Ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ ψήφισαν χθες υπέρ της αλλαγής του κανονισμού περί υποβιβασμού στις ομάδες που δεν παίρνουν άδεια. Ο ΠΑΟΚ του είχε δώσει τον Ιανουάριο δύο δανεικούς παίκτες και ήθελε σαν τρελός τον Ροδρίγκο Μολέντο με 2 εκατ. ευρώ. Η κυβέρνηση έχει "τρελαθεί" στην ιδέα ότι μετά τα μέτωπα με τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ μπορεί να γραφτεί στην ιστορία ως εκείνη στης οποίας τη θητεία υποβιβάστηκε για πρώτη φορά ο Παναθηναϊκός.

Ναι, ο Γιάννης Αλαφούζος έχει πολλάκις καταγγείλει "τα συστήματα και τις νοοτροπίες που είναι βαθιά ριζωμένα στη χώρα μας", είναι τοις πάσι γνωστό πως δεν είναι δα και… φανατικός οπαδός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, μα αυτές τις ώρες "αυτοκτονεί". Δεν τον πολεμά κανένας τον Παναθηναϊκό! Μόνος του τρέχει στην αγκαλιά της Football League!

ΜΙΚΡΟ ΚΑΛΑΘΙ ΜΕΤΑ ΤΗ "ΣΦΑΛΙΑΡΑ"

Τώρα, που σχεδόν πανταχόθεν αναφέρεται ότι ο Παναθηναϊκός βρίσκεται ήδη στην αγκαλιά του Απόλλωνα Λάρισας και της ΑΕ Καραϊσκάκης, εμείς θα προτείναμε υπομονή και μικρό καλάθι. Και πάλι! Η ιστορία έχει διδάξει ότι πρέπει να παρακολουθούμε τις εξελίξεις μέρα με τη μέρα, βλέποντας πάντα το μεγάλο κάδρο και λίγο πιο μακριά. Το μεγάλο κάδρο είναι ξεκάθαρο: η προοπτική του πρώτου υποβιβασμού στην 110χρονη ιστορία του Παναθηναϊκού. Πιο μακριά, όμως, τώρα πια δεν μπορούμε να δούμε. Βλέπαμε στον ορίζοντα από τον Οκτώβριο και τον Ιανουάριο, όταν γράφαμε πως "πριν από πέντε χρόνια όλοι έλεγαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πέσει η ΑΕΚ, κάπως θα σωθεί, μα έλα τελικά που… δεν σώθηκε!". Τώρα οι εξελίξεις είναι σε καθημερινό επίπεδο και δεν επιτρέπουν προβλέψεις. Αντιθέτως, επιβάλλουν και πάλι μικρό καλάθι.

Η χθεσινή "σφαλιάρα" ήταν… ξανάστροφη. Αν είχε ψηφιστεί από τη Σούπερ Λίγκα (χρειάζονταν 12 στις 16 ψήφους) η αλλαγή του κανονισμού περί υποβιβασμού, το θέμα θα πήγαινε στην ΕΠΟ και ο Παναθηναϊκός – όπως ίσως και 2-3 άλλες ομάδες – δεν θα αντιμετώπιζαν κίνδυνο υποβιβασμού. Ακόμη και ο αυστηρός/τυπικός επικεφαλής της επιτροπής αδειδότησης, Γιώργος Δημητρίου, ήταν προετοιμασμένος γι’ αυτό το ενδεχόμενο. Όμως η εγκυμονούσα κάλπη γέννησε 7 "ναι", 6 "όχι", 2 "λευκά – άκυρα" και τον Λεβαδειακό να απέχει! Συνεπώς; Πάμε παρακάτω…

ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ

Τα προφανή "σωσίβια" τρία.

- Το πρώτο: να δοθεί παράταση μέχρι τις 15 Απριλίου για την κατάθεση των φακέλων και να βρει 3-4 εκατ. ευρώ ο Γιάννης Αλαφούζος για να πληρώσει και να διακανονίσει τις οφειλές. Δύσκολο! Χρειάζεται και το πράσινο φως της εξαίρεσης από την UEFA και το ρευστό που είναι προφανές ότι δεν υπάρχει.

- Το δεύτερο: να περάσει στην ατζέντα των θεμάτων της ΕΠΟ στο προσεχές διοικητικό συμβούλιο (πιθανώς την Πέμπτη) η αλλαγή του κανονισμού περί υποβιβασμού στις ομάδες που δεν παίρνουν άδεια. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται άδεια ή έγκριση από την ευρωπαϊκή ομοσπονδία, πρόκειται περί ποινής στον ΚΑΠ. Και θα ήταν κάτι το οποίο προφανώς θα ήθελε και η κυβέρνηση.

- Το τρίτο: να βρει χρηματοδότηση ο Αλαφούζος και η ΠΑΕ Παναθηναϊκός την ύστατη ώρα. Από νέο τηλεοπτικό συμβόλαιο (με την Cosmote) και γερή προκαταβολή, ύψους 1 – 1,5 εκατ . ευρώ; Από δανεισμό; Από "επιφανείς Παναθηναϊκούς" ή φίλους του Αλαφούζου που θα ευαισθητοποιηθούν ένα βήμα πριν από τον "γκρεμό"; Από όλους αυτούς μαζί; Ίδωμεν.

