Κατόρθωσε ο Ολυμπιακός, λοιπόν, να «μουτζουρώσει» τη σεζόν του. Βάσει ποδοσφαιρικής ανάλυσης και εικόνας, σεζόν καλύτερη από την περυσινή. Βάσει αποτελεσμάτων, χειρότερη. Κι ας πήρε το πρωτάθλημα με διαφορά 30 βαθμών από τον δεύτερο Παναθηναϊκό. Ο Ζιρού και η Αρσεναλ του στέρησαν την υπέρβαση στο Τσάμπιονς Λιγκ, ο Ατσεαμπόνγκ και η Αντερλεχτ τον άφησαν στα κρύα του λουτρού στο Europa League, η ΑΕΚ του στέρησε το νταμπλ που κατέκτησε πέρυσι.

Δεκτές οι αιτιάσεις των Ερυθρόλευκων για την έλλειψη ρυθμού, για το πρόβλημα του Ιντέγε στο πέλμα και για την τιμωρία που θα έπρεπε να είχε επιβληθεί στον Τζιμπούρ μετά τα κλωτσομπουνίδια στο τέλος του αγώνα των play offs στην Τούμπα. Όμως, από την άλλη πλευρά, όταν από ένα πανάκριβο για τα ελληνικά δεδομένα ρόστερ, μόνο ένας παίκτης, ο 35χρονος Τσόρι, πιάνει απόδοση αντίστοιχη της ποιότητάς του, μάλλον κάτι δεν πήγε καλά στο συνολικό πλάνο και στην προετοιμασία της ομάδας. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που αυτή η ΑΕΚ ήταν «ευανάγνωστη» τόσο για τους παίκτες όσο και για το αγωνιστικό πλάνο της. Και ακόμη περισσότερο δεδομένου ότι με τα ίδια όπλα είχε νικήσει τον Ολυμπιακό και στο πρωτάθλημα.

Μια «ζαριά» ή τέλειο τέλος με Σεβίλλη

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η ΑΕΚ κλέβει την παράσταση στο τέλος της σεζόν! Είτε τα καταφέρει και στα play offs, είτε όχι. Αν της κάνει αύριο το χατίρι η Σεβίλλη και ρίξει στο καναβάτσο ακόμη ένα φαβορί (πιο ισχυρό τούτη τη φορά), όπως η Μπαρτσελόνα, το τέλος θα είναι τέλειο! Με άπλετο χρόνο για μεταγραφική και ποδοσφαιρική προετοιμασία μέχρι τον Σεπτέμβριο (με καινούριο κόουτς!), με διασφαλισμένη παρουσία σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης (Europa League), με θετικά διαχεόμενα vibes παντού. Με ένα επιπλέον ατού μεταγραφικής «πειθούς» προς υποψήφιους μεταγραφικούς στόχους (σίγουρη «ευρωπαϊκή» παρουσία), χωρίς τα άγχη και τη φθορά των play offs στο Europa League.

Αν δεν τα καταφέρει η Σεβίλλη, όπως είναι και το πιθανότερο θεωρητικά, η ΑΕΚ θα κληθεί τέλη Αυγούστου να ρίξει μια ζαριά. Δύο 90λεπτα στα play offs του Europa League. Όλα ή τίποτα. Προκρίνεσαι, πας ομίλους, το παλεύεις παίζοντας έξι ματς μέχρι τον Δεκέμβριο. Αποκλείεσαι, μένεις στον καναπέ όλη τη χρονιά, όπως εφέτος ο αυτοκτονικός και με τη Μπριζ και με την Καμπάλα, Παναθηναϊκός. Ούτως ή άλλως, όμως, η ΑΕΚ καλείται αυτό το καλοκαίρι να αποφύγει τα λάθη που έκανε ο Παναθηναϊκός το καλοκαίρι μετά τη δική του «άνοιξη». Το καλοκαίρι του 2014, μετά το 4-1 επί του ΠΑΟΚ και την κατάκτηση του Κυπέλλου.

Δεν είναι ακριβώς όμοιες οι «αντίστοιχες» σεζόν των δύο ομάδων μέχρι και την κατάκτηση της κούπας κι ας φαίνονται ίδιες λόγω των χαμηλών αρχικά προσδοκιών οι οποίες διαψεύστηκαν εν τέλει. Μοιάζουν, βεβαίως, ακόμη και σε λεπτομέρειες, όπως οι δυο «βαριές» νίκες επί του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα (0-3 στο Φάληρο, 1-0 και σπάσιμο αήττητου στο ΟΑΚΑ) και η κατάκτηση του Κυπέλλου μετά από ρεβάνς – θρίλερ στους ημιτελικούς (ο Παναθηναϊκός επί του ΟΦΗ στην παράταση, η ΑΕΚ με το γκολ του Τζιμπούρ στο 88’ επί του Ατρόμητου). Όμως έχουν και αρκετές διαφορές: η ΑΕΚ άλλαξε δύο φορές προπονητή, είχε «κορμό» από την προηγούμενη σεζόν, προτίμησε διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού από εκείνον (τον «ολλανδικό» - επιθετικό) του Γιάννη Αναστασίου τότε.

