Μάο Μάο και μαθήματα

Αν απομονώσουμε την εικόνα του τελευταίου λεπτού, όπου ο ανώριμος Πέλκας αντί να πάει στον πάγκο του για το «2-0, τους τελειώσαμε» και να γίνει ΠΑΟΚτσήδικος χαμός με ένα κουβάρι όλων, πάει στην κερκίδα και παίζεται κορώνα - γράμματα η είσοδος εκατοντάδων οπαδών στον αγωνιστικό χώρο, ο τελικός ήταν ένα συναρπαστικό και ωραίο ματς. Αγωνιώδες, καθαρό, με φάσεις, με ένταση, με ποδοσφαιρική κουβέντα μπόλικη.

Ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να ρίξει και τέσσερα και πέντε γκολ. «Μάγκωσε», αλλά δεν μάσησε. Και είναι επίτευγμα πώς μετά από τρεις σπουδαίες ευκαιρίες και ένα χαμένο πέναλτι, τελικά το πήρε… σβηστά. Μία ευκαιρία δημιούργησε η ΑΕΚ, για την ισοφάριση με τον Αραούχο στο 89’. Αλλά ο Θεός του ποδοσφαίρου ήταν πολύ γενναιόδωρος μαζί της εφέτος και σκέφτηκε να κάνει και μια έκπτωση στην απλοχεριά του προς την Ένωση με το σύριζα άουτ σουτ του Αργεντινού...

Ο ΠΑΟΚ δεν νίκησε απλώς. Την κατανίκησε την ΑΕΚ, την ισοπέδωσε ποδοσφαιρικά. Παντού. Στην τακτική, στο transition, στις ψυχικές δυνάμεις, στις μονομαχίες, παντού! Μόνο στην ευστοχία υστέρησε. Πήγε να το… πάρει μόνος του ο Μπάρκας, αλλά στο φάουλ του Βιεϊρίνια μίλησε η απειρία του στο positioning. Ίσως και ο φόβος του, αν και με την αυτοπεποίθηση που είχε χτίσει ως τότε, δεν θα έπρεπε να είχε αμφιβολίες για την απόσταση από τη δεξιά γωνία του και την εκτίναξή του, στην περίπτωση που ο κάπτεν του ΠΑΟΚ στόχευε στο «γάμμα» της γωνίας του τείχους.

Ο ΠΑΟΚ το ήθελε περισσότερο και το άξιζε. Είχε σε τρομερή βραδιά τον Πρίγιοβιτς που έκανε ό,τι γούσταρε μέχρι να φτάσει στην τελική προσπάθεια και ανταποκρίθηκε πλήρως στις απαιτήσεις του Λουτσέσκου να βγαίνει στα 10 -15 μέτρα εκτός περιοχής ως «στήριγμα» της πάσας, με «κρυφούς» τον Μπίσεσβαρ και τον Κάμπος. Πήρε σπουδαία απόδοση από τον Βιεϊρίνια, σούπερ από τον Μπίσεσβαρ και τον Μαουρίτσιο και τον Πέλκα, πάρα πολύ καλή από τους σοβαρούς, σχεδόν αλάνθαστους στόπερ του. Ένας Μπάρκας, ένας Σιμόες και ένας Γκάλο που ήταν ο καλύτερος ως αλλαγή, δεν αρκούσαν για την ΑΕΚ. Υποτάχθηκε φυσιολογικά, έχοντας ελάχιστες λύσεις στη μεσαία γραμμή της και τους Μπακασέτα – Μάνταλο σε κακή βραδιά, κυρίως ως προς τα ανασταλτικά καθήκοντά τους.

ΑΣ ΤΟ ΧΩΝΕΨΟΥΝ, Ο ΠΑΟΚ "ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ"

Πέραν της χθεσινής (12/5) απόδοσής τους και της δύναμης του συναισθήματος που καίει ψυχές μετά τη λήξη ενός τελικού, οι παίκτες του ΠΑΟΚ καλούνται να το χωνέψουν: δεν τους έκλεψε κανείς τίποτα. Η ΑΕΚ πήρε δικαίως το πρωτάθλημα, εκμεταλλευόμενη και τη διπλή «αυτοκτονία» του Δικέφαλου στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και την Ένωση. Γλίτωσε το «-3» από την επιτροπή Εφέσεων, έπαιξε με γεμάτη Τούμπα το ντέρμπι με την ΑΕΚ, έχασε έξι βαθμούς λόγω του «ντου» του Ιβάν Σαββίδη και των παρατρεχάμενων, τέλος.