Ο ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ ΝΙΚΗΣΕ ΤΟΝ "ΓΙΑΝΝΗ", ΑΛΛΑ ΧΑΝΕΙ ΤΟ ΜΑΤΣ…

Το βέβαιο είναι πως για το σημείο στο οποίο έφτασε μια εταιρεία στην οποία έχουν καταγραφεί μεταξύ άλλων επισχέσεις εργασίας, καθυστερήσεις 5 και 6 μισθών, μαζικές παραιτήσεις και απολύσεις και έμμεση έξωση από τα γραφεία, υπεύθυνος είναι μόνο ο μεγαλομέτοχος, ο οποίος ίσως θεώρησε πως με την ανακοίνωση "αποχώρησης" της 21ης Σεπτεμβρίου είχε ξεκαθαρίσει τα πράγματα.

Η πραγματικότητα είναι όμως πως με εκείνη τη δημόσια τοποθέτηση, τη μοναδική μάχη που είχε κερδίσει – πρόσκαιρα κι αυτή – ο Γιάννης Αλαφούζος, ήταν με τον ίδιο τον εαυτό του. Ο επιχειρηματίας Αλαφούζος προς στιγμήν είχε "νικήσει" τον παναθηναϊκό Γιάννη, ο οποίος επί ένα χρόνο δεν μπορούσε να πάρει την οριστική απόφαση και να οργανώσει ένα σοβαρό και υλοποιήσιμο πλάνο αποπληρωμής χρέων και μεταβίβασης της ΠΑΕ στο εύλογο χρονικό διάστημα μιας σεζόν.

Ο επιχειρηματίας Αλαφούζος είναι ο αυθεντικός Αλαφούζος. Του αρέσουν η πολιτική, τα οικονομικά, οι κόντρες, η ίντριγκα, τα σχέδια, οι νέοι στόχοι. Με τον Παναθηναϊκό "έφαγε την ένεση" για τρία χρόνια. Γερή "ένεση". Με μεγάλο κόστος, που πλησιάζει τα 50 εκατ. ευρώ, και με ανυπολόγιστη φθορά σε εργατοώρες, φθορά και πόλεμο αληθινό εναντίον αυτού που αποκαλούσε "σύστημα".

Πλήρωσε χρέη άλλων και μπράβο του. Διαχειρίστηκε λάθος την εταιρεία και αυτό "πληρώνει" τώρα με τα χρέη που δημιουργήθηκαν επί θητείας του (αν και ακόμη οφείλονται χρήματα στον Χοσέ Τοτσέ και τον Σεμπαστιάν Λέτο από το… πρώτο του συμβόλαιο!!!). Σημαντικότερο σφάλμα του το τελευταίο εξάμηνο αποδεικνύεται το διαζύγιο με τους τρεις ανθρώπους που κουβαλούσαν όλο το βάρος της ευθύνης μέχρι τον Ιανουάριο.

ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΜΕ ΤΗΝ "ΤΡΙΑΔΑ", Η ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ

Τον Αγησίλαο Τουμαζάτο, που είχε αναλάβει όλο το χρηματο-οικονομικό κομμάτι, τον υπηρεσιακό τεχνικό διευθυντή Ντίνο Διαμαντόπουλο και την επικεφαλής του νομικού τμήματος της ΠΑΕ, Αθηνά Μπαλωμένου η οποία είχε και έχει εξαιρετικό προφίλ στα μάτια της κυβέρνησης, της Λίγκας και της ΕΠΟ. Παρά τα όποια "στραβά" της, η τριάδα ήξερε τη δουλειά.

Θα έπρεπε να συζητά περισσότερο μαζί τους, να τους δείξει περισσότερη εμπιστοσύνη κάνοντας τις επισημάνσεις του ως "αφεντικό", να χτίσει σχέση εργασιακής συσπείρωσης και ενότητας. Σταδιακά πήρε αποστάσεις, "πάγωσε" μαζί τους και εν τέλει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τους έδειξε το δρόμο προς την έξοδο. Επιστράτευσε τον Χρήστο Παναγόπουλο, ο οποίος γενικά έχει μια πιο "χαλαρή" ματιά στα παναθηναϊκά πράγματα, αλλά προς το παρόν η στενή επαφή του με τον γενικό διευθυντή της Σούπερ Λίγκας Βασίλη Γκαγκάτση, η συνεργασία του με τον πρόεδρο Βασίλη Κωνσταντίνου και οι κινήσεις του σε όλα τα πεδία με αποκορύφωμα τη χθεσινή ψηφοφορία και το "αιωρούμενο" τηλεοπτικό συμβόλαιο δεν δικαιώνουν την επιλογή του Αλαφούζου.

