστης φεύγει.

Κι όλα αυτά ως συνέχεια των επιθέσεων τα τελευταία χρόνια…

-Στον διαιτητή Δημήτρη Καλόπουλο: στις 3/3/2010τοποθετείται εμπρηστικός μηχανισμός στο βουλκανιζατέρ που διατηρεί. Τον εντοπίζει ο πατέρας του ανοίγοντας το πρωί το μαγαζί, καλείται η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία για να τον εξουδετερώσει και να τον εξετάσει.

-Στον Κύρο Βασσάρα: Στις 21/3/2010σκάει χειροβομβίδα έξω από πολυκατοικία στο Νέο Φάληρο όπου στεγάζεται το ταξιδιωτικό γραφείο του τότε διευθυντή ανάπτυξης διαιτησίας. Και επτά μήνες αργότερα, τη βραδιά μετά το Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός 2-1, δέχεται επίθεση από άγνωστους, τραυματίζεται και μεταφέρεται σε νοσοκομείο.

-Στον διαιτητή Γιώργο Δαλούκα: στις 11/6/2011ηPorsscheCayenneτου τυλίγεται στις φλόγες, ως στόχος εμπρηστών.

-Στον διαιτητή Πέτρο Κωνσταντινέα: ο φούρνος στην Καλαμάτα έγινε στόχος τρεις φορές. Την τελευταία εξ αυτών, στις 23/2/2012, καταστρέφεται ολοσχερώς, με έκρηξη βόμβας. Ο ρέφερι λίγες ημέρες αργότερα κρεμά τη σφυρίχτρα του.

Όλα αυτά είναι σταγόνα στον ωκεανό της παραβατικότητας που ζει και βασιλεύει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι μόνο όσα έχουν αναδυθεί στην επιφάνεια. Πλην του Κωνσταντινέα, ουδείς άλλος έχει μιλήσει δημοσίως. Το ξαναλέμε: υπάρχουν πολλοί που ζουν υπό καθεστώς τρόμου, για διάφορους λόγους. Ο στόχος είναι αυτός: η τρομοκρατία. Των… υπόλοιπων. Να περάσει το μήνυμα. Να κυκλοφορήσει σε όλους. Στην πιάτσα, στην ποδοσφαιρική κοινωνία. Να επηρεάσει. Αν αναρωτιέστε γιατί δε παραιτούνται όλοι (μερικοί το έχουν κάνει), το ίδιο ερώτημα έχω και εγώ.

Προσθέστε, πάντως, και τις επιθέσεις κατά δημοσιογράφων σε γήπεδα και δρόμους και έχετε το παζλ των καταγεγραμμένων συμβάντων. Διότι, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν είναι όλα καταγεγραμμένα και δημοσιοποιημένα. Οι απειλές, άλλωστε, είναι πολλών ειδών και ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές αντοχές και «κλικ». Από έναSMS, μέχρι μια τηλεφωνική συνομιλία από άγνωστο νούμερο, μια τυχαία «συνάντηση», φτάνουμε συνήθως στα μηχανάκια με πληρωμένους για απειλές ή και σε πιο «χοντρούς» εκβιασμούς.

Αυτά όλα με την παρακάμερα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Στη σκηνη όπου κυριαρχεί ο νόμος της σιωπής, όπως σε όλα τα παρασκήνια πίσω από την βιτρίνα. Κι όσο στερεύει η τόλμη ορισμένων εισαγγελέων και αστυνομικών ή όσο κλείνουν έρευνες, τίθενται φάκελοι στο αρχείο ή στο αραχνιασμένο χρονοντούλαπο κάποιου γραφείου, τόσο θα συνεχίζονται. Σποραδικά. Μια εδώ – μια εκεί. Μια σε αυτοκίνητο – μια σε μαγαζί – μια κάτω από το σπίτι ή κάπου αλλού.

Μετά το σύντομο διάλειμμα, ας ασχοληθούμε τώρα και πάλι με τον Μάνο Σέργιο, που είναι και καταπληκτικό διαφημιστικό εύρημα…

Follow me on Twitter: Seretinio