Μαρίνος is back!
Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για τα πολλαπλά κέρδη του Παναθηναϊκού από τη νίκη στη Λάρισα και για την ηγετική μορφή του Μαρίνου Ουζουνίδη στα αποδυτήρια μιας ημι-διαλυμένης ομάδας.
Στη Λιβαδειά, πρώτη ευκαιρία του αγώνα, ανάποδο βολέ του Δώνη στο οριζόντιο δοκάρι: τελικό 3-2. Στη Ριζούπολη, πρώτη ευκαιρία του αγώνα, το πλασέ του Άλτμαν από κεφαλιά – ασίστ του Δώνη στο πόδι του Τσόβιτς: τελικό 0-0. Στα Γιάννενα, πρώτη ευκαιρία του αγώνα, ο Μυστακίδης αστοχεί σε κενή εστία από λανθασμένη απόκρουση του Βελλίδη: τελικό 2-1. Ε, στην… τέταρτη φορά, ο Λουντ δεν το έχασε στην πρώτη ευκαιρία του ματς. Από την κεφαλιά –ασίστ πάλι του αρχηγού Δώνη, σε φάση που θύμισε "Παπαδόπουλο – Κωνσταντίνου" στο δεύτερο γκολ του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού στον τελικό Κυπέλλου της Νέας Σμύρνης, το 2004…
Πρώτη εκτός έδρας νίκη μετά από έντεκα ματς για τον Παναθηναϊκό, σε μια έδρα όπου με τρίποντο έχει περάσει μόνο ο Ολυμπιακός. Σε ματς στο οποίο ο Παναθηναϊκός – παρά την προβληματική εικόνα της Λάρισας – δεν παρατάχθηκε ως φαβορί. Στο πρώτο παιχνίδι στο οποίο ο Ουζουνίδης υποχρεώθηκε να αναθεωρήσει λόγω της απουσίας του Μυστακίδη το… αναθεωρημένο πλάνο του περί 3-5-2 και να παίξει με 4-2-3-1 και τον Λουντ πίσω από τον Δώνη…
ΤΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΚΕΡΔΗ ΑΠΟ ΕΝΑ ΤΡΙΠΟΝΤΟ
Αν οι εντός έδρας νίκες επί του Πλατανιά και της Κέρκυρας ήταν εκ των ων ουκ άνευ για τον Παναθηναϊκό, αυτό το τρίποντο στη Λάρισα έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα για τους Πράσινους. Τα οφέλη της αγγίζουν πολλά διαφορετικά πεδία εντός και εκτός ομάδας. Και εξηγούμαστε…
- Τελειώνει κάθε "υποψία" περί υποβιβασμού βάσει βαθμολογίας. Αν ο Παναθηναϊκός έφευγε ηττημένος από το ΑΕL FC Arena, το σαββατιάτικο παιχνίδι εναντίον της Λαμίας θα έπαιρνε άλλες διαστάσεις. Θα τον είχε ξεπεράσει ήδη η ΑΕΛ που έχει και βατό πρόγραμμα, θα έμενε κολλημένος στους οκτώ βαθμούς διαφοράς από τον 15ο Απόλλωνα, θα είχε τη Λαμία σε απόσταση μόλις τεσσάρων βαθμών, βλέποντας στον ορίζοντα το "βουνό" με τα ντέρμπι και τα ματς εναντίον Ατρομήτου, Πανιωνίου, Αστέρα Τρίπολης στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος. Τώρα, με έξι ομάδες να τον βλέπουν από χαμηλότερη θέση και με 11 βαθμούς διαφορά από τον Απόλλωνα, μάλλον εξαφανίζεται κάθε "κακή σκέψη" (που είπε και ο Ουζουνίδης…).
