Merci Eμποκού!

Να και το ξέσπασμα! Είχε τονιστεί μετά το ματς εναντίον του ΠΑΣ Γιάννινα πως η απόδοση του Παναθηναϊκού στο "βοσκοτόπι - χοιροστάσιο" κατά τη διάρκεια του β΄μέρους ήταν σημαντικότερη και από το αποτέλεσμα του αγώνα (1-1) και από τις πράσινες φωνές για τη διαιτησία. Και αποδεiκνύεται ορισμένες φορές ότι όντως πρέπει να κοιτάζεις στο δάσος και όχι να βλέπεις το δέντρο...

Διότι μετά και τη σημερινή - απολαυστική για τους οπαδούς του - απόδοση του Παναθηναϊκού εναντίον του Αστέρα Τρίπολης αποδείχθηκε ότι παίκτες και Ουζουνίδης δεν ασχολήθηκαν καθόλου με τα σφυρίγματα στα Γιάννενα, έδωσαν μεγάλο βάρος στην προετοιμασία του πρώτου προημιτελικού και δικαιώθηκαν. Τελικό 4-0 αντί... 6-1 (άξιζε ένα γκολ και ο καλός Ιωαννίδης που μπήκε ως αλλαγή στο 55') με πολλές ευκαιρίες, με συγκέντρωση, πάθος, ομαδικότητα και επιτέλους ανάπτυξη με πολλούς τρόπους!

Μην πιστεύετε ότι ήταν... εύστοχος σήμερα ο Παναθηναϊκός! Ναι, προηγήθηκε γρήγορα στο 5' με τυχερό γκολ (ουσιαστικά αυτογκόλ του Δημούτσου από το σουτ του Ρέις και τροχιά μπάλας που "κρέμασε" τον σούπερ Ντοναρούμα), αλλά εν συνεχεία έφτιαξε μόνος του την τύχη του.

Ο Αστέρας έως το 30' δεν είχε πατήσει στην αντίπαλη περιοχή, συνολικά δημιούργησε τρεις φάσεις (κορυφαία το δοκάρι στην "οβίδα" του Ιωαννίδη στο 90') και ο Δημήτρης Ελευθερόπουλους ζήτησε συγγνώμη "από όσους αγαπούν αυτή την ομάδα". Κατόρθωμα; Για τον Παναθηναϊκό που πριν από δέκα ημέρες δεν μπόρεσε στο ίδιο γήπεδο να νικήσει τον Λεβαδειακό (0-0), ναι είναι!

ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΖΕΙ Ο ΟΥΖΟΥΝΙΔΗΣ

Ασφαλώς η αλλαγή δεν έγινε... ουρανοκατέβατα! Ο Εμποκού βασικά και οι Κλωναρίδης - Κουλιμπαλί είναι τα νέα πρόσωπα, αν θεωρήσουμε ότι η διαφορά του καλού Τελάντερ με τον Μολέντο που δεν έχει ρυθμό, είναι μικρή. Ο Ουζουνίδης άφησε σήμερα σωστά εκτός ενδεκάδας τον εξαντλημένο Λουντ, προτίμησε τον φρέσκο Ρέις, κέρδισε πολλά σε τρεξίματα - καλύψεις της μεσαίας γραμμής που ήταν το διαβατήριο για τις "πτήσεις" των ακραίων μπακ του που πήραν μέτρα χωρίς φόβο. Καλύτερος από τον Κουλιμπαλί ο Χουλτ που έκανε πολλές ομορφιές από αριστερά, ακαταπόνητος ο Βιγιαφάνιες, γκολάκι πάλι ο Κλωναρίδης που "κούμπωσε" γρήγορα σε γνώριμο περιβάλλον και... Μerci beaucoup! Η' Μerci Eμποκού!