Το ευτυχές για τον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ ήταν ότι η ομάδα πήγε σχετικά καλά στον β΄γύρο και αποφεύχθηκαν άλλου είδους παρατράγουδα. Την "κράτησαν" σε ένα μίνιμουμ αξιοπρεπές για τα δεδομένα επίπεδο ο Ουζουνίδης και οι συνεργάτες του, παρά τα πάμπολλα λάθη στον α’ γύρο. Το δυστυχές για τον ιδιοκτήτη του ΣΚΑΪ είναι ότι ακόμη δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι το κόστος ενός υποβιβασμού θα είναι για τον ίδιο πολύ μεγαλύτερο από 50 ή 80 ή 100 εκατ. ευρώ. Και ειλικρινά ξενίζει ο απομονωτισμός του και η στάση του στο τελευταίο κρίσιμο τρίμηνο. Ίσως να βλέπει πια παντού εχθρούς στον περιβάλλοντα ποδοσφαιρικό και mediaκό χώρο. Ίσως να την έχει πάθει όπως κάποτε ο Γιάννης Βαρδινογιάννης του οποίου το στενό περιβάλλον είχε δημιουργήσει σε μεγάλα διαστήματα μια τεχνητή "γυάλα" με πολύ περισσότερους φανταστικούς από τους πραγματικούς πολέμιους πριν από την περίοδο της πολυμετοχικότητας.

ΑΝ ΔΕΝ ΛΕΓΟΤΑΝ "ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ", ΤΙ ΘΑ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ Ο ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ;

Πέρασαν έξι μήνες από το βράδυ της 21ης Σεπτεμβρίου, όταν από το δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ ανακοινώθηκε το "stop" του Αλαφούζου. "Σήμερα ο Σύλλογος μας βρίσκεται και πάλι σε ένα οριακό σημείο. Για μένα προσωπικά είναι αδύνατον, από ψυχική και οικονομική άποψη, να συνεχίσω να συντηρώ και να διαχειρίζομαι την ομάδα. Είμαι διατεθειμένος να αναλάβω τις υποχρεώσεις της έως ένα πόσο της τάξεως των 20 εκατομμυρίων ευρώ. Αυτό είναι το ανώτατο όριο που μπορώ να επωμισθώ", ανέφερε τότε.

Από τότε έκανε δυο "απόπειρες" ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Στην πρώτη ο Αλαφούζος είπε "όχι". Στη δεύτερη, ακόμη δεν έχουμε μάθει ότι έχει απαντήσει. Τι είχε αναφέρει σε εκείνη την ανακοίνωσή του για την "επόμενη ημέρα";

"Έδωσα ό,τι μπορούσα, αναλαμβάνω μελλοντικές δεσμεύσεις που θα δοκιμάσουν τις αντοχές μου. Έως εδώ όμως. Καλώ τους ιστορικούς πρωταγωνιστές της Παναθηναϊκής οικογένειας να αναλάβουν πρωτοβουλία για την διάσωση του συλλόγου. Θα σταθώ δίπλα τους σαν απλός στρατιώτης, τιμώντας στο ακέραιο τις δεσμεύσεις που θα αναλάβω στο πλαίσιο μιας νέας προσπάθειας. Νομίζω ότι έχει έλθει η ώρα να πράξουν και εκείνοι το καθήκον τους. (...) Έκανα ό,τι μπορούσα. Η στιγμή της αλήθειας έφτασε. Όσοι αγαπούν την ομάδα και όσοι αντέχουν να την βοηθήσουν ήλθε η ώρα να το κάνουν".

Όντως, η στιγμή της αλήθειας έχει φτάσει. Προ πολλού. Όντως, ένας "ιστορικός πρωταγωνιστής της παναθηναϊκής οικογένειας" ανέλαβε πρωτοβουλίες για τη διάσωση του συλλόγου. Όντως, ένας που προφανώς "αγαπά την ομάδα" και "αντέχει να τη βοηθήσει", προσπάθησε. Όντως, "έπραξε το παναθηναϊκό καθήκον του". Γιατί, όμως, ο Γιάννης Αλαφούζος δεν στάθηκε δίπλα του "σαν απλός στρατιώτης, τιμώντας στο ακέραιο τις δεσμεύσεις που θα αναλάμβανε στο πλαίσιο μιας νέας προσπάθειας"; Αν λεγόταν "Σταθοκωστόπουλος"; "Βαρδινογιάννης"; "Θεοδωρόπουλος"; "Μυτιληναίος"; Θα το είχε ήδη κάνει; Περιμένουμε κάποια στιγμή την απάντηση. Στο μακρινό μέλλον…

Υ.Γ. Αυτή η ανακοίνωση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός είναι ντροπιαστική για τον σύλλογο . Όχι λόγω της "δέσμευσης" και του ενδεχόμενου να μην υλοποιηθεί. Λόγω της ουσίας της. Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό, όμως, δεν έχουν απομείνει πολλοί στην ΠΑΕ που δεν τον αντιμετωπίζουν στεγνά/στυγνά ως "εταιρεία". Τουλάχιστον αν τη διαχειρίζονταν σωστά την "εταιρεία", θα λέγαμε "ας πάει και το παλιάμπελο"…