Αυτό στο οποίο δεν πρέπει να ομοιάσει ούτε κατ’ ελάχιστον με τον Παναθηναϊκό είναι η προσεχής «αντίστοιχη» μεταγραφική περίοδος. Για όσους δεν θυμούνται, από τον Παναθηναϊκό (που τελικά είχε παίξει και στους ομίλους του Europa League αποκλείοντας τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Δανίας Μίντιλαντ, μετά τον αποκλεισμό από την Σταντάρ Λιέγης) είχε φύγει μόνο ο Καπίνο, με πώληση στην Μάιντς. Και είχαν αποκτηθεί ο Στιλ, ο Μπούρμπος και οι νεαροί Μπούι – Μπερίσα. Θετικό πρόσημο (τότε) μόνο για τον Αγγλο κίπερ. Ουδείς από τους υπόλοιπους βοήθησε την ομάδα να ανέβει επίπεδο. Περισσότεροι αγώνες (+ Ευρώπη), μεγαλύτερες απαιτήσεις από την προηγούμενη σεζόν, ουσιαστικά με το ίδιο ρόστερ, το οποίο είχε ενισχυθεί τον Ιανουάριο με Νίνη – Ταυλαρίδη. Μπορεί και να είχαν αξιοποιήσει την κακή σεζόν του Ολυμπιακού (αλλαγή προπονητή, Περέιρα) πέρυσι οι Πράσινοι, αν είχαν κάνει πιο εύστοχες επιλογές στις μεταγραφές τους…

Τα ζητούμενα για την ΑΕΚ

Είναι δύσκολο, ουδείς λόγος περί αυτού. Πολύ δύσκολο. Και δεν εξαρτάται μόνο από το μπάτζετ, το οποίο θα είναι υψηλότερο εφέτος για την Ένωση. Είναι πολλές οι παράμετροι. Ορισμένες εξ αυτών…

1. Καλή σχέση και συνεργασία μεταξύ των πολλών «κοκκόρων»: Μιλοβάνοβιτς – Ντι Μπαρτόλο – Μπάγεβιτς – νέος προπονητής. Δεν είναι δυνατόν να συμφωνούν όλοι σε όλα για τις μεταγραφές. Ζητούμενο η «χημεία».

2. Δεν χωρούν «συναισθηματισμοί», παρότι στην ΑΕΚ υπάρχουν παιδιά που την βοήθησαν και στα «αλώνια» της Β’ Εθνικής. Επί παραδείγματι: δεν είναι δυνατόν να είναι βασικός φορ ο Τζιμπούρ επειδή… πήρε το Κύπελλο, ούτε βασικός κίπερ ο Ανέστης (για τον Μπαρόχα δεν το συζητάμε…) που είναι συμπαθέστατος, εργατικός, συνεπής.

3. Προσεκτικές επιλογές ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ. Αν υπάρχει έστω «υποψία» ότι ένας προς μεταγραφή αριστερός μπακ – χαφ δεν είναι ικανότερος από τον Ντίντακ, δεν υπάρχει λόγος να αποκτηθεί για βασικός. Ας αποκτηθεί για «αναπληρωματικός». Το ίδιο ισχύει και για τη μεσαία γραμμή, όπου υπάρχει και μεγάλη δυσκολία: για να βγει από την ενδεκάδα ένας εκ των Σιμόες – Γιόχανσον – Μάνταλου θα πρέπει να αποκτηθεί κάποιος αποδεδειγμένα ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ.

4. Αποφάσεις με ξεκάθαρη λογική και συγκεκριμένο σχέδιο. Παράδειγμα για τους στόπερ, όπου είναι κάπως «μπερδεμένο» το πράγμα. Τι είδους κεντρικό αμυντικό ψάχνουμε, με ποιον παρτενέρ θα παίζει (Κολοβέτσιο;), ποια θα είναι η τετράδα - πεντάδα, ποιοι «περισσεύουν», τι κάνω με αυτούς.

5. Δεν χρειάζονται κατά τη γνώμη μου 5-6 μεταγραφές «βασικών». Θα γίνουν και 2-3 κινήσεις για «back – up». Δεν χρειάζεται «τρέλα» από τον οργανισμό ΑΕΚ. Ούτε… «εφέτος πάμε για πρωτάθλημα». Είναι μακρύς ακόμη ο δρόμος… Το ζητούμενο δεν είναι η ποσότητα, αλλά η ποιότητα και η ευστοχία.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε περισσότερα παραδείγματα, όμως πολλά θα καθοριστούν από το αν τελικά η Ενωση θα κουβαλήσει ένα ή δυο καρπούζια μέχρι τον Δεκέμβριο. Θα την βοηθήσει πάρα πολύ αν από αύριο γνωρίζει πως θα παίξει σε ομίλους Europa League. Θα την βοηθήσει γιατί θα έχει λιγότερα ζητούμενα.

Το βασικό, όμως, είναι αρχικά ένα: ο νέος προπονητής. Διότι θα πρόκειται για κάποιον που θα αποκομίσει μόνο «ψυχρή» εικόνα από τα dvd και ανάλυση/αφήγηση είτε από τον Ντι Μπαρτόλο, είτε από τον Μιλοβάνοβιτς, είτε από αμφότερους. Δεν θα έχει βιώσει το «αίμα-δάκρυα και ιδρώτας» μιας ολόκληρης σεζόν. Δεν θα γνωρίζει τα ιδιαίτερα προσωπικά γνωρίσματα, τις ατομικές ιδιαιτερότητες της νοοτροπίας και του χαρακτήρα κάθε ποδοσφαιριστή. Γι’ αυτό και το μεγάλο βάρος ευθύνης πέφτει σ’ αυτή τη νέα εκκίνηση στους δύο τεχνικούς διευθυντές και στον Ντούσαν Μπάγεβιτς.

Follow me on Twitter: Seretinio