Ο Κογκολέζος γύρισε με τρομερή αυτοπεποίθηση από το Κόπα Άφρικα, ξέρει ότι θα παίζει βασικός, νιώθει πλέον "στέλεχος" της ομάδας παρότι δανεικός και προσφέρει περισσότερα από τον Ιμπάρμπο. Και στατικές φάσεις (καλά κόρνερ, επικίνδυνα φάουλ, σήμερα ασίστ στον Βιγιαφάνιες από στημένη μπάλα) και ενέργειες στο 1 Vs 1 και εκρηκτικότητα και φαντασία! Απρόβλεπτος, δημιουργικά ασαφής (βαρουφάκειο κατάλοιπο αυτό) ως προς τη θέση του στον αγωνιστικό χώρο (κλίνει συχνά πίσω από τον φορ), ομαδικός, ενθουσιώδης! Πιο σημαντικό από το πέναλτι - γκολ οι τρεις ασίστ: μια μετατράπηκε σε γκολ από τον Βιγιαφάνιες, δύο πήγαν στράφι από τον Μπεργκ. Είπαμε, δεν ήταν τρομερά εύστοχος σήμερα ο Παναθηναίκός...

Η ΑΠΙΘΑΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΟΛΙΝΣ

Μαζί με την ταχύτητα, την πάσα, την ενέργεια (pressing) και τα γκολ του Κλωναρίδη, τη δημιουργικότητα, την καλή εκτέλεση στατικών φάσεων, τον ενθουσιασμό και την αυτοπεποίθηση του Εμποκού, ζητούμενο είναι πλέον τι μπορεί να πάρει ο Παναθηναϊκός από τον Γκιγιέρμο Μολίνς. Προφανές είναι το οικονομικό πρόβλημα που αντιμετώπισε ο Νίκος Λυμπερόπουλος. Προφανές, όχι μόνο από το κόστος της μεταγραφής (80.000 + 200.000 για 1,5 έτος αν αληθεύουν τα σχετικά ρεπορτάζ), αλλά και από το ότι ο Παναθηναϊκός χρειάστηκε την extra time της μεταγραφικής περιόδου για να αποκτήσει και έναν επιθετικό περιοχής. Πιθανότατα ο Μολίνς δεν είναι αυτό ακριβώς που ήθελε ο Ουζουνίδης. Δεν είναι έτοιμος να μπει και να παίξει, όπως ήταν ο Κουρμπέλης και ο Κλωναρίδης. Θα χρειαστεί τουλάχιστον 2-3 εβδομάδες. Δεν είναι ο φορ που θα μπορέσει να “γεμίσει” με τον όγκο του την περιοχή σε 4-4-2 ή θα σηκώσει ολομόναχος το βάρος αν τιμωρηθεί ή τραυματιστεί ο Μπεργκ. Δεν είναι ο σούπερ γκολτζής όπως αποδεικνύεται από τους αριθμούς της καριέρας του (43 σε 154 ματς στην Μάλμε), ακόμη κι όταν ο Ουρουγουανο-σουηδός ήταν στα high του.

Ομως, από την άλλη πλευρά, υπάρχουν δυο – τρία στοιχεία που πρέπει να κρατήσουμε στο μυαλό μας. Πρώτο, η δίψα του για το restart. Δίψα που δεν πρέπει να υποτιμηθεί αν θυμηθούμε τον Φιγκερόα και τον Πέτριτς. Είχαν καλύτερη καριέρα στο background τους αμφότεροι, μα είχαν “πατήσει” και οι δυο τα 30. Ο Μολίνς δεν έχει συμπληρώσει τα 29. Δεύτερο, η βοήθεια που θα έχει στην προσαρμογή από το σκανδιναβικό παρεάκι των Μπεργκ, Χουλτ, Τελάντερ, Λουντ. Τρίτον, ο ποδοσφαιρικός εγωισμός και τα ηγετικά χαρακτηριστικά (ήταν και αρχηγός στη Μάλμε) ενός παίκτη, ο οποίος δεν θέλησε να επιστρέψει σε κάποια σουηδική ομάδα και να “αράξει”, παρότι είχε προτάσεις.

