Είχε - δεν είχε, τελικά εξελίσσεται σε σίριαλ το ζήτημα της διαδοχής του Φερνάντο Σάντος. Σίριαλ με πολλές διακυμάνσεις (ακόμη και στη σχέση των διοικούντων την ΕΠΟ με τον Πορτογάλο κόουτς), το οποίο δεν θα λήξει τον Απρίλιο, αλλά τον επόμενο μήνα!

Από 1- 15 Μάη σύμφωνα με τον καινούριο προγραμματισμό των διοικούντων την ομοσπονδία. Ονόματα; Να φαν’ και οι κότες. Δεν έχει τόσο μεγάλη ουσία να καταγράψουμε όσα έχουν αναφερθεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Διότι, απλούστατα, ουδείς είναι φαβορί. Ούτε καν αυτός ο Μαρσέλο Μπιέλσα, ο οποίος οδήγησε τη Χιλή στο Μουντιάλ του 2010 και έφτασε το 2012 την ομάδα – θαύμα της Αθλέτικ Μπιλμπάο στους τελικούς του Copa del Rey με την Μπαρτσελόνα και του Europa League με την Ατλέτικο Μαδρίτης (ήττες με 3-0 σε αμφότερους τους τελικούς).

Οι προτάσεις είναι δεκάδες. Ούτε ο Σαρρής δεν ξέρει πόσες. Περισσότερες από 20 αυτή τη στιγμή, κι ας έχουν ήδη αποκλειστεί πολλοί. Οποιος έχει «άκρη» με κάποιον στην ΕΠΟ καταθέτει και τη δική του. Αμέτρητα τα τηλεφωνήματα και τα mail. Και στον ίδιο τον πρόεδρο ασφαλώς. Ιταλικά γνωρίζει ο ίδιος, ισπανικά η σύζυγός του. Συνδράμει και εκείνη!

Θεωρητικά, περιμένουν τον… Σάντος μέχρι τις 15 Απριλίου. Ετσι λένε προς τα έξω. Μα ο Σάντος έχει τελειώσει προ πολλού. Μέχρι και συνέντευξη Τύπου έδωσε. Aπιθανο-απίθανο το ενδεχόμενο μεταστροφής του. Θα μπορούσαν να τον είχαν «διεκδικήσει» με σοβαρές πιθανότητες αν πραγματικά τον ήθελαν πάαααααρα πολύ, με δύο τρόπους: α) είτε αυξάνοντας την οικονομική προσφορά τους β) είτε δίνοντάς του εξαρχής περιθώριο απόφασης μέχρι τέλος Απριλίου. Δεν ήταν υποχρεωμένοι! Αλλά δεν το έκαναν κιόλας. Δεν τον ξέρουν τον Σάντος. Δεν τον έμαθαν ποτέ, δεν τον «έψαξαν». Η σχέση τους ήταν τυπική, επαγγελματική, θεσμική. Καλή, ευγενική. Ακόμη και τις τριβές τους τις «έκρυψαν» από τα media και οι δύο πλευρές όσο μπορούσαν. Προσωπικά ο Σάντος και ο Σαρρής. Οι «γύρω – γύρω»; Χμμμ… Όχι κάτι παραπάνω, πάντως. Κανένας «ψυχικός δεσμός» με τούτη τη διοίκηση της ΕΠΟ. «Δεσμό» σε ανθρώπινο επίπεδο είχε με τον Πιλάβιο ο Πορτογάλος. Όπως ο Ρεχάγκελ με τον Γκαγκάτση: λογικό.

Πάμε παρακάτω. Στην υπόθεση, ενώ αρχικά την χειριζόταν σχεδόν κατ΄ αποκλειστικότητα ο καθ ύλην αρμόδιος για το θέμα, δηλαδή ο τεχνικός διευθυντής, Τάκης Φύσσας, έχουν μπλέξει πολλοί. Οι μάνατζερ πλέον δεν απευθύνονται μόνο στον Φύσσα, του οποίου το συμβόλαιο λήγει μαζί με του Σάντος και η παραμονή στο 50%-50%. Και ο Σαρρής μιλά πολύ και με… εξωτερικό. Με έμπειρους «ποδοσφαιρανθρώπους». Εκανε κι αυτός τις γνωριμίες του τα τελευταία χρόνια και εκτίμησε/εμπιστεύεται σε μεγάλο βαθμό λιγοστούς με τους οποίους γνωρίστηκε. Όχι μάνατζερ απαραίτητα... «Ανοιξε», λοιπόν, το πεδίο. Ο τεχνικός διευθυντής έχει τις προτάσεις του, αλλά στον φάκελο για την τελική επιλογή δεν θα συμπεριληφθούν μόνο τα ονόματα που έχουν διακριθεί στην προ-επιλογή από τον βασικό αριστερό μπακ της πρωταθλήτριας Ευρώπης το 2004. Ωστόσο, τα τρία βασικά κριτήρια, παραμένουν αναλλοίωτα.