- "Αχνοφάνηκε" πάλι ο στόχος της πέμπτης θέσης που οδηγεί στο Europa League. Είτε για να παίξει όντως ο Παναθηναϊκός στα προκριματικά της διοργάνωσης (πολύ "χλωμό", βάσει των δυσκολιών στην αδειοδότηση), είτε – κυρίως – για να "ξεχρεώσει" άμεσα και να μην κουβαλά στους ώμους του τα επόμενα χρόνια την ποινή που πιθανότατα θα του επιβληθεί από την UEFA για αποκλεισμό ενός χρόνου από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ταυτόχρονα, όπως πιστοποιήθηκε και από τις δηλώσεις των παικτών, εμφανίζεται πάλι (έστω και προσωρινά) ένα "αγωνιστικό" κίνητρο για τα επόμενα ματς. Βασικό κίνητρο ήταν και παραμένει η ποδοσφαιρική αξιοπρέπεια ενός εκάστου και της ομάδας συνολικά,εν μέσω τραγικής κατάστασης συνολικά…
- Αποτινάσσεται το σύμπλεγμα αποτυχίας μακριά από τη Λεωφόρο. Μαγικός ζωμός του δρυϊδη Πανοραμίξ δεν υπάρχει για τα εκτός έδρας ματς και αυτή η ομάδα αποτελείται πλέον από ένα καινούριο, παράξενο μείγμα. Από ορισμένους "παραμένοντες" όπως ο Βλαχοδήμος, ο Λουντ, ο Κουρμπέλης, ο Δώνης, ο Μολίνς, από ορισμένους νέους ξένους και Έλληνες που είχαν αποκτηθεί ως εναλλακτικές επιλογές αλλά ανάγονται πλέον σε βασικούς (Ινσούα, Γιόχανσον, Κολοβέτσιος, Αυλωνίτης, Οικονόμου, Τζανδάρης), από πιτσιρικάδες όπως οι Χατζηγιοβάνης, Στάικος, Πίσπας, Μπουζούκης, Μαυρομάτης και από τον… Εργκούς Κάτσε που τα κάνει όλα και συμφέρει στη μεσαία γραμμή, ανεβάζοντας ρυθμό από παιχνίδι σε παιχνίδι. Όλοι αυτοί ως σύνολο χρειάζονται αυτοπεποίθηση για να σηκώσουν τον σταυρό του Παναθηναϊκού στα ντέρμπι και τα δύσκολα ματς που έρχονται. Και η ελάχιστη αυτοπεποίθηση που τόσο έλειπε μακριά από τη Λεωφόρο για μια ομάδα χωρίς σπουδαίες προσωπικότητες πια, έρχεται μόνο με νίκες…
Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΥΛΩΝΑ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ
Στη χθεσινή νίκη ο Παναθηναϊκός πήρε απόδοση "επιπέδου κανονικού Παναθηναϊκού" από δύο παίκτες: τον Λουντ ως "δεκάρι – κρυφός επιθετικός" και τον Κάτσε που παρά τα δύο σοβαρά σφάλματά του που χάρισαν δύο αντεπιθέσεις στην ΑΕΛ, "κεντούσε" στη μεσαία γραμμή, σαν ασταμάτητο μηχανάκι με επαναφορτιζόμενη μπαταρία για 80 λεπτά. Είχε πολύ συγκεντρωμένους τους αμυντικούς του που απέφυγαν τα ανόητα ατομικά λάθη, μαχητικούς και συνεπείς τους Τζανδάρη – Κουλιμπαλί – Χατζηγιοβάνη και πάνω απ’ όλα αυτοπεποίθηση νικητή.
"Παίζουμε για να νικάμε, δεν παίζουμε για να… παίζουμε": αυτό προσπαθούσε ο Ουζουνίδης να τους μεταδώσει μετά την ήττα από τον ΠΑΣ Γιάννινα, όπου ανεξάρτητα από το one man show του Πέδρο Κόντε, ο Παναθηναϊκός με 3-5-2 και τον άτυχο Γιάννη Μυστακίδη στην αρχική ενδεκάδα του είχε δείξει ήδη κάποια σημάδια ανάκαμψης συγκριτικά με τις φτωχότατες εμφανίσεις εναντίον του Απόλλωνα (0-0) και του Παναιτωλικού (0-0). Ο κόουτς παραμένει ο πυλώνας των αποδυτηρίων, η ηγετική μορφή τους.