Δεν ευθύνονται σε τίποτα ο Λουτσέσκου και οι παίκτες, αλλά όσο το συνεχίζουν το βιολί περί «κλοπής», τόσο δηλητηριάζουν τους ίδιους, τους οπαδούς τους και την ατμόσφαιρα συνολικά. Ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να τιμωρηθεί ακόμη και με υποβιβασμό, ο Σαββίδης ζήτησε επισήμως και γραπτώς συγγνώμη, έχει τιμωρηθεί με απαγόρευση εισόδου για τρία χρόνια από τα γήπεδα, έκανε λάθος και έχασε το πρωτάθλημα, τι να κάνουμε τώρα, να αλλάξουμε την πραγματικότητα;

Όσο και να σκούζει ο Ραζβάν Λουτσέσκου, την εικόνα στην συντριπτκή πλειονότητα της κοινής γνώμης δεν μπορεί να την αλλάξει. Ούτε της ελληνικής κοινής γνώμης, ούτε της… παγκόσμιας, που έχει δει τον Σαββίδη με το πιστόλι στη ζώνη και όλο το «ντου». Αθωώθηκε ο ΠΑΟΚ ακόμη και για το μπούλινγκ στον Κομίνη από τον Μίχελ και ο Λουτσέσκου ακόμη μιλάει για «ανθρώπους που κάνουν πολιτική και βγάζουν κέρδη απ’ αυτό». Ναι, υπάρχουν κι αυτοί στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Πάντα υπήρχαν, πάντα θα υπάρχουν. Αλλά δεν υπάρχει πια ουσία για να παίζει συνέχεια την κασέτα. Δεν κερδίζει κάτι πλέον, αν βεβαίως θεωρεί ότι έχει κερδίσει κάτι (στην ουσία έχει χάσει, αλλά θα το καταλάβει όταν περάσουν τα χρόνια).

Ο προπονητής Λουτσέσκου, το τιμ του και ο οργανισμός του ΠΑΟΚ αξίζουν αμέτρητα «μπράβο» για τον τρόπο με τον οποίο κράτησαν το επίπεδο, το κέφι, το κίνητρο, την ανταγωνιστικότητα και τη χημεία της ομάδας μετά τα δύο χαστούκια. Και ενόψει της επόμενης σεζόν, εκτός από τις όποιες ποδοσφαιρικές προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ, πρέπει να αποβάλουν τα απωθημένα, προτού ανοίξει χοντρή και πολύ επικίνδυνη βεντέτα με την ΑΕΚ, τους παίκτες της και τους ανθρώπους της. Οι δηλώσεις του γενικά ψύχραιμου Βιεϊρίνια, οι ειρωνείες του Μάτος για τον Χριστοδουλόπουλο, οι δηλώσεις του Λουτσέσκου και πάλι (πολύ περισσότερο αν αληθεύουν και οι πληροφορίες για το ξέσπασμά του προς τον πάγκο της ΑΕΚ μετά το 2-0 του Πέλκα), τα ποσταρίσματα και πολλές από τις δηλώσεις του Γιώργου Σαββίδη, όλα αυτά δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα για το μέλλον.

Θα περάσει το τρίμηνο, θα ξεχαστούν μέχρι το επόμενο πρωτάθλημα. Αλλά ο Ιβάν Σαββίδης, ο οποίος ορθώς δεν μιλά μετά από το ΠΑΟΚ - ΑΕΚ στην Τούμπα, γιατί ξέρει ότι ο ΠΑΟΚ απέφυγε τα πολύ χειρότερα (υποβιβασμός, Grexit) πρέπει να βάλει μια τελεία στην ομάδα του. Κλείνει η σεζόν με τον ΠΑΟΚ κυπελλούχο και θριαμβευτή στον τελικό, με την εικόνα της «καλύτερης ομάδας» να διαχέεται στο πανελλήνιο, με την ιστορία να γράφει την «αυτοκτονία» από ένα ρολό ταμειακής μηχανής στο κεφάλι του Όσκαρ Γκαρθία και ένα αψυχολόγητο «ντου». Τα καλύτερα, όμως, είναι μπροστά για τον ΠΑΟΚ! Και τα καλύτερα είναι πάντα μέσα στο γήπεδο, όπως λένε όλοι στο Δικέφαλο.

ΤΑ "ΜΠΡΑΒΟ" ΚΑΙ Η ΕΝΔΕΙΑ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Μπράβο αξίζει και η ΑΕΚ για την αντιμετώπιση της ήττας της. Ένα «δίκαια νίκησε ο ΠΑΟΚ» από τον Μελισσανίδη, μια καταπληκτική δήλωση από τον Χιμένεθ («πρέπει να κλαίνε λιγότερο για το πρωτάθλημα και να απολαύσουν περισσότερο τη νίκη τους στο Κύπελλο, εμείς παραδεχόμαστε τη νίκη τους, εκείνοι δεν το κάνουν»), τα δάκρυα του καταπληκτικού Μπάρκα και that’s all folks. Ούτε για την αποβολή του Βράνιες είπε κάτι, ούτε επισήμως κάτι για τις αντιδράσεις του πάγκου του ΠΑΟΚ και την εισβολή λιγοστών οπαδών του στο γήπεδο, ούτε τίποτα.

