Ισπανία – Γαλλία… συμμαχία

Φτάσαμε ένα βήμα από τα νοκ άουτ ματς και αν δεν συμβεί κάποια έκπληξη πρώτου μεγέθους, όλα τα φαβορί θα προκριθούν στη φάση των «16». Πληρέστερη εικόνα έχουν αφήσει ως τώρα οι Ισπανοί και οι Γάλλοι. Απογοητευτικοί προς το παρόν οι Γερμανοί βάσει προσδοκιών, με μειονεκτήματα αλλά και μαχητικό πνεύμα, ενθουσιασμό, συσπείρωση Ιταλοί και Άγγλοι. Μια πρώτη προσέγγιση της έως τώρα εικόνας είναι η εξής…

TA ΦΑΒΟΡΙ

ITAΛΙΑ

+ Έδειξε εναντίον του Βελγίου πώς μπορεί να τα καταφέρει εναντίον ομάδων με πληρέστερο και πιο ποιοτικό ρόστερ. Έδειξε εναντίον των Βέλγων και των Σουηδών ότι δεν χρειάζεται πολλές ευκαιρίες για να σκοράρει (15 τελικές προσπάθειες, όσες και οι Ιρλανδοί, 30 οι Κροάτες!). Τρομερή συσπείρωση και ομαδικότητα, έργο Κόντε! Πίστη της και βάση της η αμυντική τριάδα της Γιουβέντους μαζί με τον Μπουφόν: τετράδα που συνεργάζεται με κλειστά μάτια και έχει αντιμετωπίσει ομαδάρες και παικταράδες στο Τσάμπιονς Λιγκ. Οπλίστηκαν με αυτοπεποίθηση λόγω των γκολ τους οι μετριότατοι για το επίπεδο της Ιταλίας επιθετικοί της (Πελέ – Εντερ), τρέχει και πιέζει πολύ (για κλεψίματα) στη μεσαία γραμμή. Γενικά, δεν επιτρέπει στον αντίπαλο πολλές φάσεις, δύσκολα δέχεται γκολ. ‘Εχει στην ενδεκάδα της έξι παίκτες με ισχυρή προσωπικότητα (τερματοφύλακας – αμυντική τριάδα – Ντε Ρόσι – Καντρέβα).

Σε πολύ μεγάλα διαστήματα «παρακολουθεί» τον αντίπαλό της να κυκλοφορεί τη μπάλα και τρέχει γύρω της. Ακόμη και τους Σουηδούς, οι οποίοι δεν έχουν ούτε έναν top χαφ! Δεν έχει πολλές εναλλακτικές λύσεις στη μεσαία γραμμή της αν «κλατάρουν» τα δυο τρεχαντήρια της (Παρόλο – Τζακερίνι), που θα ήταν στον πάγκο αν δεν είχαν αποκλειστεί λόγω τραυματισμού οι Βεράτι – Μαρκίζιο. Θα μπορούσε να είχε βάλει στο παιχνίδι με μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής τους Ινσίνιε – Ελ Σααραουί για τις αντεπιθέσεις και τον Ιμπόμπιλε που έκανε σούπερ ματς ως αλλαγή εναντίον των Βέλγων. Αν θέλει να προχωρήσει ψηλά, θα τους χρειαστεί και τους τρεις. Όπως θα χρειαστεί περισσότερα και από τον Ντε Ρόσι που παίζει με τρεξίματα παλαίμαχου: δηλαδή μόνο με το μυαλό του, την προσωπικότητα και τις παραστάσεις του. Μεγάλο ζητούμενο πώς θα αντιδράσει σε ματς όπου θα βρεθεί πίσω στο σκορ.