Νο 1: Το οικονομικό. Είναι περίοδος που η ΕΠΟ προσπαθεί να «κόψει» από παντού! Το πολύ να φτάσει στο 1 εκατ. ευρώ ετησίως. Δύσκολο κι αυτό. Θα παίξει ρόλο και η αμοιβή του μάνατζερ. Βούλησή τους είναι να «κινηθούν» στο πλαίσιο της πρότασης στον Σάντος και να βάλουν στη συμφωνία ελκυστικό bonus. Όχι μόνο για την (διαφαινόμενη ως εύκολη) πρόκριση στο Euro 2016. Aλλά ανάλογα με την πορεία της εθνικής Ελλάδας στο Euro, πιθανότατα και για αυτόματη ανανέωση σε περίπτωση πρόκρισης μέχρι το 2018, δηλαδή το επόμενο Mundial, με αυξημένες αποδοχές.

No 2: Η νοοτροπία. Η ελληνική αγορά προπονητών έχει αποκλειστεί (δεν θα υπήρχαν δα και πολλές επιλογές, Αναστασιάδης – Δώνης – Τσιώλης επειδή είναι ελεύθερος και… τέλος πλην κάποιας τρανταχτής έκπληξης την οποία δεν σκέφτονται). Δεν θα απέκλειαν την περίπτωση προπονητή επιτυχημένου ξένου, ο οποίος θα είχε εργαστεί στην Ελλάδα είτε ως παίκτης είτε και ως κόουτς για αρκετά χρόνια. Η (της συγκεκριμένης κατηγορίας) πιθανότητα του Γιοβάνοβιτς, όμως, έχει «αδυνατίσει». Αν και έχουν πολλές προτάσεις (και ορισμένες εξ αυτών αξιόλογων προπονητών) από τον βορρά, θέλουν «νότιο» από την Ευρώπη. Κάποιον που να μην απέχει από τα καλά και στραβά της ελληνικής ιδιοσυγκρασίας και του «δικού» μας ταμπεραμέντου. Με παραστάσεις από νοοτροπία Ελλάδας (επαναλαμβάνω με τα καλά και τα κακά της). Αν δεν επιλέξουν Ευρωπαίο, επιθυμία τους είναι να συνεργαστούν με κόουτς που έχει εργαστεί στον ευρωπαϊκό Νότο ή δεν απομακρύνεται… έτη φωτός από τις ελληνικές ιδιαιτερότητες (εδώ «κολλάει» ο Μπιέλσα ως Αργεντινός και πρώην προπονητής της Μπιλμπάο).

Νο 3: Το «ειδικό βάρος». Είναι θέμα αξιολόγησης. Διότι η συντριπτική πλειονότητα όσων αλλοδαπών έχουν προταθεί, το διαθέτουν. Είτε ως πρώην παίκτες, είτε ως προπονητές, είτε με τον συνδυασμό και των δύο χαρακτηριστικών. Ο σεβασμός, όμως, κερδίζεται! Δεν δωρίζεται, ούτε αποτελεί κάτι δεδομένο μόνο λόγω προηγούμενης θητείας! Αν, πάντως, αποχωρήσουν ο Καραγκούνης και ο Κατσουράνης, πρωταθλητή Ευρώπης και… πολύ βαρύ όνομα δεν θα διαθέτει η επόμενη εθνική.

Τελική ευθεία: Ο «φάκελος» των υποψήφιων κλείνει σύντομα. Όμως η απόφαση και οι επί της ουσίας διαπραγματεύσεις δεν ολοκληρώνονται εντός του Απριλίου. Στόχος της ΕΠΟ είναι να κλείσει το θέμα μέχρι τις 15 Μάη, όμως ουδείς μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο χρονοτριβής και στην επιλογή της «μικρής λίστας» 3-4 προσώπων και κυρίως στις διαπραγματεύσεις μαζί τους.

Follow me on Τwitter: Seretinio