«Παίξαμε, χάσαμε, καλύτερος ο ΠΑΟΚ, γεια σας». Ποδοσφαιρικά. Ήταν «από πάνω» λόγω της κατάκτησης του τίτλου; Ναι, ασφαλώς. Δεν θα της πέσει ο ουρανός στο κεφάλι με την απώλεια του νταμπλ; Ναι, βεβαίως: ο Μελισσανίδης είχε πει άλλωστε ότι περίμενε το πρωτάθλημα μαζί με την «Αγιά – Σοφιά», δηλαδή του χρόνου. Όμως στο παρελθόν έχουμε δει πολλές ομάδες να χάνουν καθαρά και δίκαια, αλλά να βρίσκουν φτηνές δικαιολογίες που προκαλούν γέλιο στους νοήμονες και έκσταση στα «πρόβατα»...

Η ΑΕΚ καλείται να προβληματιστεί για άλλα ζητούμενα. Για την ποιότητα των λιγοστών χαφ της, για τον επόμενο σέντερ φορ της εφόσον ο Αραούχο δεν θα μείνει στην ομάδα, για τον ρόλο του Μάνταλου, καλείται να αναζητήσει τους λόγους για τους οποίους εκτέθηκε αμυντικά όσο ποτέ άλλοτε στην εφετινή σεζόν σε Ελλάδα και Ευρώπη. Από την ΑΕΚ έλειψε χθες αφάνταστα η προσωπικότητα και η ποιότητα του Κονέ (που δεν είναι δα και ο… Μόντριτς) και αυτό από μόνο του αρκεί να καταδείξει την ένδειά της στη μεσαία γραμμή, όπου χρειάζεται σημαντική ποιοτική και αριθμητική ενίσχυση αν θέλει να βελτιώσει το επίπεδό της.

ΓΛΙΤΩΣΑΜΕ ΤΟ "GREXIT" - Ε, ΚΑΙ;

Μαθήματα απ΄αυτόν τον τελικό μπορούν να πάρουν όλοι. Περισσότερο απ’ όλους η Κυβέρνηση, η ΕΠΟ και εμείς οι δημοσιογράφοι. Εμείς που γινόμαστε «δηλητηριογράφοι» πολλές φορές σαν πειθήνια παπαγαλάκια των συμφερόντων του ενός ή του άλλου. Γιατί οι παίκτες έκαναν «κόκο - μόκο» στον Ισπανό ρέφερι; Γιατί ο Μπορμπαλάν έβγαλε με τρομερή άνεση ένα παιχνίδι με τόση ένταση; Γιατί έβγαλε την πρώτη κίτρινη στο δεκάλεπτο, ενώ ο Έλληνας ρέφερι για να βγάλει κάρτα πριν από το 30’ σε ντέρμπι πρέπει ο παίκτης να έχει κάνει παράβαση για… φυλακή και όχι για κίτρινη; Γιατί χρειάστηκαν 5.000 αστυνομικοί, αλλά παρ’ όλα αυτά γίναμε θεατές ενός 36ωρου φεστιβάλ βίας στην Αθήνα και τελικά είμαστε και… ευχαριστημένοι που δεν συνέβησαν χειρότερα; Πώς και γιατί παρεισφρύουν οι «διάφοροι» στους συνδέσμους; Πώς πέρασαν τα «πολεμοφόδια» μέσα στο ΟΑΚΑ;

Ναι, το γλυτώσαμε το «Grexit», αλλά όλα αυτά δεν σβήνονται. Καταγράφηκαν, συνέβησαν. Και οι νοοτροπίες δύσκολα αλλάζουν. Χρειάζονται πολλά χρόνια, θαρραλέοι, πεντακάθαροι, πείσμονες άνθρωποι στις κυβερνήσεις, παράγοντες που θα χτίσουν μια μίνιμουμ βάση σεβασμού και συνεννόησης. Μίνιμουμ έστω! Απαισιόδοξοι είναι οι περισσότεροι για το μέλλον, εν αντιθέσει με τον πρόεδρο της ΕΠΟ που είπε «κερδίσαμε το στοίχημα». Ναι, πρόεδρε, αν το στοίχημα ήταν να μην συμβούν τα περσινά του Βόλου, όντως το κερδίσαμε…

Photo Credits: Eurokinissi