ΑΓΓΛΙΑ

+ Η αμυντική της γραμμή δεν είναι τόσο κακή όσο… φαίνεται. Ρόουζ και Γουόκερ είναι μοντέρνοι, ταχυδυναμικοί μπακ με ικανότητες επιθετικά και αμυντικά, ο Σμόλινγκ δείχνει καλύτερος δίπλα στον Κέιχιλ, ο Ντάιερ ως «εξάρι» έχει κορμοστασιά Μπουσκέτς και ωριμότητα αξιοθαύμαστη για την ηλικία του. Κουβαλά τεράστιο ιστορικό βάρος από τις παντοτινές αποτυχίες, είναι η πιο «κομπλεξική» από τους «μεγάλους» στο Euro, αλλά «γύρισε» με φοβερό πάθος και συνέπεια το ματς με την Ουαλία: η μοναδική ανατροπή στα 26 ματς του Eurο, μετά μάλιστα από το σοκ στο 90’ από τους Ρώσους και αυτό κάτι δείχνει για το μαχητικό πνεύμα τους. Θα τους βοηθήσει πολύ στη συνέχεια αυτή η νίκη. Φτάνουν εύκολα στην αντίπαλη περιοχή (δεύτερη στις τελικές προσπάθειες κατά μέσο όρο μετά την Πορτογαλία!), αλλά ο Κέιν μαρκάρεται σωστά, ο Στέρλινγκ δεν υπάρχει στην τελική προσπάθεια και χρειάζεται περισσότερα από τους μέσους της και τους Ρούνεϊ – Λαλάνα στο γκολ. Σωστές κινήσεις χωρίς τη μπάλα στις πτέρυγες, πρόβλημα στην ανάπτυξη από τον κεντρικό άξονα, πρέπει να τολμήσουν περισσότερο οι δυο μέσοι της Τότεναμ, οι οποίοι δεν παίρνουν πολλά μέτρα, διότι δεν ανεβαίνουν όσο πρέπει οι Σμόλινγκ – Κέιχιλ.

Της λείπουν οι προσωπικότητες: πλην του Ρούνεϊ, ουδείς! Ούτε ο Χαρτ, ούτε ο Κέιν ασφαλώς. Ο Χαρτ, επιπρόσθετα, δεν είναι στα καλά του: ο μοναδικός κίπερ του τουρνουά που ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό σε όλα τα γκολ που δέχθηκε η ομάδα του: και στα δύο δηλαδή, από τους Ρώσους (κακή θέση) και τους Ουαλούς (άργησε να πέσει, έδιωξε ελαφρώς στο φάουλ του Μπέιλ). Δεν «τραβάει» το 4-2-3-1 με Στέρλινγκ και Ρούνεϊ στους ρόλους που τους έχουν δοθεί. Ο Χόντσον καλείται είτε να «θυσιάσει» τον Ρούνεϊ σε μια από τις δύο πτέρυγες και να παίξει με four – four – fucking two (Βάρντι – Κέιν), είτε να τραβήξει στον πάγκο τον Κέιν και να παίξει 4-4-2 με Ρούνεϊ – Βάρντι και τον Μίλνερ στην ενδεκάδα, να τρέχει μαζί με τους μικρούς της Τότεναμ (Ντάιερ – Ντέλε Αλι). Πρέπει να εκμεταλλευτεί περισσότερο την ανωτερότητά της σε ένταση/ρυθμό/φυσικές δυνάμεις συγκριτικά με πολλές άλλες ομάδες, να αξιοποιήσει τη δίψα του νεανικού συνόλου της και να βρει τον μηχανισμό αποβολής των συμπλεγμάτων που κουβαλά: γι’ αυτό θα της χρειαστεί μια σπουδαία νίκη στο τουρνουά, προκειμένου να φτάσει ψηλά.

ΓΑΛΛΙΑ

+ Σε πολύ καλή κατάσταση ο βασικός σέντερ φορ της, Ζιρού, δείχνει να έχει βρει χημεία με τους χαφ και τους εξτρέμ. Σε τρομερή κατάσταση ο Καντέ, θυμίζει τον παλιό σούπερ Μακελελέ και τον παλιό θαυμάσιο Εσιέν. Βγάζει ηγετικά χαρακτηριστικά ο Παγέτ που «κάλυψε» τον «απόντα» από τα δυο πρώτα ματς Πογκμπά. Συνολικά καλή επιθετική λειτουργία και δυνατότητα δημιουργία ευκαιριών με πολλούς τρόπους. Σέντρες, κάθετες πάσες, σουτ εκτός περιοχής, κλεψίματα στη μεσαία γραμμή και γρήγορες επιθέσεις. Καταπληκτικό ρόστερ με πολλές επιλογές στον πάγκο μεσοεπιθετικά, καλό rotation έως τώρα από τον Ντεσάμπ που δεν είναι και στο τοπ-5 προπονητών του τουρνουά…