Με δική του ευθύνη μπλέχθηκε σε πολλά κατά διαστήματα και το ξέρει. Έγινε εκτός από προπονητής και τεχνικός διευθυντής και λογιστής και γενικός αρχηγός και… διοικητικό στέλεχος που λέει ο λόγος. Τώρα, μετά την αποχώρηση του στενού συνεργάτη και φίλου του Κωνσταντίνου Διαμαντόπουλου, είχε 15-20 μέρες να δει τα πράγματα πιο καθαρά. Πιο ήρεμα. Ως coach και μόνο! Απαλλαγμένος από το βάρος της έξτρα ευθύνης και πίεσης που ο ίδιος έβαζε στον εαυτό του λες και είναι ο πρόεδρος ή ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ. Αφήνοντας στην άκρη του μυαλού του όσους θεωρεί ότι κάνουν κακό ή απλώς δεν βοηθούν την ομάδα. Κοιτάζοντας μόνο τον προπονητή Μαρίνο.
Ασχολούμενος με το πώς θα παίξει χωρίς αυθεντικό φορ, ποιους στόπερ θα επιλέξει, πού θα βάλει τον Λουντ, αν θα εμπιστευτεί και πάλι τον Χατζηγιοβάνη, αν θα επιμείνει στο 3-5-2 χωρίς τον Μυστακίδη και πολλά ακόμη. Μα όλα ποδοσφαιρικά! Όχι οικονομικά, όχι διοικητικά. Είχε φανεί και στα Γιάννενα, αποτυπώθηκε με το αποτέλεσμα στη Λάρισα.
Παραμένει απλήρωτος, κάνει υπομονή, το έχει πάρει απόφαση για το πώς θα τρέξει ως το τέλος της αυτή η σεζόν. Διατηρεί αυτή την εκπληκτική ικανότητα να "θρέφεται" από κάθε ματς σε μια ουσιαστικά χρεωκοπημένη εταιρία και ήμι-διαλυμένη ομάδα. Και έχει πια και μια προσδοκία για ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα Αλαφούζου και πολλά ντέρμπι μπροστά του για να "ξεδιψάσει" προπονητικά. Να αφιερώσει ώρες ατέλειωτες για τα πλάνα του και στην καθημερινότητα της ομάδας του, τροφοδοτώντας και αιμοδοτώντας με έναν μαγικό τρόπο το μυαλό και το σώμα του με ποδοσφαιρικό DNA.
Πρώτη φορά στο "Γ. Καραϊσκάκης" ως προπονητής του Παναθηναϊκού την επόμενη Κυριακή: η πρώτη μεγάλη και θαυμάσια πρόκληση στον β’ γύρο. Με σέντερ φορ τον Δώνη και όχι τον Μάρκους Μπεργκ πλέον…
Υ.Γ. Επειδή πια ο Αλέξης Κούγιας είναι "μεγάλο παιδί" και όταν μεγαλώνουμε μπορούμε και πρέπει να γινόμαστε σοφότεροι, ωφέλιμο θα ήταν να προσέχει περισσότερο τι λέει δημοσίως. Να καταλάβει – έστω και αργά – πώς με ορισμένες ανακοινώσεις και δηλώσεις αδικεί τον εαυτό του. Τα χρήματα, τον χρόνο, τον κόπο, το πάθος και τη φαιά ουσία που αφιερώνει σε κάθε ομάδα της οποίας ηγείται. Ποτέ δεν είναι αργά, αν και συνήθως το χούι δεν αλλάζει…
Photo Credits: Eurokinissi
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: