Για το ντέρμπι της Κυριακής δεν χρειάζονται πολλά: έγιναν αρκετά απ όσα περιμέναμε, με δύο εξαιρέσεις. Τη συμμετοχή του «βιονικού» Ζέκα που έγειρε (με μιάμιση προπόνηση!) την πλάστιγγα της μεσαίας γραμμής στο πράσινο και την απίστευτη αφέλεια παικτών και προπονητή του ΠΑΟΚ μετά το 1-2 του Σκόνδρα.

Ποδοσφαιριστής να βγαίνει ολομόναχος με 20 μέτρα στρέμμα για να τρέξει το γήπεδο (Ατζαγκούν) και μάλιστα δύο φορές σε 20 λεπτά ενός ντέρμπι, είναι πια σπάνιο φαινόμενο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Όπως κύλησε το παιχνίδι, η αναμέτρηση κρίθηκε πεντακάθαρα από τις επιλογές των δύο προπονητών και την ταυτότητα των δύο ομάδων κι ας έπεσαν τα φώτα στο χατ τρικ του Μπεργκ και στον Νίκο Καρέλη.

Ηταν ένα ματς «πυξίδα». Από πού (προ)έρχεται μια ομάδα και πού πάει. Η μία τρεκλίζει. Προχωρά σαν ακυβέρνητη, με το όποιο ταλέντο και τις όποιες αδυναμίες των παικτών της. Οσα πάνε και όσα έρθουν. Με πέντε από τους δέκα παίκτες αρχικά σε διαφορετικούς από τους ρόλους που τους ταιριάζουν (Περέιρα, Κλάους, Νομπόα, Γκολάσα, Παπαγιαννόπουλος), χωρίς καθαρό μυαλό, με πρώτη αλλαγή στο 80’. Η άλλη καθοδηγείται. Προσπαθεί να καλύψει τα μειονεκτήματα και να αναδείξει τα χαρίσματα των αθλητών της. Δεν τα καταφέρνει άψογα, διότι πάρα πολλές φορές και τα εργαλεία και οι επιλογές του προπονητή δεν «κουμπώνουν» στο ιδεατό που έχει στο μυαλό του: κάτι κερδίζεις επιθετικά και οργανωτικά, κάτι χάνεις όταν έχεις στην ίδια ενδεκάδα Μπεργκ/Κλωναρίδη/Πέτριτς/Πράνιτς, που όλοι μαζί πρεσάρουν όσο ο Ζέκα και ο Λαγός. Το βλέπεις όμως και το διορθώνεις. Το άθλημα σού εξαργυρώνει τη διόρθωση (δεν συμβαίνει πάντα). Νικάς και πας παρακάτω. Με ποδοσφαιρική αξιοπρέπεια.

Ρωτούν πολλοί για το πρωτάθλημα: με το «+7», παραμένει ΑΚΛΟΝΗΤΟ φαβορί ο Ολυμπιακός. Επτά βαθμοί διαφοράς λόγω του… Τσόρι στην ισοβαθμία και της αφαίρεσης τριών βαθμών, ενώ η έφεση του Παναθηναϊκού δεν έχει εκδικαστεί ακόμη. Ναι, μπορεί να προκαλέσει «σεισμό» στο λιμάνι ενδεχόμενος αυριανός αποκλεισμός από την ΑΕΚ. Όμως το πρόγραμμα των δύο ομάδων είναι τέτοιο που δεν επιτρέπει πράσινη αισιοδοξία. Πέντε εκτός – τρία εντός – τουλάχιστον ένα κεκλεισμένων των θυρών με τον Αστέρα Τρίπολης ο Παναθηναϊκός. Πέντε εντός – τέσσερα εκτός οι Ερυθρόλευκοι. Χωρίς ντέρμπι αμφότεροι πλέον, αν και θα υποδεχθούν την πιο δουλεμένη στις αντεπιθέσεις ομάδα (Αστέρας) και επιπρόσθετα ο Παναθηναϊκός παίζει την επόμενη Τετάρτη στο Περιστέρι.

Για να βαφτεί πράσινο το πρωτάθλημα προϋπόθεση είναι η ποδοσφαιρική αυτοκτονία του Ολυμπιακού, ο οποίος υποδέχεται κατά σειρά μέσα σε δέκα ημέρες Ξάνθη, Αστέρα, Κέρκυρα. Δύσκολο. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που οι Πράσινοι των οποίων η αχίλλειος πτέρνα είναι τα εκτός έδρας ματς, στο υπέροχο σερί τους νίκησαν μακριά από τη Λεωφόρο μόνο τον ΟΦΗ.

Μα, σε κάθε περίπτωση, αξίζει κάποιος να τους αναγνωρίσει ότι σηκώθηκαν όρθιοι. Ότι έφαγαν χαστούκια μετά τον αποκλεισμό από την Ευρώπη και το Κύπελλο, στάθηκαν στο ύψος του τρίτου μπάτζετ της σεζόν, που απέχει κατά 3/5 από το μπάτζετ του πρώτου. Κι αν κάποιος θεωρήσει πως αυτό είναι ένα βάσιμο πλεονέκτημα – το ένα ματς ανά εβδομάδα – υπάρχει και ένα μεγάλο πρόβλημα. Ανεπαίσθητο για τους πολλούς που έχουν μόνο γνώμη. Σοβαρότατο για τους λίγους που έχουν και γνώση: 22-25 παίκτες διαθέσιμοι σε όλα τα ματς! Κάποιοι ήδη στενοχωριούνται και πικραίνονται. Ο Δώνης, ο Μέντες, ο Μπούρμπος, ο Ντίνας, ο Κουτρουμπής, μέχρι πρότινος είχε χάσει το πηγαίο χαμόγελό του ο πάντα ευδιάθετος Νάνο. Νομίζετε πως είναι εύκολο για τον Αναστασίου; Το ανθρώπινο management είναι το δυσκολότερο για τον προπονητή! Πώς δεν θα «χάσει» παίκτες!

Το έπαθε ο Αναστασιάδης πολύ νωρίς στον ΠΑΟΚ. Το έπαθε ακόμη και ο Μίτσελ στον Ολυμπιακό. Το υφίσταται ήδη ο Περέιρα στους Ερυθρόλευκους. Ευχαριστημένοι δεν μπορεί να είναι όλοι. Μερικές φορές θα γίνει και λανθασμένη αξιολόγηση: ουδείς τέλειος. Μεγάλα καράβια – μεγάλες φουρτούνες, θα πει κάποιος σωστά. Και σε τελική ανάλυση το σθένος, η επιμονή, η υπομονή, οι αντοχές είναι και χαρίσματα παικτών που ανταποκρίνονται στον συναγωνισμό μιας ομάδας με απαιτήσεις, θα προσθέσει κάποιος. Μα, από την άλλη πλευρά, άντε να «κρατήσεις» το κέφι και την αγωνιστικότητα και τα κίνητρα σε υψηλά επίπεδα μετά από τον αποκλεισμό του Βασιλακάκη και το «-3». Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά.

Κι ας μην ξεχνάμε, ότι ο Αναστασίου είναι 42 ετών. Οι παραστάσεις του από αποδυτήρια είναι ακόμη περισσότερες και εντονότερες με την ιδιότητα του ποδοσφαιριστή, παρά με του προπονητή! Δεν τόλμησε στη μεταγραφική περίοδο, δεν τα κατάφερε πολύ καλά χωρίς Μπεργκ και με τρία καρπούζια στο πρώτο μισό ενός αλαλούμ πρωταθλήματος, αλλά στην ποδοσφαιρική ούγια του Παναθηναϊκού, γράφεται πλέον δικαίως το όνομά του.

Με τον πήχη χαμηλά; Ναι. Με δικαιολογίες και άλλοθι πολλά; Ναι. Με στήριξη - όχι με γκρίνια και εμφύλιο από την κερκίδα; Ασφαλώς. Αλλά και με διαρκή προσπάθεια μετά από τις στραβές, κυρίως λόγω του ισχυρότατου δικού του αγωνιστικού εγωισμού, ο οποίος πολλές φορές τον οδηγεί και σε σφάλματα, μα στο τέλος της ημέρας αφήνει «συν» στη σούμα της ομάδας.

Αν και πώς θα πάει να πάρει το επόμενο «κανονάκι» ο Παναθηναϊκός, δεν το γνωρίζουμε. Ούτε εταιρικά, ως ΠΑΕ, όπου αντιμετωπίζει αμέτρητα προβλήματα. Ούτε ποδοσφαιρικά. Αυτό που διαπιστώσαμε από την εφετινή πορεία του ως τώρα και με προσπάθεια για ανταγωνιστική παρουσία σε τρεις διοργανώσεις (όπως είναι το… σύνηθες για τον Παναθηναϊκό) είναι ότι αυτή η στάνη δεν μπορεί να βγάλει πολύ καλύτερο τυρί. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα και μην ξεχνάμε. Θα μπορούσε να έχει προκριθεί επί της Σταντάρ, να έχει νικήσει την Εστορίλ δύο φορές, να έχει προκριθεί επί της Ξάνθης, να έχει πάρει τρίποντα με ΟΛΟΥΣ από όσους έχασε βαθμούς – το αποδεικνύουν τα αποτελέσματά του εναντίον των καλύτερων του πρωταθλήματος. Όμως το μεγάλο κάδρο είναι καθαρό για τις ανάγκες του Παναθηναϊκού.

Μπορεί να κάνει σούπερ εκτός έδρας σερί και να πιέσει τον Ολυμπιακό ως το τέλος. Μπορεί να χάσει βαθμούς και να τερματίσει δεύτερος ή τρίτος, διεκδικώντας το καλύτερο που μπορεί στα πλέι οφ. Μα ένα είναι δεδομένο. Πως η πορεία του στα τελευταία δέκα ματς δεν πρέπει να λειτουργήσει ως παραμορφωτικός φακός ενόψει της μεταγραφικής περιόδου του καλοκαιριού. Για να μην αρκείται στο «καλή η προσπάθεια» σε ευρωπαϊκό επίπεδο και στο «μπράβο, αλλά πάλι το χάσαμε» στο πρωτάθλημα, αυτός ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ουσιαστικές αλλαγές προόδου στο έμψυχο δυναμικό του. Αν αξιοποιήσει τις βάσεις που στεριώνει σχεδόν δυο χρόνια τώρα με εύστοχες και ουσιαστικές κινήσεις το καλοκαίρι, ίσως του χρόνου να μην αρκεστεί στα «μπράβο». Του χρόνου, με ΑΕΚ παρούσα και ΠΑΟΚ (θέλω να πιστεύω όπως έλεγε και ο Βασίλης Δανιήλ) πιο στιβαρό και όχι σε κατάσταση διοικητικής ραστώνης και ποδοσφαιρικού μπάχαλου στα 3/5 της σεζόν, ο μαραθώνιος θα είναι δυσκολότερος. Για όλους.

Follow me on Twitter: Seretinio