Πρόβλημα στους ακραίους μπακ με Σανιά – Εβρά. Είτε η Γαλλία θα παίρνει λιγότερο πλάτος στο γήπεδο διότι αμφότεροι δεν έχουν πλέον την αντοχή του «πάνω – κάτω», είτε θα ρισκάρει στα ανεβάσματά τους. Καλούνται να παίξουν κυρίως με την πείρα τους και τον ποδοσφαιρικό τους εγκέφαλο και αυτό πράττουν. Γι’ αυτό και η Γαλλία περισσότερο από τον κεντρικό άξονα με τους υπέροχους χαφ της, είτε προσπαθεί να βγάλει στο 1 Vs 1 τους εξτρέμ της (Kομάν, Παγέτ, Γκριεζμάν, Μαρσιάλ κατά διαστήματα). Πρόβλημα και με τον Ραμί δίπλα στον Κοσιελνί: πάρα πολύ αργός, όχι και «βράχος» στον αέρα. Μεγάλη πίεση και άγχος (του γηπεδούχου και φαβορί), το οποίο ακόμη δεν έχει αποβάλλει και φαίνεται στις πολλές χαμένες ευκαιρίες της και στα τρία παιχνίδια της με Ρουμανία, Αλβανία, Ελβετία. Αν στον όμιλο είναι τόσο αγχωμένη, τι θα κάνει σε νοκ άουτ ματς εναντίον βαριάς φανέλας αν της «στραβώσει» ένα παιχνίδι, υπό την πίεση της κερκίδας και της προσμονής φιλάθλων και media;

ΙΣΠΑΝΙΑ

+ Η τριάδα Ράμος – Πικέ – Μπουσκέτς δεν είναι μόνο η κορυφαία παγκοσμίως. Είναι ίσως η κορυφαία όλων των εποχών! Σε συνδυασμό με τη σούπερ σεζόν του Ντε Χέα, την ενέργεια των Τζόρντι Άλμπα – Χουάνφραν και το υψηλότατο ποσοστό κατοχής μπάλας (62%), πώς να δεχθούν γκολ; Πάρα πολύ δύσκολα! Και όσο ο Ινιέστα θα παίζει σαν… 25άρης, το γκολ θα το βρίσκει. Σύμφωνοι, ο Φάμπρεγας δεν είναι «Τσάβι», αλλά υπάρχουν και ο Τιάγκο Αλκάνταρα και ο Κόκε. Σημαντικό για τον Μοράτα που σκόραρε και πήρε τα πάνω του, διότι κουβαλά όλο το βάρος των αποκλεισμένων Τόρες – Ντιέγκο Κόστα. Ποιότητα, προσωπικότητες, winners, χημεία, όλα τα καλά. Να τους δούμε κάποια στιγμή και στο 0-1 κάποια στιγμή, αν και μπορεί να τελειώσουν το τουρνουά χωρίς να χρειαστεί να ανατρέψουν σκορ.

«Λίγος» ο Νολίτο για το μέγεθος αυτής της ομάδας, λίγες όμως και οι επιλογές από τον πάγκο: μόνο ο Πέδρο! Άλλωστε η Ρεάλ βασίζεται σε Κριστιάνο – Μπέιλ – Μπενζεμά, η Μπαρτσελόνα σε Μέσι – Σουάρες – Νεϊμάρ και η Ατλέτικο Μαδρίτης σε Γκριεζμάν – Τόρες. Πρώτος Ισπανός σκόρερ της Primera ήταν ο 8ος συνολικά Αντούριθ, που κάθεται στον πάγκο. Αν βασιστούν στον Μοράτα θα είναι λάθος: πρέπει να βρίσκουν λύσεις στο γκολ από τους ακραίους και τους μέσους τους.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

+ Λόγω του μεγαλύτερου ποσοστού κατοχής μπάλας (63%), το οποίο οφείλεται στην ταυτότητά της, θα δίνει λιγότερες ευκαιρίες στους αντιπάλους της (δεν έχει δεχθεί γκολ ακόμη, λόγω της αστοχίας Ουκρανών και Πολωνών στην τελική προσπάθεια). Είναι ομάδα που βελτιώνεται κατά τη διάρκεια του τουρνουά: και στο Μουντιάλ είχε ισοπαλία με τους Γκανέζους (2-2), πρόκριση στην παράταση επί των Αλγερινών (2-1) και δύσκολα 1-0 επί των Γάλλων μέχρι την επτάρα επί των Βραζιλιάνων. Καταθέτει ενέργεια στο παιχνίδι της, βγάζει κλεψίματα, παίζει σωστά από τα άκρα. Κάνει καλό τουρνουά ο ώριμος πλέον Κρόος, έχει βελτιωθεί ο Μπόατενγκ, χτίζει επιθέσεις ο («κομπιούτερ», αλλά έχων μία γκέλα ανά ματς) Χούμελς. Πλούσιος μεν, αναξιοποίητος δε, πάγκος για τον Λεβ.

