Ιδού η Ρόδος, ιδού και η "Remontada"
Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για την ολική ανατροπή της Αθλέτικ στη Λεωφόρο, τη χαμένη ευκαιρία του Παναθηναϊκού και το μάθημα - χαστούκι στη διαδικασία της δικής του "επιστροφής".
Ανατροπή και ήττα από 2-0; Ποιος το φανταζόταν; Συμβαίνει σπανίως ούτως ή άλλως, πιθανότατα δεν έχει συμβεί ποτέ στην ευρωπαϊκή ιστορία του Παναθηναϊκού. Ούτε έκλαψε όταν τού έλαχε η Μπιλμπάο, ούτε τη φοβήθηκε χθες στη Λεωφόρο. Στο μεγάλο κάδρο δεν έχει χάσει τίποτα.
Μέγα αουτσάιντερ ήταν από την ημέρα της κλήρωσης, το μπάτζετ της σεζόν δεν έχει διαμορφωθεί με προϋπολογισμένα από τους ομίλους του Europa League έσοδα, ουδείς θα τον “κατηγορήσει” για τον διαφαινόμενο ως βέβαιο αποκλεισμό. Και στο πρωτάθλημα θα τρέχει σαν τούρμπο με την καθημερινή δουλειά στο Κορωπί, χωρίς την ευρωπαϊκή απώλεια ενέργειας από ταξίδια, απαιτητικούς αγώνες και τραυματισμούς.
Στο μικρότερο κάδρο, ο Παναθηναϊκός σκόρπισε χθες (17/8) μια τεράστια ευκαιρία να θεμελιώσει ισχυρές πιθανότητες μιας πρόκρισης που θα τον “μεγάλωνε” και πάλι στα μάτια των φίλων του και της κοινής γνώμης. Διότι πρόκριση σε διπλό ματς επί της έκτης δύναμης του ισπανικού πρωταθλήματος θα συνιστούσε υπέρβαση – τεκμηρίωση για την αλλαγή πίστας μετά από δύο χρόνια πολλών απογοητεύσεων.
ΑΓΓΙΞΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ 60 ΛΕΠΤΑ
Βούιξαν χθες βράδυ τα ισπανικά media για τη “Remontada” της Αθλέτικ. Τους άρεσε η λέξη για την “ανατροπή” και την “επιστροφή”. Λέξη που την έμαθε όλη η Ευρώπη από το ιστορικό 6-1 της Μπαρτσελόνα στη ρεβάνς του 4-0 από την Παρί που τώρα την... “τρολάρει” με άφθονο mediaκό νεοπλουτισμό για τις ήττες από τη Ρεάλ Μαδρίτης, παίρνοντας κρύα “εκδίκηση” με την αγορά του Νεϊμάρ: δεν ξεχνά ο Νασέρ Ελ Κελαϊφί τη διαιτησία εκείνης της ρεβάνς στη Βαρκελώνη... Τον δρόμο φαίνεται πως τον έχει βρει για τη δική του “Remontada” και ο Παναθηναϊκός, με ιχνηλάτη τον Μαρίνο Ουζουνίδη.
Όμως η “απόδειξη” θα αργήσει. Δεν αρκούν γι' αυτή οι περυσινές εντός έδρας νίκες σχεδόν σε όλα τα ντέρμπι και οι εκτός έδρας επιτυχίες επί της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ. Θα συνιστούσε “επιστροφή” η κατάκτηση του Κυπέλλου, αλλά στη ρεβάνς της Τούμπας έγιναν πολλά. Θα ήταν μια τέτοια αδιάψευστη απόδειξη να στείλει την Αθλέτικ στον καναπέ για τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Δεν τα κατάφερε. Ο δρόμος θα είναι σκληρός. Όπως σκληρός ήταν και ο τρόπος με τον οποίο απέδρασαν χθες οι Βάσκοι.
“Βάλαμε τρία γκολ με τρεις ευκαιρίες. Όταν συμβαίνει αυτό, είναι θέμα ικανότητας και τύχης” είπε μετά τη λήξη του ματς ο αξιοθαύμαστος ηγέτης Άριτθ Αντούριθ, που στα 36 του “καθάρισε” σαν αυγό τον Παναθηναϊκό, ο οποίος για 60 λεπτά είχε κάνει το τέλειο ματς. Πρώτο ημίχρονο με μια τελική προσπάθεια από την Αθλέτικ (κεφαλιά του Αντούριθ στη... ΓΑΔΑ από κόρνερ), με μηδενική υποψία ευκαιρίας από τους φιλοξενούμενους, με 1-0 στο σακούλι, με απίστευτες αλληλοκαλύψεις, καταπληκτικό τακτικά συντονισμό όλων και τρέξιμο/πρέσινγκ που έκανε τους Ισπανούς να μοιάζουν με ομάδα των 80's.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΖΕΚΑ
Oμως σ' αυτόν τον Παναθηναϊκό δεν είναι όλοι “Ζέκα” και αυτό ο Μαρίνος Ουζουνίδης καλείται να το αντιμετωπίσει, αφού προφανώς το ξέρει. Δηλαδή, η 15άδα του αυτή τη στιγμή (χωρίς Κουλιμπαλί - Βιγιαφάνιες – Τσάβες και με ανέτοιμους Γιόχανσον – Λουτσιάνο) δεν έχει πολλούς παίκτες οι οποίοι διαθέτουν τον μαγικό συνδυασμό “ικανότητα + προσωπικότητα + πείρα + αντοχές”. Ορισμένοι έχουν κάποια απ' αυτά τα στοιχεία.
Όμως από τους περισσότερους κάτι λείπει. Χθες έλειψε περισσότερο στο δεύτερο ημίχρονο το κράτημα της μπάλας και το μηχανάκι του Βιγιαφάνιες, μαζί με ένα σημείο αναφοράς στην επίθεση (Μπεργκ/Τσάβες), το οποίο θα μπορούσε να υπηρετήσει αυτό που έκανε ο Μολίνς θαυμάσια στο πρώτο ημίχρονο: πίεση χωρίς τη μπάλα, πίεση για το λάθος του αμυντικού, σωστό passing game. Kουράστηκαν ο Λουντ με τον Κουρμπέλη και τον Καμπέσας, εξαντλήθηκε ο Μολίνς, η πίεση μεταφέρθηκε μετά το 2-0 στο μισό γήπεδο.
Ναι, ήταν τυχερή η Μπιλμπάο με το 3/3, αλλά αυτό το δικαίωμα να την κυνηγήσει με μεγαλύτερη θέρμη της το πρόσφερε ο Παναθηναϊκός επειδή μετά το 60' και παρά την αλλαγή Άλτμαν/Λουτσιάνο στο 51', ο γηπεδούχος έδωσε μέτρα στους Βάσκους και με τη μπάλα στα πόδια δεν είχε τα καύσιμα και την ικανότητα να απειλήσει όπως στο πρώτο μέρος.
Η ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΟΛΟ ΤΟ ΜΑΤΣ
Έβαλε, βεβαίως, το χεράκι του και ο Θιγάντα – έστω και αργά για την Αθλέτικ – για να αλλάξει η μορφή του ματς. Με μία κίνηση που διαφοροποίησε τα πάντα. Δύο λεπτά μετά το 2-0 του Καμπέσας. Έξω ο δεξιός εξτρέμ Λέκουε, μέσα ο Ινιάκι Γουίλιαμς και ταυτόχρονη αναδιάταξη. Από το καθιερωμένο 4-4-1-1 με τον Ραούλ Γκαρθία πίσω από τον Αντούριθ, σε 4-1-3-2. Ο Γκαρθία μέσα στην περιοχή, ο Μπενιάτ αριστερά από δεύτερος κεντρικός χαφ και ο Μουνιαΐν ψευτοδεκάρι. Μοναδικός αμυντικός χαφ ο Βέσγα. Όλα για όλα, όλα για ένα γκολ. Δεν είχε να χάσει τίποτα. Τι 2-0, τι 3-1 αν του στράβωνε το σχήμα. Ένα γκολ ζητούσε. Και βρήκε τρία μέσα σε επτά λεπτά!
“Νικήσαμε, αλλά δεν παίξαμε καλά”, παραδέχθηκε με ειλικρίνεια μετά τη λήξη του ματς ο διάδοχος του Βαλβέρδε. Ήταν η δική του πρώτη σπουδαία νίκη. Ενα πρώτο σκαλοπάτι της δικής του εδραίωσης στον πάγκο μιας ομάδας η οποία εκτός έδρας χάνει λάδια συγκριτικά με την ορμητικότητα και την “κατηφόρα” που πολλές φορές επιφυλάσσει για τους αντιπάλους της στο “Σαν Μαμές”.
Ο Ουζουνίδης χρόνο να αντιδράσει από τον πάγκο δεν είχε: μπαμ και μπουμ οι κουμπουριές, σαν απανωτά τρίποντα. Στο ποδόσφαιρο, ως γνωστόν, τάιμ άουτ δεν υπάρχει... Και όταν από τους τέσσερις της άμυνας ουδείς αντιδρά αποτελεσματικά σε διαδοχικές φάσεις, ο κόουτς δεν μπορεί να κάνει πολλά από τον πάγκο...
Τον πείραξε πολύ τον Ουζουνίδη η ήττα κι ας μην το έδειξε τόσο. Τον πείραξε περισσότερο ότι έκλεισαν οι διακόπτες μετά το 2-1 του Αντούριθ. Είχε μπει τόσο πολύ βαθιά στο μυαλό των παικτών το “δεν τρώμε γκολ απόψε” και είχε προχωρήσει τόσο καλά το πλάνο μέχρι το 60' που στο πρώτο γκολ ένιωσαν ότι ηττήθηκαν, ότι όλα χάθηκαν! Τι πιο χαρακτηριστικό δείγμα “ανωριμότητας”, όπως είπε και ο ίδιος στη συνέντευξη Τύπου.
Ο Παναθηναϊκός είχε 22 λεπτά για να διαχειριστεί το 2-1, όμως αυτή η Μπιλμπάο, με παίκτες που παίζουν μαζί τρία και τέσσερα χρόνια, λειτούργησε σαν μποξέρ που βγαίνει από τα σκοινιά. Μια γροθιά και αμέσως δεύτερη και τρίτη στον ζαλισμένο αντίπαλό της. Είναι απλά θέμα πείρας; Όχι μόνο. Είναι και θέμα ταλέντου και βεβαίως θέμα βάθους στον πάγκο...
ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ
Αυτό το βάθος το έχει πια ο Παναθηναϊκός, αν εξαιρέσει κάποιος τη θέση του αριστερού μπακ και του κεντρικού άξονα, όπου για υπερβάσεις τέτοιου μεγέθους θα χρειαζόταν έναν πληρέστερο τρίτο χαφ από τον Δώνη, τον Ρέις ή τον Τζανδάρη που πιθανότατα θα υπογράψει εντός των ημερών. Ίσως να μην τον χρειάζεται τόσο πολύ πια για τα 30 ματς πρωταθλήματος και τα 7-10 Κυπέλλου.
Προς το παρόν “μπετόν αρμέ” η στήριξη από την κερκίδα! Την έχει κερδίσει ο Ουζουνίδης, μεταφέρεται προς όλη την ομάδα. Χειροκρότημα θερμό χθες, επιπέδου... ήττας 1-2 από τον Πανθρακικό πριν από τέσσερα χρόνια, στα πρώτα βήματα του Γιάννη Αναστασίου. Διαθέτει καλύτερο ρόστερ πλέον ο Παναθηναϊκός, με πιο έμπειρους παίκτες και “κληρονομιά” τις βάσεις που έχει θέσει από τον περυσινό Φεβρουάριο ο Ουζουνίδης.
Τώρα, όμως, μετά και από τον πιθανότατο αποκλεισμό, οι απαιτήσεις πολλαπλασιάζονται για την πορεία στο “εσωτερικό”. Ειδικά αν προκριθούν Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ - ΑΕΚ! Άσχημο μαντάτο για τους ανταγωνιστές του το νοκ άουτ της Μπιλμπάο: θα τον ήθελαν με περισσότερα ματς και μεγαλύτερη φθορά αυτόν τον Παναθηναϊκό κατά τη διάρκεια της σεζόν. Ένα ματς την εβδομάδα για οκτώ μήνες; Ιδού η Ρόδος, ιδού και η “Remontada” κύριε Παναθηναϊκέ!
Photo Credits: Eurokinissi
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
.jpg)