«Δεν ήμουν τελειωμένος, δεν είμαι τελειωμένος και θα το αποδείξω. Ξαναλέω: για μένα μετράει πολύ ο σεβασμός. Μου έδειξαν όλοι σεβασμό στον Παναθηναϊκό κι εγώ πλέον θεωρώ χρέος μου να τους τον ανταποδώσω»: την αποθηκεύουμε αυτή τη δήλωσή του και θα τον δούμε επί του πρακτέου...

AND WHAT ABOYT... MEΣΑΙΑ ΓΡΑΜΜΗ;

Υποσημείωση περί των μεταγραφικών: εντύπωσή μας είναι πως ο Παναθηναϊκός ενισχύθηκε στην επιθετική γραμμή του με Κλωναρίδη – Μολίνς, ήδη εμφανίζεται βελτιωμένος και με Εμποκού – Κουλιμπαλί που επέστρεψαν από το Κόπα Άφρικα, παίρνει χρόνο ο Χατζηγιοβάνης, κάποια στιγμή θα ξαναπαίξει ο Λέτο, υπάρχουν και οι Μπουμάλ – Παναγιώτης Βλαχοδήμος στο ρόστερ. Από την επίθεση όμως, έφυγε μόνο ο Ιμπάρμπο. Από τη μεσαία γραμμή που έφυγαν Λεντέσμα – Γουακάσο και αποκτήθηκε μόνο ο Κουρμπέλης; Ο Λουντ είναι καταπονημένος, ο Βιγιαφάνιες παίζει ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΑΤΣ, ο Ζέκα τρέχει “μέτρια” σεζόν, ο Κουρμπέλης που έκανε καλή εκκίνηση χρειάζεται συντήρηση για να αποφύγει τα χειρότερα με μυϊκούς τραυματισμούς. Να κερδίσει τον Ρέις ο Ουζουνίδης; Ας θεωρήσουμε πως θα τον κερδίσει μετά και τη σημερινή παρουσία του Πορτογάλου. Είναι εμφανές, όμως, ότι ο Παναθηναϊκός έχει πρόβλημα πλέον (και αριθμητικό και ποιοτικό) στους παραγωγικούς μέσους. Ο Ουζουνίδης τόνισε ότι το σημερινό είναι το στυλ ομάδας που του αρέσει και ότι ζητούμενο είναι η σταθερότητα και η διάρκεια, αλλά έχει έλειμμα σοβαρό συγκριτικά με όσα έπαιρνε στους δυο πρώτους μήνες ο Στραματσόνι από Λεντέσμα – Γουακάσο. Όσο αντέχει ο “Βίγια” και ο Εμποκού που σε πολλές περιπτώσεις παίζει πιο “κεντρικά” για να αξιοποιήσει την κάθετη πάσα του, έχει καλώς. Θα αντέξουν όμως;

Υ.Γ. Το τελευταίο που χρειάζεται ειδικά αυτή την περίοδο ο Παναθηναϊκός από την κερκίδα του είναι γκρίνια και διχόνοια. Είναι ούτως ή άλλως μισοάδεια στα περισσότερα ματς η Λεωφόρος, αν αρχίσουν και τα “ενδο-παναθηναϊκά” στη κερκίδα, την έκατσε τη βάρκα! Τα σημερινά έδειξαν ότι κάτι... γίνεται. Με ματς 4-0 στο ωραιότερο ποδοσφαιρικό απόγευμα της σεζόν δεν προκαλούν εντύπωση – εδώ και πολλά χρόνια – τα συνθήματα κατά της οικογένειας Βαρδινογιάννη, με αφορμή την παρουσία του “Καπετάνιου” στο γήπεδο. Εντύπωση προκάλεσαν οι μικροεστίες αντιπαραθέσεων στην κερκίδα, προφανώς επειδή και η διοίκηση Aλαφούζου δεν διάγει τις καλύτερες μέρες της...

* Follow me on Twitter: Seretinio