Εχει πολλούς καλούς παίκτες, αλλά ελάχιστους με καλώς εννοούμενο ηγετικό «εγώ». Πλην του Νόιερ και του Χούμελς ουδείς είναι Νο 1 στην ομάδα όπου αγωνίζεται. Θέλει να παίξει όπως η Ισπανία, έχει πάρα πολλούς αυτοματισμούς (κυρίως στην αλλαγή μπάλας από πτέρυγα σε πτέρυγα για να βγει ο εξτρέμ στο 1 Vs 1), αλλά και τρομερό πρόβλημα στην κάθετη πάσα και συνολικά στη συνεργασία της τετράδας Ντράξλερ – Μίλερ – Γκέτσε – Εζίλ. Της λείπουν συγκριτικά με το Μουντιάλ πάρα πολύ ο Κλόζε, ο Λαμ, ο Σβαϊνστάιγκερ ως βασικοί. Της λείπουν περισσότερο ο Γκιουντογάν και ο Ρόις στο passing game και στην τελική προσπάθεια. Θα μπορούσε ο Λεβ να βάλει στο παιχνίδι τον Τσαν και τον Βάιγκλ στη μεσαία γραμμή, αντί του «λίγου» Κεντίρα και να δοκιμάσει (έστω ως αλλαγές) Γκόμες, Σανέ και τον Λούκας Ποντόλσκι που πάντα είναι καλύτερος με την εθνική Γερμανίας παρά με τις ομάδες στις οποίες αγωνίζεται. Το έκανε μόνο με τον Σέρλε, ίσως το δοκιμάσει κατά τη διάρκεια του τουρνουά. Αμυντικά πήρε το μάθημά της από το πρώτο ημίχρονο εναντίον της Ουκρανίας (δεν πλήρωσε τα τακτικά λάθη της), συμμαζεύτηκε κάπως με την επιστροφή του Χούμελς, όμως εμπιστοσύνη δεν εμπνέει, παρά την παρουσία του κορυφαίου κίπερ της 20ετίας.

ΤΑ ΑΟΥΤΣΑΪΝΤΕΡΣ

ΒΕΛΓΙΟ

Έβγαλε Φελαϊνί – Ναϊνγκολάν, έβαλε Ντεμπελέ – Καράσκο μετά την ήττα από την Ιταλία. Πάλι δυσκολεύτηκε εναντίον των Ιρλανδών στο α’ ημίχρονο (3-0 στο β’ μέρος). Έβγαλε και τον Σιμάν (που είναι στόπερ) και έβαλε έναν κανονικό δεξιό μπακ (Μουνιέ) ο Βίλμοτς, για να πάρει περισσότερα και καλύτερα πράγματα στο πλάτος του γηπέδου. Επιρρεπής στο λάθος αμυντικά, με καταπληκτική μεσοεπιθετική γραμμή και έναν Αζάρ λυσσασμένο - αληθινό ηγέτη - θα καταφέρει να επιβεβαιώσει τις προσδοκίες για καλή πορεία αν ως ομάδα επιδείξει υπομονή στα παιχνίδια της. Υψηλό ποσοστό κατοχής μπάλας, ικανότατος φορ (Λουκακού), πρέπει να βρει λύσεις στις πτέρυγες απέναντι σε κλειστές άμυνες με Μέρτενς – Καράσκο. Τελειώνουν τα ματς εναντίον ομάδων που κλείνονται (μονότερμα και την Ιταλία κατά διαστήματα), έρχονται τα νοκ άουτ…

ΚΡΟΑΤΙΑ

Ίσως η μοναδική ομάδα του τουρνουά που μπορεί να πάρει ευκαιρίες και γκολ από τον φορ της (Μάντζουκιτς), τους τρεις μεσοεπιθετικούς της (Πέρισιτς, Ράκιτιτς, Μπρόζοβιτς που πατούν και περιοχή), τον κεντρικό υπολογιστή της (Μόντριτς) και έναν αμυντικό της (Σρνα). Ποια εμπιστοσύνη, όμως, μπορείς να της έχεις όταν δέχεται δύο γκολ στα τελευταία 15 λεπτά από μια εκ των φτωχότερων σε ποιότητα ομάδων του Euro, όπως είναι η Τσεχία; Έχει παίκτες με παραστάσεις από σπουδαία πρωταθλήματα, με ηγετικά χαρακτηριστικά, ποιότητα και αγωνιστικό εγωισμό. Μπορεί να φτάσει ψηλά γιατί έχει εύκολο το γκολ και δεν κωλώνει απέναντι σε «μεγάλους». Πολύ ταλαντούχα και παραγωγική, θεαματική σε αρκετές στιγμές, αλλά με αμυντική ανισορροπία, ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο.

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ

Η πιο άτυχη ομάδα του Euro ως τώρα. Η ομάδα με τις περισσότερες τελικές προσπάθειες, μια θαυμάσια μεσαία γραμμή, δυο επιθετικούς ακραίους μπακ, υψηλό ποσοστό κατοχής μπάλας, η οποία έχει πετύχει μόνο ένα γκολ. Αδικαιολόγητη, όμως, διότι από τις επικεφαλής ήταν εκείνη με την καλύτερη κλήρωση (Ουγγαρία – Ισλανδία – Αυστρία). Αρέσκεται στα… «θρίλερ» ο Σάντος, όμως η αλήθεια είναι πως εξαρτάται πάρα πολύ από τον Κριστιάνο αυτή η ομάδα, διότι δεν έχει φορ! Ούτε τον Πόστιγκα που λέει ο λόγος! Zόνας – Σλιμανί – Μήτρογλου ήταν οι κορυφαίοι σκόρερς της Primeira Liga, καλύτερος Πορτογάλος ο (πέμπτος) Μπρούνο Μορέιρα της… Πάσος Φερέιρα. Έχει τον Νο 1 επιθετικό του κόσμου, αλλά ούτε έναν αληθινό σέντερ φορ! Άρα, καλείται να βρει γκολ από τους μεσοεπιθετικούς του και τους Νανί – Έντερ. Αν δεν γίνει το «μπαμ» με τους Ούγγρους, μην την ξεγράφετε στα νοκ άουτ, διότι έχει συνοχή, μαχητικό πνεύμα, ποιότητα και ταυτότητα. Ο Κριστιάνο σκοράρει τουλάχιστον μία φορά στα μεγάλα τουρνουά…

ΟΙ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ

ΕΛΒΕΤΙΑ

Δέχθηκε μόνο ένα γκολ σε τρία παιχνίδια, κι’ αυτό με πέναλτι από τους Ρουμάνους. Νίκησε δύσκολα 1-0 τους Αλβανούς (έπαιζαν με δέκα παίκτες από το 37’), ήταν η μοναδική ομάδα η οποία (με μεγάλη δόση τύχης στα δοκάρια) δεν δέχθηκε τέρμα από τους Γάλλους. Σταθερό 4-2-3-1 με Μπεχράμι – Τσάκα στον κεντρικό άξονα, να υποστηρίζονται από Μεχμέντι – Τζεμαϊλί – Σατσίρι. Αν δεν σκοράρει ο Σεφέροβιτς, πολύ ψηλά δεν θα φτάσουν, αλλά είναι δυσκολοκατάβλητη ομάδα, έχει έμπειρους παίκτες στην άμυνα (Λίχτσταϊνερ, Τζουρού, Ρικάρντο Ροντρίγκεθ, Ζόμερ) και ίσως ο Πέτκοβιτς αλλάξει φορ και βάλει βασικό τον Εμπολό, όπως χθες εναντίον των Γάλλων. Θα συναντηθούν με Γερμανούς ή Πολωνούς στους «16». Ικανοί για όλα, διότι έχουν θαυμάσια χημεία, καλή κατοχή μπάλας και αμυντική λειτουργία, αλλά και αυτοπεποίθηση απέναντι σε «μεγάλους» μετά

ΠΟΛΩΝΙΑ

Από τη μειονότητα των ομάδων που παίζουν με δύο επιθετικούς (Μίλικ – Λεβαντόφσκι). Ο φορ της Μπάγερν δεν έχει σκοράρει, αλλά και με τους Ιρλανδούς και κυρίως με τους Γερμανούς «θυσιάστηκε» για την ομάδα παίζοντας ως πέμπτος μέσος για να βοηθήσει στο passing game και αυτό δείχνει καλά αποδυτήρια, συσπείρωση και ομάδα με αρχές. Δεν έχει μεγάλα ονόματα πλην των δύο επιθετικών, του Σέζνι και των δύο της Ντόρτμουντ (Πίστσεκ – Μπλαστσικόφσκι), μα τακτικά ήταν υπέροχη εναντίον της παγκόσμιας πρωταθλήτριας, έχει αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα και είναι ικανή για εκπλήξεις, διότι δείχνει πολύ πειθαρχημένη. Ξέρει τι παίζει, πώς το παίζει, γιατί το παίζει, έχει πολύ συγκεκριμένους ρόλους και ταυτότητα ποδοσφαιρική. Μεγάλη δύναμή της η μεσαία γραμμή της με ηγέτη τον Κριχόβιακ της Σεβίλλης και οι δυο επιθετικοί της. Γκολ θα βάλει ο «Λέβα», ποιος θα είναι ο άτυχος αντίπαλος δεν ξέρουμε…

Follow me on Twitter: Seretinio